στήλες

Το πόσο ηλίθιο είναι το ελληνικό μεντιακό σύστημα είναι γνωστό. Και σας το λέω, δηλώνοντας ταυτόχρονα κομμάτι του. Η δολοφονία όμως του Ζακ μας έδειξε και κάτι άλλο. Το πόσο απάνθρωπο μπορεί να γίνει. Η εμμονή στιγματισμού δεν έχει τελειωμό, ακόμα και όταν έχουμε να κάνουμε με δολοφονημένα πρόσωπα, ακόμα και όταν έχουμε να κάνουμε με πρόσωπα που πενθούν. Τελευταίο παράδειγμα,...

Η Έλενα Ακρίτα, μετά τη δημοσιοποίηση των τοξικολογικών εξετάσεων και του πορίσματος των ιατροδικαστών, για τα αίτια του θανάτου του Ζακ, μέσα από δύο αναρτήσεις της, παίρνει, για άλλη μία φορά, θέση και αναφέρει τα εξής: Μάλιστα σε απαντήσεις της σε κάποια σχόλια αναφέρει ακόμη: "οι δημοσιογράφοι δεν διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας απλώς ορισμενοι συμβάλλουν στην ηθική μας εξαθλίωση."  "πολλά μίντια ενισχύουν...

Σήμερα είναι η διεθνής ημέρα τρανς μνήμης. Δεν πρόκειται να μπω στον κόπο να σας πω περί τίνος πρόκειται. Σίγουρα θα διαβάσετε άρθρα γι’ αυτό σήμερα. Επίσης, το να ψάξει κάνεις στο ίντερνετ αυτές τις 4 λέξεις είναι ζήτημα εάν παίρνει 4 δευτερόλεπτα και είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς με τι μπορεί να έχει να κάνει μια μέρα «μνήμης»....

Όλο και περισσότερα άτομα επιλέγουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να κάνουν το coming out τους. Ατομικά προφίλ λαμβάνουν χαρακτηριστικά κοινωνικού μανιφέστου καθιστώντας τα μέσα που τα φιλοξενούν "τόπους LGBT+ ενδυνάμωσης". Αυτά, λοιπόν, τα προσωπικά "coming out" είναι πολύ σημαντικά γιατί ακριβώς παύουν να είναι προσωπικά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το πρόσφατο coming out του 30 χρονου Κωνσταντίνου Κηπόπουλου, ο...

Το σώμα δεν είναι μόνο ένα σώμα. Πάνω σε αυτό εγγράφονται όλες οι προσδοκίες, επιθυμίες, οι φόβοι και οι τιμωρίες της κοινωνίας. Μία νεαρή γυναίκα αποφασίζει να είναι ευγενική με έναν τύπο, ενώ βρίσκεται στη δουλειά της. Για κάποιο λόγο αυτό δίνει το πράσινο φως στον άντρα να την παρενοχλήσει σεξουαλικά. Η γυναίκα αυτή δηλώνει πως δεν πρόκειται να...

Το στίγμα και η τοξική αρρενωπότητα σκοτώνουν. Και δεν χρειάζεται να ανήκεις συνειδητά σε κάποια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα - σαν κι αυτή των ΛΟΑΤ- για να το καταλάβεις. Αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου. Πριν από λίγες μέρες ένας 38χρονος άνδρας έπεσε από τον 5ο όροφο ενός εμπορικού κέντρου στη Θεσσαλονίκη, βάζοντας τέλος στη ζωή του. Πριν, λοιπόν, μας εκφράσεις τις σκέψεις...

Αυτόν τον καιρό έτυχε να παρακολουθώ κάποια προγράμματα στην ελληνική τηλεόραση, τα οποία υποστηρίζουν πως προωθούν τη διαφορετικότητα. Ριάλιτι εκπομπές με κριτικές επιτροπές που μπορούν να αποφανθούν αν μια γυναίκα είναι όμορφη, έχει στυλ ή ικανοποιεί τις προϋποθέσεις για να μπει στον λαμπερό χώρο της μόδας. Δεν σας κρύβω, ότι ιδεολογικά και μόνο, αποφεύγω να βλέπω τέτοια προγράμματα. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης προσπαθεί να με προστατέψει...

Θρήνος! Ο θρήνος θέλει τις προδιαγραφές του. Το χρόνο του. Το «υποκείμενό» του να μένει ζωντανό μέσα σου, για να το θρηνήσεις όπως σε «άφησε» ή σε «εγκατέλειψε» ή αναγκάστηκε να σε αποχωριστεί ή, ή, ή... Ο θρήνος δεν θα σε ρωτήσει τι συναίσθημα σου αφήνει η απώλεια. Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός πώς εκλαμβάνει το τέλος. Το οριστικό. Η «πολυτέλεια»...

Στην εφηβεία μου, είχα μια αρκετά σαφή ιδέα για τι σημαίνει η ενδοοικογενειακή βία. Είχα δει αρκετές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές εκπομπές, όπου ο σκληρός άντρας χτυπούσε αμείλικτα τη φίλη του. Και κάθε φορά σκεφτόμουν: "Φύγε, φύγε μακριά του. Μα γιατί δεν αντιστέκεται; Της αξίζει κάτι καλύτερο". Γνώριζα τον πρώην μου όταν ήμουν 20 ετών. Μείναμε μαζί για δύο...

Ένα από τα συχνά προβλήματα που μου φέρνουν τα ζευγάρια ως ψυχοθεραπευτή σχέσεων είναι ότι με την πάροδο του χρόνου, ο ένας σύντροφος θεωρεί τον άλλον δεδομένο. «Δεν μου δίνει τόση σημασία όσο παλιά», «Δεν με διεκδικεί πια.», «Μ’ έχει συνηθίσει», «Σαν να θεωρεί πώς ό,τι και να γίνει εγώ θα είμαι πάντα εκεί». Πολλά ζευγάρια φέρνουν με αγωνία...

Κάθομαι, που λες, με την παρέα μου χθες το βράδυ, πέφτουν διαφημίσεις, πάω φέρνω το προφιτερόλ, κι εκεί, μεταξύ παντοδύναμου υγρού πιάτων κι αποτελεσματικής ενυδατικής, ξεκινάει η διαφήμιση της Pantene.   Αναφέρεται στον καρκίνο του μαστού, οπότε τραβάει την προσοχή μου. Με βλέπουν οι άλλοι, που καρφώνω το βλέμμα μου στο χαζοκούτι, σταματούν για λίγο τις πολλές φωνές. Παρακολουθώ τη γυναίκα...

Μια αρμαθιά παιδιά, και λέω παιδιά γιατί στα πρόσωπα όλων τους, ανεξαρτήτως ηλικίας, μπορούσες να διακρίνεις εκείνο το… άνοιγμα των ματιών, όπως όταν -όντας παιδιά- τ’ ανοίγαμε διάπλατα μπροστά στο εκκωφαντικά μεγαλύτερο από μας απροσδόκητο γεγονός. Τότε που αυτό που αντικρίζαμε στεκόταν εκεί μπροστά μας, με το μέγεθός του να σκιάζει το χώρο ολόγυρά μας, σπέρνοντας σκοτάδι. Έτσι, μ’...