Μαθητές του Μουσικού Σχολείου Ιλίου φόρεσαν φούστες συμπαραστεκόμενοι σε τρανς συμμαθήτριά τους

Μαθητές με φούστες

Διαμαρτυρήθηκαν φορώντας φούστες και γραβάτες οι μαθητές και οι μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Ιλίου για τη λεκτική επίθεση που δέχτηκε από καθηγητή μία τρανς συμμαθήτριά τους.

Με τη φράση «Τα ρούχα δεν έχουν φύλο!» και αναρτήσεις στα social media απάντησαν στη φράση «ντροπή της κοινωνίας», που απηύθυνε ο καθηγητής του σχολείου σε τρανς μαθήτρια της 1ης Γυμνασίου την Τρίτη. Την Τετάρτη ήρθαν στο σχολείο ντυμένοι με φούστες και γραβάτες, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που ανήρτησαν:

Μουσικό Σχολείο Ιλίου

Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση της σελίδας @menoume_energoi, ο λόγος αντίδρασης των παιδιών ήταν το αισχρό σχόλιο κάποιου καθηγητή, ενώ δεν ισχύει ότι η μαθήτρια δέχτηκε επίπληξη από τη διεύθυνση του σχολείου.

Τα παιδιά επέλεξαν να υπερασπιστούν την φίλη τους και να περάσουν ένα μήνυμα προς όλους μας για το τι πρέπει να θεωρείται απρεπές και τι προσωπική επιλογή, αναφέρει η σελίδα.

Τα ρούχα δεν έχουν φύλο

Όπως καταγγέλλει γονέας στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα, ο καθηγητής επιτέθηκε λεκτικά στο παιδί της 1ης Γυμνασίου, φτάνοντας στο σημείο να το χαρακτηρίζει «ντροπή της κοινωνίας».

«Το σκηνικό έγινε Τρίτη (…) Ο καθηγητής, σύμφωνα με τα παιδιά, έκανε ξεφτίλα το παιδί μπροστά σε όλη την τάξη. Έφτασε στο σημείο να το αποκαλέσει: “Nτροπή της κοινωνίας”. Το έβγαλε έξω από την τάξη και το έστειλε στο γραφείο της διεύθυνσης. Ειδοποιήθηκαν μέχρι και οι γονείς του παιδιού που πήγαν στο σχολείο και όπως ήταν φυσικό ζήτησαν εξηγήσεις», δήλωσε ο γονέας.

«Ξεσηκώθηκε όλο το σχολείο με αποτέλεσμα τα παιδιά σαν διαμαρτυρία να πάρουν την απόφαση και να εμφανιστούν την επόμενη ημέρα ντυμένα οι μαθήτριες με παντελόνια και γραβάτες και οι μαθητές με φούστες. Τα παιδιά και σήμερα πέρα από 6 μαθητές εμφανίστηκαν έτσι πάλι ντυμένα», είπε.

Πάντως, τα σχόλια στη σελίδα “Μένουμε Ενεργοί” είναι πολύ ενθαρρυντικά, κάτι που δείχνει ότι το περιστατικό θα έχει θετική κατάληξη για την τρανς μαθήτρια.

Πέτρος Αλεξανδρής

Στο Δημοτικό, όταν η δασκάλα μας έβαλε "Σκέφτομαι και γράφω" να πούμε τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε, απάντησα: Πρώτα γιατρός και όταν γεράσω περιπτεράς. Από μικρός μου άρεσε η ποικιλία και τη σύνταξη ούτε καν που τη σκεφτόμουνα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με σχολικές εφημερίδες και όταν πέρασα στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ άρχισα να δουλεύω κανονικά στον ειδικό τύπο σχεδόν από το πρώτο έτος. Το Αntivirus το αγαπάω όπως ο Αθηναίος το χωριό του. Ενώ είμαι αναγκασμένος να ζω από την κανονική μου δουλειά, το Antivirus είναι η πραγματική δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ που θα ήθελα να κάνω. Από το 2007 υπάρχει αυτή η σχέση αγάπης.




Δες και αυτό!