«Οι δολοφονίες που μοιραζόμαστε». Αυτή είναι η φράση που καρφώνεται στο μυαλό μου κάθε φορά που ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο δολοφονείται, με τη σκέψη μου να συνεχίζει: «Ήταν έγκλημα μίσους; Έγινε εξαιτίας (και) της τρανς ταυτότητας της; Κι αν ναι, τι σημαίνει αυτό για τα υπόλοιπα τρανς και γενικότερα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα; Πόσο ασφαλείς είμαστε τελικά;».
Αν προσδιορίζεσαι ως ΛΟΑΤΚΙ+ αντιμετωπίζοντας μια καθημερινότητα διακρίσεων εξ αίτιας αυτού, πολύ γρήγορα καταλήγεις στην τρομακτική διαπίστωση ότι μοιράζεσαι – είτε το θέλεις είτε όχι – όλα τα εγκλήματα μίσους που συμβαίνουν εκεί έξω σε άλλα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Η διαπίστωση απλή και απολύτως λογική: Τα εγκλήματα αυτά έχουν ως κίνητρο το μίσος προς τη ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα, επομένως καθιστούν πιθανά θύματα όλα τα άτομα που τη «φέρουν». Καθιστούν θύματα όλα εμάς.
Λογική, λοιπόν, και η σκέψη που γεννάται στο μυαλό μας (και ο φόβος που φωλιάζει στην καρδιά μας), σχετικά με το πόσο ασφαλείς είμαστε εμείς οι γκέι, οι λεσβίες, οι τρανς, οι αμφί, οι ίντερσεξ, οι κουήρ (κ.α.), όταν μία Άννα δολοφονείται στο ίδιο της το σπίτι ή όταν ένας Ζακ/ μία Ζackie δολοφονείται μέρα μεσημέρι σε κεντρικό σημείο της Αθήνας; Βλέπετε, λοιπόν, γιατί τις «μοιραζόμαστε αυτές τις δολοφονίες»; Γιατί εκτός απο τους «δικούς μας ανθρώπους», χάνουμε και την ασφάλειά μας.
Πριν λίγες μέρες δέκα βουλευτές – βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτημα* προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, σχετικά με την προστασία από την ΕΛ.ΑΣ των τρανς ατόμων (και με αφορμή τη δολοφονία της Άννας Ιβάνκα). Μεταξύ, άλλων, ο υπουργός ερωτάται για το «πώς μπορεί να διασφαλιστεί από την ΕΛ.ΑΣ η προστασία της μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, και ιδιαίτερα των τρανς προσώπων, καθώς και των προσώπων που εργάζονται στο σεξ;»
Εξαιρετικά εύστοχο το ερώτημα, αν με ρωτάτε, κυρίως αν αναλογιστούμε πως η αστυνομία (βλ. περίπτωση του Ζακ) έχει παίξει τον ρόλο του θύτη σε εγκλήματα που μας συμβαίνουν ή αν σκεφτούμε πώς εξακολουθεί να αποκλείει τα τρανς άτομα απο τις αστυνομικές σχολές λόγω της ταυτότητας φύλου τους (διατηρεί διάταξή που ορίζει ότι, η διεμφυλικότητα, αναφερόμενη ως «διαταραχή ταυτότητας φύλου», εντάσσεται στις ψυχικές παθήσεις).
Περιμένω με ανυπομονησία την απάντηση του Υπουργού. Μέχρι τότε ας μείνουμε στο «για την ασφάλειά μας απαιτείται η εκπαίδευσή σας».
*ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη
Θέμα: Προστασία από την ΕΛ.ΑΣ των τρανς ατόμων
Η είδηση της δολοφονίας της Άννας Ιβάνκα που βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της στον Άγιο Παντελεήμονα, φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη καταρχήν την αποτελεσματικής διερεύνησης του εγκλήματος και γενικότερα της προστασίας των τρανς ατόμων. Στο πλαίσιο αυτό ο ρόλος της Ελληνικής Αστυνομίας είναι καθοριστικός.
Το έγκλημα πρέπει να διερευνηθεί αποτελεσματικά και στη βάση της αναζήτησης τρανσφοβικών κινήτρων, στο πλαίσιο του άρθρου 82Α του Ποινικού Κώδικα (έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά), σύμφωνα με το οποίο όταν η επιλογή του θύματος γίνεται λόγω ταυτότητας φύλου, η ποινική απαξία του εγκλήματος είναι εντονότερη και η ποινική μεταχείριση του δράστη αυστηρότερη και να μην δημιουργούνται ερωτήματα και ανησυχίες για καθυστερήσεις.
Ερωτήματα δημιουργούνται με την καθυστερημένη ανακοίνωσή της της ΕΛ.ΑΣ, την Τετάρτη 12 Ιουλίου 2023, καθώς προφανώς επιχειρεί να αποσείσει την σε βάρος της κατηγορία περί misgendering (δυσφυλισμού), επιρρίπτοντας την ευθύνη στα… ΜΜΕ.
Στην ανακοίνωση αυτή της ΕΛ.ΑΣ. διαφαίνονται σφάλματα και παραλείψεις σχετικά με την ορολογία, καθώς σε ένα θέμα που αφορά την ασφάλεια των διεμφυλικών ατόμων, αίφνης περιλαμβάνονται άσχετοι όροι όπως η “σεξουαλική ταυτότητα”, η “έκφραση φύλου” και τα “προσωπικά αισθήματα”.
Παραλείπεται, δηλαδή, και από αυτή την ανακοίνωση ο κεντρικός όρος που θα έπρεπε να τιτλοφορεί την υπόθεση, ως έγκλημα ερευνώμενο για την τυχόν επιλογή του θύματος από τον δράστη λόγω της ταυτότητας φύλου. Τα παραπάνω λάθη και παραλείψεις καταδεικνύουν ότι ενδεχομένως τα πολυδιαφημισμένα από την κυβέρνηση σεμινάρια που έχουν γίνει σε αστυνομικούς για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, μάλλον δεν έχουν αποδώσει επαρκώς.
Πιο αποτελεσματική θα ήταν η εισαγωγή στην διδακτέα ύλη των Αστυνομικών Σχολών, αλλά και των άλλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που εποπτεύονται από το Υπουργείο Σας ειδικού νομικού μαθήματος με αντικείμενο “Προστασία των Δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων”, στο οποίο κάθε εκπαιδευόμενο άτομο θα πρέπει να διδάσκεται τα αυτονόητα, να εξετάζεται και να βαθμολογείται.
Δεδομένου δε ότι από τον Ιούλιο του 2022 υπάρχει Οδηγία της ΕΛ.ΑΣ για την Αντιμετώπιση και τη Διαχείριση Περιστατικών Βίας κατά ΛΟΑΤΚΙ+ πολιτών, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ότι άλλα κράτη – μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν ήδη καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου λόγω μη επαρκούς διερεύνησης του ΛΟΑΤΚΙφοβικού κινήτρου (ΕΔΔΑ, 4ο Τμήμα, υπόθεση Stoyanova κατά Βουλγαρίας, προσφυγή αρ 56070/18, απόφαση της 14.6.2022, καταδίκη κράτους για μη διερεύνηση ομοφοβικού κινήτρου ανθρωποκτονίας νέου που οι δράστες θεώρησαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος. ΕΔΔΑ, 1ο Τμήμα, υπόθεση Sabalić κατά Κροατίας, προσφυγή αρ. 50231/13, απόφαση της 14.1.2021, καταδίκη κράτους για μη διερεύνηση λεσβιοφοβικού κινήτρου σε υπόθεση ξυλοδαρμού γυναίκας σε μπαρ από άνδρα που του είχε μόλις πριν αποκαλύψει τον σεξουαλικό προσανατολισμό της).
Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
1. Πώς θα διασφαλίσει την πλήρη διαλεύκανση της δολοφονίας της Άννα Ιβάνκα στη βάση της κείμενης νομοθεσίας με αναζήτηση τρανσφοβικού κινήτρου;
2. Πως μπορεί να διασφαλιστεί από την ΕΛ.ΑΣ η προστασία της μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, και ιδιαίτερα των τρανς προσώπων, καθώς και των προσώπων που εργάζονται στο σεξ;
3. Πως μπορεί να διασφαλιστεί από την ΕΛ.ΑΣ η πρόληψη τέτοιου είδους, όπως αυτή κατά της Α. Ιβάνκα, επιθέσεων και η δημιουργία περιβάλλοντος αξιοπρεπούς ζωής και εργασίας;
