Από τον Σεπτέμβριο του 2018 υπάρχει μία οδός στο κέντρο της Αθήνας που μας θυμίζει ότι κανένα άτομο, από αυτά που η κοινωνία έχει συνηθίσει να αποκαλεί διαφορετικά, δεν είναι ασφαλές.
Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να βρεθείτε στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Ζακ. Όχι κατά τη διάρκεια μίας πορείας ή ενός πράιντ, όπου η παρουσία ενός κουήρ κινήματος προσφέρει μία αίσθηση ασφάλειας, αλλά μόνοι/ες σας. Είναι σαν να αλλάζει ο κόσμος στην οδό Γλαδστώνος και να γίνεται πιο τρομακτικός. Σαν ο πεζόδρομος, οι βιτρίνες των καταστημάτων, τα σκονισμένα σημεία, τα πάντα να μαρτυρούν μία δολοφονία με τα συνθήματα στους τοίχους να το επιβεβαιώνουν.
Και χρειάζεται να απομακρυνθείς αρκετά, ώστε το σώμα σου να αποβάλλει τον πανικό που νιώθει. Ακόμη και τότε, όμως, μια τρομακτική διαπίστωση παραμένει καρφωμένη στο μυαλό σου: Από τον Σεπτέμβριο του 2018, η οδός Γλασδώντος έχει γίνει μια υπενθύμιση ότι κανένα άτομο, από αυτά που η κοινωνία τόσο ευγενικά αποκαλεί διαφορετικά, δεν είναι ασφαλές. Μια υπενθύμιση ότι οι περήφανες ταυτότητές μας, μας καθιστούν ευάλωτους/ες απέναντι σε κάθε νοικοκυραίο, “τίμιο καταστηματάρχη” και αστυνομικό που “απλά κάνει τη δουλειά του”.
Με τη δίκη για τη δολοφονία του Ζακ να έχει μπει στην τελική ευθεία, οι καρδιές όλων μας έχουν γεμίσει αγωνία για το αποτέλεσμα. Και είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι σε αυτή την περίπτωση η δικαιοσύνη δε φέρει μόνο την υποχρέωση να αναγνωρίσει το έγκλημα και να τιμωρήσει τους ενόχους. Πρέπει να επιστρέψει στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και λίγη από την ασφάλεια που τόσο βίαια έχασε, όταν ένα από τα πιο περήφανα μέλη της δολοφονήθηκε.
Αύριο είναι η πανελλήνια ημέρα δράσης για τη δολοφονία του Ζακ, ενόψει και της τελικής απόφασης του δικαστηρίου. Μία ακόμη μέρα που θα φωνάξουμε ώστε η οδός Γλαδστώνος, που τόσο πολύ μας τρομάζει, να γίνει η οδός Zackie OH!, που θα υπάρχει για να μας θυμίζει ότι η δικαιοσύνη είναι με το δίκαιο μέρος μας.
