Αυτά δεν είναι για σένα… θυμάμαι να μου λέει ο γυμναστής μου στο δημοτικό, μετά την αποτυχημένη του προσπάθεια να με κάνει να ενδιαφερθώ για τον κόσμο του αθλητισμού.
Βλέπετε ήταν πεπεισμένος ότι η συμμετοχή μου στη σχολική ομάδα ποδοσφαίρου – που είχε όνειρο να φτιάξει – θα με «έκανε περισσότερο αγόρι», όπως μου είχε δηλώσει μια φορά σε ένα διάλειμμα που έπαιζα κουτσό με δύο συμμαθήτριές μου.
Όταν τελικά διαπίστωσε ότι δε θα γίνω ο αθληταράς που θα έκανε τάκλιν και θα βάραγε κεφαλιές (όπως ο συμμαθητής μου, ο Νικήτας), παράτησε κάθε προσπάθεια, με το επιχείρημα «αυτά δεν είναι για σένα». Εγώ, αν και δεν καταλάβαινα ακριβώς σε τι αναφερόταν εκείνο το «αυτά» στην πρότασή του, συμφώνησα μαζί του και από την επόμενη μέρα επέστρεψα στο κουτσό με τις φίλες μου.
Έκτοτε, μεγάλωσα χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τον κόσμο του αθλητισμού (εντάξει, ίσως μόνο για κάποιους αθλητές), γιατί πολύ απλά «αυτά δεν είναι για μένα».
Πριν τρία χρόνια, δέχθηκα ένα αίτημα φιλίας από κάποιον που λεγόταν «Νικήτας». Δεν ήξερα ποιος ήταν, αλλά επειδή είδα ότι στο προφίλ του είχε φωτογραφίες με τον σύντροφό του, υπέθεσα ότι μου έστειλε λόγω του περιοδικού.
Λίγες μέρες μετά την αποδοχή του αιτήματός του, μου έστειλε και μήνυμα. Μου έγραψε ότι καθόταν δύο θρανία πίσω από εμένα στο δημοτικό και ότι συζεί με τον φίλο του (στο εξωτερικό).
Αμέσως σκέφτηκα τον γυμναστή μου στο δημοτικό. «Αυτά δεν είναι για σένα», μου είχε πει. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να του απαντήσω: «Ναι, αλλά αυτός είναι σαν κι εμένα».
Υ.Γ.: Μην αφήσετε κανέναν «γυμναστή» να σας πει ότι δεν πρέπει ή δεν μπορείτε να κάνετε κάτι.
