“H gay συμμορία μου στη φυλακή πολεμά τους νεοναζί”

“Είμαστε γνωστοί ως οι μαχητές του ουράνιου τόξου”

Όταν πρωτομπήκα στη φυλακή δεν ήξερα πως έπρεπε να αντιδράσω. Ήμουν ένας gay άνδρας που είχε καταδικαστεί για ένα ένα σεξουαλικό έγκλημα. Όλοι μας έχουμε ακούσει εκείνες τις ιστορίες τρόμου. Το μόνο θετικό ήταν ότι ήμουν αρκετά μεγαλόσωμος. Έφτανα τα δύο μέτρα και ήμουν αρκετά μυώδης.

Τον περισσότερο καιρό οι άλλοι κρατούμενοι με άφηναν στην ησυχία μου. Τότε ήταν που άλλα gay και τρανς άτομα στη φυλακή άρχισαν να έρχονται σε εμένα. Εκείνη την περίοδο, μία από τις συμμορίες, που αποκαλούσε τον εαυτό της Aryan Knights, συνήθιζε να επιτίθεται σε “fags” και “chomos” (έτσι αποκαλούσαν αυτούς που πήγαιναν με ανήλικους) ως μια τελετή μύησης για τα νέα μέλη.

Όπως είπα, συνήθιζαν να με αποφεύγουν ψάχνοντας για μικρότερα και πιο αδύναμα θύματα. Αυτό σήμαινε ότι ένας μεγάλος αριθμός gay και τρανς ατόμων ξαφνικά ήθελε να με πιάσει γκόμενο, όχι γιατί τους άρεσα αλλά γιατί πίστευαν ότι μπορούσα να τους προσφέρω προστασία.

Για λίγο ακολούθησα αυτό το ρεύμα. Σε ένα σημείο έφτασα να είμαι ο “γκόμενος” έξι ατόμων την ίδια στιγμή. Αλλά βαρέθηκα να με χρησιμοποιούν και ήθελα μια πραγματική συντροφιά, σε σημείο που κατέληξα να κάνω παρέα με έναν μικρό χαριτωμένο τύπο που έδειχνε να του αρέσω. Γι΄αυτό και ένιωσα μεγάλη απογοήτευση όταν τον είδα να φιλιέται με κάποιον άλλο στο μπάνιο του γυμναστηρίου. Μετά από αυτό τα παράτησα όλα. Διάφοροι τύποι συνέχιζαν να με προσεγγίζουν: κάποιοι “απλά ως φίλοι” και άλλοι “και καλά επειδή με ποθούσαν”. Υπήρχαν κι αυτοί που ήταν ειλικρινείς και ζητούσαν την προστασία μου. Σε όλους όμως έλεγα: “Λυπάμαι, δεν είναι δικό μου πρόβλημα”. Έφτασα στο σημείο να γίνομαι κακός μαζί τους. Μέχρι που γνώρισα τον Peter.

O Peter ήταν ένας νεαρός άνδρας που είχε καταδικαστεί για διάφορα εγκλήματα. Μεταξύ άλλων και για παραπλάνηση ανηλίκου. Στην φυλακή τον αντιμετώπιζαν ως “chomo”. Μου τον σύστησε ο φίλος μου ο Chancey, ο οποίος έβρισκε πάντα τρόπο να συμμετέχει στο δράμα των άλλων. Βρήκα τον αγόρι αξιολάτρευτο και θέλησα να περάσω μαζί του περισσότερο χρόνο. Αλλά όταν άκουσα ότι εκείνη η συμμορία τον είχε βάλει στο μάτι, σήκωσα αμέσως άμυνα.

Όταν ο Peter άρχισε να εκδηλώνει τη συμπάθεια προς το πρόσωπό μου τον έδιωξα μακριά. Του είπα πως τα προβλήματα ήταν δικά του και όχι δικά μου και ότι δεν πρόκειται να κάνω κάτι μαζί του μόνο και μόνο για να νιώσει ασφαλής. Εκείνος συνέχιζε να επιμένει. Αλλά εγώ δεν μασούσα.

Μια μέρα στο γυμναστήριο, καθώς προχωρούσαμε προς την αυλή, δύο τύποι – που άνηκαν σε εκείνη τη συμμορία-  του είπαν πως θέλουν να του μιλήσουν στο μπάνιο. Με κοίταξε και μου ζήτησε να τον συνοδεύσω. Για μια ακόμη φορά του είπα όχι. Τον συμβούλευσα να τους αγνοήσει, αλλά πέρα από αυτή τη συμβουλή δεν έκανα κάτι άλλο και απομακρύνθηκα.

Φτάνοντας στο σημείο που συνήθιζα να κάθομαι με αυτούς που έκανα παρέα, συνειδητοποίησα ότι ο Peter δεν ήταν μαζί μου. Ανησύχησα αλλά το έκρυψα και κάθισα κάτω στο γρασίδι. Άρχισα να συζητώ με τους άλλους για άσχετα πράγματα μέχρι που ξέχασα εντελώς τον Peter. Ξαφνικά ο συναγερμός της φυλακής άρχισε να χτυπά.

Μας ανάγκασαν να ξαπλώσουμε στο πάτωμα με τα χέρια στο κεφάλι, μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Στη συνέχεια μας συνόδευσαν μέχρι τα κελιά μας και μας κλείδωσαν.