Ο αυτοδημιούργητος κύριος Σάξον: μαστεκτομή pt1

Γεια σας, σήμερα θα σας μιλήσω για την μαστεκτομή που έκανα για την μετάβασή μου. Σας ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων για το μεγάλο άρθρο, αλλά είναι αναγκαίο, μιας και αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας μου ως τρανς άτομο, το οποίο περίμενα πάρα πολλά χρόνια.
Επίσης είναι σημαντικό το να αναλύσω όσο περισσότερο γίνεται μια τέτοια διαδικασία, καθώς και το πώς μπορεί να επηρεάσει το άτομο που πρόκειται να ή την έχει ήδη κάνει. Αναγκαστικά το άρθρο θα δημοσιευτεί σε 3 μεγάλες συνέχειες.

Κάτι σημαντικό: αν και δεν περιέχει φωτογραφίες από την εγχείρηση αυτή καθαυτή, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι η στήλη έχει φωτογραφίες με ουλές και γενικά φωτογραφίες με επιδέσμους και μελανιές.
Επίσης ΔΕΝ περιέχει φωτογραφίες με το πώς ήταν το στέρνο μου πριν την εγχείρηση και θα ήθελα να μπορούσα να πω ότι λυπάμαι γι αυτό αλλά δεν πήρα ούτε μια φωτογραφία, είναι κάτι που δεν θέλω να μοιραστώ με κανέναν, πόσο μάλλον δημόσια.
Ζητώ συγνώμη γι αυτό και ελπίζω να το σεβαστείτε.
Ευχαριστώ.

Όπως έχω προαναφέρει, δε χρειάζονται, ούτε θέλουν όλοι οι τρανς άνδρες να κάνουν μαστεκτομή αλλά, εάν κάποιος θέλει, του επιτρέπει να ζήσει πιο άνετα, βελτιώνοντας το πώς λειτουργεί ψυχολογικά και κοινωνικά, και μπορεί να είναι η μόνη επέμβαση που θα κάνει για τη μετάβασή του. Η επέμβαση μαστεκτομής επίσης μπορεί να γίνει για να νιώσει καλύτερα με το σώμα του ένα non binary άτομο. Στην Αγγλία μπορεί να γίνει αυτό (αν και το σύστημα υγείας έχει ακόμα αρκετή δουλειά να κάνει όσον αφορά τα non-binary άτομα).

Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση, για να εξηγήσω ξανά λιγάκι πως λειτουργεί το σύστημα υγείας στην Αγγλία όταν θέλει κάποιος τρανς άνδρας ή non-binary/trans masculine άτομο να κάνει μετάβαση. Είναι το λεγόμενο NHS pathway, το οποίο διαφέρει αναλόγως τις ανάγκες του κάθε ατόμου.

• Πας στο γιατρό σου (general practitioner (GP), όπως παλιά είχαμε στην Ελλάδα το γιατρό της οικογένειας που ήταν κυρίως παθολόγος) και λες κάτι του στυλ «νομίζω/ξέρω ότι είμαι τρανς και θέλω να με στείλεις σε κλινική φύλου». Ο δικός μου γιατρός δεν ήξερε καλά τι πρέπει να κάνει γι αυτό και με έστειλε πρώτα σε ψυχίατρο που είπε ότι ναι, είμαι τρανς και το χρειάζομαι, οπότε μετά ο GP μου με έστειλε σε κλινική φύλου. Παλιότερα έτσι έκαναν, αλλά το έχουν αλλάξει. Μπορείς να πας κατευθείαν και να πεις «στείλε με» ή να στείλεις εσύ στην κλινική φύλου που θες και να πεις «θέλω να έρθω».
• Σου στέλνει η κλινική χαρτιά να υπογράψεις, ότι, ΝΑΙ, δεν έχεις αλλάξει γνώμη, και ΝΑΙ, συμφωνείς να έχουν όλα σου τα στοιχεία και τους τα δίνεις κτλ κτλ. Τους στέλνεις πίσω τα χαρτιά συμπληρωμένα.
• Περιμένεις. Αναλόγως την κλινική φύλου, μπορεί να περιμένεις από 6-8 μήνες μέχρι 4 χρόνια (!) για το 1^ο ραντεβού σου. Στην κλινική που με έστειλαν εμένα περίμενα 1 χρόνο+ για να μου έρθει το 1^ο ραντεβού (χρόνος αναμονής για 1^ο ραντεβού για το 2015 ήταν 32-54 εβδομάδες, σε αντίθεση με 52-78 που ήταν το 2014). Γι αυτό και πήγα σε ιδιωτικό γιατρό φύλου και ξεκίνησα ορμόνες, για να μην περιμένω (αλλιώς τις ορμόνες θα τις έπαιρνα μετα το 3^ο ραντεβού μου).
• Πας στο 1^ο ραντεβού με την κλινική φύλου. Το 1^ο ραντεβού είναι για να σε γνωρίσουν και να σε ρωτήσουν για το ιστορικό σου. Σε ρωτάνε τι έχεις κάνει για την μετάβασή σου -εάν έχεις κάνει – και τι σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να κάνεις. Αυτό και το 2^ο ραντεβού κρατάνε μια ώρα.
• Το 2^ο ραντεβού, είναι συνήθως 6 μήνες μετα το 1^ο. Σε ξαναρωτάνε τι θες από τη μετάβασή σου και ποιο θέλεις να είναι το επόμενο βήμα. Ουσιαστικά ενδιαφέρονται να δουν εάν είσαι καλά και εάν θα «άντεχες» την μετάβασή, είτε ψυχολογικά είτε σωματικά. Εάν έχεις πολύ βαριά ψυχολογικά προβλήματα κοιτάνε να λύσουν πρώτα εκείνα για την δική σου ασφάλεια. Εμένα με έβλεπε ψυχαναλυτής έτσι κι αλλιώς και, επειδή ο γιατρός στην κλινική είδε ότι ήμουν υγιής, ήξερα τι θέλω και έπαιρνα ήδη ορμόνες, μου είπε ότι θα μιλήσει με χειρούργο για να κανονίσουμε για τη μαστεκτομή μου. Μου έδωσε μια λίστα και διάλεξα χειρούργο επιτόπου, έναν που ήξερα, είχα ψάξει και είχα διαβάσει πολλά για την δουλειά του.
• Εάν κάποιο άτομο θέλει και ορμόνες και μαστεκτομή, τότε είναι καλύτερο να παίρνει ορμόνες για τουλάχιστον 6 μήνες πριν την μαστεκτομή μιας και κάνει πιο εύκολη την δουλειά της χειρουργικής ομάδας. Αναλόγως όμως του τι ζητήσει το άτομο. Έχει τύχει να γίνει μαστεκτομή πρώτα και μετα ορμόνες, ή και καθόλου ορμόνες, ή μόνο ορμόνες και μόνο μαστεκτομή. Συνήθως η απόφαση γι αυτά – εάν όλα είναι εντάξει – λαμβάνεται μετα το 2^ο ραντεβού και ξεκινούν οι διαδικασίες. Το 3^ο και όλα τα επόμενα ραντεβού είναι 30λεπτα. Κάποια στιγμή πιο μετα αρχίζουν συζητήσεις σχετικά με υστερεκτομή και εγχειρήσεις στα γεννητικά όργανα, εφόσον το επιθυμεί κάποιος.

Μπορεί να ακούγεται – σχετικά – απλό αλλά παίρνει χρόνο. Το θέμα είναι ότι σε σέβονται, και εσένα, και τις επιλογές σου και δε θα προσπαθήσουν να σε πιέσουν για κάτι που δε θέλεις. Δυστυχώς, μιας και είναι ένα πρόβλημα που δεν έχει λυθεί ακόμα και η ιατρική κοινότητα πρέπει να το δουλέψει λίγο, τα χαρτιά μου από την κλινική φύλου λένε ότι πάσχω από «τρανσσεξουαλισμό από θηλυκό σε αρσενικό». Το να είσαι τρανς δεν είναι ψυχολογική διαταραχή και η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι απαρχαιωμένη.

Ομολογώ ότι στην Ελλάδα δεν είμαι σίγουρος τι ισχύει. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω δεν υπάρχει στάνταρντ διαδικασία, πρέπει πρώτα να σε δει ψυχίατρος για 1 ή 2 χρόνια, με την διακριτική ευχέρεια του εν λόγω ψυχιάτρου, και μετα να σε στείλει σε ορμονολόγο και μετα σε χειρούργο. Όλα αυτά ρωτώντας και ψάχνοντας για άτομα που έχουν κάνει κάτι παρόμοιο. (1)
Εάν υπάρχουν όντως βήματα για την ιατρική μετάβαση, όπως αυτά του Αγγλικού συστήματος, ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν γνωστά να τα μάθει ο κόσμος.
Εάν δεν υπάρχουν ΠΡΕΠΕΙ να θεσπιστούν, μαζί με την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου που περιμένουμε όλα τα τρανς άτομα εδώ και χρόνια.

Είναι ΠΟΛΥ σημαντικό – γιατί έχω ακούσει διάφορες άσχημες ιστορίες από Έλληνες φίλους – να θυμάστε:
ΠΡΩΤΑ απ’ όλα η ασφάλεια και η υγεία σας. Ξέρω, πολύ καλά μάλιστα, πώς είναι να περιμένεις. Το ξέρω. Δεν είναι ωραίο, κανείς δεν το θέλει. Μερικές φορές όμως πρέπει. Όχι απαραίτητα επειδή σας βάζει κάποιος, αλλά επειδή πρέπει να προσέχετε τον εαυτό σας. Η μετάβασή είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Επίσης έχει να κάνει με την υγεία σας, δεν παίζουμε με αυτά. ΠΟΤΕ δε θα σας πρότεινα κάτι που θα σας έκανε κακό, θα ήταν ανήθικο και αντίθετο με ό,τι πιστεύω.

Γι αυτό, ΠΡΟΣΟΧΗ: μην αρχίσετε κάτι μόνοι σας.
Μην επιχειρήσετε να πάρετε ορμόνες μόνοι σας χωρίς να έχετε πάει σε γιατρό.
Μην πάτε σε χειρούργο χωρίς να έχετε ετοιμαστεί, μην πάτε χωρίς χαρτιά γιατρού.
Να προσέχετε για να είστε καλυμμένοι. Και κυρίως να ενημερώνεστε, να ρωτάτε και να διαβάζετε για να είστε σίγουροι ότι έχετε όλα τα δεδομένα και δε θα βρείτε κάτι που δε περιμένατε στην πορεία σας.

Είναι πολύ σημαντικό να το θυμάστε αυτό, η μετάβαση είναι ένα πολύ μεγάλο γεγονός/περίοδος της ζωής σας, την κάνετε για να καλυτερέψετε τηνζωή σας – εάν επιλέξετε να κάνετε μετάβαση πρέπει να είναι με τους δικούς σας όρους και κανενός άλλου. Γι αυτό, καμιά φορά το να περιμένεις είναι συνετό.

Περιμένοντας την εγχείρηση

Δεδομένου ότι, περίμενα πολλά χρόνια γι αυτή την εγχείρηση, είχα χρόνο να προετοιμαστώ. Όπως προείπα, ξέρω ότι σε κανέναν δεν αρέσει να περιμένει – συγκεκριμένα εμένα δεν μου αρέσει καθόλου, με τρελαίνει – αλλά τουλάχιστον είχα χρόνο να ενημερωθώ, να ψάξω και να σκεφτώ.

Ήξερα από πριν ότι η επέμβαση που χρειαζόμουν ήταν η διπλής τομής (δείτε ΕΔΩ το προηγούμενο άρθρο της στήλης, που αναλύω τα διαφορετικά είδη μαστεκτομής) λόγω του μεσαίου/μεγάλου μεγέθους των μαστών μου. Γενικότερα είχα αποφασίσει ότι δε με ενδιέφερε και τόσο αν θα είχα μεγάλες ουλές ή όχι, αλλά είχα καταλήξει ότι θα προτιμούσα την απλή διπλή τομή αντί της τεχνικής ανεστραμμένου Τ. Φυσικά, θα μιλούσα με τον χειρούργο γι αυτό – όταν ερχόταν αυτή η ώρα, αλλά τουλάχιστον ήξερα τι θέλω.

Έκανα έρευνα για το πώς είναι η τεχνική που ήθελα να χρησιμοποιήσουν, διάβασα αρκετά για τις μαστεκτομές. Πώς είναι, τι μπορεί να πάει στραβά, πώς θα δείχνει εάν πάνε όλα ακριβώς όπως θες. Τι πρέπει να κάνω εγώ για να είναι όσο το δυνατό καλύτερο το αποτέλεσμα. Μίλησα και εγώ και η κοπέλα μου (παρεμπιπτόντως τη λένε Φωτεινή και θα αρχίσω να την λέω έτσι, αντί για «η κοπέλα μου» ) με άτομα που είχαν κάνει την επέμβαση και ζητήσαμε συμβουλές, όπως και βρήκαμε πολλά online. Φτιάξαμε μια αρχική λίστα με πράγματα που θα χρειαζόταν να έχω μαζί μου, πράγματα που άλλοι έλεγαν ότι θα ήταν απολύτως απαραίτητα.

Μετα το 2^ο ραντεβού μου στην κλινική φύλου, πήρα τηλέφωνο το γραφείο του χειρούργου για να κανονίσουμε για τις ημερομηνίες. Ο χειρουργός που επέλεξα ήταν ο Dr Andrew Yelland στο Μπράιτον. Είναι μακριά από εκεί που μένω εγώ. Επειδή ήθελα χρόνο για να προετοιμαστώ και για να κανονίσω ό,τι χρειαζόταν, διάλεξα να γίνει τον Νοέμβρη του 2015 (είχα πάρει τηλέφωνο αρχές Μάρτη). Κλείσαμε ένα ραντεβού προ-εγχειρητικό μια βδομάδα πριν την εγχείρηση, στις 3 Νοέμβρη και την εγχείρηση στις 11 Νοέμβρη.

Μετα από λίγες μέρες το γραφείο του χειρούργου μου έστειλε ενημερωτικά φυλλάδια, ένα ιατρικό ιστορικό για να συμπληρώσω για το νοσοκομείο και οδηγίες. Μεταξύ άλλων, έλεγε ότι ο χειρούργος θέλει να πάρεις χαπάκια άρνικας 3 φορές τη μέρα για μια βδομάδα πριν την εγχείρηση και μια μετά.
Θα κάνω μια λίστα στα γρήγορα με τις οδηγίες:

• Όχι ασπιρίνη και ιβουπροφαίνη για τουλάχιστον 7 μέρες πριν την εγχείρηση
• Όχι βιταμίνη Ε και ενυδατικές κρέμες για τουλάχιστον 7 μέρες πριν την εγχείρηση
• Όχι αλκοόλ και συγκεκριμένα όχι κόκκινο κρασί, για τουλάχιστον 2 μέρες πριν την εγχείρηση
• Συμπληρώματα όπως ταμπλέτες ή σκόνη σκόρδου, γκίνγκο μπιλόμπα, εκχύλισμα ιτιάς, παρθενούλι, βαλσαμόχορτο να αποφεύγονται για τουλάχιστον 4-5 μέρες πριν την εγχείρηση
• Όχι ηλιοθεραπεία για μια βδομάδα πριν την εγχείρηση
• Όχι κάπνισμα
• Όχι φαγητό ή ποτό για τουλάχιστον 6 ώρες πριν την εγχείρηση
• Να τους πω τι φάρμακα παίρνω
• Το πρωί της εγχείρησης θα πρέπει να λουστώ και να κάνω ντους
• Να κανονίσω για την μεταφορά προς και από το νοσοκομείο
• Να έχω κάποιον μαζί μου τις πρώτες 24 ώρες μετα το εξιτήριο
• Να έχω προετοιμαστεί για όταν γυρίσω σπίτι: να μην υπάρχουν εμπόδια από το κρεβάτι προς το μπάνιο, να έχω κοντα μου περιοδικά και βιβλία, να έχω πολλά μαξιλάρια.
• Να μην φοράω μακιγιάζ, κοσμήματα ή φακούς επαφής όταν πάω στο νοσοκομείο
• Να έχω μαζί μου πολύ άνετα ρούχα που ανοίγουν από μπροστά

Άρχισα να γυμνάζομαι όσο μπορούσα – γιατί είχα πολλή δουλειά, ειδικά τους τελευταίους μήνες πριν την εγχείρηση που έπρεπε να τελειώσω όλα μου τα projects, και, επειδή είχα αγχωθεί όσο δεν πάει δεν έκανα και πολλά πράγματα, παρά μόνο δουλειά. Πάντως έκανα πολλά push ups γιατί χρειάζονται πριν την επέμβαση αυτή, κάνουν τη δουλειά του χειρούργου πιο εύκολη.

Κατά τον Αύγουστο έκλεισα εισιτήρια για τα τραίνα που έπρεπε να πάρω και ξενοδοχείο, έκλεισε και η Φωτεινή πτήση από την Αθήνα για να έρθει. Μετα την εγχείρηση θα μέναμε στο Μπράιτον μέχρι να έρθει η ώρα για το μετεγχειρητικό ραντεβού (το οποίο είναι 7-10 μέρες μετά το εξιτήριο) γιατί το ταξίδι θα ήταν μακρύ και είναι καλό να μην ταξιδέψεις κατευθείαν μετα από εγχείρηση.

Αγόρασα 2 αφρώδη μαξιλάρια ανατομικά που είναι αρκετά σκληρά και κρατούν το σχήμα του σώματος κι ένα μαξιλάρι σε σχήμα V, που όπως με συμβούλεψαν πολλοί γνωστοί μου θα μου ήταν απολύτως απαραίτητο. Μετα την εγχείρηση απαγορεύεται να κοιμηθείς τελείως ξαπλωμένος, πρέπει να είσαι καθιστός κι έτσι χρειάζεσαι όσα μαξιλάρια μπορείς για να είσαι άνετα και με την καλύτερη δυνατή στήριξη.

Επίσης, επειδή μετα την επέμβαση δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο ή ντους κανονικά τις πρώτες μέρες, μου είπαν πολλοί ότι χρειάζομαι υγρά μαντηλάκια, ΠΟΛΛΑ υγρά μαντηλάκια γιατί θα είναι αηδία και θα βρωμάω και ΙΟΥ ΒΡΩΜΑ. Οπότε πήγα και πήρα μια κούτα μωρομάντηλα.

Κάτι άλλο που μου είπαν πολλοί που ρώτησα ότι είναι απολύτως απαραίτητο, είναι ένα κύπελο με καπάκι που μπορείς να βάλεις καλαμάκι για να πίνεις και πολλά, μα πάρα πολλά καλαμάκια, γιατί, λέει, δεν μπορείς να κουνηθείς μετα καθόλου, ούτε κάνει να κουνηθείς. Καλαμάκια δεν αγόρασα γιατί σιγά μην αγόραζα καλαμάκια να τα κουβαλάω μαζί μου ενώ θα μπορούσαμε κάλλιστα να τα αγοράσουμε από το Μπράιτον ή να τα ζητήσουμε από το ξενοδοχείο. Πήρα όμως μαζί μου το κύπελο/shaker που είχα για να παίρνω μαζί μου στο γυμναστήριο.
(RIP κύπελο, γιατί μετα το ξέχασα στο ξενοδοχείο :P )

Αγόρασα binders για μετά την εγχείρηση γιατί ο χειρούργος μου δε χρησιμοποιεί κάνουλες αποστράγγισης των υγρών, αλλά αντ’ αυτού κάνει επίδεση πολύ σφικτά. Αυτά τα binders ουσιαστικά είναι ελαστικές ζώνες για όταν πονάει η μέση. Πήρα 2 για να αλλάζω, μιας και έπρεπε να τα φοράω συνέχεια.

Αγόρασα tablet για ευκολία μεταφοράς γιατί το laptop που έχω είναι παλιό, μιας και θα μου χρειαζόταν για επικοινωνία και με τους δικούς μου αλλά και με την Φωτεινή, όσο ήμουν στο νοσοκομείο (λόγω αλλαγής των κανόνων του νοσοκομείου δεν αφήνουν πλέον τους επισκέπτες να μένουν εκεί το βράδυ, οπότε θα έπρεπε να επιστρέψει στο ξενοδοχείο και να έρθει να με πάρει την άλλη μέρα το πρωί που θα έπαιρνα εξιτήριο). Φρόντισα να βρω apps που θα με βοηθούσαν, όπως χάρτη του Μπράιτον και πληροφορίες για λεωφορεία, τραίνα και ταξί.
Δεν λέω ότι χρειάζεται κάποιος να πάρει tablet, φυσικά, απλώς εγώ σκεφτόμουν ότι χρειάζομαι ένα εδώ και καιρό και μιας και είχα βάλει λίγα χρήματα στην άκρη πήρα ένα γιατί θα το χρησιμοποιούσα αρκετά.

Άλλα πράγματα στην λίστα με πράγματα που έπρεπε να έχω μαζί μου:

Ιατρικά χαρτιά και άλλες πληροφορίες που μπορεί να χρειαστώ (τραπεζικούς κωδικούς, κωδικούς για διάφορα sites κτλ. κτλ.)
Εισιτήρια
Κινητά, tablets, Kindles, φορτιστές, laptop, εξωτερικό σκληρό, καλώδια
Χαπάκια άρνικας
Αποσμητικό στικ (γιατί δεν αφήνουν spray στο νοσοκομείο)
Πουκάμισα με κουμπιά κοντομάνικα (γιατί απαγορεύεται να βάλεις κανονικά μπλουζάκια σηκώνοντας τα χέρια σου)
Σορτσάκια
Παντελόνι πιτζάμας/φόρμας
Παντόφλες
Εσώρουχα και κάλτσες
Φούτερ/hoodie με φερμουάρ
Ξυριστικά
Οδοντόβουρτσες/οδοντόπαστες
Αφρόλουτρα/σαμπουάν
Ρόμπα

Τους μήνες που περίμενα, σκεφτόμουν πόσο άσχημα με κάνει να νιώθω το να αισθάνομαι άχρηστος και ένιωθα περίεργα γιατί θα ερχόταν η Φωτεινή από την Ελλάδα για να με βοηθήσει και θα έπρεπε να με βοηθάει να πλυθώ, να ντυθώ, να μου δένει τα κορδόνια… Δε συνηθίζω να περιμένω από τους άλλους να κάνουν πράγματα για μένα και δε μου άρεσε η ιδέα καθόλου, πάντα θέλω να τα κάνω όλα μόνος μου. Άλλα μερικές φορές απλώς πρέπει να κάνεις ό,τι πρέπει και το να είσαι αυτάρκης δεν εφαρμόζεται πάντα, οπότε έπρεπε να συνηθίσω στην ιδέα ότι θα αναγκαζόμουν να την αφήσω να κάνει ό,τι χρειάζεται, έτσι ώστε να μην έχω προβλήματα και να αναρρώσω καλά.
Ομολογώ ότι μου ήταν πολύ δύσκολο να το χωνέψω αυτό.

Όσο πλησίαζε η ημερομηνία του προεγχειριτικού ραντεβού αγχωνόμουν, γιατί δεν είχα λάβει χαρτί με μια υπογραφή που χρειαζόμουν από την κλινική φύλου εδώ και μήνες, ούτε την είχαν στείλει στο νοσοκομείο στη βοηθό του χειρούργου (ούτε καν είχαν απαντήσει στα emails της). Χρειάζεσαι 2 υπογραφές που κανονικά θα τις είχα, αλλά, τελικά η πρώτη γιατρός που με είχε δει, δε μπορούσε να υπογράψει για κάποιο λόγο κι έτσι έπρεπε να ζητήσουν από κάποιον άλλον γιατρό να δώσει τη συγκατάθεσή του. Κόντευα να πάθω εγκεφαλικό ή την καρδιά μου από το άγχος, μιας και, εάν δεν την έστελναν, κινδύνευε να μη γίνει η εγχείρηση. Γνωστοί με συμβούλευαν να πάρω τηλέφωνο τη κλινική φύλου, να στείλω γράμματα, να παραπονεθώ απειλώντας ότι θα κάνω επίσημο παράπονο… Αυτοί δεν έχουν email που μπορείς να στείλεις και έχουν φήμη ότι δε σηκώνουν τα τηλέφωνα, και, όντως, ποτέ δεν έχουν σηκώσει το τηλέφωνο όσες φορές χρειάστηκε να πάρω.
Παρολ’αυτά, τους άφησα μήνυμα στον τηλεφωνητή ότι χρωστάνε μια υπογραφή και, ως εκ θαύματος, την έστειλαν κι έτσι είμαι έμφραγμα-free. Πάμε παρακάτω, λοιπόν! (το κάνω να ακούγεται πολύ πιο απλό και λιγότερο αγχωτικό από όσο ήταν, πραγματικά δε θα θέλατε να δείτε σε τι κατάσταση ήμουν)

Mια βδομάδα πριν την εγχείρηση άρχισα να παίρνω τα χαπάκια άρνικας, τα οποία και πήρα μαζί μου στο ταξίδι στο Λονδίνο και από εκεί στο Μπράιτον για το…

Προεγχειριτικό ραντεβού

Το ραντεβού μου ήταν στις 3 Νοεμβρίου το μεσημέρι, αλλά επειδή δεν είχα πάει ποτέ στο Μπράιτον, πέρασα το βράδυ της 2ας Νοεμβρίου στο Λονδίνο με φίλους και πήγα το πρωί, για να είμαι σίγουρος πως δε θα αργήσω. Είναι μια ωρίτσα από το Λονδίνο με το τραίνο. Ήμουν γενικότερα αγχωμένος, αλλά η διαδρομή με το τραίνο κάπως με ηρέμησε. Έφτασα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μπράιτον και μετα βρήκα τα λεωφορεία, ακριβώς έξω από το σταθμό, ευτυχώς. Το νοσοκομείο είναι σε ένα λόφο λίγο έξω από την πόλη, έκανα ένα 20λεπτο να φτάσω και έφτασα πολύ νωρίς (τσάμπα το άγχος – όπως πάντα, φυσικά).

Έχει αρκετή ησυχία εκεί και ανοίγει το μάτι σου με τους καταπράσινους λόφους. Το νοσοκομείο μου φάνηκε πολύ φιλόξενο, καθαρό και πολύ μοντέρνο. Έδωσα το όνομά μου στη ρεσεψιόν και σημείωσαν ότι ήμουν εκεί για το ραντεβού μου. Μου έδωσαν να υπογράψω κάτι χαρτιά, ουσιαστικά συμφωνητικά για την εγχείρηση, τη συγκατάθεσή μου, στοιχεία που έπρεπε να έχουν για όποιον θα με συνόδευε, σε περίπτωση που χρειαζόταν κάτι (η Φωτεινή τη μέρα της εγχείρησης θα έπρεπε να φύγει κατά τις 9-10 το βράδυ και να έρθει να με πάρει το πρωί κατά τις 7-8). Επίσης, επιβεβαίωνα ότι τη χρηματοδότηση της επέμβασης την αναλάμβανε το Αγγλικό σύστημα υγείας και ότι συμφωνούσα με όλα αυτά.

Κάθισα και περίμενα να με δει η νοσοκόμα και, μετά από αυτό, θα έβλεπα το χειρούργο για να μιλήσουμε. Είχα μαζί μου τη φόρμα που μου είχε στείλει το νοσοκομείο για το ιατρικό ιστορικό μου, καθώς και κάτι πρόσφατες εξετάσεις αίματος που δε χρειάζονταν ακριβώς, αλλά τις είχα μαζί μου προαιρετικά, καθώς και όλα τα χαρτιά από γιατρούς και τη κλινική φύλου. Η νοσοκόμα με ξαναρώτησε όλες τις ερωτήσεις που υπήρχαν στη φόρμα για να τις επαληθεύσει και μου έκανε εξετάσεις. Μέτρησε το ύψος, το βάρος μου, την πίεσή μου, τη θερμοκρασία μου, έκανε τεστ για μολύνσεις (υπάρχει περίπτωση κάποιο άτομο να έχει μολυνθεί από σταφυλόκοκκο, αυτό το βλέπουν και κάνουν επιτόπου θεραπεία ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα με την εγχείρηση μετά), με ρώτησε γενικά για την υγεία μου, το ιατρικό ιστορικό μου, εάν έχω αλλεργίες, τι έχω κανονίσει για μετά την εγχείρηση – μεταφορά και πού θα μείνω, τι φάρμακα παίρνω. Μετά πήρε και αίμα 2-3 φορές (μάλιστα για κάποιο λόγο οι φλέβες μου δε συνεργάζονταν, οπότε ξαναπήγα μετα το ραντεβού με το χειρούργο :P )

Έπειτα, περίμενα λίγο πίνοντας νερό μέχρι να με φωνάξουν να δω το Dr Yelland. Είναι πολύ φιλικός άνθρωπος και αυτομάτως με έκανε να νιώσω άνετα. Μου ζήτησε να βγάλω το πουκάμισό μου και το binder γιατί έπρεπε να βγάλει φωτογραφία το στήθος μου. Είπε ότι, κατά τη γνώμη του, πρέπει να γίνει επέμβαση με τη μέθοδο διπλής τομής, κάτι που ήξερα ήδη από τη μελέτη που είχα κάνει και το είχα πει και στη βοηθό του από το τηλέφωνο. Οπότε, συμφωνήσαμε και μου εξήγησε τι γίνεται κατά την επέμβαση αυτή. Με ρώτησε εάν είμαι οκ με αυτό και μου έδειξε φωτογραφίες, τις οποίες είχα δει και στο site του και του το είπα. Γενικά ήξερα τη δουλειά του και ένιωθα ότι μπορούσα να τον εμπιστευτώ γιατί ακόμα και οι πιο «άσχημες» δουλειές του ήταν πολύ καλές.

Μου είπε για περιπτώσεις που μπορεί να μη πάνε και πολύ καλά τα πράγματα, όσον αφορά στο αισθητικό αποτέλεσμα και τι μπορεί να γίνει γι αυτό, πχ σε περίπτωση που κάνει «αυτάκια σκύλου» το δέρμα (dog ear), όπως το λένε.

Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορείς να κάνεις διορθωτική επέμβαση που είναι δωρεάν. Έχει να κάνει με το πώς συμπεριφέρεται το δέρμα σου και με το βάρος σου, συνήθως. Γενικά πάντως είχα εμπιστοσύνη στο Dr Yelland, άλλωστε ήξερα το όνομά του εδώ και πολύ καιρό γιατί είχα διαβάσει πολλές καλές κριτικές και έχω γνωρίσει κόσμο που έχει κάνει εγχείρηση εκεί.

Με ρώτησε τι θα ήθελα να κάνει για τις ρώγες μου. Εγώ σκεφτόμουν ότι ήθελα την τεχνική του μοσχεύματος, που βγάζουν τις ρώγες και τις ξαναβάζουν μετα σε νέα θέση, αφού τις μικρύνουν. Υπάρχουν άτομα που δε θέλουν μετά επανεμφύτευση, οπότε δεν έχουν ρώγες και κάνουν μετά τατουάζ. Εγώ δεν ήθελα καθόλου κάτι τέτοιο, δεν είχα πρόβλημα με το εμφύτευμα, απλώς του είπα ότι θα ήθελα να τις μικρύνει πολύ, γιατί ήταν μεγάλες, όπως και η άλως, και με έκαναν να νιώθω άσχημα, γιατί δεν είχαν καμία σχέση με ρώγες ανδρικού σώματος – σε ανδρικό στέρνο θα με έκαναν να νιώθω απαίσια. Του ζήτησα να μου εξηγήσει την τεχνική του. Αστειεύτηκε ότι είναι μυστικό και αφού μου πει θα πρέπει να με σκοτώσει – χοχο. Θα την εξηγούσα αλλά είναι λίγο δύσκολο, περιλάμβανε ουσιαστικά κοπτοραπτική της ρώγας σε διάφορα σημεία. Επίσης μου θύμισε ότι γενικά η όψη του στέρνου μου θα αλλάξει με τον καιρό, όσο επουλώνεται. Μου έδειξε ένα κέρμα στο μέγεθος εικοσάλεπτου ευρώ πάνω κάτω και μου είπε ότι περίπου τόσο μπορεί να τις κάνει κι εγώ συμφώνησα. Η κουβέντα μας δεν κράτησε πολύ γιατί δεν είχα πάρα πολλά πράγματα να ρωτήσω μιας και η γνωμάτευσή του συμφωνούσε με αυτά που ήθελα.

Αυτό που εκκρεμούσε, ήταν το μετεγχειρητικό ραντεβού, για το οποίο λαμβάνεις ημερομηνία όταν πάρεις εξιτήριο μετα την εγχείρηση και θα αποτελούσε πρόβλημα μιας και είχα κλείσει ξενοδοχείο και τραίνα (με ανοιχτή ημερομηνία επιστροφής, μεν, αλλά η Φωτεινή έπρεπε να γυρίσει στην Ελλάδα κάποια στιγμή και η επιστροφή της δεν άλλαζε, ούτε είχα διάθεση ή τα φόντα να πληρώσω κι άλλο για το ξενοδοχείο). ΑΛΛΗ μια πηγή άγχους για τον Χάρρυ (ελπίζω να μετράτε :P). Ευτυχώς, δεν υπήρχε πρόβλημα, μόλις το είπα στο Dr Yelland μου είπε να μιλήσω στη βοηθό του, όπως κι έκανα και μου έδωσε επιτόπου ραντεβού για την Πέμπτη 19 Νοέμβρη (θα γύριζα σπίτι μου τη Παρασκευή)

Όταν έφυγα μου έδωσαν και φυλλάδια να πάρω μαζί μου να διαβάσω. Τα φυλλάδια ήταν:

• Οδηγός για τη συγκατάθεση του ασθενή
• Μπάνιο/ντους πριν από την επέμβαση
• Ασκήσεις φυσικοθεραπείας για μετα την επέμβαση
• Επιστρέφοντας στο σπίτι ( οδηγός για όταν επιστρέψετε σπίτι, όταν σηκωθείτε και αρχίσετε να περπατάτε, περιποίηση ουλών, παυσίπονα και άλλα φάρμακα, επιπλοκές)
• Περιποίηση ουλών με τηλέφωνα επικοινωνίας του νοσοκομείου και της προϊσταμένης για τυχόν επιπλοκές
• Πρόληψη φλεβικής θρόμβωσης και πνευμονικού εμβολισμού

Εδώ θα κλείσω για τώρα και θα συνεχίσω την επόμενη εβδομάδα, όπου θα γράψω για την μέρα της εγχείρησης. Ευχαριστώ για την υπομονή!

(1) Όσον αφορά άτομα non-binary δε γνωρίζω τίποτα, μιας και δεν έχω ακούσει κάτι παραπάνω του γενικού «αχ ο ψυχίατρός μου είναι απαίσιος, και δεν ξέρει τίποτα για τρανς άτομα και non-binary», που είναι αρκετά μεγάλο πρόβλημα μέσα στην κοινότητα, και τα non-binary άτομα έχουν πιο πολλά προβλήματα αναγνώρισης και αποδοχής.