Όταν ο Ντάνι Στιούαρτ κοίταξε μέσα στη μικρή κούτα, που βρήκε στο πάτωμα του σταθμού του μετρό της Νέας Υόρκης, πίστευε πως κοιτούσε μια κούκλα. Φυσικά, τότε δε γνώρισε όλα αυτά που θα ακολουθούσαν.
Εκείνη την ημέρα (Αύγουστος του 2000), ο 34χρονος Στιούαρτ, βιαζόταν να συναντήσει τον σύντροφό του για δείπνο, όταν έπεσε πάνω σε ένα μωρό. Σύμφωνα με το BBC, ο Στιούαρτ ήθελε μόνο να βεβαιωθεί ότι το μωρό ήταν ασφαλές, όταν κάλεσε την αστυνομία εκείνη τη μοιραία νύχτα, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν η αρχή για κάτι πολύ πιο μεγάλο, καθώς το εγκαταλελειμμένο μωρό είναι τώρα ο αγαπημένος γιος αυτών των δύο ανδρών.
«Φαινόταν πραγματικά εξωπραγματική όλη η κατάσταση. Σε εκείνο το σημείο προσπαθούσα να μιλήσω στους ανθρώπους για το τι συνέβαινε, αλλά δεν μπορούσα να τραβήξω την προσοχή κανενός», θυμάται ο Στιούαρτ. «Δεν είχε ρούχα, ήταν τυλιγμένο σε αυτό το φούτερ. Ο ομφάλιος λώρος του ήταν ακόμη εν μέρει άθικτος, οπότε θα μπορούσα να πω ότι ήταν νεογέννητο».
Ο Στιούαρτ κάλεσε αμέσως την αστυνομία και στη συνέχεια μίλησε με τον σύντροφό του (Μερκούριο) εξηγώντας την κατάσταση και ζητώντας του βοήθεια. Αργότερα, καθώς οι κοινωνικοί λειτουργοί ανέλαβαν το μωρό, ο Μερκούριο έκανε, μάλλον, ένα προφητικό σχόλιο.
«Ξέρεις, πρόκειται να συνδεθείς με αυτό το μωρό για το υπόλοιπο της ζωής σου», θυμάται να λέει στον Στιούαρτ, εξηγώντας πώς το μωρό, όταν μεγαλώσει, θα θέλει πιθανότατα να μάθει ποιος το βρήκε και το έσωσε. «Ίσως υπάρχει τρόπος να μάθουμε πού θα βρίσκεται και να του στέλνουμε ένα δώρο γενεθλίων κάθε χρόνο τέτοια μέρα».
Το ζευγάρι δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ καιρό για να ξαναδεί το μωρό, καθώς ο Στιούαρτ κλήθηκε να καταθέσει λίγους μήνες μετά στο δικαστήριο. Αυτό που δεν γνώριζε, ήταν ότι η δικαστής ήταν μέρος ενός νέου προγράμματος που προσπαθούσε να επισπεύσει την τοποθέτηση εγκαταλελειμμένων παιδιών σε ανάδοχη φροντίδα. Η δικαστής, ο οποία επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμη, είπε αργότερα στον Μερκούριο ότι ήξερε πως το μωρό «χρειαζόταν φροντίδα» και πίστευε ότι ο Στιούαρτ ήταν ο ιδανικός για να του την προσφέρει.
«Ήταν σχεδόν τόσο απλό», είπε ο Mερκούριο. «Είδε από την αρχή τη σύνδεση αυτή και το πρότεινε».
Ο Mερκούριο στην αρχή δεν ήταν θετικός με την ιδέα. Το ζευγάρι είχε ήδη προβλήματα με τη σχέση του.
«Προχωράω με αυτό είτε είτε συμφωνείς είτε όχι», θυμάται να του λέει ο Στιούαρτ.
Η γνώμη όμως του Μερκούριο άλλαξε, όταν είδε το μικρό μωρό στην υπηρεσία να υποφέρει.
«Το μωρό πίεσε το δάχτυλό μου» Απλώς με κοίταζε συνέχεια και ήταν σαν να βρήκε ένα σημείο πίεσης στο δάχτυλό μου που μόλις το πάτησε, άνοιξε την καρδιά μου και μου έδειξε εκείνη τη στιγμή ότι θα μπορούσα να είμαι ένας από τους οι γονείς του, ένας από τους μπαμπάδες του».
Έκτοτε οι τρεις του έγιναν οικογένεια. Το ζευγάρι ονόμασε το μωρό Κέβιν. Δέκα χρόνια μετά, συνάντησαν και πάλι τη δικαστή, αυτή τη φορά όμως για να τελέσει τον γάμο τους.
«Αυτή η γυναίκα, είναι ο λόγος που γίναμε οικογένεια και είναι λόγος που παντρευόμαστε».
Ο Κέβιν είναι τώρα στο κολέγιο και σπουδάζει μαθηματικά. Οι πατέρες του τον περιγράφουν ως «αστείο». Έχει τρέξει πολλούς μαραθώνιους και έχει μάθει να παίζει κιθάρα και πιάνο.
«Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου, χωρίς αυτόν», λέει ο Στιούαρτ. «Η ζωή μας έχει γίνει πολύ πιο πλούσια και γεμάτη».
Ο Μερκούριο, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο για την εμπειρία τους με τίτλο, “Το μωρό μας στο μετρό”, συμφωνεί απόλυτα.
«Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτό το επίπεδο αγάπης έως ότου ο γιος μου μπήκε στη ζωή μου», δηλώνει χαρακτηριστικά.
