Vasilis Thanopoulos
Κυριακή απόγευμα λίγα λεπτά μετά τις 7. Τα πρώτα exit polls βγαίνουν στον αέρα. Τα σχόλια των δημοσιογράφων βροχή: «Συντριπτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας», «ακόμα χαμηλότερα τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ», «Ελληνική Λύση, Νίκη και Σπαρτιάτες στη βουλή».
Άλλοι μιλούσαν για «αναπάντεχες εκπλήξεις», άλλοι για «ψήφο αντίδρασης», ενώ υπήρχαν κι αυτοί – οι πολύ λίγοι- που έσφιγγαν τα χείλια τους, χωρίς να μπορούν να αρθρώσουν λέξη. «Μα καλά δε μάθαμε τίποτα από τη Χρυσή Αυγή», ήταν η πρώτη μου σκέψη με αυτή να διακόπτεται από ένα μηχανάκι που περνούσε εκείνη τη στιγμή από τον δρόμο. Ο οδηγός της πατημένα σαράντα. Το μηχανάκι συναγωνίζονταν σε φασαρία τη φωνή του. «This is Sparta», φώναζε.
Η χθεσινή μέρα έφερε στην επιφάνεια συναισθήματα που πολλά από εμάς προσπαθούμε να ξεπεράσουμε. Από τη μία οι πρόσφατες μνήμες της Χ.Α., από την οι άλλοι οι επιθέσεις, η ρητορική μίσους και οι διακρίσεις που τρώμε καθημερινά ως (ΛΟΑΤΚΙ+) κοινότητα, προκαλούν ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα και κυρίως φόβο. Αμέσως, η προσπάθεια αυτός ο φόβος να εκλογικευτεί. Αναζητάς συμμάχους. Κοιτάς τα κόμματα με τα άλλα ποσοστά και αναρωτιέσαι. Ο φόβος παραμένει.
Στη συνέχεια στρέφεσαι στη δική σου κοινότητα
«Φοβάμαι. Και για τον φόβο μου δεν φταίνε τα ποσοστά. Φτάνει που ξέρω πως το λιγότερο 2 εκατομμύρια άνθρωποι γύρω μου θα αδιαφορούσαν ή θα χαιρόταν αν πάθαινα κάτι λόγω των ταυτοτήτων μου», σημειώνει στο Facebook @ Thanasis McMorait, ένα Queer/NonBinary άτομο που ζει στη Θεσσαλονίκη συμμετέχοντες σε ακτιβιστικές δράσεις. «Είμαι στο ΚΤΕΛ από Γιάννενα και δεν ξέρω πως θα γυρίσω σπίτι. Δεν νιώθω ασφάλεια. Δεν νιώθω τίποτα πέρα από πανικό και φόβο. Και δεν έχω κανένα δικαίωμα να αμυνθώ σε αυτό. Αντιθέτως, οι άνθρωποι αυτοί που με απειλούν ανοιχτά είναι (και πάντα ήταν) καλυμμένοι. Ζω σε μια χώρα όπου φοβάμαι. Και αυτό είναι το μόνο διακύβευμα. Γιατί και άλλη σύνθεση να έμπαινε στη βουλή, τα νούμερα αυτά δεν αλλάζουν».
«Οι μειονότητες ξέρουν να αναγνωρίζουν τη συντηρητική και ακροδεξιά κοινωνική στροφή πριν ακόμα αυτή αποτυπωθεί επίσημα…», σημειώνει στη δική του ανακοίνωση το Orlando LGBT+, με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα. «Την τελευταία τετραετία έχουν κανονικοποιηθεί ακροδεξιά επιχειρήματα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Μετά τις εκλογές του Μαΐου πύκνωσαν οι επιθέσεις σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Σήμερα αυτό αποτυπώνεται στα φρικιαστικά εκλογικά αποτελέσματα. Τώρα είναι η ώρα να ξανασυσπειρωθούμε ενάντια σε ρητορικές μίσους, ρατσισμού, ξενοφοβίας, ομοφοβίας και τρανσφοβίας. Στην ιστορία των ΛΟΑΤΚΙ+ κοινοτήτων, αυτό το ξέρουμε καλά. Θα μας βρουν απέναντι. Ούτε βήμα πίσω.» Η ανακοίνωση του Orlando LGBT+ συνοδεύεται απο μια φωτογραφία. Σε αυτή (όπως και στην ανακοίνωση) διαβάζουμε και δύο hashtags: #σιγά_μη_φοβηθώ και #queer_resistance.
Για ανασυγκρότηση μιλά και η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, Άννα Απέργη, σημειώνοντας ότι «είναι τρομακτικό που σχεδόν ένα 15% της ελληνικής κοινωνίας ασπάζεται φασιστικές, ακροδεξιές και νεοναζιστικές αντιλήψεις. Είναι τρομακτικό το πόσο εύκολα ξεχνά αυτός ο λαός», τονίζοντας ότι «η επόμενη μέρα πρέπει να είναι μία ημέρα ανασυγκρότησης, αναστοχασμού, μετάγνωσης και επανένωσης. Η μάχη κατά του ρατσισμού και του φασισμού θέλει τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να σταθούν ως ασπίδα προστασίας του κράτους δικαίου και ενωμένους δημοκρατικούς πολίτες».
Ενώ διαβάζεις τα παραπάνω θυμάσαι ότι είναι Μήνας Υπερηφάνειας και ότι σε λίγες μέρες είναι επέτειος για την εξέγερση του Stonewall. Ξαφνικά ο χρόνος φαντάζει τόσο σχετικός!
