O καθηγητή ψυχολογίας Michael Bailey από το Northwestern University σχολιάζοντας την έρευνα που έγινε από το περιοδικό Pediatrics με θέμα τα παιδιά και την ομοφυλοφιλία αναφέρει ότι το θέμα αυτό έχει απασχολήσει και απασχολεί αρκετούς γονείς που ανησυχούν για την “ερωτική σταδιοδρομία” των παιδιών τους. Θεωρεί πως είναι εφικτό (κατά περίπτωση) να αντιληφθεί κάποιος αν το παιδί του μεγαλώνοντας θα έχει ομοφυλοφιλική σεξουαλική ζωή αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να το θεωρούν δεδομένο αφού υπάρχουν αρκετοί παράμετροι (κοινωνικοί, βιολογικοί, κλπ) που πιθανός στο τέλος θα καθορίσουν τη συμπεριφορά του.
Αυτό που σίγουρα συμβουλεύει τους γονείς είναι ότι θα πρέπει να καταλάβουν, ανεξάρτητα με της αντιλήψεις που έχουν για την ομοφυλοφιλία, πως η ευτυχία του παιδιού τους δεν κρίνετε από την σεξουαλική του συμπεριφορά. Τα παιδιά μπορούν να νιώθουν ασφάλεια, να έχουν αυτοπεποίθηση και να είναι ευτυχισμένα εφόσον αισθανθούν ότι αγαπιούνται και εκτιμούνται για αυτό που είναι. Οι γονείς αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να σεβαστούν την ελευθερία των επιλογών των παιδιών τους. Τονίζει ακόμα ότι δεν υπάρχει επιστημονική πρακτική που να αποδεικνύει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι αναστρέψιμος και ζητάει από τους γονείς να δεχτούν ότι δεν μπορούν να “μεταπείσουν” το ομοφυλόφιλο παιδί τους. Επιμένοντας σε κάτι τέτοιο το μόνο που θα καταφέρουν σίγουρα είναι να το κάνουν δυστυχισμένο και να απομακρυνθεί από την οικογένεια. Ενώ στη περίπτωση που το αποδεχτούν θα συμβάλουν στην ευτυχία του αλλά και στην ψυχική του ηρεμία ανεξάρτητα με το αν συμφωνούν ή όχι.
Ακόμα ένα συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι οι οι ομοφυλόφιλοι που προέρχονται από μία συντηρητική οικογένεια που είναι κάθετα αντίθετη και αρνητικά προσκείμενη απέναντι στην ομοφυλοφιλία, έχουν έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από βαριά κατάθλιψη και έως πέντε φορές περισσότερες να κάνουν χρήση ναρκωτικών.
