Maria Mazi
Please scroll down for the english version
«Τα απογεύματα μετά την πρωινή δουλειά μου, με τη γυαλιστερή ενδυμασία μου κρυμμένη στην τσάντα μου, χωνόμουν μέσα στο αυτοκίνητο του οδηγού μου στην άλλη μεριά του δρόμου και πήγαινα στη δουλειά μου ως πόρνη. Δεν ένιωθα ντροπή για το ότι το έκανα – το αγαπούσα αυτό. Ένιωθα ντροπή λόγω της ντροπής των άλλων, μιας ντροπής που δεν ήταν δική μου. Μια ντροπή που ακόμα λαχταρώ να δω να μεταμορφώνεται σε μια δίχως ντροπή αγάπη για όλες».
Η Andrea Werhun φέρνει κοντά μας τον Νοέμβριο το βιβλίο της “Modern Whore: A memoir”. Τι σημαίνει αυτό; Περίπου 150 σελίδες γεμάτες με μικρές ιστορίες από τη ζωή της ως συνοδός, κάποιες αστείες, κάποιες δυσάρεστες, όλες όμως με μια πηγαία ειλικρίνεια και αμεσότητα. Η αυτοβιογραφία αυτή συνοδεύεται με μία φωτογραφική συλλογή που δημιούργησε η φίλη και συνεργάτιδά της Nicole Bazuin.
«Η Άνοιξη πλησιάζει. Σύντομα οι πόρνες θα γεννηθούν ξανά, για να ανθήσουν μέσα στην όμορφη, γυμνή, χορευτική τους δόξα, χωρίς ντροπή, χωρίς κίνδυνο. Μια μέρα σύντομα, θα είμαστε ελεύθερες».
Στο βιβλίο περιγράφει τους πελάτες που συνάντησε, το πως είναι να είσαι out στον περίγυρό σου ως πόρνη, το κοινωνικό στίγμα γύρω από το επάγγελμα, διάφορες εκφράσεις αρρενωπότητας και της γυναικείας σεξουαλικότητας και ανεξαρτησίας, μέσα από την βιωματική οπτική μιας πρώην συνοδού με έδρα τον Καναδά.
«Σε ό,τι αφορά τις πόρνες, ο καθένας έχει άποψη»
Το βιβλίο της Andrea είναι η δική της φωνή. Μας δείχνει τη ματιά και τη σκέψη της για τη 2ετή δουλειά της ως συνοδός, αλλά και τη γενικότερη σκέψη της για τα ζητήματα της ταυτότητας της σεξεργάτριας. Επικοινώνησα με την Andrea για να μάθουμε περισσότερα για εκείνη και το βιβλίο, λίγο πριν τη μεγάλη του κυκλοφορία. Ακολουθεί η συζήτηση μαζί της.
Άντρεα, πώς αποφάσισες να γράψεις το βιβλίο;
Έγραψα το Modern Whore, γιατί ήμουν από πάντα ένα άτομο που έλεγα ιστορίες. Η ιδεά ότι θα έπρεπε να μην μιλάω για τις εμπειρίες μου στη σεξεργασία λόγω της ντροπής και του στίγματος μου φαινόταν γελοία. Έτσι, έγραψα ένα βιβλίο για όλα τα πράγματα που υποτίθεται πως δεν πρέπει να συζητάω , γιατί είναι οι καλύτερες και οι πιο σημαντικές ιστορίες.
Πώς αισθάνεσαι που το βιβλίο σου έγινε από μια ιδέα πραγματικότητα;
Ήταν μεγάλος ο δρόμος μέχρι εδώ! Στην αρχή, απλά έγραφα αστείες ιστορίες στο ημερολόγιό μου και μιλούσα για τα απίστευτα σκηνικά στους κοντινούς φίλους μου. Κάποια στιγμή η φίλη μου και παραγωγός ταινιών Nicole Bazuin είπε «Ας κάνουμε κάτι με αυτό». Δεν είμασταν σίγουρες για το τι θα μπορούσε «αυτό» να είναι – αφήγημα σε μορφή κόμικ ή μηνιαίο περιοδικό – αλλά τελικά καταλήξαμε σε ένα αυτοβιογραφικού τύπου βιβλίο για τη σεξεργασία / καλλιτεχνικό βιβλίο και είμαστε πολύ χαρούμενες και περήφανες για το Modern Whore.
Ποιοι είναι οι λόγοι που αποφάσισες να γράψεις ένα βιβλίο για τη σεξεργασία;
Οι λόγοι που επέλεξα να γράψω ένα βιβλίο για τη σεξεργασία είναι πολλοί. Σίγουρα ένας λόγος είναι το ότι πολλές σεξεργάτριες βλέπουν τρίτους, που δεν έχουν ιδέα για τη σεξεργασία, να λένε τις ιστορίες τους. Οι άνθρωποι συχνά βασίζονται σε στερεοτυπικές αντιλήψεις για να φτιάξουν την δική τους οπτική προς έναν/μια σεξεργάτη/τρια, και σχεδόν πάντα είναι λάθος. Αυτές οι υποθέσεις ταξινομούν όλες/όλους τις/τους σεξεργάτριες/ες ως άτομα με ψυχικές ασθένειες και εθισμένα σε ναρκωτικά με ιστορικό παιδικής κακοποίησης, ως αποδυναμωμένα θύματα παγιδευμένα σε μια βιομηχανία ελεγχόμενη από νταβατζήδες μέσα στην οποία σχεδόν ποτέ δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν, ως ηλίθια άτομα, με καμία αξία, τεμπέλικες βδέλλες στην κοινωνία που δεν πρόκειται να βρουν «μια κανονική δουλειά». Αυτές οι υποθέσεις, μαζί με την παγκόσμια ποινικοποίηση της σεξεργασίας, έχουν ως αποτέλεσμα να κάνουν τις σεξεργάτριες/ες ένα μία από τις πιο ευάλωτες ομάδες σε κάθε κοινωνία σε όλο τον κόσμο. Είναι ύψιστης σημασίας για εμένα να αισθάνονται οι σεξεργάτριες/ες άνετα να λένε τις δικές τους ιστορίες ώστε να παλέψουν αυτές τις αντιλήψεις και να διεκδικήσουν η καθεμία/ ο καθένας τη δική τους δυναμική προσωπικότητα.
Τι ήταν για σένα η σεξεργασία;
Πλάκα, ευελιξία, καλοπληρωμένη δουλειά. Είχε τις ατέλειές της – όπως το να σε βιάζουν, πράγμα που ήταν σπάνιο – αλλά κατά κύριο λόγο αγαπούσα τη δουλειά μου. Ως συγγραφέας, μου αρέσει να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους, να ακούω μοναδικές ιστορίες, και να παρέχω έναν ασφαλή χώρο στους ανθρώπους ώστε να εκφράζονται σεξουαλικά. Επίσης, αγαπώ το ότι δεν υπήρχαν δεσμεύσεις στο να τους ξαναδώ, γιατί έχει ένα στοιχείο του «αυτή είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία στη ζωή σου».
Στο βιβλίο σου αναφέρεσαι στο κοινωνικό στίγμα που υπάρχει γύρω από το να είσαι συνοδός. Γιατί θεωρείς πως συμβαίνει αυτό; Τι πράγματα χρειάζονται να αλλάξουν ώστε να μην υπάρχει αυτό το στίγμα;
Το να είσαι συνοδός, μαζί με όλες τις άλλες μορφές της σεξεργασίας, συνοδεύεται με στίγμα, γιατί το σεξ είναι ακόμα ένα ντροπιαστικό θέμα στην κουλτούρα μας. Οι γυναίκες σεξεργάτριες συγκεκριμένα ντροπιάζονται, γιατί υπάρχει ακόμα η προκατάληψη του να δουλεύουν ανεξάρτητα και να βγάζουν τα δικά τους λεφτά, όπως επίσης και βαθιά ριζωμένη αντίληψη του ότι οι γυναίκες «δεν ευχαριστιούνται στην πραγματικότητα το σεξ». Από θέμα κουλτούρας, προτιμούμε να πιστεύουμε πως οι σεξεργάτριες μπήκαν με το ζόρι στη βιομηχανία από το να το έχουν επιλέξει οι ίδιες, γιατί ακόμα δεν έχουμε τη βάση να κατανοούμε την γυναικεία σεξουαλική επιθυμία ή την ανάγκη για οικονομική ανεξαρτησία. Για να μετατρέψουμε αυτό το στίγμα, χρειάζεται να δοθεί χώρος στις σεξεργάτριες για να πουν τις δικές τους ιστορίες και να δείξουν στους ανθρώπους πως δεν είναι «θύματα», αλλά άνθρωποι που έχουν ελεύθερα επιλέξει την εργασία τους και έχουν κερδίσει όχι μόνο χρήματα, αλλά και σημαντικές και επιμορφωτικές εμπειρίες μέσω της δουλειάς τους.
Μπορώ μόνο να φανταστώ πόσοι πολλοί σε έχουν ρωτήσει αν έχεις αγόρι και τι έχει να πει εκείνος για την πρώην δουλειά σου. Ποιες είναι οι σκέψεις και αντιδράσεις σου όταν γίνεται αυτό;
Ναι, αυτού του είδους οι ερωτήσεις είναι πιθανότατα οι πιο συνηθισμένες: «Πόσο δύσκολο είναι για σένα να βγαίνεις με κάποιον;» ή «είχες αγόρι καθόλη τη διάρκεια αυτού;! Πώς μπορεί να σε σέβεται;». Το θέμα είναι πως δεν με πειράζει να μιλάω γι’ αυτό, γιατί τα ραντεβού και οι ρομαντικές σχέσεις είναι αυτά που μας κάνουν ανθρώπους, και ρωτώντας κάτι τέτοιο, είναι κομμάτι της διαδικασίας εξανρθωπισμού της πόρνης. Οι άνθρωποι μαθαίνουμε με το να παρατηρούμε τις αντιδράσεις των άλλων. Επειδή αυτό το θέμα είναι ακόμα ταμπού, οι περισσότερες/οι από εμάς δεν έχουμε τη βάση για να καταλάβουμε πως μπορούμε να κάνουμε σεξ για δουλειά και να έχουμε ταυτόχρονα μία αγαπημένη, υγιή, ρομαντική σχέση με κάποιον. Οπότε, ρωτάνε τι πιστεύει το αγόρι μου για όλα αυτά, ώστε να μπουν νοητά στη θέση του. Αυτό που καταλαβαίνουν είναι το ότι χρειάζεται μια “ωριμότητα” για να μπορέσεις να διαχειριστείς το ότι η εργασία της γυναίκας που έχεις απέναντί σου είναι το σεξ και να μπορείς ταυτόχρονα να έχεις πίστη στο ότι μπορεί να είστε σημαντικοί σύντροφοι για μια ζωή.
Υπάρχουν ερωτήσεις που αγαπάς να μισείς για την πρώην σου δουλειά; Και γιατί;
Όταν κάποιος ρωτάει «ποιό είναι το χειρότερο πράγμα που σου συνέβη ως συνοδός;» δεν ρωτάνε για καλό. Πηγάζει από μια αλλόκοτη, στερεοτυπική περιοχή του μυαλού που επεκτείνει την ιδέα ότι όλες οι σεξεργάτριες είναι θύματα κάποιας παρελθοντικής, παροντικής ή μελλοντικής κακοποίησης. Μια φορά απάντησα «προφανώς το να βιάζεσαι» και ο τύπος απάντησε «δεν είναι βιασμός αν πληρώνεσαι γι’ αυτό». Τον κοίταξα εμβρόντητη. Το χέρι του κάλυψε το στόμα του: «Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μόλις είπα κάτι τέτοιο», είπε. Λοιπόν το έκανε, και η αλήθεια είναι πως θεωρώ πως πολλοί άνθρωποι το πιστεύουν αυτό για τις σεξεργάτριες – κάνοντας αυτή τη δουλειά, «ζητούν» το να βιαστούν. Αν οι σεξεργάτριες πρόκειται ποτέ να ειδωθούν ως άτομα κι όχι μονίμως σαν θύματα, αυτές οι υποθέσεις πρέπει να έρθουν στο φως και να αμφισβητηθούν.
Σαν μία πρώην συνοδός που παλεύει για τα δικαιώματα σεξεργατριών, θα ήθελες κάτι άλλο να προσθέσεις;
Να θυμόμαστε πως οι σεξεργάτριες είναι ανθρώπινα όντα, με ελπίδες και όνειρα, όπως όλοι/ες. Είμαστε πολύπλοκες, πολύπλευρες, και μπορεί να μη μας αρέσει πάντα η δουλειά μας – σε ποιον αρέσει άλλωστε; – αλλά εξακολουθούμε να αξίζουμε το σεβασμό για το ότι υποστηρίζουμε τις εαυτές μας και τις οικογένειές μας όπως κάθε άλλος/η.
Ποιες κοινωνικές ομάδες είναι οι ιδανικοί/ες αναγνώστες/στριες του βιβλίου σου;
Ελπίζουμε προοδευτικές, ανοιχτόμυαλες γυναίκες, νεαρής και μεγαλύτερης ηλικίας, να απολαύσουν αυτό το βιβλίο ως ένα οξυδερκές και λυτρωτικό βλέμμα στις προκατειλημμένες μορφές θηλυκότητας και οικονομικής ελευθερίας. Επίσης ελπίζουμε να το απολαύσουν και οι άντρες και να κερδίσουν κάτι από την σεξουαλικά παιχνιδιάρα και μη επικριτική οπτική μου. Για εκείνους, οι καυτές γυμνές φωτογραφίες μου είναι ένας Δούρειος Ίππος για να τους κάνω να διαβάσουν τις ιστορίες μου. Από τη στιγμή που το κάνουν, αναμφίβολα θα αλλάξουν. Ακόμα ελπίζω άλλες σεξεργάτριες σε όλο τον κόσμο να αναγνωρίσουν κάτι δικό τους μέσα στις ιστορίες μου και να νιώθουν λιγότερο μόνες ή ντροπιασμένες που έχουν ασκήσει σεξεργασία, και να είναι ακόμα και περήφανες που είναι τόσο όμορφες, δυνατές και σκληρά εργαζόμενες ατομικότητες.
Το βιβλίο σου έχει σπουδαία φωτογραφική συλλογή επίσης, δουλειά μιας φίλης σου σωστά; Είναι τέλειο να βλέπουμε μια τόσο καλή συνεργασία σαν αυτή. Θα ήθελες να μοιραστείς λεπτομέρειες σχετικά;
Οι φωτογραφίες είναι από την παραγωγό ταινιών Nicole Bazuin και η συνεργασία μας προήλθε από τη φιλία μας και από το φυσικό τρόπο που εμπνέουμε η μία την άλλη σαν καλλιτέχνες. Το Modern Whore δεν θα υπήρχε χωρίς τη συνεργασία ή τη φιλία και την αμοιβαία αγάπη και σεβασμό που έχουμε μεταξύ μας. Με τις φωτογραφίες αυτές, παίζουμε με τους στερεοτυπικούς τρόπους που έχουν απεικονισθεί από την κουλτούρα μας οι σεξεργάτριες για χιλιετίες και δείχνουν μια καινούργια πολύπλοκη κατανόηση του πως να βλέπεις την πόρνη ως άνθρωπο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θα μου άρεσε να συνεχίσω να γράφω βιβλία, κυρίως φαντασίας, και η Nicole κι εγώ έχουμε κάποιες ιδέες για τηλεοπτικές σειρές που θέλουμε να ψάξουμε. Το μέλλον προβλέπεται λαμπρό!
Μπορείς να βοηθήσεις το “Modern Whore: A memoir” ΕΔΩ
~ English Version ~
“In the evenings after my daylight work, with my glossy gear tucked into my purse, I hopped into my driver’s car across the street and went on whoring. I was not ashamed of the act – I loved the act. I was ashamed of the shame of others, the shame that wasn’t my own. The shame I still yearn to see transformed into unshameable love for all. “
Andrea Werhun brings to us in November her book “Modern Whore: a memoir”. What does this mean? Almost 150 pages full of short stories about her life as an escort, some of them funny, some of them bad, but all of them come with a pure honestly and immediacy. Her memoir is combined with a photo collection, made by her friend and collaborator Nicole Bazuin.
“Spring is coming on. Soon the whores will be born again, to bloom in all their beautiful, naked, dancing glory, without shame, without danger. One day soon, we will be free.”
In Modern Whore she describes the clients she met, how it is to be out to your environment as a whore, the social stigma about escorting, many expressions of masculinity, women’s sexuality and independence, and many more interesting topics, all through the experiential perspective of a former escort from Canada.
“When it comes to whores, everyone’s got an opinion”
Andrea’s book is her voice. It gives us her perspective and thought about her 2 years job as an escort and her opinion on matters about the identity of a sex worker in general. I contact with Andrea in order to learn more about her and the book, while waiting for its printing. Our discussion follows.
So, Andrea, why you wrote this book?
I wrote Modern Whore because I’ve always been a storyteller. The idea that I should remain silent about my experiences in the sex industry due to shame and stigma seemed ridiculous to me. So, I wrote a book about all the things I’m not supposed to talk about because they make for the best and most important stories.
How do you feel that your book went from an idea to a reality
It’s been a long process! At first I was just writing funny experiences in my journal and telling my close friends these crazy tales. Then my friend and filmmaker Nicole Bazuin said, “Let’s do something with this.” We weren’t sure what it would be at first – a graphic novel, or a monthly magazine – but we finally settled on this sex work memoir/art book and we are so happy and proud of Modern Whore.
Which are the reasons you decided to write a book about sex work?
There are many reasons why I chose to write a book about sex work. For one thing, many sex workers are familiar with people who have no experience in the industry telling their stories for them. People often rely on assumptions based on stereotypes to piece together their perception of a sex worker, and most often they are wrong. These assumptions include that all sex workers are mentally-ill drug addicts with a history of childhood sexual abuse; that all sex workers are disempowered victims trapped by an industry controlled by pimps in which they are barely able to survive; that all sex workers are stupid, worthless, and lazy leeches on society who won’t get a “real job.” These assumptions, along with the worldwide criminalization of sex work, make sex workers one of the vulnerable groups in every society around the globe. It is of the utmost importance to me that sex workers feel free to tell their own stories to combat these assumptions and to assert their own powerful case for personhood.
What was sex work for you?
Sex work was fun, flexible, well-paying work. It had its shortcomings – like getting raped, which was rare – but for the most part, I loved my job. As a writer, I love meeting new people, hearing unique stories, and providing a safe space for people to express themselves sexually. I also love that there were no commitments to ever see them again because it adds an element of, “this is a once-in-a-lifetime experience.”
In your book you mention the social stigma there is on escorting. Why do you think this is happening? What things need to change in order not to have this kind of stigma?
Escorting, along with all other forms of sex work, is stigmatized because sex is still such a shameful subject in our culture. Female sex workers in particular are shamed because there is still a prejudice against women working independently and making their own money, as well as a deeply-held belief that women “don’t actually enjoy sex.” Culturally, we’d rather believe that sex workers are forced in the industry rather than choose it because we still don’t have a framework for understanding female sexual desire or our lust for economic independence. To transform that stigma, sex workers need to be given the space to tell their stories and show people they are not “victims” but people who have freely chosen their labour and have gained not only money but important, formative experiences from their work.
I can only imagine how many people have you asked you if you have a boyfriend and what he has to say about your ex job. What are your thoughts and reactions when it comes to that kind of questions?
Yes, those are probably the most common questions: “How difficult is it for you to date people?” or “You had a boyfriend through all of this?! How can he possibly respect you?” The thing is, I don’t mind talking about it because dating and romantic relationships are what make us human, and asking these questions are all part of the whore-humanization process. People learn by observing the reactions of others. Because this is still such taboo subject matter, most of us do not have a framework for understanding how someone can have sex for their job and still have a loving, healthy, romantic relationship with one person. So, they ask what my boyfriend thinks about all of this, so they can mentally put themselves in his position. What they learn is that it is possible to be “mature” enough to handle a woman who’s job is sex and that they can also trust us to be great partners for life.
Do you have any favorite hated questions people were asking you constantly about your ex job? And why?
When somebody asks, “What’s the worst thing that happened to you as an escort?” they aren’t asking from a good place. They are tapping into that grotesque, stereotypical area of the mind that furthers the idea that all sex workers are victims of some past, present, or future abuse. Once, I answered, “Getting raped, obviously,” and the man responded, “It’s not rape if you’re paying for it.” I looked at him, flabbergasted. His hand was over his mouth: “I can’t believe I just said that,” he said. Well, he did, and the truth is that I think a lot of people believe that about sex workers – by engaging in the work, they are “asking” to be raped. These assumptions must be unearthed and challenged if sex workers are ever going to be seen as human and not just permanent victims.
As an ex escort fighting for sex work rights, what would you like to share with us right now?
Remember that sex workers are human beings, with hopes and dreams, just like you. We are complex, nuanced, and we might not always like our jobs – who does? – but we still deserve to be respected for supporting ourselves and our families just like anybody else.
Which social groups are your ideal readers of your book?
We hope progressive, open-minded women, both young and old, enjoy this book as an insightful and refreshing view into a prejudiced form of femininity and economic freedom. We also hope that men enjoy this book as well, and gain something from my sexually playful and non-judgmental perspective. For them, the hot naked pictures of me are a Trojan Horse to get them to read my stories. Once they do, they will no doubt be changed. I also hope other sex workers around the world will recognize something of their own experience in my stories, and feel less alone or ashamed for having performed sex work, and even proud of themselves for being such beautiful, strong, and hard-working individuals.
Your book has a great photo collection too, made by a woman friend of yours right? It is great to see such a good collaboration like this. Would you like to share any details about how this collaboration came about
The photos are taken by filmmaker Nicole Bazuin and our collaboration arose from our friendship and the natural way we inspire each other as artists. Modern Whore would not exist without our collaboration or our friendship and mutual love and respect we have for each other. With photos, we play with the stereotypical ways sex workers have been depicted by culture for millennia and demonstrate a new complex understanding of how to view the whore as human.
What are your future plans?
I’d love to continue writing books, mainly fiction, and Nicole and I have some ideas of TV shows we’d like to pitch. The future looks bright!
You can help “Modern Whore: A memoir” HERE
