Οι συστάσεις για την Εύα Κουμαριανού είναι περιττές. Την απολαμβάνουμε τα τελευταία 23 χρόνια στις ΚΟΥΚΛΕΣ, την έχουμε δει στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο και από πέρυσι μπορούμε να την χαρούμε στη θεατρική παράσταση «Την λένε Εύα» που πήρε το εισιτήριο και για τη φετινή χρόνια, ύστερα από μία σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό, και μετά από απαίτηση κοινού.
Πάντα θαύμαζα την Εύα. Όχι γιατί είναι μία τρανς γυναίκα, αλλά γιατί διαθέτει μία λάμψη που πηγάζει από μέσα της. Όταν τη γνωρίσεις καταλαβαίνεις πόσο αληθινή είναι και πόσο πολύ θετική ενέργεια μπορεί να μοιράσει απλόχερα τριγύρω της. Επίσης, είναι μαχητής. Πριν δω την αυτοβιογραφική αυτή παράσταση δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο δύσκολα έχει περάσει στο παρελθόν. Όταν, όμως, είδα την Εύα να ανοίγει την καρδιά της στο κοινό και να μιλάει για όλα τα τραυματικά βιώματα της ζωής της, εκεί ανατρίχιασα. Και κατάλαβα ότι εκτός από θάρρος, θέλει και μεγαλείο ψυχής.
Γνώρισα την Εύα πρόσφατα όταν επισκέφθηκε το Λονδίνο για να παίξει την παράσταση της στην αγγλικανική εκκλησία Saint Ethelburga στη βρετανική πρωτεύουσα. Ήταν από τις στιγμές που θέλω να θυμάμαι. Τόσο η παράσταση (την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα) όσο και η γνωριμία μου με μία σταρ. Μαζί της ήταν ο σκηνοθέτης της, Αντώνης Μποσκοΐτης. Τη διοργάνωση της βραδιάς ανέλαβε η The Serotonin Productions.
Παρακάτω ακολουθεί η συνομιλία μας.
Εύα σε ευχαριστώ πολύ κατ’ αρχάς. Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που σε γνωρίζω από κοντά και κάνουμε αυτή τη συνέντευξη.
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ.
Πως νιώθεις που η ζωή σου έγινε παράσταση;
Πιστεύω ότι δικαιώνομαι ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια με όλες τις ταλαιπωρίες αλλά και όλες τις χαρές. Είναι μία δικαίωση και αυτό το οφείλω στον κ. Μποσκοΐτη.
Είναι δύσκολο να ανοίγεις την καρδιά σου και να μιλάς για τόσο προσωπικά πράγματα στην παράσταση;
Ήταν δύσκολο να κάνω την παράσταση, όχι δύσκολο να τα πω. Η δυσκολία ήταν στο να παίξω, γιατί δεν είχα ασχοληθεί ποτέ μου με το θέατρο. Έχω σπουδάσει υποκριτική αλλά αυτό είναι κάτι άλλο, γιατί το ξεχνάς όσο περνούν τα χρόνια. Πιστεύω όμως ότι τα ‘χω καταφέρει.
Είναι μεγάλη ευθύνη να στηρίζεις όλη την παράσταση πάνω σου;
Ναι, βέβαια, είναι μεγάλη ευθύνη. Σκέψου ότι ακόμα και εδώ που ήρθαμε στο Λονδίνο βγήκα έξω μόνο ένα βράδυ, γιατί τις άλλες μέρες καθόμουν σπίτι και έπαιρνα το κείμενο και το διάβαζα και έκανα φόκους στην παράσταση, ώστε να μην ξοδέψω την ενέργεια μου αλλού.
Το χαίρεσαι κάθε φορά;
Το χαίρομαι κάθε φορά και είναι σαν ψυχανάλυση για μένα. Μετά από κάθε παράσταση πηγαίνω σπίτι και είμαι τόσο άδεια, τόσο καθαρή μέσα μου και πέφτω και κοιμάμαι ήρεμη.
Πόσο δύσκολο είναι να κλαις και μετά να γελάς και να μοιράζεσαι τόσο προσωπικά και ευαίσθητα δεδομένα με το κοινό για χάρη του έργου;
Αυτό πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω. Αυτό μου το «έβγαλε» ο σκηνοθέτης μου. Δεν το πίστευα ότι μπορώ να κλάψω και μετά από λίγο να γελάσω και να συνεπάρω και το κοινό. Είμαι ευαίσθητη πολύ.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος της παράστασης;
Το αγαπημένο μου κομμάτι είναι τα τελευταία λόγια. «Την λένε Εύα και ήταν αγόρι, η χαρά της ζωής. Έτσι θέλω να με θυμούνται. Έχω εκατό πρόσωπα, το ένα μόνο είναι δικό μου και τα άλλα ενενήντα εννιά είναι των ανθρώπων που γνώρισα και αυτών που υποδύομαι στο μαγαζί. Σε διαβεβαιώνω όμως ότι και τα εκατό είναι αληθινά. Πιο αληθινά δε γίνεται».
Πως νιώθεις που η παράσταση έχει τόσο μεγάλη επιτυχία και έχει αποσπάσει τόσα θετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς;
Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε την παράσταση πολλοί κριτικοί έγραψαν τόσα θετικά σχόλια, και άργησα να το καταλάβω γιατί δεν είχα μπει στη διαδικασία να διαβάσω τι γράφουν στο διαδίκτυο. Μόνο ένας, θυμάμαι, ότι έγραψε αρνητικά σχόλια και είπε πως «Την Εύα πάνε να μας τη χαλάσουνε» γιατί με ήθελαν τρας, να βρίζω και να ξεφτιλίζομαι, να μαλώνω, όπως με είχαν δει σε διάφορες εκπομπές, παλιά.
Στη συζήτηση μπαίνει και ο κ. Αντώνης Μποσκοΐτης, ο σκηνοθέτης παράστασης.
Αντώνης: Εμένα πολλοί με ρώταγαν πως μετά την Φλαίρυ Νταντωνάκη και την Κατερίνα Γώγου αποφάσισα να συνεργαστώ με την Εύα. Εκεί γινόμουν «πυρ και μανία». Αυτό ήταν ένα στοίχημα που κερδήθηκε. Αυτή η παράσταση απέκτησε την εύνοια των διανοουμένων. Στην πρεμιέρα παρέλασε όλο το ελληνικό τραγούδι, από τη Γαλάνη μέχρι τον Νταλάρα. Πλέον, η Εύα είναι ένα μέρος της προσωπικής μου μυθολογίας, εκεί όπου ανήκουν και τα ιερά τέρατα που έχω ασχοληθεί στο παρελθόν. Μετά την Φλαίρυ και τον Κούνδουρο σειρά πήρε η Εύα που είναι ένα πρόσωπο του αθηναϊκού underground, κατ’ εμέ και ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Όλα ξεκίνησαν από μία συνέντευξη που πήρα στη Εύα το 2011 και ο θεατρικός μονόλογος της Εύας προέκυψε από τις ερωτήσεις αυτές, φροντίζοντας να υπάρχουν εναλλαγές και μία ισορροπία μεταξύ κωμικού και δραματικού. Δύο χρόνια πριν της τηλεφώνησα και της πρότεινα την ιδέα να κάνουμε την παράσταση.Έτσι προέκυψαν όλα.
Να σου πω την αλήθεια, το 2011 έτυχε να πάρω συνέντευξη από της Εύα, αλλά αποφάσισα ότι η Εύα είναι το ιδανικό πρόσωπογια την παράσταση γιατί έχει ταλέντο. Αυτό το συνειδητοποίησα μέσα από τη σκηνή της Εύας στην ταινία «Μαμά γύρισα».
Επιστρέφω στην Εύα.
Εύα έχεις τη δυνατότητα να μεταμορφώνεσαι. Σε θυμάμαι από τις ΚΟΥΚΛΕΣ, όπου κάθε σου εμφάνιση ήταν τόσο διαφορετική. Πως το καταφέρνεις;
Όταν είχε έρθει ο Jean Paul Gaultier μου είπε «Εσένα αν σε βάλουν ακόμα και σε ένα τσουβάλι, θα είσαι σταρ πάνω στην πίστα». Επειδή έχω ασχοληθεί και με το χορό, τη σκηνή την καταπίνω. Την κάνω εγώ ό,τι θέλω. Οι ΚΟΥΚΛΕΣ με βοήθησαν με την άμεση επικοινωνία με τον κόσμο. Το θέατρο το φανταζόμουν τελείως διαφορετικό, αλλά όταν ξεκίνησα να παίζω και είδα πόσο κοντά είναι ο θεατής στη σκηνή, αυτό με έκανε να αναθεωρήσω. Όταν είχε πολύ κόσμο, οι θεατές ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά στη σκηνή και αυτή η αμεσότητα με βοήθησε πολύ. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα να νιώθεις την ανάσα του θεατή δίπλα σου. Μου δίνει τόση αύρα το κοινό που θέλω να πάω και να τους αγκαλιάσω όλους.
Χτες ο κόσμος είδε πόσο προσιτή είναι η Εύα και πόσο κοντά στο κοινό. Περίμενα ότι θα είσαι πιο ντίβα.
Μου το έχουν πει πολλοί αυτό. Παλαιότερα δε θα έβγαινα ποτέ άβαφτη να κλάψω μπροστά στον κόσμο. Πάντα ήθελα να είμαι περιποιημένη. Τώρα, δε με νοιάζει καθόλου η εικόνα μου. Με ενδιαφέρει μόνο να περάσει καλά ο κόσμος. Και ας είμαι στραπατσαρισμένη και ξεβαμμένη. Και έβγαζα φωτογραφίες άβαφτη.
Ήταν δύσκολο να αποστηθίσεις όλο το κείμενο για τις ανάγκες της παράστασης;
Δε μου φάνηκε δύσκολο γιατί είχα ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ. Ούτε οι πρόβες ήταν δύσκολες γιατί περάσαμε πολύ ωραία. Είχε πολύ δουλειά όμως, ξεκινάγαμε 4 το μεσημέρι και μπορεί να τελειώναμε 9 το βράδυ για τέσσερις μήνες, παράλληλα με τις ΚΟΥΚΛΕΣ.
Πέρα από μία δυναμική και όμορφη γυναίκα, βλέπω ότι η Εύα είναι ένας απλός άνθρωπος. Ποια είναι τελικά η Εύα;
Είμαι πολύ απλός άνθρωπος. Μου αρέσει όλο αυτό που γίνεται και δε με ενδιαφέρει να πουλήσω σταριλίκι. Βλέπω ότι ο κόσμος αγαπάει την παράσταση και τους νιώθω μέρος της οικογένειας μου.
Είσαι ευτυχισμένη;
Δεν ξέρω πως το εννοείς. Με την παράσταση και με την αγάπη του κόσμου είμαι, ευτυχισμένη στα προσωπικά, όχι. Χαίρομαι, όμως, που όλες οι συνάδελφοι μου με αγαπάνε και μου λένε συγχαρητήρια. Οι φίλοι μου από καρδιάς είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Πώς ένιωσες που συνεργάστηκες με τόσο μεγάλα ονόματα, όπως ο κ. Μποσκοΐτης και η κα Τσανακλίδου;
Ήταν μεγάλη μου τιμή να συνεργαστώ με τόσο μεγάλα ονόματα που πάντα θαύμαζα. Αν μου έλεγε κάποιος ότι θα συνεργαστώ με αυτά τα άτομα δύο χρόνια πριν δε θα το πίστευα. Επίσης, η παράσταση με άλλαξε πολύ. Νωρίτερα ήμουν ένα αγρίμι, τώρα έχω ηρεμήσει πολύ.
Βλέποντας την παράσταση χτες Εύα συνειδητοποίησα ότι έχεις ταλέντο και αυτό φάνηκε.
Απαντάει ο Αντώνης:
Δεν είναι τυχαία όλη αυτή η επιτυχία. Η Εύα είναι στο χώρο του θεάματος από τα είκοσι της. Είναι μία αρτίστα και μία καλλιτέχνιδα και, τώρα, φάνηκε ότι έχει και υποκριτικό ταλέντο. Το χειρίζεται απόλυτα το εκφραστικό κομμάτι. Δεν κάνει τίποτε επιτηδευμένα και είναι αληθινή ηθοποιός.
Πώς ένιωσες όταν ξύρισες το κεφάλι σου; Ήταν δύσκολο.
Καθόλου! Δεν έχω και πολλά μαλλιά ούτως ή άλλως. Είχα δει όμως το κρανίο μου μακιγιαρισμένο πριν ξυρίσω τα μαλλιά μου και μέσα από την φωτογράφιση κατάλαβα πως έμοιαζε. Εκεί συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει το κρανίο μου και, έτσι, το έκανα. Και να πεθάνω, κούφια η ώρα, δε με πειράζει γιατί τουλάχιστον έχω ωραίο κρανίο.
Σε έχουν στηρίξει τα άτομα που περίμενες;
Κάποιοι συνάδελφοι μου που περίμενα δε με στήριξαν. Μερικά από τα κορίτσια που δουλεύουμε μαζί δε με στήριξαν και δεν ήρθαν να δουν την παράσταση, και αυτό το έχω παράπονο. Ελπίζω το χειμώνα να έρθουν να με δουν. Αλλά, έχει έρθει τόσος πολύς κόσμος να με δει, και αυτό με γεμίζει.
Είσαι όμορφος άνθρωπος.
Η ομορφιά δε με ενδιαφέρει, πια. Παλιά ήμουν κομπλεξική, αλλά, τώρα έμαθα να είμαι ακομπλεξάριστη, να τσαλακώνομαι, να αυτοσαρκάζομαι και να απομυθοποιούμαι. Δεν είμαι βεντέτα ούτε ντίβα, είμαι απλή. Είναι σημαντικό να είσαι απλή με τον κόσμο και να τα λες «έξω απ’ τα δόντια».
Ποια ήταν η πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής σου;
Η πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν μου ανακοίνωσε ο κ. Μποσκοΐτης ότι θα μου γράψουν τραγούδι για μένα. Οι τρεις πιο όμορφες στιγμές της ζωή μου είναι η παράσταση μου, το τραγούδι που μου έγραψαν και η ταινία στην οποία έπαιξα.
Πως προέκυψε το όνομα Εύα Κουμαριανού;
Το Κουμαριανού προέκυψε από την ταινία «Γυμνή στο δρόμο» με τη Ζωή Λάσκαρη. Το Εύα προέκυψε από μία ιερόδουλη που είχα γνωρίσει στο παρελθόν, όπως λέω και στην παράσταση μου, που ήταν πανέμορφη, με μία τέλεια επιδερμίδα σαν βαμβάκι, καταγάλανα μάτια, μακριές βλεφαρίδες με καταπληκτικό σώμα και στα μάτια μου ήταν θεά.
Τι συμβολίζουν οι ΚΟΥΚΛΕΣ για σένα;
Οι ΚΟΥΚΛΕΣ φτιάχτηκαν για μένα από τη Μαριλού μόλις γύρις από το Βερολίνο. Οι ΚΟΥΚΛΕΣ είναι η ζωή μου. Μερικές φορές, ακόμα και όταν παίζω στην παράσταση μου, το μυαλό μου είναι εκεί. Είμαι ο κορμός του σόου και για μένα το μαγαζί είναι όλη μου η ζωή. Είναι κομμάτι του εαυτού μου τα τελευταία 24 χρόνια.
Ποιον θαυμάζεις;
Θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι δημιουργικοί.
Μία ευχή που θα ήθελες να γίνει πραγματικότητα;
Εύχομαι από εδώ και πέρα να σταματήσει ο ρατσισμός προς όλα τα τρανς άτομα να και να τους δοθούν ίσες ευκαιρίες.
Θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερα τώρα που ψηφίστηκε ο νόμος για την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου;
Πιστεύω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Ήταν μεγάλο βήμα και εύχομαι τα πράγματα να πάνε καλύτερα για τη νέα γενιά κυρίως. Θέλω να δώσω μία συμβουλή στους γονείς που έχουν ΛΟΑΤΚΙ παιδιά. Να αγκαλιάσουν και να έχουν κοντά το παιδί τους. Να μην το διώξουν. Γιατί εμένα με έδιωξαν και τράβηξα όλα αυτά που τράβηξα και δε θέλω να τραβήξει κανένα άλλο παιδί. Τους παρακαλάω.
Τελειώσαμε…
Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Εύχομαι ο δρόμος που άνοιξε η Κουμαριανού και ο Μποσκοΐτης να συνεχιστεί και να υπάρχει άλλη Κουμαριανού και άλλος Μποσκοΐτης. Εύχομαι να συνεχίσουμε να περνάμε καλά.
Σημείωση: Πάντα θαύμαζα την Εύα. Όχι γιατί είναι μία τρανς γυναίκα, αλλά γιατί διαθέτει μία λάμψη που πηγάζει από μέσα της. Όταν τη γνωρίσεις καταλαβαίνεις πόσο αληθινή είναι και πόσο θετική ενέργεια μπορεί να μοιράσει απλόχερα τριγύρω της. Επίσης, είναι μαχητής. Πριν δω την αυτοβιογραφική αυτή παράσταση δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο δύσκολα έχει περάσει στο παρελθόν. Όταν, όμως, είδα την Εύα να ανοίγει την καρδιά της στο κοινό και να μιλάει για όλα τα τραυματικά βιώματα της ζωής της, εκεί ανατρίχιασα. Και κατάλαβα ότι εκτός από θάρρος, θέλει και μεγαλείο ψυχής.
ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΕΥΑ
με την ΕΥΑ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΥ
Σκηνοθεσία/ Κείμενο: Αντώνης Μποσκοΐτης
Βοηθός σκηνοθέτη/ τεχνικός: Θρασύβουλος Καλαϊτζίδης
Μουσική: Στέφανος Χυτήρης
Τραγούδι: Τάνια Τσανακλίδου (Μουσική: Λένα Πλάτωνος/ Στίχοι: Ελένη Φωτάκη)
Φωτογράφηση: Alex Kat
Παίζουν: Εύα Κουμαριανού – Αντώνης Μποσκοΐτης
