Συγγνώμη κύριε υπουργέ που μεγαλώσαμε με μία γονέα

υπουργός δικαιοσύνης
Συγγνώμη κύριε υπουργέ που μεγαλώσαμε με έναν μόνο γονέα

Και ξαφνικά, μια ωραία πρωία κάποιου Φλεβάρη, ένας κάποιος υπουργός μιας κάποιας κυβέρνησης, ξυπνάει και σου λέει, ότι είχες κάπως προβληματική ανατροφή, επειδή σε μεγάλωσε μια γυναίκα μονή της και ότι η Μαρία κι ο Γιωργάκης, που ‘χαν δύο ετεροφυλόφιλους γονείς, εντάχθηκαν καλύτερα από σένα στην κοινωνία, και δεν οδηγήθηκαν σε αποκλίνουσες συμπεριφορές, όπως εσύ. Να μας ‘σχωράτε, κύριε υπουργέ. Συγγνώμη κιόλας, που η μάνα μας δεν αυτοκτόνησε και δε μας πέταξε στον Καιάδα, εμένα και τον αδερφό μου, κι έκανε το μιαρό ατόπημα να μας μεγαλώσει μόνη της.

Αλλά, μισό λεπτό βρε παιδιά, μπας και καταλάβω τι ήθελε να πει ο ποιητής. Μήπως, ήθελε να πει ότι θα εμποδίσει τους ανθρώπους από το να χωρίζουν, ή μήπως, ακόμα, κι από το να πεθαίνουν, έτσι ώστε να καταφέρει να πραγματώσει το ιδεατό του μοντέλο, για μια κάποια πυρηνική οικογένεια, η οποία -μεταξύ μας- δεν υπήρξε ποτέ; Εντάξει, σταματάω τις εξυπνάδες.

Αλλά, βρε αγάπη, πώς να στο πω, ξέρεις τι κάνει ο κύριος Υπουργός; Αφού εξαλείφει έμενα, τον ομοφυλόφιλο παρία, τούτης της ετεροκανονικής κοινωνίας, από το πεδίο της γονεϊκότητας, με τη μη αναφορά σε ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς, ταυτόχρονα, παθολογικοποιεί και την ανατροφή οποιοδήποτε ανθρώπου από έναν μόνο γονέα. Η -καθόλου- ‘εμπεριστατωμένη’ άποψή του, μου θύμισε τον συμμαθητή μου τον Σπύρο, που μου ‘χε πει στο σχολείο: «θα ήσουν πιο ανδροπρεπής, αν ζούσε ο μπαμπάς σου.»

Πάντως, κύριε Υπουργέ, εγώ έπαιζα με τη bibibo, πριν πεθάνει ο μπαμπάς. Και να μη σας ταράξω, αλλά συνέχισα να την παίζω κι αφότου πέθανε. Ο δε αδερφός μου δεν της άγγιξε τρίχα ποτέ. Γι’ αυτό σου λέω, δε βγάζεις εύκολα άκρη και συμπεράσματα για σεξουαλικούς προσανατολισμούς και ταυτότητες και εκφράσεις φύλου. Γιατί, οι «παρεκκλίσεις» που αναφέρεις, κάτι τέτοιο θαρρώ αφορούν.

Και μην τρομάξεις, που θα στο πω, αλλά άμα μεγαλώσω ένα παιδί δε θα το κάνω γκέι. Δεν πάει έτσι το έργο. Σε αντίθεση με τον δικό σου συλλογισμό, ο δικός μου συλλογισμός λέει, ότι άμα μεγαλώσω εγώ ένα παιδί, με αγάπη θα το μεγαλώσω. Αγάπη θέλω να δώσω. Όπως, με αγάπη, μας μεγάλωσε μια χαρά η μητέρα μου, εμένα και τον μεγαλύτερο -στρέιτ- αδελφό μου, κι ας ήταν μοναδική γονέας μας!

Μωρέ υπουργέ, καμία σημασία δεν έχει το φύλο και ο αριθμός των γονιών για να μεγαλώσει σωστά και με φροντίδα και αγάπη ένα παιδί. Ξεκόλλα και ενημερώσου λίγο, δηλαδή έλεος κάπου…


Γιάννης Παυλόπουλος

Γιάννης Παυλόπουλος

Στο μεταπτυχιακό (Επικοινωνία και ΜΜΕ στο ΕΚΠΑ) αντί να κάνω διπλωματική για τον Αλμοδόβαρ έκανα για το Ζεϊμπέκικο. Στη δραματική σχολή («δήλος» - Δήμητρα Χατούπη) αντί να παίξω την Πατρόνα έπαιζα τον Καπετάνιο. Γράφω μπας και θυμηθώ κάτι από το ταμπεραμέντο της παιδικής ηλικίας, εκείνου του αγοριού που φόραγε τα τακούνια της μαμάς και έπαιζε με τη barbie και τη bibibo. Αγαπημένη μου φράση: «Ο καθωσπρεπισμός και οι νοικοκυραίοι μου μαύρισαν την ψυχή. Ευχαριστώ, δε θα πάρω.»




Δες και αυτό!