Vasilis Thanopoulos
Ιστορικές στιγμές, οι χθεσινές. Έλληνας Πρωθυπουργός και δε αρχηγός συντηρητικού κόμματος, μίλησε για πρώτη φορά για ένα νομοσχέδιο που θα δώσει το δικαίωμα σε ομόφυλα ζευγάρια να αναγνωρίσουν και επίσημα τις οικογένειες που ήδη έχουν ή που σκοπεύουν να κάνουν. Κάπου εδώ, όμως τελειώνει η ιστορικότητα και αρχίζει η συνειδητοποίηση.
Φυσικά, τα όσα ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης για το νομοσχέδιο είναι εξαιρετικά σημαντικά. Το τονίζω και το υπογράφω. Θα αναγνωριστεί το δικαίωμα γάμου, θα αναγνωριστεί και η τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, προς το συμφέρον των παιδιών.
Συνιστούν, όμως, αυτά ισότητα στον γάμο; Ναι, αλλά όχι ακριβώς και όχι για όλη τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αφού αφορά μόνο στα ομόφυλα ζευγάρια, χωρίς να δίνει λύσεις (τουλάχιστον με αυτά που ξέρουμε) σε ζητήματα που αφορούν στην ταυτότητα φύλου και τη γονεϊκότητα των τρανς ατόμων.
Δεν μπορούμε, επίσης, να μιλάμε για 100% ισότητα, χωρίς πρόσβαση την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή από τα οποία αποκλείονται τα ομόφυλα ζευγάρια και δε αυτά των ανδρών. Η λογική του Πρωθυπουργού σε αυτό φαίνεται να ενσωματώνει ομοφοβικές και συντηρητικές φωνές που κάνουν λόγο (βλακωδώς) για εμπόριο βρεφών και άλλες τέτοιες ανυπόστατες κατηγορίες.
Δεν ήταν, ωστόσο, η μοναδική φορά που στη χθεσινή του ομιλία ο Πρωθυπουργός ενσωμάτωσε λίγη ομοφοβία στον λόγο του. Για παράδειγμα, συνέβη πάλι, όταν έσπευσε να τονίζει ότι το δικό του νομοσχέδιο διαφοροποιείται από αυτό της αντιπολίτευσης, αναφέροντας με κάπως μεγαλύτερη ένταση ότι: «δεν θα έχουμε να κάνουμε με “Γονέας1 και Γονέας2″».
Βλέπετε, η συγκεκριμένη αναφορά δεν είναι καθόλου τυχαία, μιας και το συγκεκριμένο επιχείρημα χρησιμοποιείται απ΄όλα τα αντί-ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματα παγκοσμίως, που υποστηρίζουν ότι η ισότητα στον γάμο θέλει να καταλύσει την ύπαρξη της “μητέρας” και του “πατέρα”. Πράγμα εντελώς ανόητο, αφού μιλάμε απλώς για τρόπους αναγραφής στα έγγραφα αποδεσμευμένους από έμφυλους χαρακτηρισμούς. Δηλαδή οι μητέρες θα εξακολουθούν να είναι μητέρες και οι πατέρες θα εξακολουθούν να είναι πατέρες.
Η χρήση, ωστόσο, αυτής της αναφοράς, χθες, από τον πρωθυπουργό εξυπηρετεί και έναν άλλο σκοπό. Να αναγνωρίσει την ομοφοβική ρητορική σημαντικών μελών του κόμματός του, όπως του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος σε κάθε ομιλία του τα βάζει με τις δυτικές αξίες (κάτι σαν τον Ορμπάν) κάνοντας πάντα αναφορά σε γονείς και αριθμούς.
Επιπλέον, κατά την -πάντα ταπεινή – μου άποψη, οι χθεσινές (σημαντικές) δηλώσεις του πρωθυπουργού απέτυχαν να αναχαιτίσουν και το τεράστιο κύμα ομοφοβίας που έχει δημιουργηθεί τους τελευταίους μήνες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μια τεράστια ευκαιρία να αναγνωρίσει το ομοφοβικό μίσος που μας απειλεί και να το αποδυναμώσει. Δεν έκανε, όμως, αυτό. Αντιθέτως, μίλησε για «απόψεις που είναι όλες σεβαστές» (δεν είναι και δε θα έπρεπε να είναι), για «εκκλησία που σημαίνει αγάπη» αλλά και επιτρέποντας στους (ομοφοβικούς) πολιτικούς του να ψηφίσουν κατά συνείδηση (αν δεν είναι αυτό αναγνώριση της ομοφοβίας του, τότε τι είναι;).
Γράφοντας αυτά, ξέρω ότι θα βρεθούν πολλά άτομα (εντός κι εκτός της κοινότητας) να μου πουν ότι γκρινιάζω και ότι με τίποτα δεν είμαι ευχαριστημένος. Θα απαντήσω προκαταβολικά, γράφοντας ότι «το να αρκείσαι ως ΛΟΑΤΚΙ+ στα λίγα που σου δίνουν, είναι δείγμα εσωτερικευμένης ομοφοβίας». Επίσης, ότι η ισότητα είναι απόλυτη έννοια. Ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Δεν διακρίνεται σε λίγη ή μερική.
