#QueerVote: Συζητώντας με τα ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που διεκδικούν την ψήφο μας

Με τον πολιτικό κόσμο στη χώρα μας να εξακολουθεί να κινείται αυστηρά σε ετεροκανονικούς ρυθμούς, αναζητήσαμε τα άτομα εκείνα που φέτος θα προσπαθήσουν να τους ξεπεράσουν μέσω της ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ υποψηφιότητάς τους.Έξι ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα* από διαφορετικές παρατάξεις διεκδικούν την ψήφο μας και σήμερα μας μιλούν για όλα όσα προτίθενται να κάνουν για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα (και όχι μόνο).

Όλα τα υποψήφια άτομα απαντούν στις ίδιες ερωτήσεις ενώ εμφανίζονται με αλφαβητική σειρά (ανά παράταξη) ξεκινώντας από το κόμμα με τις περισσότερες ΛΟΑΤΚΙ+ υποψηφιότητες (και καταλήγοντας σ΄αυτό με τις λιγότερες).

ΜέΡΑ25

Κλώκα Μαριανέλλα – υποψήφια Β Δυτικής Αττικής

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;

Ασχολούμαι με τις ΛΟΑΤΚΙ διεκδικήσεις στην Ελλάδα από το 2003. Μαζί με τον Γιάννη Παπαγιαννόπουλο, τον Γρηγόρη Μορίκη και τον Νίκο Σοφιανό ξεκινήσαμε την κυκλοφορία του περιοδικού antivirus. Συμμετείχα ενεργά στη διοργάνωση των Πολύχρωμων Φόρουμ (μηνιαίες ανοιχτές συναντήσεις της κοινότητάς μας σε Πανεπιστήμια και θέατρα της Αθήνας) και στο πρώτο ΛΟΑΤΚΙ μπλοκ σε πορεία του Πολυτεχνείου. Το 2005 ήμουν ενεργό μέλος στην ομάδα που διοργάνωσε το πρώτο Athens Pride με περήφανη πορεία και έκτοτε ασχολήθηκα κυρίως με τη διοργάνωση εκδηλώσεων περηφάνειας σε άλλες πόλεις της Ελλάδας (Μυτιλήνη, Ξάνθη, Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, κλπ). Εξέδιδα από το 2006 έως το 2011 την εφημερίδα City Uncovered. Ήμουν διευθύντρια της Θετικής Φωνής από το 2010 έως το 2013 και είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ με τον Ζακ στα πρώτα του βήματα, μαζί με δεκάδες βέβαια άλλα υπέροχα άτομα στο σύλλογο οροθετικών Θετική Φωνή. Πρωτοστάτησα στη συνηγορία των γυναικών και τρανς που εκδιώχθηκαν από Λοβέρδο – Χρυσοχοΐδη το 2012, όπως αυτή αποτυπώθηκε και στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ ΕΡΕΙΠΑ, της Ζωής Μαυρουδή. Ίδρυσα μαζί με μια όμορφη ομάδα την τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και γονέων. Μέσα από την εργασία μου στην PRAKSIS έχω βοηθήσει στο να αναδειχθεί η σημασία της συνεργασίας επαγγελματιών με άτομα από τις κοινότητες (peers) και να συνεκτιμάται το προσωπικό βίωμα στα βιογραφικά για αναζήτηση εργασίας, τουλάχιστον στον τομέα των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών.

Γιατί αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα με τη συγκεκριμένη πολιτική παράταξη και πώς αξιολογείτε τη μέχρι τώρα στάση της (της παράταξης) σε σχέση με τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα;

Αν και ασχολούμαι πολλά χρόνια με τη διεκδίκηση δικαιωμάτων και την πολιτική δεν είχα ποτέ ξανά υπάρξει μέλος πολιτικού κόμματος. Μετά την αντιστροφή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος το 2015, παρακολούθησα από την πρώτη μέρα την ίδρυση του ευρωπαϊκού DiEM25 και στη συνέχεια του ΜέΡΑ25. Και στα δύο βρίσκω το κατάλληλο περιβάλλον για ισότιμη συμμετοχή σε συνδυασμό με τον διεθνισμό και τις πολιτικές θέσεις που θέτουν ως κεντρική αξία τον άνθρωπο. Το ΜέΡΑ25 φιλοξενεί στα ψηφοδέλτιά του ανοιχτές ΛΟΑΤΚΙ υποψηφιότητες και αυτό για ένα μικρό κόμμα είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Επίσης οι θέσεις του κόμματος καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο εύρος διεκδικήσεων της κοινότητας, χωρίς ντροπές και μισόλογα και αυτό με κάνει να νιώθω υπερήφανη.

Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην Ελλάδα και πώς μπορούν αυτά να επιλυθούν;

Υπάρχουν προβλήματα των οποίων οι λύσεις χρειάζονται αρχικά νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως είναι το δικαίωμα στο γάμο, την τεκνοθεσία, την απαγόρευση των θεραπειών μεταστροφής, τη βελτίωση της νομοθεσίας που αφορά την ταυτότητα φύλου με την αποψυχιατρικοποίηση της τρανς ταυτότητας και τη θεσμοθέτηση της διαδικασίας από το Ληξιαρχείο, την τροποποίηση και επέκταση του αντιρατσιστικού νόμου, τη θεσμοθέτηση μέτρων προστασίας των ανθρώπων που συνηγορούν υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αντιδιαστολή με την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης που βιώνουμε σήμερα. Υπάρχει όμως και μια σειρά προβλημάτων που δεν λύνονται μόνο θεσμικά, όπως είναι η ισότιμη ένταξη των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στην κοινωνία, στην εργασία, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Εκεί η νομοθεσία θα βοηθήσει τα μέγιστα, χρειάζεται όμως και δουλειά με τις νοοτροπίες, την υποκρισία, την ορατότητα και την ενδυνάμωση της κοινότητάς μας με κάθε τρόπο και χώρο συμμετοχής. Η οικονομική χειραφέτηση είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντική, γι΄ αυτό και η καθιέρωση βασικού εισοδήματος, θα μας βοηθήσει να πάρουμε αποφάσεις για το πού και με τι συνθήκες θα εργαστούμε, να εγκαταλείψουμε τυχόν κακοποιητικές εστίες και να σχεδιάσουμε πιο ελεύθερα τις ζωές μας.

Με ποια ζητήματα σκοπεύετε να καταπιαστείτε, αν εκλεγείτε;

Αν θα μπορούσα να συνοψίσω με μια φράση θα έλεγα πως γενικά αυτό που πρέπει να νικήσουμε είναι ο φόβος. Με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα ζητήματα ισότιμης ένταξης των πληθυσμιακών ομάδων που βιώνουν στιγματισμό, περιθωριοποίηση και κακοποίηση. Με ενδιαφέρει η αντιμετώπιση της βίας σε κάθε της έκφανση στην κοινωνία και η εσωτερίκευσή της. Είναι βασική μου προτεραιότητα η παγκόσμια ειρήνη, ο αφοπλισμός και το αντιπυρηνικό κίνημα, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για όλα τα προηγούμενα. Τέλος, με ενδιαφέρει πάρα πολύ να δώσουμε εκ νέου νόημα στο τι σημαίνει αμειβόμενη εργασία, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτή την έννοια τη δράση για τη βελτίωση των κοινοτήτων, την ανατροφή παιδιών και τη φροντίδα ατόμων που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Πιστεύω πως η καθιέρωση καθολικού βασικού εισοδήματος είναι ένα μέσον προς αυτή την κατεύθυνση.

Γιατί θεωρείτε σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;

Όλη αυτή την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας παρατήρησα ότι αυτό που έφερε τις περισσότερες αντιδράσεις ήταν η αναφορά μου στις θηλυκότητες. Βλέπουμε αμέσως ότι η χρήση του λόγου ή η όψη της υποψήφιας που έχει για παράδειγμα «κούρεμα μπαρμπέρη», όπως μου σχολίασαν, ανοίγει συζητήσεις, που δεν θα γίνονταν παρά μόνο αν εμείς, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα συμμετέχουμε και στην πολιτική. Φανταστείτε ότι αυτό είναι μόνο η αρχή. Πόσες επιπλέον συζητήσεις μπορούν να ανοίξουν σε επίπεδο κοινοβουλευτικού ελέγχου, μέσα στις επιτροπές της Βουλής, με την διοργάνωση εκδηλώσεων και συζητήσεων στις τοπικές κοινωνίες ή την παρουσία σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, όταν είσαι βουλεύτρια.. Ένα είναι το πλέον σίγουρο: αν βρεθώ μεταξύ των εκλεγμένων στη Βουλή, η ορατότητα των διεκδικήσεων και της ύπαρξής μας θα έχουν την τιμητική τους.

Ρεβενιώτη Πάολα – υποψήφια Α Αθηνών

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;

Φοίτησα στη Σχολή Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού στον Πόρο. (Δεν αποφοίτησα διότι με εκδίωξαν με ρατσιστικό τρόπο). Πήρα το πτυχίο μου στην Λεωφόρο Συγγρού, έκανα μεταπτυχιακό στην οδό Αθηνάς και διδακτορικό στην Λεωφόρο Καβάλας. Δίδαξα ήθος και φαντασία όπου πήγα, εξυπηρετώντας χιλιάδες ευυπόληπτων συμπολιτών μας. Ξέρω την Αθήνα μέσα-έξω, νύχτα και μέρα, για αυτό και θέλω να την εκπροσωπήσω. Σε αντίθεση με τους συστημικούς υποψηφίους, μοιράζομαι την πραγματικότητα των καθημερινών ανθρώπων και μάλιστα των πιο ευάλωτων. Συμμετείχα σε κοινωνικούς αγώνες, από τον καιρό της ακμής των Εξαρχείων μέχρι σήμερα. Εκλέχτηκα πρώτη πρόεδρος του Σωματείο Αλληλεγγύης Τρανς Ελλάδος. Ήμουν υποψήφια στις εκλογές του 1989 με τους Οικολόγους-Εναλλακτικούς (προς μεγάλη φρίκη των μισών “συντρόφων” μου) και το 2019 με το ΜέΡΑ25. Ασχολήθηκα με δημιουργικά εγχειρήματα, όπως η έκδοση του περιοδικού “Κράξιμο” ή οι ταινίες που παράγω με την ομάδα “Πάολα Ντοκιμαντερς” και η εκπομπή που παρουσιάζω στο “Ράδιο Μέρα”. Μεγάλωσα μόνη μου ένα αγόρι, που όπως και τόσα άλλα, πήρε τώρα τον δρόμο της ξενιτιάς. Δεν έχω πάρει πτυχίο σαν του Διαματάρη, δεν κατέχω τα ακίνητα του Μητσοτάκη, δεν έχω πάρει “πέτσινες” επιδοτήσεις σαν τους καναλάρχες, δεν μου έχουν διαγράψει δάνειο οι τράπεζες, δεν έχω κληρονομήσει την βουλευτική έδρα του μπαμπά μου, δεν έχω προσληφθεί ποτέ σε δημόσια θέση, δεν έχω δώσει απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς μου, δεν εμπορεύομαι σπίτια πλειστηριασμών σαν τον Πάτση. Δεν αντάλλαξα τη σιωπή μου με την εύνοια υπουργείων και ιδρυμάτων, όπως τόσοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες, δεν ευθύνομαι για τον ξυλοδαρμό, την παρακολούθηση, τον ξεσπιτωμό ή την απόλυση κανενός συμπολίτη μου και διαθέτω λευκό ποινικό μητρώο. Ομιλώ (μετρίως) τα αγγλικά και (απταίστως) τα καλιαρντά, που είναι και αυτά διεθνής γλώσσα. Έχω προβάλει τα ντοκιμαντέρ μου στο Βερολίνο, το Μόναχο, το Παρίσι, τη Βρετάνη, τη Μπολόνια, το Άμστερνταμ, το Βελιγράδι, την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο. Έζησα στα γεμάτα τη ζωή μου και δεν περιμένω να μπω στη Βουλή για να χορτάσω το εγώ μου. Θέλω η παρουσία μου εκεί και η ενίσχυση της αγωνιστικής αριστερά να κάνει μια πραγματική διαφορά. Θέλω οι αυτοαποκαλούμενοι “άριστοι” να χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους και να αποκτήσουμε φωνή όσοι δεν έχουμε κανένα προνόμιο.

Δεν ήταν εύκολο να την πάρω αυτή την απόφαση. Βλέποντας, ωστόσο, τον ΣΥΡΙΖΑ να θεσμοθετεί κάποια πράγματα για την κοινότητα – κι αυτά μισά – και γνωρίζοντας την ταξική μου θέση, διαπίστωσα ότι όλα αυτά θα τα χρησιμοποιήσουν άνθρωποι που και εργασία έχουν και στήριγμα από την οικογένεια έχουν και σύντροφο έχουν. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν οι πιο αδικημένοι, οι λιγότερο προνομιούχοι. Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δε θα καταδεχόταν να βάλει ένα τρανς άτομο υποψήφιο. Σε αντίθεση με το ΜέΡΑ25 που με πλησίασε, επειδή ήξερε την ιστορία μου και τη δράση μου. Ακόμη κι όταν μπήκε το ΜέΡΑ25 στη βουλή, ο Βαρουφάκης εμένα δεν με έκρυψε. Με πήγε στη Βουλή να τον συνοδεύσω. Αυτό ήταν μια απόδειξη για μένα και μια πολύ σημαντική συμβολική κίνηση. Γενικά, το ΜέΡΑ25 είναι από την αρχή του πολύ πιο μπροστά στα ζητήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας από τα άλλα κόμματα.

Καταρχήν, βλέπουμε μία φασιστοποίηση της κοινωνίας και πραγματικά έχω τρομάξει και σκέψου ότι έχω ζήσει και σε σκληρές εποχές. Μια ματιά να ρίξεις στο διαδίκτυο και στα social media και θα δεις πως -κυρίως για ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα- βγαίνει ένας οχετός ρατσισμού. Μία βία η οποία είναι επικίνδυνη. Και αυτό δείχνει ότι κάτι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, γιατί ταξιδεύοντας έξω βλέπω ότι τα πράγματα είναι πλέον πολύ διαφορετικά. Κατά τη γνώμη μου, όλα ξεκινούν από τα 7 πρώτα χρόνια που παίρνεις από το σπίτι σου. Αυτά τα 7 χρόνια που θα ζήσει ένα παιδί στο σπίτι του, θα του καθορίσουν ολόκληρη τη ζωή. Αν, λοιπόν, δεν αλλάξουν αντιλήψεις οι γονείς, αν δεν υπάρξει μεγαλύτερη ορατότητα σε αυτά τα θέματα στο σχολείο, την τηλεόραση και γενικά στη δημόσια σφαίρα δεν θα αλλάξει τίποτα.

Με ποια ζητήματα σκοπεύετε να καταπιαστείτε, αν εκλεγείτε;

Με ζητήματα που γνωρίζω πολύ καλά. Ξέρω πολύ καλά την ανέχεια και τον αποκλεισμό. Ξέρω πολύ καλά πώς είναι να πηγαίνεις στο ΚΕΠ για να βγάλεις μια κάρτα των 200 ευρώ. Δεν γίνεται πια με αυτή την ξεφτίλα που ζούμε. Πρέπει επιτέλους να αντιδράσουμε. Οπότε θα ασχοληθώ με αυτά. Πρέπει να ανέβει ο βασικός μισθός, πρέπει να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους με αξιοπρέπεια. Προβλήματα που και εγώ έχω ζήσει. Σαν κι εμένα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι και πρέπει επιτέλους να τους προστατεύσουμε.

Γιατί θεωρείτε σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;

Γιατί όση περισσότερη ορατότητα υπάρχει σε αυτά τα θέματα τόσο πιο γρήγορα η κοινωνία θα γίνεται καλύτερη.

Σιγάλας Αντώνης – Yποψήφιoς Β3 Περιφέρεια Αθήνας (Νότιος Τομέας)

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Είμαι απόφοιτος του Μαθηματικού Τμήματος του ΕΚΠΑ. Μετά την αποφοίτησή μου ακολούθησα σπουδές λυρικού τραγουδιού και εργάστηκα αρχικά στη χορωδία της ΕΡΤ ως μόνιμο μέλος την περίοδο 1995-2001, σπουδάζοντας παράλληλα μονωδία στο Εθνικό ωδείο στην τάξη της Χαράς Σαβίνο, από όπου αποφοίτησα το 2002. Συνέχισα τις σπουδές μου στο λυρικό τραγούδι στο Λονδίνο (2002-2005) και στη Βιέννη (2007-2008). Έχω εμφανιστεί ως μονωδός στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασχολήθηκα με τον ΛΟΑΤΚΙ ακτιβισμό από το 2005 περιστασιακά σαν μέλος της ΟΛΚΕ, ενώ την περίοδο 2012-2015 υπήρξα συντονιστής της Ομάδας Σεξουαλικού Προσανατολισμού και Ταυτότητας Φύλου του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχοντας στην επεξεργασία του σχεδίου νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης που κατέθεσε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, σαν αξιωματική αντιπολίτευση στη βουλή το 2013. Το 2018 παρακολούθησα το μεταπτυχιακό του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου από όπου αποφοίτησα το 2020, με διπλωματική εργασία με θέμα «Το στίγμα του HIV στους οροθετικούς άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες (MSM)», με επιβλέπουσα την καθηγήτρια Δέσποινα Παπαδοπούλου. Έγινα δεκτός ως υποψήφιος διδάκτορας τον Ιούνιο του 2020, με θέμα «Το στίγμα του HIV στα οροθετικά άτομα: Ο ρόλος της διαθεματικότητας», με επιβλέπουσα την καθηγήτρια Δέσποινα Παπαδοπούλου. Μιλώ Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά και Γερμανικά.

Από την εποχή της εφηβείας μου έχω ενταχθεί στην Αριστερά και όλα αυτά τα χρόνια ακολουθούσα την παράταξη της Ανανεωτικής Αριστεράς είτε στηρίζοντας με την ψήφο μου, είτε συμμετέχοντας ενεργά στα κινήματα, όπως το Δεκέμβριο του 2008 με τις κινητοποιήσεις για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ή την περίοδο του 2011 με το κίνημα των αγανακτισμένων στις πλατείες της Αθήνας. Στο ΜΕΡΑ 25 εντάχθηκα πριν από δύο χρόνια, στην αρχή ως απλό μέλος και εδώ και ένα χρόνο ως μέλος της κεντρικής επιτροπής και της πολιτικής του γραμματείας. Είναι ένα κόμμα που έχει πλέον αποκτήσει ισχυρή πολιτική ταυτότητα στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ερείσματα σε μάζες παραδοσιακών ψηφοφόρων της Αριστεράς, αφού με μια σειρά πολιτικές θέσεις αντιτάχθηκε στη ζοφερή πολιτική και οικονομική κατάσταση που επιβλήθηκε στη χώρα μας, όπως κάνει και σήμερα. Για όλους τους παραπάνω λόγους η υποψηφιότητά μου με το ΜΕΡΑ 25 είναι για μένα πολύ σημαντική. Οι θέσεις του ΜέΡΑ 25 για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα είναι απολύτως υποστηρικτικές. Είμαστε υπέρ του γάμου ομοφύλων, και υπέρ του θέματος της τεκνοθεσίας. Με το γάμο θα λυθούν και πολλές στρεβλώσεις που υπάρχουν σήμερα, καθώς το σύμφωνο συμβίωσης δεν καλύπτει τα πάντα. Για παράδειγμα το θέμα της αγαμίας που υπάρχει ως προϋπόθεση στο νόμο για την ταυτότητα φύλου (η υποχρέωση δηλαδή ένα τρανς άτομο να είναι άγαμο προκειμένου να μπορέσει να αλλάξει τα χαρτιά του), θα λυθεί με την ψήφιση της δυνατότητας του γάμου ομοφύλων. Η στάση του ΜέΡΑ 25 όσον αφορά τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα στα 4 χρόνια που πέρασαν από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του 2019 στη βουλή ήταν υποστηρικτική και στη βουλή, με ψήφιση σχετικών διατάξεων και με σειρά παρεμβάσεων, όπως η συμμετοχή σε εκδηλώσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας όπως το pride, ή η παγκόσμια ημέρα μνήμης των τρανς ατόμων με συμμετοχή βουλευτών μας. Για εμάς η άρση των διακρίσεων εναντίον των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων είναι ζήτημα αρχής.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων είναι η δομή της ελληνικής κοινωνίας και η πατριαρχική λογική με την οποία είναι δομημένη. Για πολλά χρόνια τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα δεν υπήρχαν στο δημόσιο διάλογο και τα ίδια τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα οδηγούνταν στην περιθωριοποίηση. Η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι όψεις του ίδιου νομίσματος και τροφοδοτήθηκαν από ακριβώς αυτή την αντίληψη και δομή της ελληνικής κοινωνίας. Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει προς το καλύτερο και αυτό οφείλεται κυρίως στην ίδια τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα που με τις κινητοποιήσεις της και τη χειραφέτηση που σε ένα βαθμό έχει επιτύχει, έχει καταφέρει να αλλάξει συνειδήσεις. Ωστόσο ακόμα και σήμερα η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι πολύ ισχυρές με αποτέλεσμα πολύ βασικά μας δικαιώματα να βρίσκονται υπό αίρεση ή να μην έχουν ακόμα γίνει αποδεκτά, όπως το δικαίωμα της οικογενειακής ζωής (με κυρίαρχο το δικαίωμα στο γάμο και την τεκνοθεσία). Η παρέμβαση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα και η ορατότητα που διεκδικείται είναι βασική προϋπόθεση για την εξάλειψη των διακρίσεων εναντίον μας. Οι δημόσιες εκδηλώσεις, η παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα, αλλά και η σφυρηλάτηση ισχυρών σχέσεων μέσα στην ίδια την κοινότητα με την ενδυνάμωση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στα ζητήματα που τα αφορούν και στις διακρίσεις που μπορούν να αντιμετωπίζουν, είναι σημαντικές στρατηγικές που θα δώσουν στην έννοια της κοινότητας σάρκα και οστά. Με την όλο και μεγαλύτερη ενδυνάμωση της έννοιας του ανήκειν επιτυγχάνεται η ενότητα που ισχυροποιεί τις ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεις. Πρέπει τέλος, να σφηρηλατηθούν σχέσεις του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος με άλλα κινήματα που μάχονται ενάντια στις διακρίσεις και την περιθωριοποίηση, όπως είναι το εργατικό κίνημα, ή η μάχη ενάντια στο ρατσισμό. Σε ένα περιβάλλον όπου μια κυρίαρχη μάτσο εξουσία επιβάλλει την πολιτική της θέση και καταπιέζει αδυνάτους, είτε αυτοί είναι οικονομικά αδύνατοι, είτε κοινωνικά, λόγω του ότι ανήκουν σε μια μειονότητα, η αναζήτηση υποστήριξης και επικοινωνίας μεταξύ των καταπιεζόμενων είναι ζήτημα επιβίωσης.

Με ποια ζητήματα σκοπεύετε να καταπιαστείτε, αν εκλεγείτε;

Το βασικό πεδίο των ενδιαφερόντων μου είναι τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, λόγω της ακτιβιστικής και πολιτικής μου δραστηριότητας σε αυτά τα πεδία, αλλά και τα ζητήματα του πολιτισμού λόγω της επαγγελματικής ενασχόλησης με το συγκεκριμένο χώρο για περίπου 30 χρόνια. Φυσικά με ενδιαφέρουν, όπως και κάθε ενεργό πολίτη και ζητήματα ευρύτερου πολιτικού ενδιαφέροντος και γενικότερης πολιτικής.

Γιατί θεωρείτε σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;

Με τη συμμετοχή στην πολιτική τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα επιτυγχάνουν την ορατότητα, που είναι και ένα ζητούμενο όπως ανέφερα και παραπάνω. Ο χώρος της πολιτικής είναι ιδιαίτερα συντηρητικός λόγω της συντηρητικής δομής όλης της ελληνικής κοινωνίας. Ως εκ τούτου για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν υπάρχει πολύ μεγάλος χώρος προκειμένου να συμμετάσχουν σε θέσεις που είναι πολύ σημαντικές, ή να επηρεάσουν αποφασιστικά με τη γνώμη τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Μετά από αιώνες πατριαρχίας οι πολιτικές ηγεσίες είναι ακόμα επιφυλακτικές στο να βάλουν ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στο προσκήνιο της πολιτικής, ενώ και τα ίδια τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που συμμετέχουν σε φορείς και κόμματα δεν ενθαρρύνονται να δηλώσουν την ταυτότητά τους γιατί φοβούνται ότι αυτή θα αποτελέσει εμπόδιο για την περαιτέρω εξέλιξή τους, ή ακόμα και για την αποβολή τους λόγω της σεξουαλικής τους ταυτότητας, πράγμα που έχει φυσικά γίνει στο πρόσφατο παρελθόν. Πάντα υπήρχαν ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που συμμετείχαν στην πολιτική αλλά κανείς μέχρι πρόσφατα δε βγήκε να το δηλώσει. Αυτό όπως είναι φυσικό, λόγω της μεγάλης προβολής των πολιτικών προσώπων, είναι εμπόδιο στην περαιτέρω μείωση της ομοφοβίας και τρανσφοβίας και είναι πολύ σημαντικό το ότι έχει αρχίσει να αλλάζει. Μέχρι όμως να φτάσουμε στο σημείο που η σεξουαλική μας ταυτότητα δε θα αποτελεί είδηση, δηλαδή θα είμαστε απλώς διαφορετικοί μέσα σε ένα περιβάλλον ίσων, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Και φυσικά από μόνο του το γεγονός ότι αυξάνεται η ορατότητα στην πολιτική δε φτάνει για τη μείωση της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας. Πρέπει η ορατότητα στην πολιτική να συνοδεύεται από πολιτικές μείωσης των διακρίσεων και παρεμβάσεις στο πεδίο, εκεί που οι διακρίσεις παίρνουν σάρκα και οστά. Χωρίς αυτά, η ορατότητα στην πολιτική καταλήγει να αφορά μερικούς προνομιούχους και εν τέλει να λειτουργεί ανάποδα, να αυξήσει δηλαδή την ομοφοβία και την τρανσφοβία, ακριβώς γιατί δίνεται η εντύπωση ότι η ανάδειξη του τάδε ή του δείνα γίνεται χωρίς αξιοκρατία. Πολλές φορές, τέλος, τα κόμματα, προκειμένου να κερδίσουν ψήφους, χρησιμοποιούν επιφανείς ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστές ως πρόσωπα που επειδή έχουν κάνει αγώνες για αναγνώριση, έχουν ένα πολύ θετικό αγωνιστικό προφίλ και άρα έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση. Χρειάζεται προσοχή σε αυτό, καθώς η συμμετοχή στην πολιτική δίνοντας άλλοθι σε παρατάξεις με προφανή αντιδημοκρατική συμπεριφορά και ιστορικό, κινδυνεύει να εμφανίσει τα δικά μας πρόσωπα σαν προνομιούχα που εφόσον συναινούν σε μια αρνητική πολιτική είναι εξουσία και ξεπλένουν αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές πολιτικές. Τέτοια περίπτωση είχαμε πρόσφατα με την τοποθέτηση του κυρίου Γιατρομανωλάκη, ο οποίος σε μια σειρά πράγματα όπως η υπόθεση Λιγνάδη απέτυχε να δικαιολογήσει την ιδιότητα του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστή.

ΣΥΡΙΖΑ

Αλευράς Κωνσταντίνος – Υποψήφιος Β3 Περιφέρεια Αθήνας (Νότιος Τομέας)

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;

Γεννήθηκα στην Κοζάνη. Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια κατοικώ μόνιμα στη Νέα Σμύρνη που είμαι και δημότης της. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ και θέατρο στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Ρούλας Πατεράκη». Απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Χορού Δέσποινας Γρηγοριάδου στην Αθήνα. Μεταπτυχιακό, Managing of Arts. Από το 2013 συνδικαλιστής στο Καλλιτεχνικό Κίνημα. Πρώην ΓΓ και Πρόεδρος του ΣΕΧΩΧΟ (Σωματείο Εργαζομένων στο Χώρο του Χορού). Μέλος της επιτροπής για την Καλλιτεχνική Παιδεία και της επιτροπής για τη σύναψη ΣΣΕ με τους Δημόσιους και Ιδιωτικούς φορείς του θεάματος – ακροάματος. Πρόεδρος του ΣΕΘ (σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα, την Ψυχαγωγία, τον Πολιτισμό). Μέλος του Καλλιτεχνικού τμήματος της ΕΜΕΙΣ-ΑΡΚΙ/ΓΣΕΕ. Αναπληρωτής Δημ. Σύμβουλος στη Ν. Σμύρνη με τη «Στροφή Ν. Σμύρνης»
Μέλος της ΝΕ της Νότιας Αθήνας (τμ. Δικαιωμάτων και Πολιτισμού). Υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων στην ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (LGBTQI Working Group)

Η υποψηφιότητα μου είναι απόρροια της ένταξης μου στο ΛΟΑΤΚΙ+ τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το 2019 και η συνεχόμενη ενασχόληση μου με τα θέματα που απασχολούν την κοινότητα μας. Είναι «φυσικό» επακόλουθο της δράσης μου. Μου έγινε η πρόταση και δέχτηκα, θεωρώντας ότι είναι σωστό για τα ζητήματα μας ως κοινότητας να ασχολούνται οι πιο αρμόδιοι, δηλ. τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Και επίσης, ότι είναι καιρός πια να εκπροσωπούμαστε και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Είμαι ικανοποιημένος από τη στάση του κόμματος μου. Άλλωστε είναι η αιτία που εντάχθηκα σ’ αυτό, αφού ήταν το πρώτο κόμμα που ίδρυσε ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+, που εντάχθηκε στο τμήμα Δικαιωμάτων του Κόμματος. Ως κυβέρνηση προώθησε και έλυσε αρκετά προβλήματα της Κοινότητας και των Συλλογικοτήτων γενικότερα, αλλά ήταν λίγο «άτολμο». Εννοώ ότι δεν ολοκλήρωσε νομοθετικά όλα τα ζητήματα, έχουν μείνει εκκρεμότητες, κάποιες πολύ σημαντικές, και πρέπει να ολοκληρωθεί το νομοθετικό πλαίσιο για την επίλυση αυτών των εκκρεμοτήτων.

Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα εξακολουθούν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αφού δεν έχουν ίσα δικαιώματα και δεν ισχύει γι’ αυτά η ισονομία σε όλους τους τομείς της Πολιτείας. Η καθημερινότητα μας είναι δύσκολη και ιδιαίτερα για τα τρανς και ίντερσεξ άτομα, που ανεβαίνουν καθημερινά έναν Γολγοθά. Δεν υπάρχουν κανόνες και νόμοι που να καλύπτουν και να οριοθετούν λύσεις στα προβλήματα μας, δεν υπάρχουν διευκολύνσεις ικανές να νιώσουμε ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας για μια ζωή ίσης μεταχείρισης και ευκαιριών στην Υγεία, την Παιδεία, την Εκπαίδευση, την Εργασία, την Κοινωνική Πρόνοια, τους Θεσμούς (Τοπική Αυτοδιοίκηση), τον Πολιτισμό, ακόμα ακόμα και τα Σώματα Ασφαλείας με ότι ιδιαιτερότητες που αυτό περιλαμβάνει. Η επίλυση βρίσκεται στην απόφαση και στην τόλμη των κομμάτων να θεσμοθετήσουν κανόνες και νόμους που θα ισοτιμήσουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, που θα δώσουν ίσες ευκαιρίες σε όλους, όλες, όλα για αναπτύξουν απρόσκοπτα τις γνώσεις τους, το επίπεδο της μόρφωσης τους, τις ικανότητες τους και έτσι να πάψουν να είναι θύματα κακομεταχείρησης, κακοποίησης, εξευτελισμού και καταφυγής σε μη επιθυμητές πάντα επαγγελματικές λύσεις επιβίωσης κυρίως και όχι επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει κάνει ήδη το τολμηρό βήμα της αναγνώρισης όλων αυτών των προβλημάτων και σε συνεργασία με σχεδόν όλες τις συλλογικότητες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, κατέθεσε πρόταση νόμου στις 17 Ιουνίου 2022 με τον τίτλο: «Άρση διακρίσεων λόγω φύλου στο Οικογενειακό Δίκαιο, κατοχύρωση δικαιώματος γάμου για όλα τα πρόσωπα και αναγκαίες προσαρμογές της νομοθεσίας». Με τον πρωτοποριακό αυτό νόμο δεν πρόκειται να υπάρξουν πια «μισές» μη αναγνωρισμένες οικογένειες, αόρατες οικογένειες, αόρατα παιδιά μη ενταγμένα ισότιμα στο κοινωνικό σύνολο, μη αναγνωρισμένοι γάμοι που έχουν γίνει στο εξωτερικό. Και ακόμη πιο πολύ, δικαίωμα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής ανεξάρτητα από φύλο, σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου. Δικαίωμα τεκνοθεσίας ακόμη και σε ζευγάρια με Σύμφωνο Συμβίωσης, και επίσης, Διαφύλαξη γονικών δικαιωμάτων και δικαιωμάτων του παιδιού στις περιπτώσεις που ο γονέας αναγνωρίστηκε νομικά με διαφορετική ταυτότητα φύλου. Επίσης, βάζει τέρμα στην ταλαιπωρία των συνανθρώπων μας που χρειάζονται αλλαγή εγγράφων ύστερα από φυλομετάβαση, χωρίς να ταλαιπωρούνται χρόνια και χρόνια στα δικαστήρια. Έτσι, επεκτείνονται και διορθώνονται και οι νόμοι 4443/2016 και 4491/2017.

Με ποια ζητήματα σκοπεύετε να καταπιαστείτε, αν εκλεγείτε;

Αν εκλεγώ, δεν έχω παρά να αγωνιστώ για όλα αυτά που προανέφερα ώστε να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν, αλλά και με θέματα του Πολιτισμού, της «οικογένειας» στην οποία ανήκω!

Γιατί θεωρείτε σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;

Θεωρώ πολύ σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, γιατί επιβάλλεται και είναι αυτονόητο πια να ασχολούμαστε εμείς οι ίδιοι με τα προβλήματα μας και θεσμικά, να μη λείπουμε από κανένα θεσμικό όργανο τη Κοινωνίας των Πολιτών, αφού έχουμε γνώμη, έχουμε γνώση, έχουμε άποψη, έχουμε λύσεις για τα προβλήματα της Κοινωνίας και της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης! Και το πιο σημαντικό όλων, να αποτελέσουμε παράδειγμα προς μίμηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, ότι δεν είμαστε στο περιθώριο, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε ίσος προς ίσο τη λύση των προβλημάτων μας, να βοηθήσουμε στη βελτίωση των συνθηκών της συμπερίληψης και να μη μείνουμε στα λόγια, αλλά με πράξεις να αποδείξουμε ότι δεν υπολειπόμαστε σε τίποτα, ότι δεν είμαστε εμείς και οι άλλοι, αλλά εμείς όλοι/όλες/όλα.

Ρόμπος Αντώνης – υποψήφιος Α Αθηνών

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1950 Ο πατέρας μου ήταν γιατρός. Στην οικογένειά μου επικρατούσε πάντα ένα κλίμα καλοσύνης, σεβασμού βαθιάς κατανόησης για κάθε συνάνθρωπο μας και αυτό νομίζω έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Σπούδασα γιατρός και είχα πάντα σαν πρότυπο τον πατέρα μου, που ποτέ δεν πλούτισε από την ιατρική κι έτσι με έκανε να νιώθω ότι ασκούσε ιατρικό λειτούργημα. Αφού ολοκλήρωσα την ειδικότητα νευρολόγου ψυχιάτρου σταδιακα εξελίχθηκα και πέρασα στα πεδία του Πανεπιστημιακού Δασκάλου, Γιατρού και Ερευνητή με τόπο εργασίας μου το Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Ωστόσο δεν σταμάτησα ποτέ να έχω σαν οδηγό μου τη κοινωνική προσφορά. Έδωσα ότι καλύτερο μπορούσα για να ολοκληρώνω το έργο μου, πάντα με την αρχή της ανιδιοτελούς φροντίδας των ασθενών μου, της αλληλεγγύης, της εν συναίσθησης και της δικαιοσύνης. Ως Ακαδημαϊκός δάσκαλος είχα την ευκαιρία μέσω της δυνατότητας μετεκπαιδευτικής άδειας από το ΕΚΠΑ , να βρεθώ στις ΗΠΑ δυο χρόνια στο Harvard (στη Βοστώνη) και ένα χρόνο στο UCSF (στο Σαν Φρανσίσκο) για να επεκτείνω τις γνώσεις μου στη νευροανοσολογία. Το 2012 πήρα μια μεγάλη απόφαση και συνταξιοδοτήθηκα, κατόπιν παραίτησής μου από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, κατέχοντας τη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή Νευρολογίας Ήμουν πλέον ελεύθερος να αφοσιωθώ αποκλειστικά σε έργα αλληλεγγύης και προσφοράς σαν εθελοντής σύμβουλος Νευρολόγος- Ψυχίατρος σε δύο ΜΚΟ : στους Γιατρούς του Κόσμου και στο PRAKSIS, όπου συνεχίζω μέχρι και σήμερα. Η σχέση μου με το διδακτικό έργο μου δεν έχει τελειώσει, διότι εξακολουθώ ακόμη να διδάσκω Νευρολογία ως καλεσμένος Πανεπιστημιακός δάσκαλος, στην Α’ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική του ΕΚΠΑ, στο Λαϊκό νοσοκομείο. Μέσα από τις δύο ΜΚΟ κατάφερα και συνεχίζω να συνεισφέρω ότι καλύτερο μπορώ από την ιατρική εμπειρία και γνώση μου μου σε ευάλωτους πληθυσμούς: πρόσφυγες, μετανάστες, ρομά, άτομα ΛΟΑΤΚΙ+, επισκέψεις σε φυλακισμένους όπως επίσης και σε πολύ φτωχούς Έλληνες Εκτός από τα τακτικά ιατρεία στις ΜΚΟ στην Αθήνα, συμμετείχα ως εθελοντής σε αποστολές τόσο για την κάλυψη αναγκών ιατρικού προσωπικού το διάστημα της μεγάλης μεταναστευτικής κρίσης σε πολλές περιοχές (Μόρια Μυτιλήνης, Ειδομένη, στρατόπεδα φιλοξενίας) αλλά και σε αποστολές σε ακριτικά νησιά όπου υπάρχει έλλειψη γιατρών, για τη φροντίδα του ελληνικού πληθυσμού. To 2016 υπέγραψα το πρώτο σύμφωνο συμβίωσης με τον σύντροφό μου Steve Medeiros, Αμερικάνο πολίτη, που ζούσε στην Ελλάδα από το 1974, εργαζόμενος καθηγητή φιλόλογο στο American Community Schools of Athens (ACS) Υπήρξαμε εξαιρετικά ευτυχισμένοι και τυχεροί που μοιραστήκαμε μαζί μια σπάνια σχέση για περίπου 40 χρόνια, η οποία δυστυχώς έκλεισε το κύκλο της με το θάνατό του το 2019

Το 2019 που εξελέγη η άκρως συντηρητική νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είχα τη βεβαιότητα ότι στη χώρα θα χαθεί το κράτος δικαίου, θα επικρατήσει η αναξιοκρατία, τα συμφέροντα, η διαπλοκή, η σπατάλη του Δημόσιου χρήματος θα κινδυνεύσει το Δημόσιο σύστημα Υγείας και πάνω από όλα θα χαθούν πολλά από τα ανθρώπινα δικαιώματα (που δυστυχώς διαπιστώνω σήμερα ότι οι τότε φόβοι μου έγιναν πραγματικότητα!). Αμέσως, λοιπόν, μετά τις εκλογές του 2019, συντάχθηκα με το Σύριζα ΠΣ, για να βοηθήσω με όλες μου της δυνάμεις (ως ακαδημαϊκός δάσκαλος, ως γιατρός ακτιβιστής και προφανώς ως άτομο ανοικτά ΛΟΑΤΚΙ+, να επαναφέρουμε τη δικαιοσύνη, που η έννοια της ξαπλώνεται σε πολλούς τομείς, όπως υγεία, παιδεία, σωστή διαχείριση, αντικειμενική ενημέρωση από τα ΜΜΕ, ομοιογένεια στην απόδοση δικαιοσύνης σε κάθε άτομο, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και πάνω από όλα καθαρή και σωστή διακυβέρνηση προς όφελος των πολλών και όχι των ολίγων και διαπλεκόμενων συμφερόντων Ο Σύριζα ΠΣ έχει σταθεί πάντα μακριά από ρατσιστικές ξενοφοβικές, ομοφοβικές και τρανσφοβικές αντιλήψεις, κάτι που δυστυχώς χαρακτηρίζει στη πλειονότητα το χαρακτήρα της συντηρητικής ΝΔ. Απόδειξη του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συριζα ΠΣ είναι: H ψήφιση το 2015 του νόμου Συμφώνου Συμβίωσης, σύμφωνα με τον οποίο καταξιώνονται, αναγνωρίζονται και εξισώνονται νομικά οριστικά (με όλες τις ευεργετικές διατάξεις του) από τη Πολιτεία, τα ομόφυλα ζευγάρια. Στη συνέχεια το 2017 ψήφισε το νόμο για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, που αποτελούσε μια σημαντική πράξη για τα τρανς άτομα, που πάντα ήταν στο στόχαστρο ρατσιστικής τρανσφοβικής βίας και διακρίσεων. Σήμερα πλέον τα τρανς άτομα μπορούν να κατοχυρώνουν νομικά την αλλαγή των στοιχείων της ταυτότητας τους σύμφωνα με την επιθυμία τους, κάτι που επεκτείνουν και σε άλλες Κρατικές υπηρεσίες πχ ΔΟΥ, ΟΑΕΔ κλπ. Το 2018 ο Συριζα ΠΣ ψήφισε και το νομοσχέδιο δυνατότητας αναδοχής για τα ομόφυλα ζευγάρια Και τα τρία προαναφερθέντα νομοσχέδια καταψήφισε η συντηρητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας! Τον Ιούνιο του 2022 κατέθεσε πρόταση νόμου για το γάμο ομόφυλων ζυγαριών, που θα είναι από τα πρώτα νομοσχέδια που θα ψηφίσει όταν γίνει κυβέρνηση .Στη πρόταση νόμου προβλέπονται ίσα δικαιώματα, όπως και στα ετερόφυλα ζευγάρια, θεσμοθετείται το δικαίωμα τεκνοθεσιας, δίδεται ελεύθερη πρόσβαση στις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ,ανεξάρτητα από φύλο σεξουαλικό προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλο. Επίσης θα αναγνωρίζονται οι οικογένειες με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς και παράλληλα καταργείται ο νόμος της προϋπόθεσης αγαμίας για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου στα τρανς άτομα. Επίσης θα αναγνωρίζονται γάμοι ομόφυλων ζευγαριών που έχουν γίνει σε χώρες του εξωτερικού. Παράλληλα θα υπάρξουν μια σειρά από μέτρα για επιμόρφωση φορέων (πχ προσωπικό νοσοκομείων, Δημόσιοι φορείς) για αξιοπρεπή και ίση μεταχείριση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, υποχρεωτική σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, κανένας αποκλεισμός από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, βελτίωση του νόμου για τις θεραπείες μεταστροφής, δημιουργία μονάδων ημιαυτόνομης διαμονής για φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και πρωτίστως επέκταση της νομοθεσίας για την ίση μεταχείριση πέρα της εργασίας, αλλά και στα πεδία παροχής κάθε μορφής υπηρεσιών από το Κράτος Για τα άτομα που ζουν με HIV προβλέπονται μια σειρά από μέτρα με περισσότερα δικαιώματα για την ισότητα στα εργασιακά, τη λήψη επιδομάτων τη καλύτερη πρόσβαση σε Μονάδες Ειδικών Λοιμώξεων, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, και τη χορήγηση προφυλακτικής θεραπείας PrEP.

Το μείζον πρόβλημα είναι η έλλειψη ενημέρωσης. Το συντηρητικό μέρος της κοινωνίας μας δεν μπορεί ακόμα να συμβιβαστεί και να αποδεχτεί την ύπαρξη των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και θεωρώ ότι είναι απολύτως απαραίτητη μια σωστή, διαρκής και εμπεριστατωμένη ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση, αρχίζοντας από τις πρώτες τάξεις του σχολείου που θα επεκτείνεται παντού μέχρι και σε όλα τα πεδία της δημόσιας διοίκησης ή χώρους του ιδιωτικού τομέα. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα έχοντας διαρκή εχθρό τον ρατσισμό την ομοφοβία και τη τρανσφοβία δεν απολαμβάνουν τον όρο «ισότητα» και υφίστανται διαρκώς κάθε είδους διακρίσεις, είτε στα εργασιακά είτε στα εκπαιδευτικά τους δικαιώματα είτε στη σωστή και αξιοπρεπή πρόσβαση σε χώρους δημόσιας υγείας, ενώ παράλληλα πολύ συχνά είναι θύματα ρατσιστικής ρητορικής ακόμη και σωματικής βίας.

Με ποια ζητήματα σκοπεύετε να καταπιαστείτε, αν εκλεγείτε;

Πλαισίωσα ήδη το τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Σύριζα ΠΣ, που αφορά μεταξύ των άλλων και τα δικαιώματα προσφύγων αλλά και δικαιώματα ατόμων ΛΟΑΤΚΙ+. Ως άτομο ΛΟΑΤΚΙ+ ο ίδιος, συμμετέχω ενεργά στον Τομέα ΛΟΑΤΚΙ+ Σύριζα ΠΣ, όπου εργαζόμαστε συστηματικά για τα δικαιώματα όλων των ατόμων που ανήκουν στην ομάδα αυτή, καθώς και για τα δικαιώματα των ατόμων που ζουν με τον HIV. Ως Ακαδημαϊκός δάσκαλος και γιατρός πιστεύω ότι παράλληλα θα μπορούσα να προσφέρω τη γνώση μου και την εμπειρία μου στη επανασύσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, για την υγειονομική φροντίδα όλων χωρίς διακρίσεις, με βασικές αρχές την ισότητα στη πρόσβαση για όλα τα άτομα, την αξιοπρεπή, δίκαιη και αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις.

Γιατί θεωρείτε σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;

Η παρουσία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στο μηχανισμό ενός Κράτους Δικαίου είναι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει μια προοδευτική και ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία. Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα είναι άτομα ετεροκανονικά και μπορούν και διαθέτουν κάθε χρήσιμο χαρακτηριστικό τους (γνώση, παιδεία, πολιτισμό, εμπειρία, ενσυναίσθηση) ώστε να είναι πλέον ορατά και πολύτιμα μέσα στη καθημερινότητα, κατέχοντας θέσεις σε όλα τα πεδία του ιδιωτικού αλλά και κρατικού μηχανισμού μιας ευνομούμενης πολιτείας. Προφανώς μέσα από αυτό το σκεπτικό η παρουσία τους στη πολιτική και στο κοινοβούλιο είναι εξαιρετικής σημασίας με αρχή την ισότητα, γιατί θα έχουν έμπρακτα, με τις δυνατότητες που διαθέτουν, τη δυνατότητα να συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στη λήψη αποφάσεων και θα συμβάλλουν στην περαιτέρω ενίσχυση και υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Νέα Δημοκρατία

Γιαννόπουλος Ποσειδώνας – Υποψήφιος Β3 Περιφέρεια Αθήνας (Νότιος Τομέας)

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;

Έχω γεννηθεί στις Βρυξέλλες όπου έζησα μέχρι τα 16 και αυτό μου έχει καρφώσει στον εγκέφαλο έναν Βορειο Ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης που πολλές φορές δεν αρέσει στην Ελλάδα. Έχω δουλέψει πάρα πολύ στη ζωή μου, από πολύ νέος ταυτόχρονα με τις τελευταίες τάξεις του σχολείου, πράγμα που με έκανε να νιώθω ανεξάρτητος από πολύ νέος. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από τον εαυτό μου και την ζωή την οποία έχω ζήσει και χαρεί και με το παραπάνω. Έχω κάνει το coming out μου σε δύσκολες εποχές στις αρχές της δεκαετίας του 90 προσπαθώντας να δώσω μάχες για την γενικότερη αποδοχή. Έχω ζήσει όλων των ειδών τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας gay στην ζωή του. Έχω φάει απόρριψη και οικογενειακή και φιλική λόγω σεξουαλικής ταυτότητας, αλλά και όλων των ειδών τα κραξίματα. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια και από ένα κομμάτι της gay κοινότητας που θεωρεί ότι αυτό μου αξίζει επειδή δεν είμαι Σύριζα friendly αλλά και ειδικότερα τώρα που κατεβαίνω στις εκλογές -στον Νότιο Τομέα- με την Νέα Δημοκρατία. Πράγμα στενάχωρο. Όχι για μένα. Για αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι των gay που δεν αντιλαμβάνονται καν ότι ενώ φαινομενικά παλεύουν κατά του ρατσισμού, φέρονται εν μέρη το ίδιο ρατσιστικά όταν διαφωνούν με τα πολιτικά πιστεύω και τις πολιτικές απόψεις των άλλων.

Οι λόγοι που με έφεραν πιο κοντά με την συγκεκριμένη παράταξη την τελευταία δεκαετία είναι πρωτίστως πολιτικοί. Στα χρόνια της χρεοκοπίας και των μνημονίων ήταν ολοφάνερο ότι υπήρχε πρόβλημα κυβερνησιμότητας για την χώρα. Στις πρώτες εκλογές του 2012, όλα τα κόμματα είχαν βρεθεί κάτω από το 20% πράγμα σοκαριστικό. Παρ’ ότι προέρχομαι από τον χώρο της αριστεράς και ψήφιζα κεντροαριστερά για 3 δεκαετίες, η τότε -και σημερινή- αριστερά με απογοήτευσε καθώς άρθρωνε έναν λόγο εξαιρετικά λαϊκίστικο λέγοντας ψηφοθηρικά πράγματα που ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν -όπως αποδείχθηκε άλλωστε τα μετέπειτα χρόνια- με έναν τρόπο δε εξαιρετικά επιθετικό και διχαστικό. Ήταν αναπόφευκτο να κάνω τότε την υπέρβαση και να ψηφίσω για πρώτη φορά κεντροδεξιά καθώς θεωρούσα ότι δεν υπήρχε άλλη κυβερνητική λύση που να εξασφαλίζει και την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την Ευρώπη που αποτελεί το Α και το Ω για την διασφάλιση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Μπορεί στην Ελλάδα να αρέσει στην πλειοψηφία της κοινότητας μας να χωρίζει τα κόμματα στα φιλικά/εχθρικά και να βλέπει στο πρόσωπο της αριστεράς τον μοναδικό προστάτη και “πατερούλη” της, τα πράγματα όμως ουσιαστικά είναι αλλιώς και ξεκινούν από το κλαμπ των ισχυρών, δηλαδή την Ευρώπη. Το πιο φιλικό προς τα δικαιώματα κόμμα είναι όποιο είναι πιο κοντά στην Ε.Ε. και διασφαλίζει πάση θυσία την παραμονή και την συμμετοχή της χώρας σε αυτή. Και αυτό το κόμμα είναι η Νέα Δημοκρατία και όχι κόμματα που έφεραν την Ελλάδα στο “παρά τσακ” της αποπομπής από την Ε.Ε. με τους οικονομικούς τους αυτοσχεδιασμούς το 2015. Η Νέα Δημοκρατία -αν και με συντηρητικές καταβολές- ψήφισε έστω κατά το ήμισυ και αυτή υπέρ του συμφώνου συμβίωσης. Πολλοί μου στέλνουν στα σόσιαλ φωτογραφίες κάποιων βουλευτών της που δεν ψήφισαν υπέρ και με βρίζουν επειδή κατεβαίνω με αυτό το κόμμα. Μια γενίκευση χωρίς νόημα. Δεν είναι ασήμαντο ότι η μισή κοινοβουλευτική ομάδα ψήφισε υπέρ και το κυριότερο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που τότε ήταν υποψήφιος αρχηγός και ανάμεσα στους δύο “γύρους” των εσωκομματικών εκλογών, ψήφισε και εκείνος υπέρ διακινδυνεύοντας να χάσει ίσως και την αρχηγία του κόμματος από ένα κομμάτι ψηφοφόρων που πιθανότατα θα διαφωνούσε. Πέραν του συμφώνου όμως, ο Μητσοτάκης έδειξε και έμπρακτα τον ανανεωτικό τρόπο σκέψης και λειτουργίας του, στελεχώνοντας την κυβέρνηση του αλλά και το πολιτικό του περιβάλλον με ανοιχτά gay πρόσωπα, πράγμα που δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά στην Ελλάδα. Ωραία τα “αριστερά λόγια” για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, σημαντικά όμως και τα “δεξιά έργα”. Ένα από αυτά που είναι και μέγιστης σημασίας είναι η κατάργηση του άκρως ρατσιστικού νόμου που υπήρχε από το 1977 και απαγόρευε την αιμοδοσία σε άτομα που είχαν έστω και μία ομοφυλοφιλική εμπειρία στην ζωή τους. Δεν νομίζω ότι υπήρχε κάτι πιο εξοργιστικό και ρατσιστικό από αυτό. Μιλάμε συχνά για τα δικαιώματα στον γάμο, την τεκνοθεσία, αλλά υπάρχει κάτι χειρότερο και πιο ρατσιστικό από το να θεωρούν το αίμα σου ακατάλληλο για αιμοδοσία; Το νόμο δεν τον κατήργησε ο Σύριζα μεταξύ 2015-2019 αλλά η ΝΔ. Ταυτόχρονα προχώρησε στη χορήγηση της PrEP και για προληπτικούς λόγους και όχι μόνο θεραπευτικούς, ενώ έχουν γίνει βήματα για την διευκόλυνση της φαρμακευτικής αγωγής των οροθετικών ώστε να μειωθεί η ταλαιπωρία και να μπει στο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και σύντομα στην “άυλη” μορφή της, όπως ακριβώς συμβαίνει με την φαρμακευτική αγωγή κάθε ασθενούς για οποιαδήποτε ασθένεια. Ε για μία δεξιά κυβέρνηση που πολλοί ομοφυλόφιλοι θεωρούν εκ των πραγμάτων “καταραμένη”, δεν είναι και λίγα όσα έχουν γίνει στην πρώτη της τετραετία.

Μπορεί να επικεντρωνόμαστε σε πολυσυζητημένα θέματα όπως το δικαίωμα στον γάμο και την τεκνοθεσία, όμως δεν έχουν καν ξεπεραστεί παθογένειες χρόνων τις οποίες λουζόμαστε ακόμα. Δυστυχώς, πιστεύω ότι τα περισσότερα προβλήματα σε επίπεδο κοινωνικό δεν έχουν αλλάξει. Η κοινωνία δεν έχει εκσυγχρονιστεί και δεν έχει προχωρήσει όσο θέλουν να πιστεύουν πολλοί. Και η προκατάληψη εξακολουθεί να υπάρχει και το κράξιμο, απλά όλα αυτά τώρα πια γίνονται κρυφά. Ντρέπονται να το κάνουν φανερά, αλλά το κάνουν. Αυτή η δυσάρεστη αίσθηση και συνειδητοποίηση είναι που με κάνει μερικές φορές να γίνομαι ίσως αντιπαθής με τα λεγόμενα μου στην ίδια την κοινότητα, αν και κομμάτι της. Πολλές φορές οι ΛΟΑΤΚΙ+ μου θυμώνουν για δημόσιες τοποθετήσεις μου όταν αυτές έχουν έναν σκληρό ρεαλισμό, λένε πικρές αλήθειες και πάνε κόντρα στα ωραία κλισέ που θέλουν να λένε και να πιστεύουν κάποιοι τοποθετώντας μας σε ένα ροζ συννεφάκι που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Θυμώνουν όταν προσπαθώ να αφυπνήσω και να πω “Παιδιά, μην τσιμπάτε. Μην πιστεύετε τόσο εύκολα ότι έχει απελευθερωθεί η κοινωνία και είναι έτοιμη για τομές. Ταυτόχρονα μην πιστεύετε όσους το παίζουν “φίλοι” και “υποστηρικτές” μας. Ειδικά στον χώρο που κινούμαι είμαι σε θέση να γνωρίζω πόση εμετική υποκρισία υπάρχει από κάποια δημόσια πρόσωπα που το παίζουν φίλοι και υποστηρικτές μας -για λόγους συμφεροντολογικούς, εμπορικούς και με διάθεση καπήλευσης- και ιδιωτικά μπορεί και να μας κράζουν χειρότερα από τους υπόλοιπους. Δυστυχώς πολλοί ομοφυλόφιλοι τρώνε το παραμύθι αποθεώνουν αυτά τα πρόσωπα και όταν βγαίνει κάποιος με καλή αφυπνιστική πρόθεση να πει “κατεβείτε λίγο από το ωραίο ρομαντικό συννεφάκι” όπως κάνω εγώ, τρώει το κράξιμο και την επιθετικότητα με το τσουβάλι. Πράγμα λυπηρό γιατί έχω μεγαλώσει σε μια εποχή όπου οι gay ήταν πάντα πιο “υποψιασμένοι”. Είναι επομένως πολλά και πολύπλευρα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και σήμερα και ο καλύτερος τρόπος να τα αντιμετωπίσουμε, είναι πρώτων να μην θεωρούμε τα πάντα γύρω μας έτοιμα για αλλαγές, να μην εθελοτυφλούμε και να προσπαθούμε να διεκδικούμε πράγματα αργά και σταθερά και όχι σπασμωδικά και μερικές φορές βιαστικά κάνοντας υπερβολές. Μόνο έτσι θα πετυχαίνουμε περισσότερα και μόνιμα αποτελέσματα. Ένα βήμα τη φορά που λέμε.

Με ποια ζητήματα σκοπεύετε να καταπιαστείτε, αν εκλεγείτε;

Σε επίπεδο γενικότερα πολιτικό, με το πως θα αντιμετωπιστεί η ακρίβεια η οποία είναι εισαγόμενη, αποτέλεσμα της ενεργειακής κρίσης και όλοι οι σοβαροί άνθρωποι το κατανοούν αυτό. Έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα έχουν δοθεί σημαντικά βοηθήματα από την κυβέρνηση προς όλα τα στρώματα αλλά όλοι κατανοούμε ότι πρέπει να γίνει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να πέφτουν καθημερινά οι τιμές. Ένας άλλος τομέας είναι οι συγκοινωνίες. Όταν βλέπω στάσεις γεμάτες ανθρώπους καταλαβαίνω ότι υπάρχει ανάγκη ακόμα περισσότερων λεωφορείων, τρόλεϊ, συρμών. Αυτά τα δύο είναι από τα σημαντικότερα για την καθημερινότητα των πολιτών. Φθηνότερες τιμές, γρηγορότερα και καλύτερα μέσα μεταφοράς και θέλω να ασχοληθώ με την καλυτέρευση τους. Όσον αφορά θέματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, θα ασχολιόμουν με τα δύο που απ ότι καταλαβαίνω αποτελούν προτεραιότητα της, το δικαίωμα στον γάμο και την τεκνοθεσία. Δεν θα διστάσω να προτείνω να γίνει ανοιχτή συζήτηση στην βουλή ώστε να φανούν οι θέσεις όλων των κομμάτων και να αναγκαστούν να πάρουν όλοι σαφή θέση.

Γιατί θεωρείτε σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;

Γιατί συμβάλλει και αυτό στην απελευθέρωση και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας. Για να μπορούν ανά πάσα στιγμή ν μεταφέρουν ζητήματα -πάγια ή έκτακτα- που απασχολούν την κοινότητα Επιπλέον για να υπάρξει ορατότητα και στο κοινοβούλιο. Αν και είναι δύσκολο, αν εκλεγώ νομίζω ότι θα είμαι ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος που γίνεται βουλευτής στην Ελλάδα. Ε δεν το λες και κακό… (γέλια).

*που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα που έγινε από το περιοδικό.