Στην Ινδία, γονείς με ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά έχουν δημιουργήσει μια επαναστατική ομάδα υποστήριξης, στην οποία μαθαίνουν να αγκαλιάζουν τα παιδιά τους και παράλληλα αγωνίζονται για τα δικαιώματα αυτών.
Τη δεκαετία του ’90, όταν η κόρη της σκηνοθέτιδας και καλλιτέχνιδας Chitra Palekar, η Shalmalee, έκανε coming out ως λεσβία, δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί. Ενώ συμμετείχε ενεργά στο δημόσιο διάλογο γύρω από τα δικαιώματα των γυναικών, η Palekar ένιωθε άσχετη. «Είχα επίγνωση του τι σήμαινε και είχα κάποιες θεωρητικές γνώσεις σχετικά με αυτό, αλλά κανείς στην οικογένειά μου ή στον ευρύτερο κύκλο μου δεν ήταν ομοφυλόφιλος», λέει η Palekar στο LGBTQ+ Nation.
Αλλά η αγάπη της για τη Shalmalee την έκανε να ξεπεράσει τα επιμέρους ζητήματα και να την αποδεχτεί ολόψυχα. Στη συνέχεια ξεκίνησε ένα ατελείωτο ταξίδι μάθησης για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Με την πάροδο των ετών, η Palekar αγωνίστηκε και επίσημα για την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας το 2013, μαζί με άλλους 19 γονείς. Τα δικαστήρια αποφάνθηκαν αρνητικά εκείνη τη χρονιά, αλλά εκείνη συνέχισε να πολεμά. Το 2017, έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του «Sweekar – The Rainbow Parents group».
«Ήθελα οι γονείς να αποδέχονται τα παιδιά τους, όπως τα είχα εγώ αποδεχτεί», λέει η Palekar. «Πιο πριν δούλευα περιφερειακά και ένιωθα ότι δεν αρκούσε να μιλάω μόνο για τη δική μου διαδρομή στα μέσα ενημέρωσης και σε δημόσιες ομιλίες. Μέσω του Sweekar, γνώρισα τόσα πολλά παιδιά των οποίων οι γονείς δεν τα είχαν αποδεχτεί και κάποιοι από εμάς θα μπορούσαν να τα βοηθήσουν με το να μιλήσουν σε αυτά και στους γονείς τους και να τους βοηθήσουν να κάνουν αυτή τη συζήτηση μεταξύ τους».
Ένα άλλο ιδρυτικό μέλος, η Aruna Desai, μίλησε για τον γιο της, τον Abhishek, ο οποίος έκανε coming out ως γκέι όταν πήγαινε σχολείο στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ενώ και η ίδια δεν γνώριζε πολλά για την κοινότητα, εξόπλισε τον εαυτό της με όσες περισσότερες γνώσεις και πληροφορίες μπορούσε. Πριν δημιουργήσει το Sweekar, συμμετείχε ενεργά στα Pride στη Βομβάη, ως ένας από τους λίγους γονείς που υποστήριζαν ανοιχτά τα παιδιά τους.
«Όταν τα παιδιά βγαίνουν από το καβούκι τους, αρχίζει το ταξίδι των γονέων για την αποδοχή», λέει στο LGBTQ Nation. «Δεν είναι ότι δεν θέλουν να αποδεχτούν τα παιδιά τους, αλλά έχουν πολλές ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν με απόλυτη προσοχή και ευαισθησία».
«Ξεκινήσαμε την ομάδα τον Φεβρουάριο του 2017, όταν 10 γονείς συγκεντρώθηκαν για ένα εργαστήριο, και τα τελευταία επτά χρόνια ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε πάνω από 400 γονείς στην ομάδα παγκοσμίως, με την πλειοψηφία τους να προέρχεται από την Ινδία», εξηγεί η Desai, προσθέτοντας ότι οι γονείς της ομάδας έχουν συμβουλέψει και υποστηρίξει ανεπίσημα χιλιάδες παιδιά και γονείς στην αποδοχή και την κατανόηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Η ομάδα ξεκίνησε από τη Βομβάη, αλλά έχει παραρτήματα σε πολλές μεγάλες πόλεις, όπως το Νέο Δελχί, η Καλκούτα, η Δυτική Βεγγάλη, η Ναγκπούρ και η Μπανγκαλόρ, μεταξύ άλλων.
Γονείς όπως η Palekar και η Desai εργάζονταν σε απομονωμένες ομάδες μέχρι που η Sweekar τους έφερε όλους κάτω από μία στέγη.
Στην Ινδία, η αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών δεν είναι τόσο εύκολη για τους περισσότερους γονείς, σε αντίθεση με τις παραπάνω ιστορίες. Στην πραγματικότητα, η πλήρης περιφρόνηση και η αποκήρυξη των παιδιών και τα υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών είναι μια πολύ πιο διαδεδομένη πραγματικότητα στη χώρα. Αυτοί οι παράγοντες οδηγούν σε μεγάλο βαθμό τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά να κρύβουν την ταυτότητά τους από τους γονείς τους.
Για τους περισσότερους γονείς που αποτελούν μέρος της «Sweekar», είναι η αλληλεγγύη που ξεχωρίζει γι’ αυτούς απέναντι σε μια κοινωνία αποφασισμένη να τους αποξενώσει.
Παρόλο που τα εμπόδια εξακολουθούν να υφίστανται, η εξέλιξη της «Sweekar» σηματοδοτεί μια μετασχηματιστική στροφή προς την κατεύθυνση της συμπερίληψης και της αποδοχής.
Πηγή: LGBTQ Nation
