Τόνια Στεργίου
Η εταιρία δεδομένων YouGov στο Ηνωμένο Βασίλειο έκανε μια σειρά δημοσκοπήσεων, σχετικά με την κοινή γνώμη απέναντι στα τρανς άτομα.
Η νέα έρευνα καλύπτει το σύνολο των στάσεων απέναντι στις τρανς γυναίκες και τους τρανς άνδρες σε διάφορες καταστάσεις. Τον τελευταίο καιρό ο φόβος για το μέλλον τρανς δικαιωμάτων έχει αυξηθεί, εν όψει και της αναμενόμενης ανακοίνωσης των Συντηρητικών, σχετικά με το νόμο περί Αναγνώρισης Φύλου.
“Εδώ και χρόνια, το αφήγημα για τις ζωές και δικαιώματά μας αναπαράγεται κυρίως από cisgender πολιτικούς, σχολιαστές και ακτιβιστές, με παραπληροφόρηση και μισαλλοδοξία τροφοδοτούμενες από τρανσφοβικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.”
(Μια σημαντική σημείωση: Τα non binary τρανς άτομα αποκλείονται από τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, όπως συμβαίνει και με τις περισσότερες δημόσιες συζητήσεις για τις ζωές των τρανς ατόμων, καθώς και από κάθε είδος νομικής αναγνώρισης ή προστασίας -ακόμα κι αν μια πρόσφατη κυβερνητική έρευνα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα απέδειξε ότι αποτελούν πάνω από το μισό ποσοστό των τρανς ατόμων της Βρετανίας.)
Oι ερωτήσεις αφορούσαν στην ταυτότητα φύλου των τρανς ατόμων και στο αν επιτρέπεται στους τρανς άνδρες και στις τρανς γυναίκες να συμμετέχουν σε σπορ, να χρησιμοποιούν τις δημόσιες τουαλέτες και τα αποδυτήρια.
Εύστοχα, όλες οι ερωτήσεις απευθύνθηκαν σε ξεχωριστές δημογραφικές ομάδες. “Ήταν πολύ ενθαρρυντικό για εμάς το ότι οι γυναίκες, τα νεότερα άτομα καθώς και οι ψηφοφόροι των Εργατικών αποδείχτηκαν περισσότερο φιλικά προσκείμενοι προς τα τρανς άτομα.”
“Δεν μπορώ να μιλήσω για τον καθένα στην τρανς κοινότητα, αλλά, όσον αφορά εμένα, με έχουν κουράσει αφάνταστα οι γνώμες των cis ατόμων. Για το αν είμαι “στ’αλήθεια” ή όχι το φύλο που λέω ότι είμαι, αν και με ποιον τρόπο πρέπει να το αποδείξω προτού να έχω στη διάθεσή μου τα έγγραφα που έχουν πάνω γραμμένο το φύλο μου ή το αν είναι οκ να χρησιμοποιήσω τη δημόσια τουαλέτα.
Όπως έχουν υποστηρίξει πολλές φορές τα τρανς άτομα επί σειρά ετών και με όση περισσότερη ευγλωττία και σταθερότητα μπορώ να επιστρατεύσω αυτή τη στιγμή, έχω να πω ότι κάποιες φορές είναι ανάγκη απλώς να ουρήσουμε. Δεν είναι έγκλημα. Αυτή η ατελείωτη αστυνόμευση των σωμάτων μας πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.”
Η δημοσκόπηση κάνει επίσης μια μικρή ανάλυση σχετικά με τη στάση απέναντι στα τρανς άτομα στους δημόσιους χώρους.
“Ερωτήσεις σχετικά με τα γεννητικά μας όργανα, που μας διαχωρίζει σε άτομα “προ” και “μετά” μετάβασης αποτυγχάνουν παταγωδώς να αναγνωρίσουν τη μακροχρόνια αναμονή που χρειάζεται να υποστεί ένα τρανς άτομο στο πλαίσιο του εθνικού συστήματος υγείας. Η μετάβαση είναι διαφορετική για κάθε άτομο. Η μετάβαση δεν ισούται με το αν είναι ή όχι ένα άτομο τρανς. Κάποιοι άνθρωποι επιθυμούν τη μετάβαση, κάποιοι όχι. Τα τρανς άτομα -και συγχωρέστε με για το θράσος μου- δεν είναι ένα ομογενές γκρουπ.
Θα ήθελα να μάθω τι πιστεύουν οι cis άνθρωποι σχετικά με τη δυσφορία φύλου. Γνωρίζουν ότι χρειάζονται πολλά χρόνια μέχρι το τέλος της ιατρικής διαδικασίας; Αν αυτό μπορεί να αναλυθεί με βάση την πρόθεση ψήφου στις επόμενες εκλογές, θα ήταν υπέροχο.
Επίσης, δημοσκοπήσεις όπως αυτές αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τον πραγματικό αντίκτυπο που έχουν στις ζωές των τρανς ανθρώπων. Αγενώς δεν με ρώτησε κανείς αν μου αρέσει να ξυπνάω το πρωί και να διαβάζω για το ποσοστό των Βρετανών που υποστηρίζουν την ύπαρξή μου.
Σε μία περίοδο που τα εγκλήματα μίσους απέναντι στα τρανς άτομα έχουν κορυφωθεί αποτυπώνοντας το τρομακτικό ποσοστό της αύξησης κατά 81% μέσα σε ένα χρόνο… Όταν έξι μαύρες τρανς γυναίκες βρέθηκαν νεκρές μέσα σε εννέα μέρες… Όταν μας φτύνουν μέσα στα σούπερ μάρκετ… Αλήθεια έχει τόση σημασία αν οι ψηφοφόροι του “Leave” θεωρούν ή όχι σωστό το αν οι τρανς άντρες πρέπει να συμμετέχουν σε αθλητικές αντρικές ομάδες;
Αυτή η ατελείωτη συζήτηση σχετικά με τις ζωές μας στα μέσα ενημέρωσης και στις δημοσκοπήσεις είναι απάνθρωπη. Είναι εξευτελιστική. Και είναι και επικίνδυνη… Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τη σύνδεση μεταξύ των τρανσφοβικών επικεφαλίδων και της τρανσφοβικής βίας.
Οι δημόσιες απόψεις για τους τρανς ανθρώπους μπορεί να είναι ένα ελκυστικό θέμα και μια έξυπνη κίνηση για τις εταιρίες δημοσκοπήσεων – Αλλά τι θα γίνει την επόμενη φορά που κάποιος στο δρόμο θα με αποκαλέσει “τραβέλι”; Τότε κανείς δε νοιάζεται. Κανένας cis δεν μπήκε στη μέση όταν αντιμετωπίζω την τρανσφοβία στην πραγματική ζωή.
Κι έτσι έρχομαι στις -ανησυχητικά έντονες παραλείψεις- που η δημοσκόπηση δεν μπόρεσε να συλλάβει: Τι πιστεύουν οι τρανς άνθρωποι για τον υπόλοιπο πληθυσμό;
Θέλουμε να μοιραζόμαστε τα αποδυτήρια με ηλικιακά μεγαλύτερους άντρες ψηφοφόρους των Torries, οι οποίοι θεωρούν ότι εμείς δεν θα έπρεπε να έχουμε πρόσβαση σε αυτούς τους χώρους;
Είναι ασφαλές για τα νέα τρανς κορίτσια να εκτίθενται σε τμήματα του δημοσίου χώρου, όπου θεωρούν ότι πρέπει να αποδείξουν το φύλο τους μέσω ιατρικής γνωμάτευσης;
Το να “μετράς” τη γνώμη της πλειοψηφίας για τις ζωές και τα δικαιώματα μιας μειοψηφίας είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ουσιαστικά, είναι σαν να ισομερίζουμε τις γνώμες των cis ατόμων με τις ζωές των τρανς ατόμων. Υπονοείται ότι οι ζωές των τρανς θα πρέπει να ορίζονται βάσει του πώς νιώθουν οι cis γι’αυτούς. Φαίνεται ότι, ανεξαρτήτως του αν έχω την ικανότητα να χρησιμοποιήσω τη δημόσια τουαλέτα, αυτό είναι ένα αποδεκτό θέμα προς δημόσιο διάλογο κι όχι απλώς μία βασική ανθρώπινη ανάγκη.
Δεν σταματάμε να υπάρχουμε όταν οι άνω των 65 δεν πιστεύουν στην ύπαρξή μας. Η επιθυμία μου να παίξω τέννις δεν ελαττώνεται ή δυναμώνει βάσει του αν η δημοσκόπηση του YouGov έδειξε αν οι ψηφοφόροι των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών με στηρίζουν ή όχι σ’αυτό.
Και κάθε φορά που οι cis άνθρωποι νιώθουν ότι η άποψή τους είναι πιο σημαντική από τις ζωές μας, να έχουν στο νου τους ότι αυτές, με χιλιάδες τρόπους, μετράνε πολύ περισσότερο.”
Πού είναι η δημοσκόπηση που θα εμβαθύνει σ’αυτό;
Where does the British public stand on transgender rights? Here’s a summary of the findings of our new researchhttps://t.co/QUy4Q3sRPv pic.twitter.com/nmOM5g4hT7
— YouGov (@YouGov) July 16, 2020
