Με τους περισσότερους ΛΟΑΤ+ καλλιτέχνες στην Ελλάδα να παραμένουν ακόμη και σήμερα στην ντουλάπα, είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις νέα άτομα να σπάνε αυτή τη σύμβαση και να διεκδικούν τη δική τους θέση στον κόσμο της τέχνης. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι κι ο Runes, o 28χρονος μουσικός από τη Θεσσαλονίκη που μας παρουσιάζει το 4o του άλμπουμ με τίτλο “Ardour”.
Πες μας λίγα πράγματα για εσένα.
Είμαι από τη Θεσσαλονίκη, 28 χρόνων και ασχολούμαι με τη μουσική από μικρό παιδί. Έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και ασχολούμαι επαγγελματικά και με την γραφιστική. Έχω σπουδάσει βυζαντινή μουσική, πιάνο, χορωδία και μουσική σύνθεση. Στα κομμάτια μου, γράφω τη μουσική, τους στίχους και κάνω την παραγωγή μόνος μου. Στα 22 μου μετακόμισα στο Manchester Αγγλίας και πριν ένα χρόνο, ακριβώς πριν ξεκινήσουν οι φασαρίες με τον ιό, γύρισα πίσω Ελλάδα.
Πώς ξεκινά η ιστορία του Runes;
Όσο βρισκόμουν στην Αγγλία και προσπαθούσα να βρω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου με την μουσική μου, έκανα την εξής ερώτηση στον εαυτό μου. “Πώς μπορώ να εξερευνήσω, μέσα από τη μουσική, ένα βαθύ συναίσθημα θλίψης και απόγνωσης του εαυτού μου, χωρίς να θέλω να μοιραστώ τα γεγονότα που με οδήγησαν εκεί;”. Η απάντηση ήταν απλή και είχε το όνομα Runes. Τα περισσότερα κομμάτια που έχω γράψει μιλούν για τέρατα και μαγικά πλάσματα, για κόσμους μακρινούς και άλλα δημιουργήματα της φαντασίας μου. Το συναίσθημα που σου δημιουργεί η μελωδία όμως είναι αληθινό και βασισμένο στο ποιος είμαι. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Runes είναι η πανοπλία μου.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει κάποιος για εσένα;
Ότι έχω καλές προθέσεις. Θέλω να τα πηγαίνω καλά με τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να έχω δίπλα μου. Θέλω να μάθω, να γίνω καλύτερος. Θέλω να είμαι στην ώρα μου και να είμαι ευγενικός αλλά ταυτόχρονα να έχω τα κότσια να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και αυτά που πιστεύω. Το πιο σημαντικό για εμένα είναι ότι όταν δεν καταφέρνω κάτι από όλα αυτά, θέλω οι τριγύρω μου να ξέρουν ότι έχω καλές προθέσεις.
Μίλα μας λίγο για τη μουσική σου;
Από πολύ μικρή ηλικία είχα ερωτευτεί την ελευθερία που σου έδινε η μουσική. Συγκεκριμένα, μου μιλούσε η προσπάθεια κάποιων μουσικών να ενώσει διάφορα είδη μουσικής. Όσο μεγάλωνα και δοκίμαζα διάφορα είδη μουσικής, προσπαθώντας να βρω τι ταιριάζει περισσότερο στη φωνή μου και σε αυτά που θέλω να πω, κατάλαβα ότι και εμένα αυτό μου αρέσει να κάνω. Να ενώνω τον ανατολίτικο χαρακτήρα που έμαθα μέσα από την βυζαντινή μουσική, καθώς και την κουλτούρα στην οποία μεγάλωσα, με πιο δυτικά ακούσματα ηλεκτρονικής και ambient προέλευσης. Στόχος μου με την μουσική μου είναι να φτάσω όλο και πιο κοντά σε αυτό το συναίσθημα ελευθερίας που πάντα αναζητούσα, μέσα από μελωδίες και στίχους που με κάνουν να αισθάνομαι ξέγνοιαστος και αυθεντικός μπροστά στο ποιος είμαι. Είναι και λίγο ειρωνικό το πώς τραγούδια που μιλούν για παραμύθια μπορούν να μας κάνουν να αισθανθούμε ότι κάποιος κάπου εκεί έξω καταλαβαίνει το τι σκεφτόμαστε. Μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι.
Το 4ο άλμπουμ έχει τίτλο «Ardour». Ποια ιστορία κρύβεται πίσω απ’ αυτό το άλμπουμ.
Το Ardour το έγραψα ολόκληρο μέσα σε έναν μήνα, στην αρχή της καραντίνας που δεν είχα κάτι άλλο να κάνω με τη μέρα μου αλλά αισθανόμουν ότι είχα πολλά να βγάλω από μέσα μου. Είναι μία ποικιλία σκέψεων που καλύπτει θέματα όπως το ότι η πολιτική στις μέρες μας δεν αντιπροσωπεύει τον απλό πολίτη, ότι πλέον οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως σεξουαλικής προέλευσης, γεννιούνται μαχητές και πρέπει να παλέψεις για να μπορέσεις να έχεις κάτι που θα έπρεπε να είναι τόσο απλό όπως η αγάπη και η κατανόηση. Ταυτόχρονα, ήθελα να συνεχίσω την πορεία μου ως μουσικός και να δείξω, κυρίως στον εαυτό μου, ότι γίνομαι καλύτερος σε θέματα σύνθεσης, φωνητικών και παραγωγής. Είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό το project, γιατί είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι είπα ό,τι είχα να πω χωρίς να αφήνω εξωτερικούς παράγοντες να με σταματήσουν. Ο πρώτος μου στόχος με αυτό το άλμπουμ ήταν να το ακούω εγώ ο ίδιος και να μου αρέσει.
«Αν το LGBTQ είναι η νέα μορφή πολιτικής πάλης, τότε ο Runes είναι ο ηγέτης της ερωτικής ρευστότητας…». Θέλεις να μας εξηγήσεις λίγο αυτή τη φράση;
Μου φαινόταν πάντα αστείο το ότι το να ζεις την ζωή σου ανοιχτά και χωρίς ντροπή θεωρείται αυτόματα πολιτική. Την πολιτική πάνω στη σεξουαλικότητα την έβαλαν άλλοι. Εγώ αυτό που ήθελα πάντα είναι να έχω το δικαίωμα στον έρωτα που έχουν και οι γύρω μου. Να μην φοβάμαι να μιλήσω για αυτά που μου κυριαρχούν την καθημερινότητα όταν γνωρίζω κάποιον και περνάω καλά. Να μην φοβάμαι να βγω στον δρόμο με τον σύντροφό μου. Για άλλους αυτή η κίνηση είναι πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα. Η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό μου εκείνη την στιγμή κυριαρχεί μία σκέψη μόνο. “Έχει ωραία μέρα, πάμε μία βόλτα;”. Το να ζει κάποιος αυθεντικά την ζωή του δεν είναι θέμα πολιτικής, είναι θέμα υγείας. Προσπάθησα για πολλά χρόνια να κρύψω το ποιος είμαι για να μην ενοχλώ και το μόνο που κατάφερα είναι να γεμίσω το μυαλό μου με σκοτεινές σκέψεις. Σαν να τιμωρούσα τον εαυτό μου που δεν είχε την δύναμη να πει σε όλους αυτούς που δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν “Δεν έχει να κάνει με εσένα, δεν με νοιάζει η γνώμη σου, άσε με να ζήσω”. Μπορεί να ακούγονται πολύ δραματικά όλα αυτά σε κάποιον που δεν τα έχει ζήσει, αλλά όταν είσαι 8 και 9 χρόνων και μπαίνεις σε θέση να αναλύσεις την κοινωνία τριγύρω σου για να μάθεις να προστατεύεσαι αντί να σκέφτεσαι με ποιον θα παίξεις και τι θα φας, καταλήγεις να μεγαλώνεις πριν την ώρα σου και να είσαι συνέχεια κουρασμένος.
Ποια είναι η σχέση σου με τη ΛΟΑΤ+ κοινότητα;
Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα δεν είχα καμία γνώση του τι σημαίνει “κοινότητα”. Μέχρι τα 15 νόμιζα ότι είμαι μόνος μου και ότι κανένας δεν καταλαβαίνει. Μετά ήρθε το ίντερνετ και άρχισα να βλέπω ότι, όχι μόνο δεν είμαι μόνος μου αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν εμένα εκεί έξω. Κάποιοι από εμάς έχουν παραπάνω δύναμη και μιλάνε ανοιχτά και παλεύουν για τα δικαιώματά μας σε αυτήν την κοινωνία. Αυτός ο αγώνας του να φτάσουμε απλά εκεί που άλλοι είναι εκ γενετής, δεν γίνεται χωρίς να ενωθούν οι φωνές μας. Είτε μιλάς για LGBTQIA+ δικαιώματα είτε μιλάς για ρατσισμό είτε για σεξισμό, ένα μήνυμα είναι πολύ πιο δυνατό όταν αποτελείται από χιλιάδες φωνές. Και σαν μέλη αυτής της κοινότητας πιστεύω έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Ξεκινώντας από το να είμαστε ενωμένοι και να μην κάνουμε επίθεση ο ένας στον άλλον. Πάνω απ’όλα θέλω ο κόσμος που έρχεται σε επαφή με την δουλειά μου να καταλάβει ότι το μήνυμα είναι απλό. Η αγάπη είναι η τροφή της τέχνης. Χωρίς αγάπη είμαστε τίποτα.
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για εσένα;
Η σεξουαλικότητά μου είναι ένα μεγάλο κομμάτι την ζωής μου αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το πιο σημαντικό. Και δεν θα έπρεπε να είναι. Σε έναν ιδανικό κόσμο δεν θα χρειαζόταν να μιλήσουμε για τέτοια θέματα και θα μπορούσα να δώσω όλη την προσοχή μου στην μουσική μου. Αναγνωρίζω όμως ότι δεν ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο και ότι πλέον, ειδικά μετά τα τελευταία χρόνια, το να μην πεις τίποτα, λέει πολλά. Στον κόσμο που θα αποφασίσει να κάνει αυτό το ταξίδι μαζί μου, μέσα από τα τραγούδια μου, θέλω να δώσω ένα μήνυμα ελπίδας και αλληλεγγύης. Πάνω από όλα θέλω να αρχίσει ο κόσμος ξανά, όταν ακούει μουσική, να κλείνει τα μάτια του και να ονειρεύεται.
Το album “Ardour” κυκλογορεί σε ψηφιακή μορφή από την AmourRecords
RUNES Links:
