Μια νέα μελέτη για την ομοφοβία διερεύνησε τον συσχετισμό μεταξύ μιας «γκέι φωνής» και των διακρίσεων.
Τα ομοφοβικά άτομα, που πιστεύουν ότι μπορούν να αναγνωρίσουν τη σεξουαλικότητα ενός ατόμου μόνο από τη φωνή του, είναι πιο πιθανό να προβούν σε διακρίσεις σε βάρος των γκέι, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Surrey.
Η έρευνα διαπίστωσε, επίσης, ότι οι γκέι άνδρες, που πιστεύουν ότι «ακούγονται γκέι» αναμένουν στίγμα από στρέιτ άτομα και ανησυχούν περισσότερο για τις αντιδράσεις των άλλων.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, η ερευνητική ομάδα εξέτασε τον ρόλο των ουσιωδών πεποιθήσεων – την άποψη ότι κάθε άτομο έχει ένα σύνολο χαρακτηριστικών που παρέχουν μια εικόνα της ταυτότητάς του – των ετεροφυλόφιλων, λεσβιών και ομοφυλοφίλων. Η επιστημονική ομάδα διερεύνησε, επίσης, εάν αυτές οι πεποιθήσεις οδηγούν σε προκατάληψη έναντι των άλλων.
Στο πρώτο μέρος της μελέτης ζητήθηκε από 363 στρέιτ συμμετέχοντα άτομα να αμφισβητήσουν τις βασικές πεποιθήσεις τους, σχετικά με τα ΛΟΑΤ+ άτομα. Ρωτήθηκαν αν ήταν δυνατόν να διακρίνουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ατόμου μόνο από τη φωνή του, ή αν οι γκέι και οι λεσβίες «ακούγονται γκέι.»
Η μελέτη διερεύνησε, επίσης, εάν τα στρέιτ άτομα που συμμετείχαν είχαν προκαταλήψεις, ή θα απέφευγαν ΛΟΑΤ+ άτομα εάν μπορούσαν. Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε, ότι οι άνθρωποι, που πιστεύουν ότι μπορούν να αναγνωρίσουν, εάν ένα άτομο είναι γκέι ή στρέιτ με βάση τη φωνή του, ήταν πιο πιθανό να προβαίνουν σε διακριτικές συμπεριφορές απέναντι σε γκέι άτομα. Αυτό συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα διακρίσεων έναντι των «γκέι ανδρών».
Ο δρ. Fabio Fasoli, λέκτορας κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Surrey, εξήγησε:
«Συγκεκριμένα, οι πεποιθήσεις ότι οι γκέι και οι στρέιτ άνδρες έχουν διαφορετικές φωνές, που επιτρέπουν στους ανθρώπους να εντοπίσουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, συνδέεται με τον στιγματισμό, εξηγώντας πιθανώς, γιατί μερικά ετεροφυλόφιλα άτομα στιγματίζουν άντρες ως γκέι μόνο από τη φωνή τους, ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητά τους. Η κατανόηση περισσότερων σχετικά με τις απαραίτητες πεποιθήσεις βοηθά στην εξήγηση, τόσο της διαιώνισης του στίγματος από τους ετεροφυλόφιλους, όσο και της εμπειρίας του στίγματος από λεσβίες και ομοφυλόφιλους.»
Ο δρ. Fasoli είπε ότι η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Social Psychology, (Stigmatization of ‘gay‐sounding’ voices: The role of heterosexual, lesbian, and gay individuals’ essentialist beliefs), κατέστησε «σαφές» ότι η φωνή και η αντίληψή της, συνδέονται με το στίγμα:
«Αυτό είναι σημαντικό, επειδή μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την ευημερία των ομοφυλόφιλων.»
Η ερευνητική ομάδα σε σύνολο 147 ομοφυλόφιλων ανδρών και λεσβιών, εξέτασε τις πεποιθήσεις τους, σχετικά με την αυτοαντίληψη, ότι ακούγονται ως ομοφυλόφιλοι και αν αυτό θα τους οδηγούσε να περιμένουν περισσότερη απόρριψη, ή να αποφύγουν συγκεκριμένους ανθρώπους.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι ομοφυλόφιλοι άντρες πίστευαν πιο έντονα ότι οι φωνές τους σηματοδοτούσαν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους σε άλλα άτομα, και η προκατάληψη και το στίγμα στις «γκέι φωνές» ήταν πιο έντονα στους ομοφυλόφιλους άνδρες από ότι τις λεσβίες. Επιπλέον, οι ομοφυλόφιλοι άνδες ήταν πιο πιθανό να δηλώνουν ότι είναι προσεκτικοί σχετικά με το πώς ακούγονται, σε σχέση με τις λεσβίες.
