Η υπουργοποίηση του Νικόλα Γιατρομανωλάκη, του πρώτου ανοιχτά γκέι άνδρα δηλαδή που βρίσκεται σε αντίστοιχη θέση στην Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα σημαντική, τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο. Δεν είχε γίνει το ίδιο πριν 5-10-15 χρόνια, ούτε με την πρώτη αριστερή κυβέρνηση.
Την ίδια ώρα είναι επικίνδυνα μονοθεματική και ξεπλυματική μιας κυβέρνησης με ακροδεξιά στοιχεία, με υπουργούς-κλειδιά τον Βορίδη και τον Χρυσοχοϊδη, με καμία απολύτως νομοθετική πρωτοβουλία για ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα (δεν συζητώ καν τον γάμο και την τεκνοθεσία) και με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να έχει καταψηφίσει την Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου για ανήλικα τρανς άτομα μιλώντας με ψυχιατρικούς όρους μέσα στην Βουλή -αλλά και την κυβέρνησή του να καταψηφίζει πρόσφατα την συμπερίληψη, στη συνταγματική αναθεώρηση, της προστασίας από διακρίσεις για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Μόλις διάβασα την πρώτη δήλωση του νέου υφυπουργού, στην Lifo, που αναφέρει:
“Στη σημερινή Ελλάδα δεν έχουν χώρο στερεότυπα και προκαταλήψεις. Μια συμπεριληπτική κοινωνία στην οποία όλα τα μέλη της έχουν ίση μεταχείριση και ίσες ευκαιρίες παρά τις διαφορές τους, δεν είναι μόνο το σωστό και δίκαιο, είναι και προς όφελος όλων.”
Η δήλωση αυτή είναι πιο προβληματική ίσως και από την ίδια την επιλογή του να είναι μέλος αυτής της κυβέρνησης. Δεν έχουν όλα τα μέλη αυτής της κοινωνίας ίση μεταχείριση, ούτε ίσες ευκαιρίες, ούτε καν στο γράμμα του νόμου. Μπορεί να θέλουμε να ισχύσει κάτι τέτοιο, αλλά προς το παρόν παραμένει ουτοπία.
Αυτή η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση για το πώς ένα μέλος μιας κοινωνίας μπορεί, αν είναι αρκετά “ικανό” ή “ξεχωριστό” να καταφέρει να αποκτήσει ισχύ και προνόμια που για άλλα (μη ΛΟΑΤΚΙ+) μέλη της είναι δεδομένα ή έστω πολύ πιο εύκολα προσβάσιμα, εμπεριέχει άγνοια προνομίων, αλλά -και εκεί υπάρχει κάτι βαθύτερα ίσως πληγωτικό- άγνοια της παραβιαστικότητας (και) σε βάρος του.
Ο κ. Γιατρομανωλάκης δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά με τον σύντροφό του και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει δεν κάνει τίποτα για αυτό -και ας είχε το προνόμιο να σπουδάσει στο Χάρβαρντ, κάτι απίθανο για τα περισσότερα ΛΟΑΤΚΙ+ (και όχι μόνο) άτομα στη χώρα.
Ο κ. Πατέλης στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται ότι έχει σύζυγο, όσες φορές κι αν περιγράφει πώς έχουν συμφάγει με τον σύζυγό του και τον πρωθυπουργό, γιατί δεν υφίσταται ο πολιτικός γάμος στη χώρα -και ας έχει ζήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, εργαζόμενος σε υψηλόβαθμες θέσεις, όπου μπορεί να τύχαινε καλύτερης μεταχείρισης.
Το συλλογικό μας τραύμα ως γκέι (τρανς, κουίρ, μπάι +) άτομα θα το σηκώνουμε και θα το φροντίζουμε, όσα από εμάς μπορούμε, για όσους-ες-α δεν μπορούν. Και θα στηρίζουμε κάθε Πατέλη, Γιατρομανωλάκη κ.α. ως προς την ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητά τους.
Αλλά δεν θα σηκώσουμε κανένα ταξικό πατρονάρισμα (εσωτερικευμένης) ομοφοβίας και βέβαια δεν θα συνηγορήσουμε στην άρνηση της πραγματικότητας.
Στη σημερινή Ελλάδα έχουν δυστυχώς ακόμα χώρο χιλιάδες στερεότυπα και, κυρίως, με την κυβερνητική σφραγίδα πολλών κυβερνήσεων. Για το μέλλον επιφυλασσόμαστε.
υ.σ: κάποια στιγμή να συζητήσουμε και για όλα τα σημαινόμενα πίσω από την κοινή παραδοχή ότι μιλάμε για τον πρώτο “ανοιχτά” γκέι υπουργό. Γιατί στην ντουλάπα έχουν υπάρξει πάμπολλοι-ες, στο παρόν κυβερνητικό σχήμα επίσης.
από το Facebook της Έλενας Όλγας Χρηστίδη
