Η Adrianna Pierce ενδυναμώνει queer θηλυκότητες και non-binary καλλιτέχνες, των οποίων οι σχέσεις έχουν αποκλειστεί από τον κλασικό χορό.
Σύντομα αφότου η Adrianna έγινε μέλος του Miami City Ballet, ένα από τα μέλη της ομάδας που την είδε να χορεύει δήλωσε «Είναι η Adrianna λεσβία; Επειδή σίγουρα μοιάζει να είναι.». Αυτό το σχόλιο, φυσικά, έκανε την Adrianna να αναρωτηθεί… «Ο χορός μου μοιάζει να είναι γκέι; Μοιάζω διαφοτερική; Είναι…εντάξει;»
Η Pierce, που άφησε την εταιρεία μετά από εφτά σεζόν για να αφοσιωθεί στη χορογραφία και το μουσικό θέατρο, σπάνια ένιωθε να την αντιπροσωπεύει ο κόσμος του μπαλέτου ως queer θηλυκότητα. Παρόλα αυτά, με το κίνημά της #QueerTheBallet, ελπίζει να γίνει έμπνευση για αλλαγή. Το πρώτο της εγχείριμα είναι ένα «pas de deux en pointe» και πρόκειται για μια αποκλειστική χορογραφία για τις Remy Young και Sierra Armstrong, την οποία δημιούργησε στη διάρκεια ενός χορευτικού δρώμενου στο Bridge Street Theater – στο Catskill της Νέας Υόρκης. Όπως η ίδια εξηγεί,«Θέλω να δείξω στον κόσμο την αυθεντική, περίπλοκη σχέση μεταξύ δύο γυναικών μέσα από το μπαλέτο.» Και συνεχίζει, «Θέλω ο κόσμος να καταλάβει πως το μπαλέτο είναι πολλά περισσότερα από έναν άντρα που σηκώνει μια γυναίκα που φοράει τουτού.»
Παρόλο που και οι queer άντρες συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό σε «ετεροκανονικές» συνεργασίες, ενόσω αντιμετωπίζουν ομοφοβικό στίγμα, μια σημαντική διαφορά είναι ξεκάθαρα εμφανής για την Pierce. Όπως η ίδια δηλώνει,
«Οι queer γυναίκες δεν υπολογίζονται καν στο χώρο μας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αντιμετώπισα ομοφοβία, αλλά η χειρότερη εμπειρία που είχα ήταν το γεγονός, πως δεν με υπολόγιζαν καν. Η ιδέα πως μια γυναίκα δεν εμπίπτει στον παραδοσιακό ρόλο της επαγγεματία μπαλαρίνας, δεν περνά καν σα σκέψη από το μυαλό των ανθρώπων.»
Χωρίς ουσιαστική και εμφανή εκπροσώπιση, πολλές queer θηλυκότητες και non-binary άτομα αμφισβητούν τη θέση τους στο χώρο της τέχνης. Όπως εξηγεί και η Kiara DeNae Felder, μια queer, non-binary χορεύτρια του Les Grands Ballets Canadiens στο Μόντρεαλ,
«Ένιωθα πως δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από μένα. Σκεφτόμουν πως ίσως υπάρχει λόγος που δεν υπάρχουν άλλα άτομα που να μου μοιάζουν.»
Στο μπαλέτο, η κατηγοριοποίηση του φύλου δεν είναι μόνο συνδεδεμένη με τα χορευτικά ζευγάρια, αλλά και στην ίδια την κίνηση.
«Οι άντρες εκπαιδέυονται να πηδούν ψηλότερα και τους επιτρέπεται να δείχνουν παραπάνω προσπάθεια. Όσο για τις γυναίκες, είναι αναμενόμενο να μοιάζουν λες και τις σηκώνει ένα απαλό αεράκι – λες και κίνηση δεν προέρχεται από τη δική σου κίνηση και προσπάθεια» , εξηγεί η Katy Pyle- δημιουργός του Ballez, μιας εταιρεία μπαλέτου για queer, trans και gender non-conforming χορεύτριες/τές. Ως νεαρή χορεύτρια, η Pyle- που είναι genderqueer λεσβία, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μπαλέτο και να στραφεί προς το σύγχρονο χορό. Όπως δηλώνει, «Η κίνηση και το σώμα μου θεωρούνταν υπερβολικά δυνατά.»
Άλλοι queer χορευτές ακόμα νιώθουν την υποχρέωση πως πρέπει να αποδείξουν την ικανότητά τους στο ρόλο των κύκνειων βασιλισσών και πριγκιπισσών. Όπως λέει και η Felder, «Ο κόσμος έχει την αντίληψη πως αν μια γυναίκα αυτοπροσδιορίζεται ως queer, αυτόματα η θηλυκότητά της μειώνεται.» Και συνεχίζει, «Νιώθω πως πρέπει να αποδεικνύω ότι είμαι ακόμα χορεύτρια με θηλυκότητα, αλλά και πως έχω πλήθος τρόπων να εκφράζω τη σεξουαλικότητά μου μέσα από την κίνηση.»
Με το κίνημα #QueerTheBallet, η Pierce στοχεύει όχι μόνο να ενισχύσει την ορατότητα των queer και non-binary θηλυκοτήτων στο χορό, αλλά και να αλλάξει ριζικά το παραδοσιακό κινησιακό σύστημα. Σκοπός της είναι να ανατρέψει τις παραδοσιακές αντιλήψεις σε σχέση με το αρσενικό-θηλυκό «pas de deux» και να δημιουργήσει καινούριες. Όπως λέει η ίδια, τα εναέρια σηκώματα δε θα έχουν κανένα ρόλο στις χορογραφίες της. Όπως εξηγεί, «Αν ένα άτομο σηκώνει ένα άλλο άτομο πάνω από το κεφάλι του στη σκηνή, το θέμα είναι πως δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό. Στο μυαλό μου, αυτή η κίνηση βασίζεται ξεκάθαρα στο στερεοτυπικό φύλο. Με κάνει να νιώθω ότι ένας από τους χορευτές δεν είχει αυτή τη δυνατότητα.»
Το να χορεύεις «en pointe» χρησιμοποιείται επίσης ως «καθορισμός φύλου» στο μπαλέτο, δηλώνει η Pierce. Όπως λέει, «Με το να έχεις έναν άντρα και μια γυναίκα στη σκηνή, με τη γυναίκα να χορεύει στις μύτες των ποδιών της, τη διαχωρίζεις. Τη βάζεις στις μύτες για να χρησιμοποιηθεί από τον παρτενέρ της.» Όμως η Pierce ελπίζει πως θα επαναπροσδιορίσει αυτό το είδος κίνησης μέσα από τις χορογραφίες της. «Θέλω να χρησιμοποιήσω την κίνηση όχι σαν κάτι που διαχωρίζει τις γυναίκες, αλλά σαν μια ικανότητα. Με το να βρίσκονται στις μύτες δύο γυναίκες ταυτόχρονα, δεν μοιάζει πια με κάτι διαχωριστικό, αλλά με κάτι που τις ενώνει. Βρίσκονται στον ίδιο χώρο, στο ίδιο επίπεδο», εξηγεί.
Δουλέυοντας με τις Young και Armstrong του American Ballet Theatre, η Pierce στοχεύει σε ένα «συγκεκριμένο λεξιλόγιο συνεργασίας για δύο γυναίκες en pointe». Όπως η ίδια λέει, «Θέλω να δω τι είναι ικανά να κάνουν δύο σώματα που στέκονται στις μύτες χωρίς τη δυνατότητα να σηκώσουν το ένα το άλλο.» Και οι δύο χορεύτριες έδειξαν ενδιαφέρον στο εγχείριμα της Pierce καθώς τους δίνει τη δυνατότητα για πειραματιστούς. Η Young εξηγεί, «Θα υπάρχει μια φυσική διαφορά ως προς τη σωματική δύναμη και το τι θα μας ζητηθεί να κάνουμε. Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσω το σώμα μου με διαφορετικό τρόπο απ’ότι συνήθως.»
Το δρώμενο αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για να χορέψουν, καθώς τα θέατρα μένουν κλειστά λόγω του κορονοϊού. «Αυτή τη χρονική περίοδο, είναι όντως πολύ συναρπαστικό το να υπάρχει ένα καλλιτεχνικό δρώμενο να ασχοληθείς, από τη στιγμή που σταμάτησαν οι πρόβες και οι παραστάσεις», δηλώνει η Armstrong.
Η Pierce έχει ήδη φανταστεί την αντίδραση του κοινού, όταν το δικό της «pas de deux» προβληθεί αργότερα μέσα στο μήνα. «Θα ήθελα πολύ να το δει ο κόσμος και να σκεφτεί Ναι! Υπέροχο! Αυτό είναι μπαλέτο!», η ίδια δηλώνει. Μέσα από το #QueerTheBallet, ελπίζει πως θα ενδυναμώσει και άλλες queer θηλυκότητες και non-binary άτομα που νιώθουν αόρατα στη δική τους μορφή τέχνης.
«Δε θέλω να νιώθει κάποιο άτομο πως δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, επειδή οι υπόλοιποι αρνούνται την ύπαρξή του. Το μπαλέτο πρέπει να μάθει επιτέλους πως υπάρχουμε και είμαστε εδώ», λέει η Pierce.
Το #QueerTheBallet θα προβάλλεται από τις 25 μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου.
