Χθες το βράδυ ο Μ. ανέβασε ένα story στο instagram, θέλοντας να καταγγείλει την ομοφοβική επίθεση που δέχθηκε από τον οδηγό του αστικού λεωφορείου, στο οποίο επέβαινε.
«Χθες, γύρω στις 22:00 βρισκόμουν στο Α7 με κατεύθυνση προς Αμπελοκήπους», μας αναφέρει ο ίδιος, όταν επικοινωνήσαμε μαζί του.
«Σε ένα λεωφορείο φυσαρμόνικα, κατεβαίνουν όλοι οι επιβάτες στο τέρμα και μένω εγώ στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Μιλούσα στο τηλέφωνο με μια φίλη μου, όταν συνειδητοποίησα ότι τα φώτα έσβησαν και είδα τον οδηγό να κάνει μπρος – πίσω. Αρχικά σκέφτηκα ότι μάλλον θα κάνει κάποιο διάλειμμα ή κάποια μια στάση στη Στουρνάρη και θα ξεκινήσει πάλι. Αντιθέτως, βλέπω τον οδηγό μέσα στο σκοτάδι στο βάθος να μου φωνάζει. Κατευθύνομαι προς το μέρος του, βλέποντάς τον να ουρλιάζει που ήμουν ακόμη μέσα στο λεωφορείο. Του εξήγησα ότι δεν κατάλαβα πως ήταν το τέρμα, ενώ τον παρακάλεσα να μου ανοίξει την μπροστινά πόρτα για να κατέβω».
Τότε ήταν που ο οδηγός, σύμφωνα με τον Μ, άρχισε τις βρισιές.
«Ξεκίνησε ένα παραλήρημα και με αποκάλεσε αδερφή», σχολιάζει ο Μ σημειώνοντας: «Στα 29 μου χρόνια, έχω ακούσει πάρα πολλές αυτές την προσφώνηση. Απλώς, υπάρχει ένα σημείο μέχρι το οποίο το κάθε άτομο μπορεί να αντέξει. Το να ακούς από μικρή ηλικία άτομα να σε μειώνουν για το “πως είσαι”, για το “ποιος είσαι” είναι ένα σημάδι που δύσκολα φεύγει από την ψυχοσύνθεση σου. Το μόνο που θυμάμαι μετά από αυτό, είναι τα μάτια του γεμάτα μίσος. Του είπα πως θα τον αναφέρω και θα του κάνω μήνυση. Ήταν απαράδεκτη προσφώνηση για έναν άνθρωπο που απλώς του ζητούσε να κατέβει. Η φίλη μου, παράλληλα, άκουγε όλη την στιχομυθία. Αφού μου άνοιξε, κατέβηκε από το λεωφορείο παρακολουθώντας με να βγάζω φωτογραφίες τις πινακίδες. Μετά από αυτό κινήθηκε απειλητικά κατά πάνω μου. Ευτυχώς, πρόλαβα να βγάλω ένα βίντεο πριν μου ορμήξει».
Όπως μας λέει ο Μ. ο οδηγός ξεκίνησε να τον χτυπά. «Άρχιζε να μου ρίχνει μπουνιές στο στομάχι, στα πλευρά και στο στέρνο. Στην προσπάθεια μου να αμυνθώ, χτύπησα τα γυαλιά του που κρεμόντουσαν από το λαιμό του. Μόλις το είδε μου φώναξε κάτι τύπου: “πουστάρα μου έσπασες και τα γυαλιά”, ενώ συνέχισε να με χτυπάει».
Ο Μ. μάς εξηγεί πώς αναγκάστηκε να του πει ότι έχει πάνω του ένα μαχαίρι, για να τον κάνει να σταματήσει. «Το σώμα μου ήταν παγωμένο σαν άγαλμα. Ενστικτωδώς, πήγαινα προς τα πίσω. Κάποια στιγμή σταμάτησε. Φοβισμένος άρχισα να τρέχω».
Αφού ανέκτησε την αυτοκυριαρχία του ο Μ. βρέθηκε στο αστυνομικό τμήμα, για να καταγγείλει την επίθεση.
«Δεν θα είμαι ποτέ ξανά ο ίδιος», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Θα φοβάμαι και θα προσέχω ακόμα περισσότερο. Αλλά πιστέψτε με είναι κάτι που το σώμα απορροφά και είναι πολύ επιβλαβές και καταστροφικό για τους εαυτούς μας. Αυτό που θέλω να κρατήσετε από αυτή την ιστορία είναι πως ξέρω πολύ καλά πως είναι άβολο να μιλάς. Είναι δύσκολο να χαλάς την ηρεμία σου για να υπερασπιστείς κάποιον που δέχεται επίθεση είτε λεκτική είτε σωματική. Να είστε γενναίοι και να μιλάτε για τα δικαιώματα σας και των άλλων. Ξέρω πως εκείνη την στιγμή όλο το σώμα σας ή τα γόνατα σας μπορεί να τρέμουν από τον φόβο. Αλλά κάντε το όπως και να έχει και έτσι χτίζεται κάτι καλύτερο. Ένα καλύτερο μέλλον».
