Ο Χοσάμ από τη Συρία μπορεί να έχει αναγνωριστεί ως πρόσφυγας, αλλά είναι άστεγος και άνεργος.
Ο συμπατριώτης του Σαμ, κάνει έκκληση για παροχή περίθαλψης, εκπαίδευση και ενημέρωση για τις διαδικασίες ασύλου. Ο Μπαντίς από την Τυνησία περιγράφει τις διακρίσεις που υφίσταται ακόμα και στην Ελλάδα από τους συμπατριώτες τους. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω, είναι το διπλό στίγμα που αντιμετωπίζουν: είναι πρόσφυγες και μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι ΛΟΑΤΚΙ (λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς, κουήρ και ιντερσέξ) πρόσφυγες στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ιταλία, τη Βρετανία και την Ολλανδία, επιχειρεί να φωτίσει το διετές πρόγραμμα “Epsilon“, που υλοποιούν πέντε οργανώσεις και φορείς των παραπάνω χωρών με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα πρώτα ερευνητικά αποτελέσματα του προγράμματος παρουσιάστηκαν χθες σε συνέδριο στην Αθήνα. Κοινός τόπος όλων των ομιλητών, ήταν ότι είναι αναγκαία η παροχή εξειδικευμένης φροντίδας στους ΛΟΑΤΚΙ πρόσφυγες κι η εκπαίδευση των επαγγελματιών (χειριστές, διερμηνείς, νομικοί και κοινωνικοί λειτουργοί) που έρχονται σε επαφή μαζί τους. Εξάλλου, στόχος του προγράμματος είναι η δημιουργία καινοτόμων εκπαιδευτικών εργαλείων για την υποστήριξη των επαγγελματιών.
Στην Ελλάδα, έρευνα του Κέντρου Μέριμνας για την Οικογένεια και το Παιδί (ΚΜΟΠ) ανέδειξε ότι οι ΛΟΑΤΚΙ μετανάστες που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα, βιώνουν πολλαπλές διακρίσεις και έχουν την τάση να κρύβουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την εθνική ταυτότητά τους, καθώς έχουν υποστεί ρατσισμό στην κοινότητά τους.
Αισθάνονται ωστόσο πιο ελεύθεροι σε σχέση με τη χώρα καταγωγής τους. Από την άλλη πλευρά, οι ΛΟΑΤΚΙ πρόσφυγες χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως χώρα-πέρασμα καθώς θέλουν να ζήσουν στην κεντρική Ευρώπη. Ωστόσο, για όσο καιρό παραμένουν στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν ανισότητες και διακρίσεις, περιθωριοποίηση, λεκτικές ή σωματικές επιθέσεις από ομοεθνείς και αλλοεθνείς τους, ακόμα και απόπειρες βιασμού στις δομές φιλοξενίας.
Η περιγραφή του Χοσάμ Φέρες, αναγνωρισμένου πρόσφυγα από τη Συρία που ζει στην Ελλάδα, ήταν συγκλονιστική:
«Είμαι άστεγος, δεν έχω χρήματα, δεν έχω φαγητό και κανένας δεν με βοηθάει. Οι ΜΚΟ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για ανθρώπους στην κατάστασή μου. Οι ΛΟΑΤΚΙ φεύγουν από τις χώρες τους για να έρθουν στην Ευρώπη και να βρουν πιο ασφαλή τόπο που να τον αισθανθούν σπίτι τους. Έχουμε την εντύπωση ότι φτάνουμε στον παράδεισο, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η ζωή μας είναι ένας συνεχής πόλεμος. Αναγνωριζόμαστε ως πρόσφυγες, αλλά το καθεστώς του πρόσφυγα δεν εξασφαλίζει τίποτα και πολλοί αναγκάζονται να βγουν στην αγορά του σεξ. Θα μπορούσαμε κι εμείς να συνδράμουμε στην κοινωνία, αλλά υποφέρουμε καθημερινά».
Της Μ. Κουζινοπούλου για το ΑΠΕ-ΜΠΕ
