Οι εκλογές τελείωσαν, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόεδρο και η χώρα έναν ανοιχτά γκέι αρχηγό κόμματος (αντιπολίτευσης).
Όλον αυτόν τον καιρό τα είδαμε και τα ακούσαμε όλα. Γυμναστήρια, καφέδες, πεθερές, γιαγιάδες (που δεν ήταν γιαγιάδες), ντελιβαράδες, πίτσες. Τα πάντα για την έγκαιρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση του κοινού. Μια ενημέρωση της κλειδαρότρυπας, φυσικά, η οποία μας απέδειξε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο ότι η ροζ/κίτρινη δημοσιογραφία στη χώρα μας – αυτή που είχαμε μάθει από τα μεσημεριανά της Στεφανίδου και τα δελτία του STAR- δεν ξεχάστηκε ποτέ. Απλώς έγινε πιο σοβαροφανής.
Σε αυτό, ωστόσο, το δυστυχές αφήγημα είναι σημαντικό να προσθέσουμε και κάτι άλλο. Την ομοφοβία. Αυτή είναι που κινητοποίησε το κυνηγητό για τη ζωή του Κασσελάκη. Να μάθουμε για τη ζωή όχι ενός πολιτικού, αλλά ενός γκέι πολιτικού ή μάλλον πιο σωστά ενός ανοιχτά γκέι. Βλέπετε, αυτό, το ανοιχτά είναι που κάνει τη διαφορά. Λες και αυτό έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους πολλούς να ανοίξουν κάθε πόρτα της προσωπικής του ζωής και να την κρίνουν ομοφοβικά. Και για να μην παρεξηγηθώ. Το να μιλάμε και να ζούμε ανοιχτά ως ΛΟΑΤΚΙ+, σε μια κοινωνία σαν τη δική μας είναι πολύ σημαντικό (και βαθιά πολιτικό). Ακόμη και έτσι όμως διατηρούμε το δικαίωμα να επιλέγουμε τις πληροφορίες που θέλουμε να μοιραστούμε με τους άλλους.
Και κάπου εδώ το πράγμα αρχίζει και γίνεται σοβαρό, αφού αγγίζει τα όρια της κακοποίησης. «Βρήκαμε γυναίκα με την οποία έβγαινε ο Κασσελάκης, πριν γίνει γκέι», γράφει ένα δημοσίευμα με πολλά άλλα να ακολουθούν, ίσως με περισσότερη πολιτική ορθότητα. «Αυτή είναι η τελευταία γυναίκα σύντροφος του νέου αρχηγού του Σύριζα» ή «δείτε τη σύντροφο του Στέφανου Κασσελάκη πριν τον Tyler».
Και λέω κακοποίηση γιατί οι συγκριμένοι τίτλοι νομιμοποιούν κάτι που μπορεί να είναι αρκετά πληγωτικό για ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο: τη ζωή (μας) πριν το coming out. Ξέρετε οι coming out ιστορίες ανήκουν σε εμάς και μόνο εμείς μπορούμε να τις διαχειριστούμε. Για παράδειγμα ο Στέφανος Κασσελάκης (και ο κάθε Στέφανος) έχει κάθε δικαίωμα ως γκέι να μιλά για μια προηγούμενη (ετερόφυλη) σχέση του πριν το coming out – προβάλλοντας, ίσως, με αυτόν τον τρόπο και τη ρευστότητα της σεξουαλικότητας. Αυτό δε σημαίνει, όμως, πως νομιμοποιείται ο καθένας να κάνει χρήση των πληροφοριών αυτών και να δημιουργεί σκανδαλιστικό περιεχόμενο, τίτλους και εντυπώσεις για τις ζωές μας, κυρίως γι΄αυτές που ζήσαμε στην ντουλάπα. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Υ.Γ. Στόχος του κειμένου είναι να αναδείξει την ομοφοβία και όχι την πολιτική δράση των προσώπων που αναφέρονται σε αυτό.
