Vasilis Thanopoulos
Το ΚΙΝO ΑΤΗΕΝS επιστρέφει αύριο στην Αθήνα και εμείς συζητάμε με τη Νίνα Βελιγράδη, διευθύντρια του φεστιβάλ, για τον ανεξάρτητο κινηματογράφο που φιλοξενεί και συγκεκριμένα για την queer εκδοχή του.
Πείτε μας λίγα λόγια για το φεστιβάλ.
Το KINO ATHENS είναι το πρώτο Ευρωπαϊκά αναγνωρισμένο Ανεξάρτητο Φεστιβάλ της χώρας και αποτελούμε σπίτι των εννοιολογικά προκλητικών ταινιών. Επίσης, είμαστε και film society με προβολές και δράσεις καθ’ολη τη διάρκεια του χρόνου. Αποτελούμε, κατά κάποιο τρόπο, έναν μικρό διορθωτή για τις ταινίες που για διάφορους λόγους είχαμε χάσει στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια.
Παράλληλα, αποστολή μας είναι η ενίσχυση της συνολικής αποδοχής, η εξάλειψη των προκαταλήψεων, η προώθηση των πλεονεκτημάτων της διαφορετικότητας στην κοινωνία μας. Η έννοια της διαφορετικότητας είναι θεμελιώδης για εμάς και αποτελεί και μία ευρωπαϊκή αξία για ίση πρόσβαση σε όλους τους δημιουργούς και σε ίσες ευκαιρίες επιλογής και προγραμματισμού ταινιών.
Το KINO ATHENS σχεδιάστηκε στην Νέα Υόρκη το 2013, σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Upper Side. Προσπαθήσαμε τότε να το κάνουμε πραγματικότητα, όμως, δυστυχώς τότε δεν τα καταφέραμε. Μας πήρε 10 χρόνια και μία πανδημία για να βρούμε την ωριμότητα να το κάνουμε πραγματικότητα. Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας, άνοιξα τα παλιά μου συρτάρια για να τα τακτοποιήσω και βρήκα τον φάκελο του project του 2013 και απλά το κάναμε πραγματικότητα. Κυριολεκτικά βγήκε από το συρτάρι.
Αρχικά ξεκινήσαμε με προβολές κάθε Πέμπτη στον φιλόξενο χώρο του Bios και φτάνουμε στο τώρα στην 2η μας χρονιά του Διεθνούς Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου της Αθήνας να είμαστε υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Σε επίπεδο οργανισμού εξελισσόμαστε κάθε μέρα που περνάει. Φέτος το Φεστιβάλ αύξησε τις ημέρες διεξαγωγής του, τους φιλοξενούμενους χώρους, τα φυσικά τα τμήματα του προγράμματος εντάσσοντάς ένα Εθνικό Διαγωνιστικό με τον εγχώριο κινηματογράφο και το τμήμα KINOJunior για τους νέους θεατές, το μέλλον του σινεμά.
Πόσο και γιατί είναι σημαντική για το φεστιβάλ η ανάδειξη και προβολή ταινιών με κουήρ περιεχόμενο;
Οι queer ταινίες που εντάσσονται στον προγραμματισμό μας δεν εντάσσονται διότι είναι queer, εντάσσονται διότι είναι καλλιτεχνικά επαρκείς. Το Φεστιβάλ είναι εναντίων των διακρίσεων και ενθαρρύνει την διαφορετικότητα στην καλλιτεχνική έκφραση. Αναζητούμε πρωτότυπους τρόπους για να πεις μια ιστορία, μας ενδιαφέρει δηλαδή πάρα πολύ η διαφορετικότητα στον τρόπο με τον οποίο αφηγείται ένας δημιουργός μία ιστορία ή στον τρόπο με τον οποίο κάνει μια ταινία. Ακόμα και η ποικιλία στη φόρμα των ταινιών, άλλες είναι σε φιλμ, άλλες σε διαφορετικές μορφές ψηφιακών αρχείων. Είναι διάφορα format ταινιών τα οποία τα έχουμε χωρίσει στις προβολές μας ανά venue. Μας ενδιαφέρει επίσης η γεωγραφική ποικιλία, να μην είναι ταινίες μόνο από την Ευρώπη, αλλά από όλο τον πλανήτη. Και ναι οι queer ταινίες το κάνουν, μας δίνουν διαφορετικές ιστορίες και πρωτότυπους τρόπους αφήγησης.
Φέτος είμαστε πολύ χαρούμενοι που έχουμε στο πρόγραμμά την ταινία «Παταγονία» του Simone Bozzelli από το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Λοκάρνο. Η ταινία είναι γυρισμένη σε φιλμ 16μμ στην ύπαιθρο του Αμπρούτσο (ανατολικά της Ρώμης). Πρόκειται για ένα εκρηκτικό road movie και εκκεντρικό love story με έντονη την επιθυμία για απόδραση. Μας άρεσε πολύ η γεωγραφική αναφορά του τίτλου Παταγονία ή Γη του Πυρός. Μας άρεσε η ιδέα της εξιδανίκευσης ενός τόπου που δεν έχει όρια. Μας άρεσε το περιβάλλον φτιαγμένο από κατασκηνωτές και η απουσία ριζών. Είναι, ίσως, από τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα του queer σινεμά της φετινής χρονιάς.
Επίσης, το «Είδα το Πρόσωπο του Διαβόλου» της Julia Kowalaski από την Quinzaine των Κανών αποτελεί εξαιρετικό δείγμα γραφής queer κινηματογράφου. Η ταινία εστιάζει στην θεματική των χωρών που κυριαρχεί η θρησκεία και σου γεμίζουν το κεφάλι με την ιδέα ότι δεν είσαι φυσιολογικός επειδή έχεις διαφορετικό τρόπο ζωής. Τα αποτελέσματα; οι έφηβοι που είναι χαμένοι στο σώμα τους ή στη σεξουαλικότητά τους να χρειάζονται εξορκισμό για να απομακρύνει το “κακό” από μέσα τους. Είναι σαγηνευτικό, καλογραμμένο και σου αφήνει αυτή την αίσθηση της ασάφειας που τουλάχιστον εμένα με έλκει πολύ στις ταινίες.
Τέλος, το απίστευτα διασκεδαστικό «Dildotectonics» της Tomás Paula Marques, όπου Κεραμικοί dildo υπερβαίνουν τα cis-normative sex toys ενός απαγορευμένου έρωτα μεταξύ της Josefa και της Maria κατά τη διάρκεια της Ιεράς Εξέτασης. Η ταινία αποτελεί μία ελεύθερη διέξοδο στην αναζήτηση της ηδονής, απαλλαγμένη από καθωσπρεπισμούς.
Επαναλαμβάνω, οι παραπάνω ταινίες δεν επιλέχτηκαν γιατί είναι queer αλλά γιατί είναι εξαιρετικά πρωτότυπες στις ιστορίες που αφηγούνται και γνησίως ενδιαφέρουσες.
Πληροφορίες:
Τοποθεσία: Τεχνόπολη, Σεράφειο Δήμου Αθηναίων, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος
Ημερομηνίες: 1-10 Μαρτίου 2024
Περισσότερες πληροφορίες: kinoathens.org
Αναλυτικό Πρόγραμμα Προβολών και Δράσεων εδώ.
Φωτογραφίες: (c)Ilias Tsepas
