Το πρώτο κουδούνι ακούστηκε σήμερα σε πολλά σχολεία της χώρας (κάποια έμειναν κλειστά, λόγω των πρόσφατων καταστροφών). Μαζί με την πρώτη «καλημέρα» από το εκπαιδευτικό προσωπικό και ο καθιερωμένος αγιασμός, καθώς και τα λόγια του παπά για μια … χριστιανικά ορθόδοξη εκπαίδευση.
Τον περασμένο Μάιο η προβολή της πολυβραβευμένης σουηδικής ταινίας μικρού μήκους “Shower Boys” σε μαθητές και μαθήτριες Δ’ δημοτικού, έγινε θέμα δημόσιας συζήτησης με ομοφοβικό πρόσημο. Έξαλλοι γονείς και κηδεμόνες (αλλά και οι δικηγόροι τους) με τη δασκάλα που προσπάθησε να κάνει τα παιδιά τους «ανώμαλα και ομοφυλόφιλα». Με το ίδιο επιχείρημα και κάποιοι γονείς στην Κόρινθο, πριν λίγες μέρες, αντέδρασαν στην απόφαση να βαφτεί το δημοτικό των παιδιών τους στα χρώματα του ουράνιου τόξου (πιστεύουν πως πρόκειται για προπαγάνδρα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας).
Και όλα αυτά ενώ το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στη χώρα μας παραπαίει, το οποίο συχνά παραλείπεται ή περιορίζεται σε όρους βιολογίας. Καμία κουβέντα για ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητες, όπως καμία κουβέντα δεν γίνεται γύρω από έννοιες όπως η «συναίνεση». Σε αυτό συναινεί και η μη οργανωμένη και συστηματική ένταξη του μαθήματος σε όλες τις βαθμίδες, η οποία αφήνει εκτεθειμένους τις/τους εκπαιδευτικούς, οι οποίες/οι πολλές φορές στοχοποιούνται όταν η δουλειά τους συναντήσει σκοταδιστικές φωνές.
«Περιμένουμε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο προστασίας για τις/τους εκπαιδευτικούς που επιλέγουν να μιλήσουν για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα στην τάξη τους, ώστε να μην κινδυνεύουν να βρεθούν στα δικαστήρια ή να τιμωρηθούν, όπως έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις», είχε δηλώσει στο ΑΝΤΙVIRUS(με αφορμή το αφιέρωμα για εκλογικά αποτελέσματα) η Έλενα Σκαρπίδου από το Πολύχρωμο σχολείο. «Αντίθετα, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ενθαρρύνονται να είναι συμπεριληπτικές/-κοί και να συνδέουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα επιτελώντας το καθήκον τους απέναντι σε όλα τα παιδιά».
Και η ίδια ανέφερε πως είναι απαραίτητο η πολιτεία να εντάξει το μάθημα της Συμπεριληπτικής Ολοκληρωμένης Σεξουαλικής Εκπαίδευσης (ΣΟΣΕ), «με ολοκληρωμένο, συμπεριληπτικό και συστηματικό τρόπο σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και να επιμορφώσει κατάλληλα το εκπαιδευτικό προσωπικό».
Πέρα από την προστασία, το ζήτημα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών είναι εξίσου σημαντική, αφού πολλές φορές καθηγητές και δάσκαλοι φαίνεται να μεταδίδουν στα παιδιά τις δικές τους αναχρονιστικές και κακοποιητικές απόψεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα, στο οποίο καθηγήτρια σε Γυμνάσιο απέρριψε εργασία μαθήτριας επειδή είχε να κάνει με την ομοφοβία. «Δεν μετράω την εργασία σου γιατί δεν υποστηρίζω λούγκρες», ήταν η απάντηση της καθηγήτριας».
«Έχουμε καθυστερήσει»
«Έχουμε καθυστερήσει πολύ σε σχέση με τις προηγμένες χώρες του δυτικού κόσμου και οι συνέπειες έχουν γίνει πια ξεκάθαρες (βλ. ελληνικό #metoo, γυναικοκτονίες, ενδοοικογενειακή βία, περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, αυτοκτονίες ΛΟΑΤΚΙ+ εφήβων και νεαρών ατόμων εξ αιτίας του ΛΟΑΤΚΙ+ εκφοβισμού, των διακρίσεων και της βίας κ.α.)», αναφέρει χαρακτηριστικά η κα. Σκαρπίδου αναδεικνύοντας και το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού, που βιώνουν χιλιάδες ΛΟΑΤΚΙ+ νεαρά άτομα (κι όχι μόνο).
«Σε ένα αληθινά συμπεριληπτικό σχολείο οι ΛΟΑΤΚΙ+ μαθήτριες/-ές, τα παιδιά με ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς και τα μέλη της οικογένειας, καθώς και οι ΛΟΑΤΚΙ+ εκπαιδευτικοί, νιώθουν ότι αναγνωρίζονται και είναι αποδεκτά, ενθαρρύνονται και έχουν πραγματικές ευκαιρίες να πάρουν πρωτοβουλίες, να εκφραστούν και να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Το συμπεριληπτικό και δημοκρατικό σχολείο δεν αποκλείει κανένα παιδί. Για να γίνει αυτό χρειάζεται κατ’ αρχάς να εφαρμοστεί ο νόμος για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία, ο οποίος, μετά από παρέμβαση των ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεων, συμπεριλαμβάνει τον εκφοβισμό λόγω φύλου ή σεξουαλικότητας (ομοφοβικός, αμφιφοβικός), λόγω ταυτότητας φύλου (τρανσφοβικός), λόγω έκφρασης φύλου και χαρακτηριστικών φύλου (ιντερφοβικός). Του ΛΟΑΤΚΙ+ εκφοβισμού δηλαδή, που έως τώρα αποσιωπάται, αν και είναι η πιο συχνή μορφή εκφοβισμού και έχει τεράστιο αντίκτυπο στα άτομα που τον δέχονται, στα άτομα που τον ασκούν, στις/στους παρατηρήτριες/-τές και στο σχολείο στο οποίο λαμβάνει χώρα, και έχει σοβαρές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία, όπως υποδεικνύουν και αποδεικνύουν τα διεθνή δεδομένα και οι έρευνες, σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό, αλλά και εθνικό επίπεδο. Για την αντιμετώπισή του είναι αναγκαίο να σταλούν κατευθυντήριες γραμμές στα σχολεία, όπου χρειάζεται να είναι ξεκάθαρα και ρητά διατυπωμένος ο σεβασμός των δικαιωμάτων τωνΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και να υπάρχει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο αναφοράς σχετικά με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αυτό είναι το πρώτο που περιμένουμε από το Υπουργείο Παιδείας και χρειάζεται να γίνει άμεσα, καθώς η κατάσταση που επικρατεί συνιστά διάκριση και παραβιάζει την αρχή του ασφαλούς σχολείου για όλα τα παιδιά».
Ήταν το περασμένο Απρίλιο, όταν ένα τρανς άτομο δέχθηκε επίθεση στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Το περιστατικό συνέβη στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και έχει προκαλέσει αναταραχή στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Συγκεκριμένα μια ομάδα φοιτητών επιτέθηκαν στον θύμα, προκαλώντας χτυπήματα με γροθιές και κλωτσιές, ενώ πέταξαν και μπογιές. Λίγες εβδομάδες, πριν ένα 15χρονος μαθητής βίωσε βασανιστήρια σε αίθουσα διδασκαλίας στο Αρσάκειο, όταν έξι μαθητές, πέντε αγόρια και ένα κορίτσι, τον ακινητοποίησαν και στη συνέχεια του πέρασαν πετονιά στο λαιμό και στο υπόλοιπο το σώμα του.
