Ανδρομάχη Κουτσουλέντη
Για θεραπεία των «πνευματικών ασθενειών» και αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας μέσω της μετάνοιας, κάνει λόγο το κείμενο που θα διαβαστεί στους ναούς την Κυριακή, με αφορμή το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο.
Η επιστολή, η οποία είναι αποτέλεσμα της συνεδρίασης που διεξήγαγε η Ιερά Σύνοδος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αναφέρει τις πέντε κεντρικές θέσεις του έργου της εκκλησίας – μία εξ αυτών και η θεραπεία των «πνευματικών ασθενειών».
«Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία ποιμαίνει, δηλαδή θεραπεύει τίς πνευματικές ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, ὥστε οἱ Χριστιανοί νά ζοῦν σέ κοινωνία μέ τόν Χριστό καί τούς ἀδελφούς τους, νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν φιλαυτία καί νά ἀναπτυχθῆ ἡ φιλοθεΐα καί ἡ φιλανθρωπία, δηλαδή ἡ ἰδιοτελής, φίλαυτη ἀγάπη νά γίνη ἀνιδιοτελής ἀγάπη», αναφέρει συγκεκριμένα σε αυτό το σημείο.
Στη συνέχεια, αναλύει τη θέση της εκκλησίας γύρω από το μυστήριο του γάμου, το δημογραφικό, και εξηγεί γιατί είναι αντίθετη ως προς την ισότητα στον γάμο. Μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι το νομοσχέδιο «προωθεί την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας», επιχείρημα που μας θυμίζει τις πρόσφατες ομοφοβικές δηλώσεις του Δημήτρη Κουτσούμπα.
«Καί αὐτή ἡ σαφής ἀπόφασή της στηρίζεται στό ὅτι “οἱ ἐμπνευστές τοῦ νομοσχεδίου καί οἱ συνευδοκοῦντες σέ αὐτό προωθοῦν τήν κατάργηση τῆς πατρότητας καί τῆς μητρότητας καί τήν μετατροπή τους σέ οὐδέτερη γονεϊκότητα, τήν ἐξαφάνιση τῶν ρόλων τῶν δύο φύλων μέσα στήν οἰκογένεια καί θέτουν πάνω ἀπό τά συμφέροντα τῶν μελλοντικῶν παιδιῶν τίς σεξουαλικές ἐπιλογές τῶν ὁμοφυλοφίλων ἐνηλίκων”», γράφει η εγκύκλιος.
Συμπληρώνει, επίσης, ότι η ανακοίνωση γίνεται «με αίσθημα ποιμαντικής αγάπης», καθώς και ότι η ομοφυλοφιλία, η οποία καταδικάζεται από την εκκλησιαστική παράδοση, «αντιμετωπίζεται με τη μετάνοια, η οποία είναι αλλαγή τρόπου ζωής».
«Ὅλα τά ἀνωτέρω ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀνακοινώνει σέ ὅλα τά μέλη της “μέ αἴσθημα ποιμαντικῆς εὐθύνης καί ἀγάπης”, διότι ὄχι μόνο ὁ λεγόμενος “γάμος τῶν ὁμοφυλοφίλων” εἶναι ἀνατροπή τοῦ Χριστιανικοῦ Γάμου καί τοῦ θεσμοῦ τῆς πατροπαράδοτης ἑλληνικῆς οἰκογένειας, ἀλλάζοντας τό πρότυπό της, ἀλλά καί διότι ἡ ὁμοφυλοφιλία ἔχει καταδικαστῆ ἀπό τήν σύνολη ἐκκλησιαστική παράδοση, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο (Ρωμ. α΄, 2432), καί ἀντιμετωπίζεται μέ τήν μετάνοια, ἡ ὁποία εἶναι ἀλλαγή τρόπου ζωῆς», αναφέρεται συγκεκριμένα.
Τέλος, προσθέτει ότι η εκκλησία «αγαπά τον κάθε αμαρτωλό» λέγοντας ότι: «καί αὐτός ἔχει τό “κατ’ εἰκόνα Θεοῦ” καί μπορεῖ νά φθάση στό “καθ’ ὁμοίωσιν”, ἐάν συνεργήση στήν Χάρη τοῦ Θεοῦ».
Με το συγκεκριμένο κείμενο, η εκκλησία επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά ότι δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει μια ρητορική που να προσιδιάζει σε «θεραπείες» μεταστροφής. Η ομοφυλοφιλία, σύμφωνα με το κείμενο, γίνεται αντιληπτή ως μια επιλογή που εμπίπτει στην αμαρτία, και η εκκλησία ως «νοσοκομείο» είναι αυτή που θα έρθει να αντιμετωπίσει αυτήν την «πνευματική ασθένεια».
Για ακόμη μια φορά, γίνεται αντιληπτή η ανάγκη να ποινικοποιηθούν οι «θεραπείες» μεταστροφής εξ’ολοκλήρου, και ιδιαιτέρως στο πλαίσιο της εκκλησίας, που τώρα αναπαράγει αυτόν τον αντιεπιστημονικό και επικύνδυνο λόγο, ανενόχλητη.
