Μετά από την επίθεση που δέχθηκε ένα γκέι ζευγάρι σε σιδηροδρομικό σταθμό της Ρώμης τον περασμένο Φεβρουάριο, η απαίτηση ενός συγκεκριμένος αιτήματος έγινε πιο έντονο στην Ιταλία: ένας νόμος για τα εγκλήματα μίσους για την καταπολέμηση της ομοφοβίας και της τρανσφοβίας.
«Δύο νεαροί ξυλοκοπήθηκαν για ένα φιλί», είχε σχολιάσει τότε ο Nicola Zingaretti, κυβερνήτης της ιταλικής περιφέρειας Λάτσιο.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια αποτελεί μια μελέτη περίπτωσης για το πώς τα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα έχουν αναδειχθεί στο προσκήνιο ενός κοινωνικού πολέμου που συμβαίνει στην Ευρώπη. Η ιταλική ακροδεξιά απέρριψε τον προτεινόμενο νόμο – ο οποίος θα παρείχε επίσης νέες προστασίες σε γυναίκες και σε ανάπηρα άτομα – με τη δικαιολογία της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας». Το Βατικανό ανησύχησε ότι τα καθολικά σχολεία θα πρέπει να διοργανώσουν εκδηλώσεις για μια εθνική ημέρα κατά της ομο/τρανσφοβίας.
Σε μια αναμέτρηση την περασμένη εβδομάδα, η ιταλική Γερουσία απέρριψε το νομοσχέδιο, ξεσηκώνοντας τους συντηρητικούς νομοθέτες, οι οποίοι ξέσπασαν σε θερμά χειροκροτήματα. Οι υποστηρικτές τον νομοσχεδίου χαρακτήρισαν την εξέλιξη αυτή ως ασυμβίβαστη με τις δυτικοευρωπαϊκές αξίες. Η Pina Picierno, Ιταλίδα ευρωβουλεύτρια του έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει την ψηφοφορία ως «μία από τις χειρότερες σελίδες στην ιστορία της ιταλικής δημοκρατίας».
Όλη αυτή η συζήτηση στην Ιταλία είναι περισσότερο απόδειξη του πώς η Ευρώπη παλεύει με αυτό που ο συγγραφέας Mark Gevisser αποκαλεί «ροζ γραμμή» — τη διαίρεσή της στα έθνη που υποστηρίζουν τα γκέι δικαιώματα και σ΄αυτά που τα αντιμάχονται. Στην ίδια ήπειρο που ξεκίνησαν οι γκέι γάμοι, η διαίρεση έχει αναδειχθεί σε ένα μεγάλο υπαρξιακό ζήτημα.
Οι διαμάχες μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ακραία συντηρητικών κυβερνήσεων στην Πολωνία και την Ουγγαρία γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Παίρνοντας ως παράδειγμα τη Ρωσία, οι Πολωνοί νομοθέτες επεξεργάζονται έναν νόμο που θα μπορούσε να απαγορεύσει τις παρελάσεις υπερηφάνειας. Η απόρριψη του νόμου κατά της ομοφοβίας από την Ιταλία συνέβη σε μια χώρα που συνεχίζει να απορρίπτει τη θέση της Δυτικής Ευρώπης, υπέρ της ισότητας στον γάμο. Στη γειτονική Γαλλία, όπου η εθνικίστρια Marine Le Pen κλίνει προς τους ομοφυλόφιλους ψηφοφόρους, ο (πιο) ακροδεξιός αντίπαλός της, Éric Zemmour, ακολουθεί μια λιγότερο συμπεριληπτική (και περισσότερο ομοφοβική) γραμμή.
«Είναι μια βεβήλωση του γάμου», δήλωσε πρόσφατα ο Zemmour σχετικά με τον γάμο ομοφύλων ζευγαριών. «Είναι μια παρωδία του γάμου».
Η συζήτηση για τα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα στην Ευρώπη έχει απήχηση και στην άλλη μεριά του ατλαντικού και αντίκτυπο σε αυτό που ορισμένες οργανώσεις δικαιωμάτων αποκαλούν «πολιτική ομοφοβία», την ομοφοβία δηλαδή ως πολιτική στρατηγική.
Μία αρθρογράφος της Boston Globe Renée Graham έγραψε ότι ένας συντηρητικός νομοθέτης στο Τέξας εξετάζει εάν η ισότητα στον γάμο μπορεί να ακυρωθεί εντός της πολιτείας, χρησιμοποιώντας έναν παρόμοιο νομικό μοχλό με τον αυστηρό νόμο της πολιτείας για τις αμβλώσεις.
Στην Ευρώπη, εν τω μεταξύ, η Πολωνία βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια δαπανηρή δικαστική διαμάχη με την ΕΕ. για τα πολιτικοποιημένα δικαστήρια της, τα οποία έχουν αποφασίσει ότι οι πολωνικοί νόμοι υπερισχύουν των ευρωπαϊκών σε αμφισβήτηση των ιδρυτικών αρχών. Αρκετοί ακροδεξιοί διερωτώνται εάν η αντίθεση στα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα μπορεί να είναι μια νικηφόρα πολιτική στρατηγική στην Ευρώπη. Αν και οι Ιταλοί βρίσκονται σε χαμηλότερη θέση από άλλους Δυτικοευρωπαίους σε σχέση με την αποδοχή των ΛΟΑΤ+ δικαιωμάτων, οι έρευνες έδειξαν ευρεία υποστήριξη στη νομοθεσία για τα εγκλήματα μίσους.
Το χάσμα στην Ευρώπη εξακολουθεί να είναι κατά κύριο λόγο ένα χάσμα μεταξύ Δύσης-Ανατολής, με τη Δυτική Ευρώπη να φιλοξενεί τα πιο φιλικά έθνη της για τα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα και την Ανατολική Ευρώπη να περιλαμβάνει μερικά από τα πιο εχθρικά.
Ωστόσο, η έντονη συζήτηση στη γηραιά ήπειρο υποδηλώνει ότι τα ίσα δικαιώματα για όλους δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί εύκολα, με την “ταυτότητα φύλου” να αποτελεί ένα καυτό θέμα που ενοχλεί την ακροδεξιά και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού εδώ και χρόνια.
Οι ακροδεξιές απόψεις στην Ευρώπη δεν είναι, φυσικά, τίποτα καινούργιο — και έχουν πλέον ενισχυθεί. Αλλά οι Ευρωπαίοι ακροδεξιοί ηγέτες, όπως ο Ολλανδός Geert Wilders και η Γαλλίδα Le Pen, στοχοποιούν συχνότερα μετανάστες, απ΄ότι γκέι άτομα, χαρακτηρίζοντας τους εαυτούς τους μέχρι και προστάτες της κοινότητας. Οι φιλελεύθεροι Ευρωπαίοι νομοθέτες έχουν κατηγορήσει τον Πούτιν για χρηματοδότηση του ακτιβισμού ενάντια στα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα και τις αμβλώσεις στην Ευρώπη.
Πουθενά, όμως, το θέμα δεν αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο για την ακεραιότητα της ΕΕ από ό,τι στην Πολωνία και την Ουγγαρία, με τις νομοθετικές προσπάθειες κατά των ΛΑΟΤ+ να υποστηρίζονται από δεξιές κυβερνήσεις.
Αυτές οι χώρες βρίσκονται τώρα στο επίκεντρο της συζήτησης όχι μόνο για τις «βασικές ευρωπαϊκές αξίες», αλλά και για το εάν μπορούν και πρέπει να παραμείνουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
με πληροφορίες από washingtonpost.com
