Εννιά ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις συμπαραστέκονται στην Έλενα Ακρίτα

Ανακοίνωση συμπαράστασης στην Έλενα Ακρίτα έστειλαν στα ΜΜΕ εννιά ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις. Αφορμή ήταν απόφαση δικαστηρίου που «δικαίωσε» τον Μάρκο Σεφερλή έναντι κριτικού άρθρου που δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».

«Τι έκανε η Έλενα Ακρίτα για να αξίζει αυτή την ποινή;» Αναρωτιούνται εννιά ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις με κοινή ανακοίνωσή τους, μετά την επιδίκαση προστίμου 8.000 ευρώ. Και αναλύουν τους λόγους για τους οποίους συμπαρίστανται σε μια «υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όπως τη χαρακτηρίζουν:

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Έλενα Ακρίτα σύμφωνα με απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών πρέπει να καταβάλει 8.000 ευρώ στον Μάρκο Σεφερλή για κείμενο που είχε γράψει στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» το 2018, όταν οι θεατρικοί επιχειρηματίες του θεάτρου Παλλάς αποφάσισαν να διακόψουν την συνεργασία τους μαζί του.

Τι έκανε η Έλενα Ακρίτα για να αξίζει αυτή την ποινή;

Δημοσίευσε ένα κείμενο που διαπιστώνει ό,τι ακριβώς νιώθουμε πολλές/ πολλοί / πολλά, ότι δηλαδή η σάτιρα του κ. Σεφερλή δε μας προκαλεί γέλια. Τουναντίον, γίνεται αντιληπτή από εμάς όπως και από πολλές κατηγορίες ανθρώπων που αποτελούν σταθερά «τους χαρακτήρες» στους οποίους στηρίζεται για να προκαλεί το γέλιο στο κοινό του, ως κακοποιητική. Ένα κοινό που μάλλον δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για το αν η αντίδρασή του γέλιου του μπορεί να είναι κακοποιητική για κάποιον άλλον συνάνθρωπό του.

Στην ιστορία της θεατρικής αναπαράστασης, υπήρξαν πολλά θεάματα που στηρίχθηκαν στην «παλιά καλή συνταγή» του παρελθόντος, στις επιδείξεις των «Τεράτων»: τα περίφημα “Freak shows” που ήταν πολύ δημοφιλή τις περασμένες δεκαετίες και εύκολα μπορούσες να βρεις ένα “Τέρας” για να “θαυμάσεις” την παράσταση του, σε καρναβάλια, στο τσίρκο ή στα πανηγύρια.

Οι θεατρικές παραστάσεις του Μάρκου Σεφερλή μπορεί να μην κρύβουν πίσω από κουρτίνες τον άνθρωπο – Ελέφαντα, ή την Γυναίκα με τα τέσσερα πόδια αλλά, ανεξάρτητα από το ποια μπορεί να είναι η υποκειμενική τοποθέτηση του δημιουργού τους, πόσο διαφοροποιούνται στην αντίληψη του θεατή, όταν οι πρωταγωνιστές του, τα «τέρατά» του, οι πραγματικοί ήρωες, είναι οι γυναίκες άλλοτε ως «γυναικάρες» και άλλοτε ως «γυναικούλες», οι άνθρωποι με σωματικές δυσμορφίες, οι γκέι κ.ο.κ.

Στις δικές του παραστάσεις ο μπρουτάλ και μάτσο Έλληνας αφέντης- αρσενικό έχει πάντα δίκιο, οι γυναίκες ή είναι σημαντικές στη σεξουαλικοποιημένη τους διάσταση, υπηρετώντας το ένστικτο του ανωτέρω σερνικού, αλλιώς είναι «μπάζα» και άρα δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Γιατί -ως γνωστόν- ο άντρας ο πολλά βαρύς «με τα μπάζα δεν χτίζει», οι άνθρωποι με σωματικές δυσμορφίες είναι για να σπάμε πλάκα μαζί τους και οι γκέι είναι για κράξιμο, φτερά, πούπουλα, και ξεφώνημα.

Ομοφοβία, χοντροφοβία, σεξισμός

Ποιο είναι όμως το όριο που χωρίζει τους απογόνους του Αριστοφάνη από ένα ομοφοβικό, χοντροφοβικό και σεξιστικό κρεσέντο επί σκηνής; Ένα κρεσέντο επικίνδυνο που μπολιάζει το κοινό του με σεξισμό, ομοφοβία, ξενοφοβία και μπόλικο λαϊκισμό σε μια διαδικασία «ψυχαγωγίας» που νομιμοποιεί όλα τα ζωώδη ένστικτα; Μήπως, η αντιμετώπιση της κοινωνικής απαξίας προς κοινωνικές ομάδες, ως «πλάκας» ή ως «σάτιρας» σταδιακά, εκπαιδεύει και συνεπώς, νομιμοποιεί όλες και όλους αυτούς που στα σχολεία και στις σχολές κάνουν «φάρσες» παρόμοιου τύπου σε κάθε Βαγγέλη Γιακουμάκη, που κοροϊδεύουν στην δουλειά τον γκέι συνάδελφο, που κράζουν τις γυναίκες όταν έχουν παραπάνω κιλά ή ξανθά μαλλιά.

Αποφάσεις, λοιπόν, δικαστηρίων που δεν στέκονται στο πλευρό του αδυνάτου, του χλευαζόμενου, που δεν παιδαγωγούν, που αντί να βάζουν φρένο, αν δεν επιτρέπουν, τουλάχιστον ανέχονται, να χτίζονται συνειδήσεις έτοιμες να λειτουργήσουν σαν τον όχλο του Κολοσσαίου που επίσης έδινε «στον λαό» το θέαμα που ζητούσε αιώνες πριν.

Το δικαστήριο σήμερα μας είπε ότι σε αυτή τη χώρα είναι ανεκτό, να αισθάνονται ότι κακοποιούνται από και επί σκηνής, γυναίκες, ξένοι, χοντροί, γκέι κ.ο.κ χωρίς να κουνιέται φύλλο.

Το βασικότερο όμως, είναι ότι το δικαστήριο είπε ότι πρέπει να πληρώσει αυτός που αντιστάθηκε και αρνήθηκε να συμπράξει στο συναίσθημα του εξευτελισμού των συνανθρώπων του.

Πρέπει να πληρώσει ο υπερασπιστής!

Η Έλενα Ακρίτα, συνεπώς, οφείλει να πληρώσει γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί με την πένα της όσους χρησιμοποιούνται σχηματικά, ως σύγχρονα «τέρατα» και τόλμησε να παροτρύνει τον κ. Σεφερλή να βγάλει γέλιο με αστεία που δεν θα στοχοποιούν άλλους ανθρώπους. Δηλαδή το πανανθρωπίνως αυτονόητο.

Γιατί αν ως κοινωνία, με όλους της τους θεσμούς, εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι έχουμε το δικαίωμα να περιθωριοποιούμε, να χλευάζουμε, να σπάμε πλάκα με την προσβολή της αξιοπρέπειας του έτερου, ή ακόμα και να ανεχόμαστε τέτοια φαινόμενα ως απαθείς θεατές, τότε έχουμε πρόβλημα βαθύ και ηθικό και θεσμικό.

Ως οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στην Έλενα Ακρίτα και τον απόλυτο σεβασμό μας, που ακόμα και με προσωπικό τίμημα, αδιαπραγμάτευτα συνεχίζει να είναι με την σωστή πλευρά της ιστορίας και να υπερασπίζεται τα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και τις ζωές μας.

Εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας στην Έλενα Ακρίτα και σε όσους δημιουργούς σπρώχνουν την ιστορία της αληθινής ισότητας μπροστά. Όχι, δεν γνωρίζουμε τον κ. Σεφερλή προσωπικά, και ούτε έχουμε και κανένα λόγο να τον μάθουμε , εξάλλου. Φροντίζει ο ίδιος να αυτοσυστήνεται καλλιτεχνικά, όπως εκείνος νομίζει ότι του ταιριάζει. Απλώς, η αισθητική μας, και ως κομμάτι της ηθικής μας, απέχει. Εμείς, θα μείνουμε με την Έλενα Ακρίτα.

Υπογράφουν οι οργανώσεις:

· Οικογένειες Ουράνιο Τόξο

· Rainbow Seniors

· Υπερήφανοι Γονείς

· Proud Seniors Greece

· Thessaloniki Pride – Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης

· Πολύχρωμο Σχολείο – Rainbow School

· Colour Youth, Κοινότητα Lgbtq Νέων Αθήνας

· ΛΟΑΤ ΑμεΑ – Greek LGBT PwD

· Ελληνική Κοινότητα Ίντερσεξ Intersex Greece

Πέτρος Αλεξανδρής

Στο Δημοτικό, όταν η δασκάλα μας έβαλε "Σκέφτομαι και γράφω" να πούμε τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε, απάντησα: Πρώτα γιατρός και όταν γεράσω περιπτεράς. Από μικρός μου άρεσε η ποικιλία και τη σύνταξη ούτε καν που τη σκεφτόμουνα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με σχολικές εφημερίδες και όταν πέρασα στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ άρχισα να δουλεύω κανονικά στον ειδικό τύπο σχεδόν από το πρώτο έτος. Το Αntivirus το αγαπάω όπως ο Αθηναίος το χωριό του. Ενώ είμαι αναγκασμένος να ζω από την κανονική μου δουλειά, το Antivirus είναι η πραγματική δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ που θα ήθελα να κάνω. Από το 2007 υπάρχει αυτή η σχέση αγάπης.




Δες και αυτό!