Ο Θάνος Ασκητής, γνωστός περιπατητής εκπομπών και μικρός εξερευνητής στη χώρα του Φαλλού, είχε την καλοσύνη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας να χαρίσει στο γυναικείο φύλο μία σπουδαία υπενθύμιση: Πως είμαστε, πράγματι, κατώτερες.
Θα μπορούσε κανείς να αγνοήσει τις γελοιότητες ανθρώπων που είναι γνωστοί για το χαμηλό τους συναισθητικό επίπεδο και την εκμετάλλευση της ιατρικής τους άδειας ώστε να προωθούν αερολογίες, αλλά η σιωπή ποτέ δεν έφερε τη λύση. Παίρνω την πρωτοβουλία να παρουσιάσω τις συμβουλές του και να τις απαντήσω:
“Το 50% των διαζυγίων οφείλεται στη μετατόπιση της δυναμικής ισχύος στις σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών” μας λέει.
Το 50% των διαζυγίων λοιπόν οφείλεται στο ότι η γυναίκα δεν αποδέχεται να έχει ο σύζυγος τη δύναμη ισχύος στη σχέση. Το σοκαριστικό αυτό νούμερο, αν είναι αληθές, αποκαλύπτει πως ο μισογυνισμός είναι τόσο έντονος εν έτει 2016, που υπάρχουν άντρες που δεν δύνανται να αντέξουν ισότητα στο γάμο. Αυτό θα μπορούσε να αποδείξει σε κάποιους πως όχι, ο φεμινισμός δεν τα έλυσε όλα με τη γυναικεία ψήφο, και πως ναι, χρειαζόμαστε ακόμα φεμινισμό. Την επόμενη φορά που θα νομίσεις ότι φεμινισμός είναι αυτό που όρισε ως φεμινισμό ένα δεκατριάρχονο στο Tumblr παλεύοντας να αυτοπροσδιοριστεί ως ρινόκερος, θυμίσου αυτό το ποσοστό.
“Το 1977” συνεχίζει ο Ασκητής, “αυτή η μέρα καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και γιορτάζεται μέχρι σήμερα, με τον ίδιο περίπου τρόπο, όπως ο Αγιος Βαλεντίνος, με τους άντρες να χαρίζουν λουλούδια στις γυναίκες τους, αλλά και δώρα.”
Κάνει όμως λάθος, γιατί πράγματι η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου εορτάζεται με την προσφορά λουλουδιών και δώρων, και αυτό καθόλου δε σημαίνει πως η γιορτή αφορά τις γυναίκες. Οι άντρες ανέκαθεν κερνούσαν τις γυναίκες και τους έκαναν ακριβά πολυτελή δώρα. Η τακτική αυτή προέρχεται από μία εποχή που η γυναίκα δεν είχε τη δυνατότητα να εργαστεί και να αποκτήσει τα δικά της χρήματα. Τα ακριβά δώρα ήταν η απόδειξη πως, μετά το γάμο, ο άντρας θα μπορέσει να συντηρίσει τη γυναίκα οικονομικά. Ήταν, μεταξύ άλλων, μία αγορά σάρκας. Σήμερα, στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, 1440 γυναίκες θα βιαστούν στην Αμερική μόνο.
“Η τάση των γυναικών, όπως αποδεικνύεται από την Ιστορία, ήταν πάντα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να γίνουν ισότιμες με τους άντρες.” Δεν ήταν όμως ποτέ τάση. Δεν ήταν μόδα. Ήταν ανάγκη. Το 2015, 293,066 γυναίκες βιάστηκαν στην Ευρώπη. Σε αυτό τον αριθμό δεν συμπεριλαμβάνονται τρανς γυναίκες, οι οποίες δεν ερωτήθησαν ποτέ για το βίωμά τους κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, καθώς δεν καταμετρήθηκαν ως γυναίκες.
Κάπως έτσι φτάνουμε στον προβληματισμό του Θάνου Ασκητή, όσον αφορά το κακό που προκάλεσε ο φεμινισμός:
“Η γυναίκα πλέον γινόταν δεκτή σε κολέγια και μπορούσε να σπουδάσει, άρα και να δημιουργήσει μια επαγγελματική πορεία. Το πρόβλημα εδώ είναι γνωστό. Το φεμινιστικό κίνημα, άθελά του, καθώς οι γυναίκες αποκτούσαν κοινωνικούς ρόλους που πριν δεν είχαν (εκτός από καλή μητέρα, καλή σύζυγος, καλή νοικοκυρά), κυρίως λόγω της επαγγελματικής ανέλιξης ξαφνικά μετέτρεψε τις γυναίκες σε άντρες!”
Η επαγγελματική ανέλιξη και η δυνατότητα να σπουδάσει κανείς, αποδεικνύει την ύπαρξη πέους ανάμεσα στα πόδια του. Θα ήταν αστείο, αν δεν έβγαινε από το στόμα κάποιου που κατέχει πτυχίο. Θα ήταν αστείο, αν δεν κινδύνευαν ζωές εξαιτίας αυτού του ανθρώπου. Και τέλος, θα ήταν αστείο αν δεν υπήρχαν ακόμη 25 χώρες στον κόσμο, μεταξύ των οποίων το Αφγανιστάν, η Αιθιοπία, και η Νιγηρία, στις οποίες η πρόσβαση σε εκπαιδευτικά ιδρύματα επιτρέπεται μόνο σε παιδιά γένους αρσενικού. Θα ήταν αστείο αν η δεκαεξάχρονη Μαλάλα δεν είχε πυροβοληθεί δημόσια, σε κεντρικό δρόμο του Πακιστάν, και αν δεν είχε νοσηλευτεί για μήνες σε κώμα με μία σφαίρα σφηνωμένη στον εγκέφαλό της. Το έγκλημά της; Ήθελε να πάει σχολείο, αλλά ήταν κορίτσι.
“Παρότι οι γυναίκες κάνουν πολλά πράγματα εξίσου καλά με τους άντρες, όπως διακρίνονται ισότιμα στον τομέα των επιστημών, είναι ανώφελο να δείχνουν ίσες σε όλα.”
Και το ομολογώ, αμέτρητες φορές πίστεψα κι εγώ πως είναι ανώφελο. Το πίστεψα όταν είπα κάποτε στη δασκάλα μου ότι δεν θέλω να κάνω ποτέ παιδιά και μου είπε “σους!” και “να μην τα λες αυτά, θα σε ακούσουν οι άντρες όταν μεγαλώσεις και ποιος θα σε πάρει;” Το πίστεψα όταν έπρεπε να κρύψω από κάποιον που με ενδιέφερε τον αριθμό αντρών με τον οποίο έχω πάει, παρότι αυτός είχε πάει με περισσότερες και δε χρειάστηκε να το κρύψει. Το πίστεψα όταν κάποτε έδιωξαν συμμαθήτρια από την τάξη γιατί φορούσε τιραντάκι. Τιραντάκι φορούσα κι εγώ, αλλά εκείνη είχε πολύ μεγαλύτερο στήθος, και προκαλούσε περισσότερο. Το πίστεψα όταν το στήθος μιας κοπέλας στάθηκε αφορμή να στερηθεί τη μόρφωσή της, έστω και για μία ώρα.
“Τα σύγχρονα στερεότυπα για τη γυναίκα λένε ότι όσο πιο ανεξάρτητη είναι, τόσο πιο πολύ θα ενδιαφέρονται οι άντρες για εκείνη.”
Και μια σύγχρονη φεμινίστρια απαντά πως, όσο πιο ανεξάρτητη είναι μια γυναίκα, τόσο δεν ενδιαφέρεται για το αν ενδιαφέρονται οι άντρες για εκείνη.
“Το μήνυμα για την Ημέρα της Γυναίκας είναι: Ενας άνδρας πάντα σας περιμένει!” καταλήγει ο Ασκητής, και τίποτα δε θα μπορούσε να είναι πιο προσβλητικό από αυτό.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι για αγάπες και λουλούδια. Είναι για την κατάλυση της πατριαρχίας, τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, τους επιζήσαντες βιασμών, κλειτοριδεκτομών, συνοικεσίων, σεξιστικών διακρίσεων. Είναι για τις σεξεργάτριες, τις στρίπερς, τις παρθένες που δεν είναι γεροντοκόρες, τις πολυγαμικές που δεν είναι τσούλες, τις λεσβίες, τις ανύπαντρες μητέρες και τις άτεκνες παντρεμένες.
“Ένας άνδρας πάντα σας περιμένει.”
Κάθε μέρα, άνδρες βρίσκουν αυτό για το οποίο περιμένουν. Την τελευταία δεκαετία, οι Αμερικάνοι στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν έφτασαν τους 6.488. Μέσα στην ίδια δεκαετία, οι γυναίκες που δολοφονήθηκαν στην Αμερική από τους συζύγους τους, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, έφτασαν τις 11.766.
Το γεγονός πως ο Θάνος Ασκητής εκφέρει παραληρηματικό λόγο έναντι κάθε μειονότητας που γνωρίζει, και δεν του έχει αφαιρεθεί το πτυχίο όλα αυτά τα χρόνια, έχει πολλά να δείξει για το επίπεδο ισότητας και αντιληπτικότητας της κοινωνίας μας. Η κοινωνία και η επιστήμη τον αποδέχονται, ή έστω, συνυπάρχουν ανενόχλητοι μαζί του.
Ενώ με τις τρανς γυναίκες όχι. Ενώ με τις ανύπαντρες πολύτεκνες όχι.
Θυμίσου το αυτό, την επόμενη φορά που θα σκεφτείς ότι δε χρειαζόμαστε φεμινισμό.
