Αυτοί είναι οι “διαφορετικοί” πολιτικοί της Ευρώπης

Μπορεί για τα ελληνικά δεδομένα η ύπαρξη ενός ανοιχτά gay πολιτικού να αποτελεί ακόμα μια ιστορία ταμπού, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως για την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου όλο και περισσότερα άτομα που ασχολούνται με τα κοινά αποφασίζουν να μιλήσουν ανοιχτά για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Δείτε κάποια από αυτά…

Γιόχανα Σιγκουρδαντότιρ

Πρώην αεροσυνοδός και υπάλληλος γραφείου, εντάχθηκε το 1978 στο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ισλανδίας και αναρριχήθηκε σταδιακά στην ηγεσία του. Τον Φεβρουάριο του 2009, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την υπό πτώχευση χώρα, έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ισλανδίας, καθώς και η πρώτη ανοιχτά ομοφυλόφιλη αρχηγός κυβέρνησης της σύγχρονης ιστορίας. Στις 27 Ιουνίου 2010, με την εφαρμογή του νόμου που καθιστά νόμιμο το γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, η σύντροφός της, Γιονίνα Λεοσντότιρ, έγινε η πρώτη… κυρία της Ισλανδίας καθώς ήρθε σε γάμου κοινωνία με την πρωθυπουργό! Η Σιγκουρδαντότιρ ανακοίνωσε το 2012 ότι δεν θα είναι υποψήφια στις εκλογές του 2013 και ότι θα παραιτούνταν από την πολιτική.

Σαβιέ Μπετέλ

Σε ηλικία μόλις 40 ετών ο πρόεδρος του κόμματος των Φιλελευθέρων διαδέχτηκε το 2013 στην πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου τον επί 18 χρόνια επικεφαλής της χώρας, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Νωρίτερα είχε διατελέσει δήμαρχος της πόλης του Λουξεμβούργου και βουλευτής με το Δημοκρατικό Κόμμα.

Ο Μπετέλ έχει δηλώσει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του από το 2008 και το 2010 σύναψε σύμφωνο συμβίωσης με τον Βέλγο αρχιτέκτονα Ντεστέν Γκοτιέ (αριστερά στη φωτ.), με τον οποίο και ζει μαζί. Ο «κύριος 100.000 βολτ», όπως τον αποκαλούν λόγω της αστείρευτης ενέργειάς του, είπε το «ναι» στον Γκοτιέ όταν η μόλις έξι μηνών κυβέρνησή του νομιμοποίησε τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών, ωστόσο η ημερομηνία αναμένεται να οριστεί μετά τον Ιανουάριο, οπότε και θα τεθεί ο νόμος σε ισχύ!

«Ζεις μόνο μια φορά και δεν θέλω να κρύβομαι», έχει δηλώσει επανειλημμένα, τονίζοντας παράλληλα ότι σνόμπαρε πάντα τις προσκλήσεις που του έστελναν στα πρώτα χρόνια του στην πολιτική και απευθύνονταν στον «κύριο και την κυρία Μπετέλ». «Πολύ απλά, αν δεν είναι καλεσμένος και ο Ντεστέν, δεν πηγαίνω ούτε εγώ», ξεκαθαρίζει.

Η περίπτωση του Λουξεμβούργου πάντως είναι μοναδική, αφού εκτός του Μπετέλ και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός του, Ετιέν Σνάιντερ, είναι ομοφυλόφιλος!

Ελιο Ντι Ρούπο

Το 2011 ο ηγέτης του σοσιαλιστικού κόμματος του Βελγίου έγινε ο πρώτος γαλλόφωνος πρωθυπουργός στο Βέλγιο μετά από 40 χρόνια, αλλά και ο πρώτος… ομοφυλόφιλος στην ιστορία της χώρας.

Ο διάσημος για τα κόκκινα παπιγιόν του Ντι Ρούπο είχε κατηγορηθεί το 1996 για σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικα αγόρια. Η κατηγορία αποδείχθηκε ψευδής, ωστόσο είχε δηλώσει πως σκέφτηκε ακόμη και να αυτοκτονήσει αν δεν αθωωνόταν πλήρως. Οι δημοσιογράφοι τον ακολουθούσαν παντού μέχρι που όταν κάποια στιγμή του φώναξαν ότι είναι γκέι, ο ντι Ρούπο γύρισε και απάντησε «Ναι είμαι. Και λοιπόν;» Εύλογα η αποκάλυψη είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση στη χώρα, ωστόσο ο ίδιος δεν μετάνιωσε ποτέ. «Ο κόσμος είχε σαστίσει με την απάντησή μου. Ήταν μια ειλικρινής, αληθινή απάντηση», ανέφερε στον βιογράφο του.

Ο 63χρονος Ντι Ρούπο, πρώην διδάκτωρ Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, βρέθηκε κυριολεκτικά απ’ τα αλώνια στα σαλόνια, καθώς ήταν παιδί πάμφτωχης 10μελους οικογένειας. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα όταν ήταν ενός έτους, ενώ η αγράμματη μητέρα του είχε αναγκαστεί – λόγω ανέχειας – να δώσει τρία από τα αδέρφια του σε ορφανοτροφείο.

Μπερτράν Ντελανοέ

Οι Γάλλοι είναι εξοικειωμένοι με την ομοφυλοφιλία στην πολιτική, αφού από το 2001 έως το Μάρτιο του 2014 δήμαρχος του Παρισιού ήταν ο Μπερτράν Ντελανοέ. Αποκάλυψε δημοσίως την ομοφυλοφιλία του κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συνέντευξης το 1998 και ενόσω διατηρούσε το υψηλότερο αξίωμα της πόλης, δεν δίσταζε να παρελαύνει κάθε χρόνο ως επικεφαλής της παρέλασης του «Gay Pride» στο Παρίσι.

Γκουίντο Βεστερβέλε

Πρώην αρχηγός του Κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) της Γερμανίας, συμμετείχε στην κυβέρνηση ως αντικαγκελάριος και Υπουργός Εξωτερικών από το 2009 έως το 2011. Δικηγόρος στο επάγγελμα, υπήρξε ο πρώτος γκέι πολιτικός που κατείχε έστω το ένα από τα δύο αυτά αξιώματα. Το 2010 παρέστη στο πάρτι των 50ων γενεθλίων της Ανγκελα Μέρκελ παρέα με τον αγαπημένο του Μίχαελ Μροντς.

Κλάους Βοβεράιτ

Διετέλεσε για 13 ολόκληρα χρόνια (2001-2014) δήμαρχος Βερολίνου. Εξαιρετικά δημοφιλής, αποκάλυψε τον ερωτικό του προσανατολισμό κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος με την φράση: «Είμαι γκέι… και είναι εντάξει!». Με το τέλος της ομιλίας του, ύστερα από ελάχιστα δευτερόλεπτα αμηχανίας, οι σύνεδροι τον καταχειροκρότησαν εγκάρδια κι ένθερμα. Ομοφυλόφιλο δήμαρχο είχε και το Αμβούργο από το 2001 έως το 2010, τον Ολο Φον Μπόιστ.

Φρεντερίκ Μιτεράν

Και όμως ο ανιψιός του θρυλικού Φρανσουά, πρώην διακεκριμένος Υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας (2009-2012), έχει δηλώσει ανοιχτά ότι είναι αμφισεξουαλικός. Σε αυτοβιογραφία του μάλιστα που δημοσίευσε τον Οκτώβριο του 2013, ο πρώην ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συγγραφέας, δεν δίστασε να αποκαλύψει ότι συχνά – πυκνά ένιωθε έλξη για συναδέλφους του υπουργούς, πρεσβευτές και τηλεοπτικούς αστέρες.

Κορίν Μάουχ

Μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Ελβετίας, η 54χρονη Μάουχ εξελέγη δήμαρχος της Ζυρίχης το 2009 και παραμένει έως και σήμερα η «πρώτη κυρία» της πόλης. Είναι η πρώτη δήμαρχος στην ιστορία της Ζυρίχης που παραδέχτηκε ανοιχτά ότι είναι γκέι.

Τόμπιας Λέναρτ Μπίλστρομ

Διετέλεσε υπουργός Μετανάστευσης και Πολιτικής Ασύλου στη σουηδική κυβέρνηση και από το Σεπτέμβριο του 2014 είναι πρόεδρος του σουηδικού κοινοβουλίου. Μολονότι έχει δηλώσει αμφισεξουαλικός είναι παντρεμένος με τη Σοφία Ακερμαν, με την οποία έχει αποκτήσει μία κόρη.

Κρις Σμιθ

Ηταν ο πρώτος Αγγλος βουλευτής, πιθανόν και ο πρώτος πολιτικός στην Ευρώπη, που δημοσιοποίησε την ομοφυλοφιλία του, καθότι η σχετική αποκάλυψη έγινε το 1984. Υπήρξε και ο πρώτος γκέι υπουργός, ως υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ. Το 2005 έγινε παγκοσμίως γνωστός για άλλη μια «πρωτιά», ανακοινώνοντας ότι είναι φορές του HIV.

Μπεν Μπραντσόου

Πρώην ρεπόρτερ στο ραδιόφωνο του BBC, ο Μπραντσόου πολιτεύτηκε με το κόμμα των Εργατικών και από το 2009 έως το 2010 διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού. Την ίδια περίοδο υπουργική θέση κατείχε και ο επίσης ανοιχτά γκέι Πίτερ Μέιντελσον, ένας από τους πλέον ισχυρούς πολιτικούς του κόμματος των Εργατικών, με θητεία σε πολλές και σημαντικές δημόσιες θέσεις.