Η αστυνομία χρησιμοποιεί απαρχαιωμένους νόμους από το ’50 και το ’61 καθώς και ψευδείς κατηγορίες για να φυλακίσει gay άτομα.
Την τελευταία φορά του ο φοιτητής Shady Ragab προσπάθησε να επισκεφτεί τον φίλο του Andrew Medhat στη φυλακή, τον έδιωξαν.
“Τους εκλιπαρούσαμε… απλά ήθελα να του ευχηθώ καλό Πάσχα. Δεν του έδωσαν ούτε το φαγητό που του φέραμε” , είπε ο Ragab, που είναι Μουσουλμάνος, αλλά γιορτάζει με τον φίλο του τις γιορτές της χριστιανοσύνης. Ο Shady δεν είναι καν βέβαιος ότι ο Medhat είχε ενημερωθεί για την επίσκεψή του. Αυτό συνέβη ένα χρόνο πριν. Ο Ragab δεν τον έχει δει από τότε. Ξεσπά σε κλάματα όσο διηγείται την ιστορία.
Ο Ragab κι ο Medhat γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο μερικά χρόνια πριν κι είχαν αναπτύξει φιλία και μ’ άλλα δύο άτομα, που μπορούσαν να ανοιχτούν και να μοιραστούν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό με εμπιστοσύνη. Αλλά τον Μάρτιο του 2016 ο Medhat καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση για “προσβολή της δημόσιας αιδούς” και πορνεία. Είχε στείλει γυμνές φωτογραφίες μέσω του Grindr σε κάποιον άλλον και είχε κλείσει ραντεβού στην πλατεία Tahrir. Όταν τον συνέλαβαν κατάλαβε ότι ο άνδρας με τον οποίο είχε ραντεβού ήταν στην πραγματικότητα αστυνομικός.
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι παράνομη στην Αίγυπτο. Αλλά, από τα τέλη του ’90, η αστυνομία ξεκίνησε να θέτει σε ισχύ και να χρησιμοποιεί δύο παλιούς νόμους – τον νόμο κατά της πορνείας του 1950 και το νόμο του 1961 για την “προστασία της δημόσιας αιδούς” – με σκοπό να συλλαμβάνουν και να διώκουν άτομα από την LGBT κοινότητα. Το πιο γνωστό περιστατικό είναι μια επιδρομή, που έγινε στο Κάιρο το 2001 στο Queen Boat, ένα gay-friendly club στο Νείλο, όπου συνελήφθησαν 52 άτομα.
“Η αστυνομία σήμερα είναι τεχνολογικά ενημερωμένη” , δηλώνει η Dalia Abdel Hameed, διευθύντρια του προγράμματος για το φύλο στην Egyptian Initiative for Personal Rights (EIPR), περιγράφοντας στη συνέχεια την χρήση apps, όπως το Grindr για να συλλέγουν φωτογραφικό αποδεικτικό υλικό, να κλείνουν ραντεβού και να παγιδεύουν άτομα.
Ενώ ο Medhat βρισκόταν υπό κράτηση, η αστυνομία είπε στους γονείς του, ότι πήρε χρήματα και ότι τον έπιασαν σ’ ένα διαμέρισμα να πουλάει το κορμί του, σύμφωνα με τον Ragab. Οι δύο αυτοί ισχυρισμοί της αστυνομίας στοιχειοθετούν την υπόθεση περί πορνείας και “προσβολή της δημόσιας αιδούς” . Τον προήγαγαν σ’ ένα υπόγειο κελί στο αστυνομικό τμήμα al-Qasr al Aini, σε απόσταση πέντε λεπτών με τα πόδια από την πλατεία που έγινε η σύλληψη. «Η ανάκριση είναι το χειρότερο κομμάτι» , λέει η Abdel Hameed.
Σύμφωνα με τον Amr Abdel Rahman, καθηγητή νομικής από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου και επικεφαλής του προγράμματος των πολιτικών ελευθεριών της EIPR, που βρισκόταν στα κρατητήρια, υπάρχει ελλιπής επιτήρηση, οπότε ο κρατούμενος είναι ιδιαίτερα ευάλωτος τόσο απέναντι στους συγκρατούμενους όσο και στους ανακριτές. Το χειρότερο, λέει ο Abdel Rahman, είναι η επιστημονικά αμφίβολη πρωκτική εξέταση που γίνεται στους άνδρες κρατούμενους προκειμένου να αποδειχθεί αν έχουν ομοφυλοφιλική δραστηριότητα – ακόμη κι όταν τα υποτιθέμενα στοιχεία είναι εμφανέστατα, καθώς μπορεί να αποτελούν προϊόντα βιασμού μέσα στη φυλακή.
Η νομική βοήθεια κι η υποστήριξη είναι άλλο ένα νεφελώδες θέμα. Η νομική εμπειρία είναι γνωστή από τις LGBT ομάδες. Αλλά το κοινωνικό στίγμα οδηγεί συχνά τις οικογένειες στη λήψη μιας σπασμωδικής απόφασης, όπου συνήθως επιλέγεται η πιο συμβατική νομική επιλογή, ενός δικηγόρου που συνιστάται από την αστυνομία. Είτε η οικογένεια υποστηρίζει το παιδί της είτε όχι, τη σύνδεση με τις οργανώσεις θεωρείται δημόσια δήλωση. Ο Abdel Rahman συμφωνεί. Στην δική του υπόθεση, η οικογένειά του διάλεξε τον δικηγόρο που του υπέδειξε η αστυνομία, ο οποίος πληρώθηκε (103,5 ευρώ) απλά για να διαβάσει διαγώνια την υπόθεση και χωρίς να ενεργήσει προς το συμφέρον του εναγομένου.
Αυτός ο δικηγόρος, σε αντίθεση με τη συμβουλή ενός δικηγόρου από μια LGBT ομάδα, συνέστησε στον Medhat να δηλώσει ένοχος για πορνεία. Ο δικηγόρος δεν εμφανίστηκε καν στο δικαστήριο. Ο Ragab πιστεύει ότι υπάρχει οικονομική συμφωνία μεταξύ των αστυνομικών και των δικηγόρων που προτείνονται.
Ο Medhat τελικά κρίθηκε ένοχος. Ακριβή στοιχεία γι’ άλλες περιπτώσεις είναι δύσκολο να βρεθούν, αλλά από το 2016, οι New York Times ανέφεραν, ότι υπήρχαν τουλάχιστον 250 φυλακισμένα LGBTQ άτομα.
Τα αποτελέσματα σε βάθος χρόνου είναι εφιαλτικά. “Έχω δει απολύτως υγιή άτομα να πηγαίνουν στη φυλακή για 3 χρόνια και το πώς είναι όταν βγαίνουν” λέει ο Reem Shawky, ειδικός λογισμικού και φωτογράφος και προσθέτει: «Κάτι συμβαίνει που τους σπάει και δεν είναι ποτέ ξανά τα ίδια άτομα που ήταν πριν.»
Σύμφωνα με τον Ragab, η τρέχουσα καταστολή είναι συστημική και πολιτικοποιημένη, σε σχέση με μια γενικότερη προσπάθεια για τη δημιουργία τάξης και νομιμότητας στο τρέχον αιγυπτιακό καθεστώς. Υπό αυτές τις συνθήκες, η LGBTQ κοινότητα είναι ένας εύκολος στόχος.
Ανεξάρτητα απ’ αυτά, ο Ragab, ανυπομονεί να βρεθεί ξανά με το φίλο του, αλλά και για την γενικότερη αλλαγή:
«Ο καθένας παλεύει αυτή τη στιγμή. Είμαι σε αναμονή για την ημέρα που θα μπορώ να ανακοινώσω σε ολόκληρο τον κόσμο ότι είμαστε εδώ. Είμαστε οι φίλοι σας, τα αδέλφια σας, οι αδελφές σας, είμαστε στις οικογένειές σας. Κι είμαι σίγουρος, ότι μια μέρα θα γίνει κι αυτό. Δεν ντρέπομαι για την ομοφυλοφιλία μου, ποτέ.»
Πηγή: The Guardian
