Με αφορμή την ψήφιση του συμφώνου, το περιοδικό antivirus γυρίζει τον χρόνο πίσω και κυκλοφορεί το “πρώτο” του τεύχος, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για την ελληνική κοινωνία. Ένα τεύχος με δύο εξώφυλλα που δείχνουν ότι οι ομόφυλες σχέσεις έχουν βγει πλέον από την ντουλάπα και διεκδικούν την ορατότητα που αξίζουν.
Σε αυτό το πρώτο μ.Σ. (μετά Συμφώνου) τεύχος οι συντάκτες μας αλλά και σημαντικές προσωπικότητες από τον κόσμο της ΛΟΑΤ+ κοινότητας, της πολιτικής και της τέχνης σχολιάζουν αυτή τη μεγάλη αλλαγή, επισημαίνοντας με τον δικό τους τρόπο τα συμπεράσματά τους. Επίσης, ένα ολοκληρωμένο αφιέρωμα σχετικά με το πως ξεκίνησε η διεκδίκηση που οδήγησε στην τελική ψήφιση του συμφώνου.
Μην χάσετε την ευκαιρία να διαβάσετε την πρώτη αποκλειστική συνέντευξη της Marina & The Diamonds, λίγο πριν τη μεγάλη της συναυλία στην Ελλάδα το Μάρτιο, καθώς και την αγαπημένη Εβελίνα Παπούλια που μας μιλάει για τον ρόλο της στο Victor/Victoria.
Τέλος, 4 ξεχωριστοί άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας συνομιλούν μεταξύ τους και μας δείχνουν τι έχει αλλάξει στον καθημερινό τρόπο ζωής, των ΛΟΑΤ+ ατόμων (τότε και τώρα).
[responsive-flipbook id=”antivirus_1_ms”]
Το πρώτο τεύχος μετά συμφώνου. Το πρώτο τεύχος μετά από μια κίνηση από την πολιτεία που επιτέλους αναγνωρίζει επίσημα τις ομόφυλες σχέσεις. Μια κίνηση που για τόσες και τόσους απο εμάς θεωρείται αυτονόητη. Και λίγη. Παρ’ όλα αυτά είναι μια αρχή και η πρώτη κίνηση με αρκετή βαρύτητα ωστε να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Και σίγουρα μια νίκη. Μια νίκη που ανήκει σε όλους και όλες που από τις απαρχές του ΛΟΑΤ* κινήματος στην Ελλάδα και οφείλει να αναγνωριστεί ως τέτοια. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία λοιπόν εμείς σπάμε την κανονική κυκλοφορία του περιοδικού μας εκδίδοντας ένα συλλεκτικό τεύχος με την συμμετοχή σημαντικών μελών και φίλων της κοινότητάς μας καθώς και καλλιτεχνών που εκφράζονται με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης και μοιράζονται μέσα από τις σελίδες μας το πως αυτό μπορεί ή δεν μπορεί να μετατρέψει τις ζωές μας. Στο ίδιο πνεύμα δημιουργήσαμε και τα εξώφυλλά μας, μετατρέποντας μια εμβληματική φωτογραφία μιας άλλης εποχής και άλλων συνθηκών σε μια φωτογραφία γιορτής στη σημερινή μας πραγματικότητα.
Κάτι που πιστεύω μπορεί να μας διδάξει αυτή η χρονική συγκυρία είναι επίσης το πόσο πιο αποδοτικές είναι οι δράσεις που γίνονται χέρι χέρι. Όχι ψυχαναγκαστικά, αλλα ειλικρινά. Άνθρωποι που αποφασιζόυν πως θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο και θέλουν να το κάνουν παρέα. Κάπως έτσι αναγεννάται τις επόμενες μέρες η Γραμμή Ψυχολογικής στήριξης. Και κάπως έτσι ελπίζω να εξελιχθούν όλοι οι υπόλοιποι αγώνες μας
Θα ήθελα να κλείσω αυτή τη στήλη όσο πιο αισιόδοξα. Και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ για να το κάνω είναι να μοιραστώ την βαθιά μου πεποίθηση πως με ειλικρινή πρόθεση, αγάπη και υπομονή μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα.
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος
