Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε και αξιότιμα μέλη της Επιτροπής, καταρχήν, ευχαριστούμε που μας καλέσατε και είμαστε εδώ.
Νομίζω ότι το ζήτημα των οικογενειών μας, είχε αρχίσει να αποτελεί την αιχμή του δόρατος γι’ αυτό το σχέδιο νόμου, που συζητάμε σήμερα.
Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω από τη δική μας πλευρά, είναι ότι το δικαίωμα στη γονεϊκότητα είναι καθολικό σε όλους τους ανθρώπους και απαγόρευση γονεϊκότητας δεν υπάρχει σε κανένα νομικό σύστημα κανενός κράτους του αναπτυγμένου κόσμου. Συστάσεις μπορούν να γίνουν, όταν υπάρχουν ιατρικά θέματα, προϋπάρχουσες ασθένειες κ.λπ., αλλά και πάλι η απόφαση να γίνει κάποιος γονιός, αφορά τον ίδιο και μόνο τον ίδιο.
Επομένως, κανείς δεν μπορεί να στερήσει από τους ΛΟΑΤ ανθρώπους το δικαίωμά τους, εάν και εφόσον, το επιθυμούν να γίνουν γονείς.
Τα ζευγάρια ίδιου φύλου, δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ως προς την ποιότητα της προσωπικής τους σχέσης, που να τα διαφοροποιούν από τα ετερόφυλα, σχέσεις αγάπης, συνεργασίας, κατανόησης, επίγνωσης καθήκοντος και ό,τι άλλο μπορεί να χαρακτηρίσει μια επιτυχή ομόφυλη, ετερόφυλη σχέση, που οδηγείται στην ολοκλήρωση μέσα από την οικογένεια με την απόκτηση παιδιών, μπορεί εξίσου καλά να υφίσταται και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Οι μονογονεϊκές οικογένειες υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στο μέλλον, με την ίδια και ίσως με μεγαλύτερη συχνότητα, καθώς, όλο και περισσότεροι ΛΟΑΤ άνθρωποι και νέα παιδιά δεν θέλει να απαρνηθούν το δικαιώματός τους στη γονεϊκότητα εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου τους.
Το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα, υποτίθεται ότι έρχεται να εξαλείψει μια διάκριση, παρόλα αυτά, προσθέτει αρκετές σε σχέση με τις οικογένειές μας και με τα παιδιά μας. Τη διάκριση αυτή, την ανέφερε ο κ. Μόσχος, δεν θα επιμείνω σ’ αυτό, γιατί είδε την παρουσιάσει σήμερα ο Συνήγορος του Πολίτη, όπως και ο Συνήγορος για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Τα παιδιά μας υπάρχουν, είναι εκεί, ο κ. Κωνσταντόπουλος, που ήταν τα προηγούμενα χρόνια Βουλευτής από τη Ν.Δ., με την επιστημονική του ιδιότητα ως Επίκουρος Καθηγητής Αναπτυξιακής και Κοινωνικής Παιδιατρικής στο Α.Π.Θ., δηλαδή, ως γιατρός, έχει επισημάνει, έχει αρθρογραφήσει και έχει πει ότι «τα παιδιά μας δεν είμαι φαντάσματα, αλλά μεγαλώνουν στη κοινωνία δίπλα στα άλλα παιδιά, στα παιδιά των ετερόφυλων ζευγαριών και τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών» και τα παιδιά μας δικαιούνται ίσες ευκαιρίες, σύμφωνα με τον κ. Κοντογιαννόπουλο, και όχι μόνο από εμένα και θα πρέπει να σταματήσει αυτός ο κοινωνικός αποκλεισμός, που δέχονται άμα τη εμφανίσει τους στο Ληξιαρχείο.
Δεν έχει γίνει κάτι σε σχέση με τις οικογένειές μας, αλλά ελπίζουμε ότι αυτό το σχέδιο νόμου, θα κάνει κάτι παραπάνω, ούτως ή άλλως οι οικογένειες μας υπάρχουν, είναι εκεί. Εάν εγώ αύριο πεθάνω, τα παιδιά μου θα πάνε ή σε κάποιον μακρινό συγγενή εξ αίματος ή σε κάποιο Ίδρυμα. Ο μακρινός συγγενής για να τους φάει την όποια περιουσία, που μπορεί να έχουν μέχρι την ενηλικίωσή τους ή αλλιώς σε κάποιο Ίδρυμα και δεν θα πάνε στη σύντροφό μου, που μαζί τα μεγαλώσαμε.
Επίσης, δεν καταλαβαίνω, γιατί εγώ νοούμε λιγότερο μάνα, από όλες εκείνες τις γυναίκες που μπορεί να είναι σήμερα εδώ, από την μάνα που μπορεί να έρθει από τον Σύλλογο Πολυτέκνων Ελλάδος, από οποιαδήποτε άλλη μάνα, γιατί εγώ είμαι λιγότερο;
Έτσι, με βάση και την πρόταση του Συνηγόρου του Πολίτη, εμείς προτείνουμε, σαν Οργάνωση, να μπει τροπολογία στο άρθρο 11 του νομοσχεδίου, ως εξής: «Γονική μέριμνα του προσώπου του φυσικού ή θετού τέκνου του ενός μέρους, το οποίο είτε έχει γεννηθεί, αναγνωρισθεί ή υιοθετηθεί πριν τη σύναψη συμφώνου ή είτε γεννήθηκε, αναγνωρίστηκε ή υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια του, ασκείται από κοινού με το άλλο μέρος του συμφώνου, εφόσον ο άλλος γονέας δεν υπάρχει, δεν είναι γνωστός ή γενικά, δεν έχει τη γονική μέριμνα.».
Το μόνο που ζητάμε είναι να αναγνωρίσετε το δικαίωμα των παιδιών μας να έχουν τους δύο γονείς. Σε όλα τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, όπου έχει τεθεί θέμα, βάζοντας πρώτα το καλό και το συμφέρον των παιδιών, τους έδωσαν το δικαίωμα να μεγαλώνουν με τους δύο γονείς τους.
Δε θα σας κουράσω άλλο, επειδή λένε ότι δεν έχει αποφανθεί η επιστήμη, στο υπόμνημα που θα υποβάλουμε, υπάρχουν εβδομήντα οκτώ μελέτες που αποδεικνύουν ότι τα παιδιά των ομογενειακών οικογενειών, μεγαλώνουν μια χαρά και καμιά φορά, καλύτερα και από ότι τα παιδιά των ετεροκανονικών πυρηνικών οικογενειών.
Επίσης, αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι η επιστήμη έχει αποφανθεί. Ο καθένας, απλώς, λέει τη δική του προσωπική άποψη, με βάση τα στερεότυπα που μπορεί να έχει στο μυαλό του. Ας αποφανθεί και η Πολιτεία, ώστε να μην είμαστε μια χώρα που έχουμε ανθρώπους δύο ταχυτήτων, οικογένειες δύο ταχυτήτων και ζούμε μέσα στη διάκριση.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.
ΣΤΕΛΛΑ ΜΠΕΛΙΑ
Πρόεδρος της Οργάνωσης «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο»
