newsroom
Υπάρχει ένα αστείο που έχω δει να κυκλοφορεί στην κουήρ κοινότητα των επιτραπέζιων (pen and paper) παιχνιδιών ρόλων (RPG): «Τουλάχιστον ένας από τους παίκτες στα τραπέζια μας χρησιμοποιεί έναν χαρακτήρα για να επεξεργαστεί θέματα ταυτότητας και εάν δεν ξέρεις ποιος είναι, τότε είσαι εσύ.» Ε, λοιπόν, εγώ ξέρω μια χαρά ποιος είναι αυτός ο παίκτης… είμαι εγώ.
Την ιστορία της περιγράφει η/το Amy Proudman.
Μεγαλώνοντας, ο Νόμος 28 (πολιτική της Θάτσερ, που απαγόρευε από το 1988-2000/03 την προώθηση της σεξουαλικότητας) ήταν σε ισχύ μέχρι να φτάσω στο λύκειο και η κατάργηση του το 2003 δεν εφαρμόστηκε στα μαθήματα αγωγής υγείας πριν το τελειώσω. Η τρανς εκπροσώπηση στην ποπ κουλτούρα ήταν περιορισμένη στη λειτουργία της ως ανέκδοτο. Έτσι, η εξερεύνηση του φύλου μου δεν προέκυψε από την εκπαίδευση, ή από κάποια ορατά πρότυπα, τα οποία είχαν στερήσει στη γενιά μου, αλλά από τη μόνη διέξοδο που είχα: το gaming.
Αρχικά, η διέξοδος μου είχε τη μορφή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών ρόλων. Αν και η δυνατότητα να δημιουργήσω ένα άβαταρ του εαυτού μου -του πραγματικού εαυτού που μου είχαν αρνηθεί την ευκαιρία να καταλάβω- προκαλούσε μία αίσθηση ανακούφισης, η φύση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών την περιόριζε. Μπορεί η χαρακτήρας μου να έμοιαζε με τη γυναίκα που ήθελα να ήμουν, όμως υπήρχε πάντα μία οθόνη ανάμεσα σε εκείνη κι εμένα. Συχνά δε μιλούσε, υπάρχοντας απλά ως μία σιωπηλή πρωταγωνίστρια. Η δυνατότητα να βάλω το όνομα της, το όνομα μου, ήταν απλά κοσμητική, το οποίο σήμαινε ότι δε θα μου αναφέρονταν ως εκείνη. Συχνά, ακόμα και οι αντωνυμίες της αποφεύγονταν προς χάρη κάποιου γενικού τίτλου για τον ήρωα του παιχνιδιού.
Ανακαλύπτοντας τα pen-and-paper στο πανεπιστήμιο, βρήκα ότι εκεί δεν υπήρχαν αυτοί οι περιορισμοί. Μπορούσα να παίξω ως ο εαυτός μου, το άτομο που ήθελα να είμαι, μαζί με άλλους ανθρώπους. Αντί για ηχογραφημένες ατάκες, ο κόσμος αποτελούταν από άλλα άτομα που χρησιμοποιούσαν το όνομα και τις αντωνυμίες μου. Ως ένα επιτραπέζιο RPG με σημαντική πολιτιστική επίδραση, το Dungeons & Dragons (D&D) ήταν αυτό που με εισήγαγε σ’ αυτό. Βρήκα ένα παιχνίδι που με ενθάρρυνε ενεργά να αναζητήσω διαφυγή από το άτομο μέσα στο οποίο ένιωθα ότι ήμουν παγιδευμένη. Όπως αναφέρεται και στο Player’s Handbook της πέμπτης έκδοσης του D&D: «Δε χρειάζεται να περιοριστείς στη δυαδική ιδέα του βιολογικού και κοινωνικού φύλου» και «μπορείς να παίξεις έναν θηλυκό χαρακτήρα που παρουσιάζεται ως άνδρας, ή έναν άνδρα που νοιώθει παγιδευμένος σε ένα θηλυκό σώμα».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί σε αυτή τη φάση ότι τίποτα δεν είναι εν γένει συμπεριληπτικό όσον αφορά τις κουήρ ταυτότητες. Είναι καθήκον όλων μας να κάνουμε τα τραπέζια μας ασφαλή για τα κουήρ άτομα που συμμετέχουν, κάτι το οποίο μπορεί καμιά φορά να διαφεύγει από το επίσημο υλικό. Για παράδειγμα, η ανανεωμένη περιπέτεια του D&D, Tomb of Horrors, από το Tales from the Yawning Portal του 2017, περιέχει ένα δωμάτιο το οποίο αντιστρέφει το alignment και το βιολογικό φύλο του χαρακτήρα σου χωρίς πολλή σκέψη για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει αυτό για τους τρανς χαρακτήρες ή για το πώς μπορεί να λειτουργεί σε non-binary χαρακτήρες. Παρόλα αυτά, ένας χώρος στον οποίο ήμουν ελεύθερη να εξερευνήσω πλήρως το φύλο μου ήταν λυτρωτικός και κάτι από το οποίο κρατήθηκα.
Η ελευθερία να εξερευνήσω το φύλο μου δεν προσφέρθηκε απλά μέσω του ενθαρρυντικού περιβάλλοντος, αλλά και με τη δυνατότητα να «διαψεύσω» αυτό που έκανα. Δεν υπήρχε απαίτηση να είμαι out, ενώ ακόμα δεν ήμουν εντελώς σίγουρη για το τι σημαίνει το φύλο για εμένα, δεν υπήρχε ανάγκη να κάνω coming out σε άλλους ελπίζοντας ότι θα με αποδεχτούν, ενώ η ίδια δεν καταλάβαινα τον εαυτό μου αρκετά, έτσι ώστε να με αναγνωρίζω ως τρανς. Αντί γι’ αυτό, έπαιζα απλά έναν χαρακτήρα -έπαιζα έναν άντρα στην πραγματική ζωή- γιατί όχι μία γυναίκα σε ένα χόμπι που παίζω για να ξεφύγω από την πραγματικότητα;
Η επιθυμία να εξερευνήσω και να πειραματιστώ με οδήγησε να παίξω με διάφορες ομάδες και σε ποικίλα παιχνίδια, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω σε μικρές ιστορίες (one-shots). Ενώ άλλοι παίκτες δοκίμαζαν διαφορετικά races και classes, τα οποία δεν ήταν σίγουρες/οι εάν θα ήθελαν να παίξουν σε μεγαλύτερης διάρκειας παιχνίδια, άδραξα την ευκαιρία να εγκαταλείψω το «ανδρικό» προσωπείο μου και για λίγες ώρες γινόμουν κάποιος άλλος, χωρίς κανένας να αναρωτιέται γιατί. Αυτή η συνεχής αλλαγή χαρακτήρων έγινε η ευκαιρία μου να εξερευνήσω διαφορετικές ιδέες που ένοιωθα για το φύλο. Ενώ μπορεί να μην καταλάβαινα τους όρους για να περιγράψω την ταυτότητα μου, αυτοί οι χαρακτήρες μου παρείχαν μία ευκαιρία για να μάθω τι θέση έχω και τι θέση θα ήθελα να έχω στον κόσμο.
Όλα αυτά συνέβαλαν στο χτίσιμο του πιο σημαντικού χαρακτήρα στο ταξίδι μου προς την ανακάλυψη του φύλου μου: της Kalrissa Mithcyra, μίας tiefling με ένα αυτοσχέδιο class· υβρίδιο μεταξύ cleric και wizard. H άφιξη της συνέβη, όταν η ταυτότητα μου ως τρανς γυναίκα είχε αποκρυσταλλωθεί, αλλά ο φόβος μου με κρατούσε μακριά από το επόμενο βήμα του coming out και της μετάβασης. Είχα σχεδιάσει τον χαρακτήρα, όταν ήμουν σε μία κατάσταση, όπου ήμουν σίγουρη για το ότι είμαι τρανς, αλλά δεν ήμουν out. Είχε έναν μεγαλύτερο ρόλο από οποιοδήποτε άλλο χαρακτήρα στο ταξίδι μου: τον ρόλο του να μου δώσει την αυτοπεποίθηση να κάνω coming out.
Ενώ οι προηγούμενοι χαρακτήρες μου έπαιζαν, κατ’ ανάγκη, στο όριο του φύλου, η Kalrissa διεύρυνε αυτό το όριο. Δεν ήταν απλά μία γυναίκα, ήταν επίσης τρανς. Αν και για πω την αλήθεια, υπήρξε ακόμα αυτό το περιθώριο της «διάψευσης». Έγραψα ότι είχε ένα ξεχασμένο, προ πολλού, όνομα πριν από αυτό που έχει τώρα (το όνομα δεν υπάρχει πουθενά· δε μου πήγαινε καρδιά να βρω το deadname της) και είχε αναζητήσει τη μαγεία για να ξεφύγει από κάποιο ανεπιθύμητο παρελθόν, όχι ξεκάθαρα τρανς, αλλά στο μυαλό μου αυτή η ιστορία ήταν τρανς.
Ως χαρακτήρας που έπαιζα σε μεγάλο campaign και όχι σε ένα one-shot, η Kalrissa μου έδωσε την ευκαιρία να εξερευνήσω διαφορετικές εκφράσεις του φύλου. Είχα μία δικαιολογία να δοκιμάσω να παρουσιαστώ με περισσότερο θηλυκούς τρόπους∙ η χαρακτήρας μου φορούσε μία κυματιστή ρόμπα και έντονο μέικ-απ και το κομμάτι του cosplay που υπάρχει στο D&D μου επέτρεπε να τα δοκιμάσω κι εγώ κρατώντας το περιθώριο της «διάψευσης». Το να ντύνομαι ως η Kalrissa αντιμετωπίζοντας εξαιρετικά μετριασμένες αντιδράσεις ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Και όλος αυτός ο φόβος του να εκτεθώ στον κόσμο; Τον εξαφάνισε σε λίγα μόλις παιχνίδια, κάνοντας ξεκάθαρο ότι η διαδικασία της μετάβασης ήταν κάτι που θα μπορούσα να επιδιώξω με ασφάλεια και κάτι που χρειαζόμουν.
Είναι σημαντικό να τονιστεί το ότι θα ήμουν τρανς και χωρίς το D&D, αλλά χωρίς αυτό ίσως να ήμουν ακόμη αυτό το φοβισμένο μικρό αγόρι που ονειρευόταν τη γυναίκα που λαχταρούσε να γίνει. Τώρα είμαι out σε μία ομάδα φίλων, η οποία σταδιακά μεγαλώνει, ενώ παράλληλα έχω ξεκινήσει και την μετάβαση. Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες, αλλά και τα παιχνίδια από μόνα τους, έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο στο ποια είμαι και στο ποια γίνομαι τελικά.
Υποσημειώσεις:
D&D: Ίσως το διασημότερο παιχνίδι ρόλων φαντασίας.
Section 28: Νόμος που μπήκε σε ισχύ στη Μεγάλη Βρετανία το 1988 και διατηρήθηκε μέχρι το 2000 στη Σκωτία και το 2003 στην Αγγλία και την Ουαλία. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό απαγορευόταν η «προώθηση την ομοφυλοφιλίας» από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης.
Class/race/alignment: Τεχνικοί όροι που χρησιμοποιούνται στο D&D. Ως class θα μπορούσε να περιγραφεί η εξειδίκευση ενός χαρακτήρα στη μάχη (π.χ το αυτοσχέδιο class της Kalrissa που είναι κάτι ανάμεσα σε wizard (μάγισσα) και cleric (ιέρεια), δύο classes που χρησιμοποιούν τη μαγεία με διαφορετικούς τρόπους), race είναι η φυλή (π.χ. η Kalrissa είναι ένα tiefling), και alignment ο ηθικός άξονας ενός χαρακτήρα.
Cosplay: Από τη σύμπτυξη των λέξεων costume και play. Χόμπι στο οποίο ντύνεσαι (συνήθως) ως ένας φανταστικός χαρακτήρας.
Επιμέλεια: Eiresh
