Το να μη μιλάς για τα LGBT+ άτομα, δε θα τα κάνει να εξαφανιστούν.
Η διαμάχη που αφορά στα LGBT+ μαθήματα σε δημοτικά σχολεία συνεχίστηκε και αυτή την εβδομάδα. Έπειτα από διαμαρτυρίες γονιών στο Parkfield Primary School στο Birmingham, τέσσερα επιπλέον σχολεία της πόλης σταμάτησαν να διδάσκουν μαθήματα σχετικά με τη διαφορετικότητα και τα LGBT+ ζητήματα εξ’ αιτίας των παραπόνων των γονιών. Το σχολείο Leigh Trust δήλωσε πως θα αναστείλει την πραγματοποίηση του “No Outsiders Project”, που διδάσκει την αποδοχή διαφορετικών κοινωνικών ομάδων.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, το “No Outsiders Project” δεν έχει να κάνει με τη σεξουαλική αγωγή, απλά ενημερώνει τα παιδιά για την ύπαρξη των LGBT+ ατόμων. Μέρος του προγράμματος αυτού είναι να διδαχθούν οι μαθητές τις θετικές αξίες της διαφορετικότητας, της ανοχής και της αποδοχής, μέσα από ένα ευρύ πρόγραμμα μαθημάτων που καλύπτει ζητήματα LGBT+ δικαιωμάτων, ομόφυλων σχέσεων, ταυτότητας φύλου, φυλής και θρησκείας. Σχολικοί σύμβουλοι υποστηρίζουν πως τα μαθήματα είναι απολύτως κατάλληλα για τα παιδιά αυτής της ηλικίας.
Οι εντάσεις κλιμακώθηκαν μετά την εμπλοκή του Shabana Mahmood στην υπόθεση, ο οποίος είναι τοπικό μέλος του Εργατικού Κόμματος και πήρε το μέρος των διαμαρτυρόμενων γονιών κατά των μαθημάτων.
Το γεγονός αυτό πυροδότησε έναν καταιγισμό επιπλέον παρεμβάσεων από διάφορα μέλη του Κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένου του Jess Phillips από το εργατικό κόμμα, ο οποίος τάχθηκε υπέρ των LGBT+ μαθημάτων. Στη συνέχεια, μια μικρή ομάδα κατοίκων της τοπικής κοινότητας βγήκαν στους δρόμους κραυγάζοντας πως η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη. Μοιράστηκαν ακόμη και φυλλάδια που σχολίαζαν το σεξουαλικό προσανατολισμό του υποδιευθυντή του σχολείου Andrew Moffat, ο οποίος συνέβαλε στη δημιουργία του “No Outsiders Project”.
Πρόσφατα, στην υπόθεση ενεπλέχθη και η Adrea Leadsom, μέλος του Συντηρητικού Κόμματος. Μιλώντας στον Nick Ferrari του LBC, δήλωσε πως είναι «απόλυτα σωστό» να μπορούν οι γονείς να μην επιτρέπουν στα παιδιά, μέχρι μια ορισμένη ηλικία, την παρακολούθηση LGBT+ μαθημάτων. Πρόσθεσε πως οι γονείς θα πρέπει να αποφασίζουν πότε θα «εκθέσουν τα παιδιά τους σε τέτοιου είδους πληροφορίες».
Η χρήση της λέξης “εκθέσουν”, της Leadsom, λες και τα LGBT+ άτομα είναι κάποιου είδους τοξική ακτινοβολία, δείχνει ακριβώς το λόγο για τον οποίο αυτή η διαμάχη έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις. Αποκαλύπτει, με οδυνηρή και αποκαρδιωτική σαφήνεια, πόση λίγη κατανόηση της LGBT+ ύπαρξης υπάρχει ακόμα μεταξύ των ετεροφυλόφιλων ατόμων. Επίσης, δείχνει ότι δεν πρόκειται απλά για ένα ζήτημα που αφορά την προσωπική άποψη κάποιου – η μισαλλοδοξία ευδοκιμεί στην κοινωνία γενικότερα.
Ο πολιτισμικός πόλεμος για τα LGBT+ μαθήματα σ’ αυτά τα σχολεία είναι ένα παράδειγμα του γιατί τα σχολεία δε θα πρέπει ποτέ να εξαναγκάζονται να υποκύψουν στη μισαλλοδοξία και στην ομοφοβία. Γιατί περί αυτού πρόκειται, αναμφισβήτητα. Αν δε νιώθεις άνετα με το να μαθαίνει το παιδί σου για τα LGBT+ άτομα – απλά για το ότι υπάρχουμε στον κόσμο – τότε είσαι ομοφοβικός. Είναι τόσο απλό.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι ίδιοι άνθρωποι που επιμένουν ότι τα παιδιά δε μπορούν να «κατανοήσουν» τις ομόφυλες σχέσεις, είναι συχνά εκείνοι που ρωτούν πεντάχρονα αγόρια αν «έχουν βρει κορίτσι» ή ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να βλέπουν ταινίες της Disney που προβάλλουν ετεροφυλικές σχέσεις. Όσο πιο πολύ αποκρύπτεται η ύπαρξη των LGBT+ ατόμων, τόσο περισσότερο taboo γίνεται. Το ότι οι γονείς δε θέλουν να καταλάβουν τις ομόφυλες σχέσεις, σίγουρα δε σημαίνει ότι τα παιδιά τους δε μπορούν.
Κάθε σχολείο στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει LGBT+ μαθητές και πιθανότατα ζευγάρια ομόφυλων γονιών. Το να επιτρέπεται σε σχολεία να εναντιώνονται αυτόνομα σε αυτό το πρόγραμμα μαθημάτων προτρέπει, όπως είδαμε, και άλλα σχολεία να εναντιωθούν. Θυμίζει σε άτομα όπως εγώ τις σκοτεινές εποχές του Section 28, όταν η gay ύπαρξή μου διαγραφόταν κατηγορηματικά από τα σχολεία. Μας υπενθυμίζει ακόμη, το πόσο εύθραυστα είναι τα δικαιώματα για τα οποία έχουμε παλέψει τόσο σκληρά, δεδομένου του ότι μια μειονότητα μπορεί να τα καταργήσει τόσο γρήγορα.
Το να μη μιλάς για τα LGBT+ άτομα, δε θα τα κάνει να εξαφανιστούν. Γνωρίζω με σιγουριά πως ήμουν gay στο δημοτικό. Και οι γονείς μου το ήξεραν επίσης. Η διαγραφή της ύπαρξής μας από το πρόγραμμα μαθημάτων, θα οδηγήσει στην περιθωριοποίηση των LGBT+ παιδιών, στην καταστροφή της ψυχικής τους υγείας και θα κάνει την επόμενη γενιά πολύ πιο ευάλωτη.
Δεν είναι δίκαιο τα παιδιά σε ορισμένες περιοχές να στερούνται τα οφέλη αυτών των πολύτιμων μαθημάτων ενώ άλλα να τα εισπράττουν. Όλοι οι δάσκαλοι στο Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να νιώσουν ενδυναμωμένοι και ελεύθεροι να αναφέρουν τα LGBT+ άτομα μέσα στη σχολική αίθουσα. Αυτό μας προστατεύει. Για παράδειγμα, πώς θα προστατευτούν τα παιδιά από ομοφοβικό bullying αν ακόμα και το να αναφερόμαστε σε LGBT+ άτομα αποτελεί πρόβλημα;
Τα παιδιά διδάσκονται στο σχολείο από μικρή ηλικία να σέβονται διαφορετικές θρησκείες. Οι μαθητές δεν προτρέπονται να υιοθετήσουν κάποια θρησκεία, απλά μαθαίνουν για τις αξίες του και γιατί θα πρέπει να σεβόμαστε όσους τις ασπάζονται. Τα LGBT+ μαθήματα δε θα κάνουν τα παιδιά gay, όπως τα θρησκευτικά δεν έκαναν εμένα Βουδιστή ή Μουσουλμάνο. Ο ρόλος τους είναι απλά εκπαιδευτικός.
Αν και το ζήτημα δεν αφορά μόνο τα LGBT+ παιδιά. Είναι ζωτικής σημασίας για όλους. Διδάσκει στα ετεροφυλόφιλα παιδιά ότι δεν υπάρχει τίποτα τρομακτικό σχετικά με τους gay ανθρώπους. Μακροπρόθεσμα, θα ωφελήσει τα δικά τους παιδιά, αλλά και αυτούς τους ίδιους, αν μεγαλώνοντας αμφισβητήσουν τις αναχρονιστικές τους απόψεις.
Αυτό ακριβώς όμως αφορά η αντίδραση στο project : τη διαιώνιση ενός συστήματος σιωπής που καταπιέζει και πλήττει τα LGBT+ άτομα. Σ’ αυτά τα σχολεία βλέπουμε τι συμβαίνει όταν τα δικαιώματα καταρρέουν. Μέχρι στιγμής, φαίνεται πως δίνεται προτεραιότητα στα δικαιώματα ομοφοβικών γονιών έναντι των δικαιωμάτων ανίσχυρων παιδιών.
Τα LGBT+ παιδιά αξίζουν να γνωρίζουν ότι δεν έχουν να ντρέπονται για τίποτα και ότι είναι φυσιολογικοί άνθρωποι. Σε έναν κόσμο όπου ακόμα κυριαρχεί η ετεροφυλοφιλία, το να μη λες τίποτα είναι μια μορφή αδιαφορίας. Το Section 28 μπορεί να βρίσκεται πίσω μας, όμως αυτή η πρόσφατη διένεξη δείχνει πως η μάχη για την LGBT+ συμπεριληπτικότητα στα σχολεία δεν έχει ακόμη τελειώσει.
