Σε έχει γ*μήσει ποτέ γυναίκα;

Κατερίνα Βρανά

Είναι Κυριακή. Έχουμε φτάσει από τους πρώτους με τον Α. για να την παράσταση «Ντερμπεντέρισσα» της Κατερίνας Βρανά στο ARCH Live Stage στην Κωνσταντινουπόλεως. Του λέω την τελευταία φορά που ήρθα σε αυτό το μαγαζί. Λεγόταν αλλιώς, ήταν λίγο πριν κλείσουν τα μαγαζιά για την πανδημία. Ήταν νομίζω η τελευταία μου φορά σε live πριν την καραντίνα: Τραγουδούσαν η Γλυκερία με τη Μελίνα Κανά.

Τελείως διαφορετικό κοινό σε σχέση με την Κατερίνα Βρανά.

Καθήσαμε λοιπόν αυτή τη φορά στο πλάι, σε ένα τραπέζι, γιατί δεν είχαμε κάνει κράτηση, για να κάτσουμε στα μπροστινά. Άσε που φοβηθήκαμε μη μας κάνει καμιά ερώτηση, όπως κάνουν συνήθως στα stand-up.

Τελικά, δεν έκανε καθόλου crowd work με την έννοια που το κάνουν κάποιοι Έλληνες stand-up κωμικοί, ούτε βέβαια όπως το κάνουν κάποιοι ξένοι όπως η Jessica Kirson. Να την ψάξετε, Αμερικανοεβραία λεσβία, με χιούμορ που «κόβει» και φωνή με τζαζ μέταλλο.

Οπότε άφοβα, αν θέλετε να πάτε πρώτο τραπέζι-πίστα στην τελευταία παράσταση της Κατερίνας αυτή την Κυριακή 28 Απριλίου, μπορείτε να το κλείσετε τηλεφωνικά, αφού έχετε αγοράσει εισιτήριο από το more.com. Δεν ξέρω πόσα θα έχουν μείνει βέβαια μέχρι να ανέβει αυτό το άρθρο. Μετά θα συνεχίσει στην Κύπρο και σε πανευρωπαϊκή περιοδεία, με παλιό και καινούριο υλικό, στα αγγλικά.

Γιατί όμως να πάτε να τη δείτε;

Γιατί θα δείτε για πρώτη φορά καθιστό stand-up. Και όχι το ντεμέκ, στο σκαμπό. Θα δείτε το «βαρύ» καθιστό, στην πλουμιστή, στρασάτη αναπηρική καρέκλα.

Θα δείτε μια γυναίκα ντερμπεντέρισσα με τα όλα της. Με τις τακουνάρες της, με τις παγέτες της, με το κέφι της για τη ζωή, για τους άντρες, για την καύλα της.

Και θα την ακούσετε να κάνει κωμωδία με ασυνήθιστα θέματα όπως η περίοδος, αλλά και συνηθισμένα, όπως το βρίσιμο όταν οδηγάμε στο αμάξι.

Συγκεκριμένα, τη φράση «Σε έχει γ*μήσει ποτέ γυναίκα;» την ξεστόμισε η βοηθός και νοσοκόμα της Κατερίνας, όταν οδηγούσε το αμάξι σε έναν άλλον οδηγό. Θα ακούσετε κι αυτή την ιστορία…

Εκείνη η βραδιά είχε πολύ ωραία ενέργεια. Ακόμα και σε δύσκολα θέματα, το κοινό ήταν εκεί. Έχει μια λάμψη, μια γοητεία αυτή η γυναίκα. Σε καθηλώνει. Στην καρέκλα σου.

Πέτρος Αλεξανδρής

Στο Δημοτικό, όταν η δασκάλα μας έβαλε "Σκέφτομαι και γράφω" να πούμε τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε, απάντησα: Πρώτα γιατρός και όταν γεράσω περιπτεράς. Από μικρός μου άρεσε η ποικιλία και τη σύνταξη ούτε καν που τη σκεφτόμουνα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με σχολικές εφημερίδες και όταν πέρασα στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ άρχισα να δουλεύω κανονικά στον ειδικό τύπο σχεδόν από το πρώτο έτος. Το Αntivirus το αγαπάω όπως ο Αθηναίος το χωριό του. Ενώ είμαι αναγκασμένος να ζω από την κανονική μου δουλειά, το Antivirus είναι η πραγματική δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ που θα ήθελα να κάνω. Από το 2007 υπάρχει αυτή η σχέση αγάπης.




Δες και αυτό!