“Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση το να μπορείς να ασφαλίσεις το σύντροφό σου ιδιαίτερα τώρα σε περιόδους κρίσης που ο άλλος μπορεί να είναι άνεργος (ασφάλεια υγείας και επιδόματα κοινωνικής ασφάλειας). Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση το να μπορεί να πάρετε μαζί άδεια το καλοκαίρι, να συνυπηρετήσετε στην ίδια πόλη όπως ισχύει στον γάμο που κάνει εφικτή τη συμβίωση και την οικογενειακή ζωή.”
Με αυτά τα λόγια περιέγραψε το υπαρκτό πρόβλημα, που αντιμετωπίζουν πολλά ομόφυλα ζευγάρια στην καθημερινότητά τους και που δεν έχει καμία σχέση με το τι κάνουν στο κρεβάτι τους, η βουλεύτρια Β’ Αθηνών, Βασιλική Κατριβάνου, εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ για το νομοσχέδιο περί Συμφώνου Συμβίωσης, που συζητείται από τη Δευτέρα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.
Συγκεκριμένα, την πρώτη μέρα της συζήτησης, είπε:
“Ακούγεται κατά καιρούς από πολλές μεριές η εξής φράση: «Το τι κάνει κάποιος-α στο κρεββάτι ή στην ιδιωτική του ζωή είναι δική του υπόθεση και επιλογή». Βεβαίως, αλλά εδώ δεν μιλάμε για το τι κάνει κάποιος ή κάποια στο κρεβάτι του ούτε για το αν… εφαρμόζει το Καμασούτρα. Μιλάμε για τη συμβίωση, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν, έναντι του κράτους, για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις στον δημόσιο χώρο.
Πριν από όλα, το αν είναι κανείς ΛΟΑTKI δεν είναι επιλογή. Είναι θέμα σεξουαλικού προσανατολισμού, συνδέεται με τη φύση του ανθρώπου, είναι κομμάτι της φύσης και της έκφρασης της σεξουαλικότητάς του αν είναι gay ή λεσβία.
Και, βεβαίως, δεν είναι ιδιωτική υπόθεση το αν είσαι αόρατος, περιθωριοποιημένος, και πολίτης β΄ κατηγορίας.
Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση το να μπορείς να ασφαλίσεις το σύντροφό σου ιδιαίτερα τώρα σε περιόδους κρίσης που ο άλλος μπορεί να είναι άνεργος (ασφάλεια υγείας και επιδόματα κοινωνικής ασφάλειας).
Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση το να μπορεί να πάρετε μαζί άδεια το καλοκαίρι, να συνυπηρετήσετε στην ίδια πόλη όπως ισχύει στον γάμο που κάνει εφικτή τη συμβίωση και την οικογενειακή ζωή.
Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση το να μπορείς να είσαι μαζί του στην εντατική και να ενημερώνεσαι για την υγεία του, να μπορείς να μείνεις στο σπίτι σας όταν αυτός πεθάνει, το να μπορείς να κληρονομήσεις τα υπάρχοντά σας ύστερα από μια ζωή που τα μοιραστήκατε ή και τα αποκτήσατε μαζί.
Και, προχωρώντας παραπέρα να κρατάς από το χέρι τον σύντροφό σου ή να τον φιλάς είναι προσωπική υπόθεση, ναι. Αλλά το να μπορείς να το κάνεις δημόσια χωρίς να φοβάσαι, αυτό δεν είναι καθόλου ιδιωτική υπόθεση (όπως βέβαια δεν είναι ιδιωτική υπόθεση ότι σε άλλες κοινωνίες σε λιθοβολούν για κάτι τέτοιο). Αυτό βέβαια δεν θα λυθεί με το σύμφωνο, δεν είναι δουλειά του, ούτε θα γίνει σε μια βραδιά. Αλλά το σύμφωνο μπορεί να δημιουργήσει ένα κλίμα ώστε να κάνουμε βήματα μπροστά, να παίξει ρόλο διαπαιδαγωγητικό για την κοινωνία, τη νοοτροπία που αναπτύσσεται.
Πολλές φορές με έχουν ρωτήσει νέα παιδιά πότε θα έρθει το σύμφωνο, λέγοντάς μου πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτά να μπορούν να οραματιστούν τη ζωή τους με ένα μακροχρόνιο σύντροφο σε ένα πλαίσιο οικογενειακής ζωής.
Η ώρα αυτή ήρθε και είναι μια ώρα που θα δώσει ανάσα και ελπίδα για τη ζωή σε μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας και στις οικογένειές τους. Και θα αποτελέσουν ένα πλαίσιο διαπαιδαγώγησης της κοινωνίας και αλλαγής της στάσης της πολιτείας ενάντια στον ρατσισμό και τις διακρίσεις. Και ανοίγει τον ορίζοντα για επόμενα βήματα όπως η αναγνώριση της ταυτότητας φύλου ώστε να απαλειφθούν οι διακρίσεις λόγω ταυτότητας φύλου και, ασφαλώς, τη θέσπιση του πολιτικού γάμου που αποτελεί και θέση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και που αυτό σαν μέτρο φέρνει πραγματικά την ισονομία”.
