γράφουν η Χριστίνα Βούλγαρη και η Χριστίνα Τριχά
—————Σώμα Ι—————————
“Κρατάω μια φωτογραφία στα χέρια μου. Εγώ γυμνή (σχεδόν), στο κρεβάτι μου. Είναι πρωί. Έχει αρκετό ήλιο. Κοιμάμαι ανάσκελα με ένα σιελ (μπλε) βρακί μόνο.
Το ένα μου χέρι σχηματίζει ένα αναποδογυρισμένο γάμμα. Θέλει να φτάσει το κεφάλι μου. Το άλλο μου χέρι κρύβεται κατά μήκος του κορμού μου. Τα πόδια μου σε αβέβαιη ημιανάταση.
Μου φαίνεται περίεργο να χαζεύω το γυμνό μου σώμα. Και ακόμα πιο περίεργο να προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήταν να το ποθώ.
Αν το σώμα της φωτογραφίας ανήκε σε κάποια άλλη, θα ήθελα άραγε να γείρω επάνω του; Να σύρω το πρόσωπό μου στην επιδερμίδα του; Να το αγγίξω. Να μυρίσω το βαθούλωμα ανάμεσα στα κόκαλα που σχηματίζουν τα πλευρά του – κάτω ακριβώς από το στήθος και πάνω από τον αφαλό του;
Πώς θα ήταν αν μπορούσα να του (μου) κάνω έρωτα;
Το να μπορείς να βλέπεις το ίδιο σου το σώμα από απόσταση γεννά κάποιο πόνο. Τον πόνο από την προσπάθεια να ταιριάξεις όσα βλέπεις με όσα αισθάνεσαι;
Θα ήθελα να νιώσω το λεσβιακό μου σώμα.
Καμιά φορά σκέφτομαι πως κάνω έρωτα σε άλλα σώματα με τον τρόπο που θα ήθελα τα σώματα εκείνα να κάνουν έρωτα σε εμένα.
Είμαι ασφαλής όσο δεν μπορώ να με αγγίξω.”
————————————————————————-Χριστίνα Τριχά
Ένα μήνα πριν, θα ήταν ακόμα Σεπτέμβρης, μαζί με τη νέα σχολική χρονιά, ξεκίνησε για τη Χριστίνα Βούλγαρη και τη Χριστίνα Τριχά, η κοινή τους αναζήτηση.
Χωρίς να αποφύγουν το ζωδιακό τους στερεότυπο (και οι δύο Σκορπιοί!) έβαλαν πλώρη να αποκωδικοποιήσουν το λεσβιακό σεξ.
Αν και η αρχική τους πρόθεση ήταν να επιδοθούν σε ατελείωτες συζητήσεις/ αναλύσεις γύρω από τη λεσβιακή εμπειρία στο σεξ, συνειδητοποίησαν αρκετά γρήγορα πως δε γίνεται να αρχίσουν μια τέτοιου είδους συζήτηση, αν αποφύγουν τον “ελέφαντα στο δωμάτιο”.
Δε γίνεται να μιλήσουμε για λεσβιακό σεξ, για γυναικεία (ομό)ερωτική επιθυμία, χωρίς πρώτα να δώσουμε σάρκα και οστά σε εκείνο που “έχει κρυφτεί, έχει θαφτεί, έχει πονέσει κι έχει αγαπηθεί εξίσου”.
Κάνανε κύκλους στις κουβέντες τους για να καταλήξουν τελικά εκεί από όπου όλα ξεκίνησαν. Εκεί που δεν είχαν σκεφτεί πότε τους πριν, με πλήρη συνείδηση, να ψάξουν: Επάνω τους! Μέσα τους. Στο λεσβιακό τους σώμα.
Σώματα.
Δύο. Σώμα Ι και Σώμα ΙΙ.
Ένα της μίας Χριστίνας και ένα της άλλης.
—————Σώμα ΙΙ—————————
“Κάθε φορά που συναντιέμαι με την πρώτη γυναίκα που έκανα σεξ κάποια στιγμή η κουβέντα θα καταλήξει στο ίδιο θέμα. Στο πώς ένα βράδυ το χέρι μου βρέθηκε μέσα στο παντελόνι της.
Από εκείνη την πρώτη φορά θυμάμαι έντονα μια αίσθηση. Το σώμα μου να μεταμορφώνεται. Αλλά χωρίς να ξέρω σε τι.
Σαν το σώμα μου ξαφνικά να μου ανήκει και να μην ξέρω τι να το κάνω. Από αντικείμενο γίνεται υποκείμενο;
Έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια από εκείνο το βράδυ αλλά πού και πού το ανακαλώ στην μνήμη μου. Το ανακαλώ κάθε φορά που κάποια γυναίκα μου λέει ότι δεν έχει ξανακάνει σεξ με γυναίκα. Βλέπω την ίδια μεταμόρφωση να συμβαίνει, αυτήν την φορά σε ένα άλλο σώμα.
Εκείνο το βράδυ δεν ήξερα ποιος ακριβώς είναι ο “σωστός” τρόπος να το κάνω αλλά ήξερα ότι ήθελα να την αγγίξω. Δεν ήξερα όμως το τρόπο που ήθελα να με αγγίξει εκείνη.
Μέσα σε λίγες στιγμές το σώμα μου είχε αλλάξει – από γυναικείο έγινε λεσβιακό σώμα. Δεν ήταν απλά ένα σώμα, ήταν ένα σώμα που έπρεπε να προσαρμοστεί σε μία νέα για αυτό συνθήκη. Στο ότι το αγκαλιάζει μια γυναίκα.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τον φόβο της επιθυμίας, την παραδοχή του “έχεις δύναμη πάνω μου”, την αίσθηση του “θέλω το σώμα σου”.
Μεγαλώνοντας, γνώρισα πολλά διαφορετικά λεσβιακά σώματα αλλά υπάρχει κάτι που δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα από εκείνο το βράδυ. Δεν ξέρω ακόμα ποιο είναι το δικό μου σώμα, πώς νιώθει, πώς θέλει να του συμπεριφερθούν.
Ξέρω πώς το βλέπει η κοινωνία αλλά δεν ξέρω πώς το βλέπουν οι γυναίκες που αποφασίζουν να κάνουν σεξ μαζί του. Και δεν ξέρω κι εγώ αν η προσωπική μου ματιά συγκλίνει με την ματιά της κοινωνίας ή την ματιά των γυναικών που θέλουν να με αγγίξουν.
Και αναρωτιέμαι αν θα υπάρξει ποτέ τρόπος το σώμα μου να είναι αυθύπαρκτο ή αν θα προσδιορίζεται πάντα από τις γυναίκες που το αγκάλιασαν”
————————————————————————-Χριστίνα Βούλγαρη
Στρέφοντας την προσοχή επάνω τους, η πρώτη απορία ήρθε φυσικά.
“Πόσο διαφορετικά είναι τα σώματα μας και ο τρόπος που τα βλέπουμε;“, αναρωτήθηκαν.
“Δεν έχω καμία φωτογραφία του σώματος μου γυμνού. Δεν έχω ποτέ απορήσει για το δικό μου σώμα, δεν διεκδίκησα ποτέ παραπάνω χώρο για αυτό. Όταν τα πράγματα μετακινούνται από το “παιχνίδι” στην “επιθυμία” το σώμα μου παρεμβάλλεται λίγο σαν αναγκαίο κακό.”, κατέληγε η Χ.Βούλγαρη.
Έπειτα ήρθε η ταύτιση.
Ανακάλυψαν πως και οι δύο ταυτίζονταν με την απόσταση. Εκείνη την απόσταση που δημιουργείται όταν κάνεις έρωτα σε ένα ξένο σώμα. Συνειδητοποίησαν πως τη λαχταρούν σαν μια δικλείδα ασφαλείας.
Μίλησαν για το πόσο φοβούνται την απόρριψη, αλλά και για πόσο φοβούνται την επιθυμία (εκείνη ίσως και περισσότερο!).
Και στο τέλος ήρθε η αποκάλυψη δια στόματος Βούλγαρη:
“Ξεκίνησα να γράφω ένα κείμενο για το λεσβιακό μου σώμα και η πρώτη μου σκέψη για να το προσδιορίσω και να το κατανοήσω ήταν να ανατρέξω στην πρώτη γυναίκα που έκανα σεξ. Τέλειωσα το γράψιμο με την παραδοχή ότι ΙΣΩΣ το σώμα μου να ετερο-προσδιορίζεται από τις γυναίκες που ένιωσαν επιθυμία για αυτό, από τις γυναίκες που ήθελαν να του κάνουν έρωτα.
Πόσο αστείος είναι ο προβληματισμός μου αυτός; Είναι τελείως ξεκάθαρο! Η προθυμία της Χριστίνας (Τριχά) να σταθεί εμπρός στη φωτογραφία του γυμνού της κορμιού και να το κοιτάξει, να το δει σαν μια αυτόνομη οντότητα και όχι σε συνάρτηση με τις γυναίκες με τις οποίες έχει κάνει σεξ, με προκάλεσε!“
Ο Σεπτέμβρης βρήκε τον Οκτώβρη και οι δύο γυναίκες, που ξεκίνησαν να ακούσουν ιστορίες για άλλα σώματα, να αποκωδικοποιήσουν την ερωτική δυναμική και να σταθούν ως παρατηρήτριες, απέναντι, κατέληξαν εμπρός από τους σηκωμένους τους καθρέφτες.
Κοίταξαν με προσοχή τα λεσβιακά τους κορμιά. Τα διαμέλισαν. Βάλθηκαν να φαντάζονται τρόπους να τα βάλουνε πίσω κομμάτι- κομμάτι. Με τη σειρά που ήθελαν. Έπειτα (ίσως και κατά τη διάρκεια- ο χρόνος άλλωστε είναι πλέον δικός τους, λεσβιακός!) τα ονομάτισαν με δικές τους λέξεις και άρχισαν δειλά να τα επιθυμούν.
Κατάλαβαν πως είναι μόνο δικά τους. Πως αν θέλουν θα τα αποσυνθέσουν εκ νέου. Για να τα κάνουν άλλες λέξεις. Για να τα αφήσουν αβέβαια και απροσδιόριστα, καταμεσής της κοινωνικής αρένας που συντηρεί αδιάκοπα τις “λογικές” ισορροπίες.
Μπήκε ο Νοέμβρης. Τώρα είναι έτοιμες να σας ρωτήσουν:
Εσείς πως νιώθετε την επιθυμία των άλλων γυναικείων κορμιών επάνω σας;
____________________________
*εμπνευσμένο από το κείμενο της Janne Cleveland “The Power of the Word: The (Unnameable) Lesbian Body”
(εικόνες από Joan Semmel)
περισσότερα από το Λεσβιακό Πορνό:
“Και αν το Σεξ είναι ένας τόπος που επισκεπτόμαστε και όχι κάτι που κάνουμε;”*Προκαταρκτικά ή Σεξ;"Η ζωή της Αντέλ": γράφοντας ξανά τη σκηνή σεξ, 9 χρόνια μετάΤι είναι κινκ στο λεσβιακό σεξΤο "Φίλες με προνόμια" δεν είναι το ίδιο με το "Σεξ με φίλες"Διαπιστώνω* με το λεσβιακό μου μυαλό τι είναι τα sex toys
