The Dreamer ή αλλιώς, Σωτήρης Τρέχας. Τον γνώρισα πριν από πολλά χρόνια σε ένα από τα πρώτα Meet Μarket, που διοργανώθηκαν στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Ήταν το αγόρι που σχεδίαζε funky μπλουζάκια. Αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν, η πορεία του ήταν παραπάνω από ανοδική. Σχεδιαστής, φωτογράφος, dj, διάσημη περσόνα παγκοσμίου φήμης και σύντομα.. Ιδιοκτήτης πορνό περιοδικού με βάση την Αθήνα και τη Βαρκελόνη. Αυτός είναι ο The Dreamer. Ας τον γνωρίσουμε.
Σε γνώρισα σε ένα από τα πρώτα Meet Market στην Τεχνόπολη στο Γκάζι πριν 7 χρόνια, όταν ήρθα να δω τη συλλογή με τα T-shirts που είχες σχεδιάσει. Και κατέληξα να αγοράζω 4. Πόσο έχεις αλλάξει από τότε;
Υπερβολικά πολύ. Τότε δεν χρησιμοποιούσα καν το όνομα “The Dreamer”. Ήμουν 18 χρονών, με ακμή, μείον 20 κιλά, δε χρωστούσα μαθήματα, δεν πλήρωνα ΤΕΒΕ, έμενα με τη μάνα μου. Φαντάζει αιώνας. Δημιουργικά, έχω την ίδια όρεξη με τότε, ενδεχομένως και λίγο παραπάνω.
Πως προέκυψε το The Dreamer και τι είναι αυτό που γουστάρεις να σχεδιάζεις; Έχει εξελιχθεί το brand με την πάροδο του χρόνου;
Το The Dreamer προέκυψε καταλάθος. Δεν είχα σκεφτεί να αποκτήσω ψευδώνυμο. Σχεδίασα το λογότυπο, ξεκίνησα να το χρησιμοποιώ, και απλά αποδείχτηκε πως ήταν πιο εύκολο για τον κόσμο να με φωνάζει “Dreamer”, παρά Σωτήρη. Μου άρεσε και είπα να το κρατήσω.
Το brand έχει εξελιχθεί προς πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις. Όταν ξεκίνησα ήταν λίγο μπερδεμένα τα πράγματα, γιατί ήμουν και εγώ μικρός και δεν ήξερα πως μπορεί να λειτουργήσει όλο αυτό. Κάποιοι με ήξεραν για τη φωτογραφία, κάποιοι για τα μπλουζάκια, κάποιοι για τα παρτυ. Μετά από 7 χρόνια, είναι όλα κομμάτι του παζλ. Και με γεμίζουν όλα το ίδιο. Τα χόμπυ μου έγιναν η δουλειά μου, και στη συνέχεια, ολόκληρη η ζωή μου.
Στο κομμάτι των ρούχων, προσπαθώ συνέχεια να σχεδιάζω όλο και κάτι καινούριο, να παίζω με διαφορετικούς τρόπους τυπώματος, να ψάχνω ιδιαίτερα υφάσματα. Δεν ακολουθώ αυστηρά τους κανόνες των σεζόν (χειμωνας-καλοκαίρι), γιατί θέλω να δημιουργώ όσο πιο συχνά γίνεται. Με γεμίζει.
Όσον αφορά τη φωτογραφία, έχω γίνει αρκετά επιλεκτικός, με κούρασαν οι κακοί συνεργάτες. Εξακολουθώ να αγαπώ την τέχνη της εικόνας, σε όλες της τις μορφές, αλλά, πλέον, το κάνω μόνο όποτε με ενδιαφέρει πραγματικά κάποιο πρότζεκτ.
Οι περισσότεροι σε γνώρισαν όταν έστησες μία έκθεση φωτογραφίας στον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι. Η έκθεση έγινε πολύ δημοφιλής και απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα στον καλλιτεχνικό χώρο παγκοσμίως. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας πίσω από αυτό; Απλά τύχη ή και μπόλικο δημιουργικό ταλέντο;
Το ταλέντο δεν μπορώ να στο κρίνω. Για μένα τα πάντα είναι θέμα timing και σκληρής δουλειάς. Ήταν πολύ μεγάλη μου τιμή που το πανεπιστήμιό μου με εμπιστεύτηκε να οργανώσω κάτι τόσο μεγάλο. Ακόμα θυμάμαι το άγχος και την κούραση.
Μπορεί να σε ξέρουμε όλοι σαν τον designer με το όνομα The Dreamer, αλλά η κύρια ασχολία σου είναι η φωτογραφία. Το πάθος σου για αυτήν φαίνεται και από την απόφαση να ιδρύσεις, πριν δύο χρόνια, το Neon Raum, το οποίο λειτουργεί σαν φωτογραφικό στούντιο και showroom για έλληνες ανερχόμενους σχεδιαστές. Αντιλαμβάνομαι ότι έχει πέσει πολύ δουλειά πίσω από αυτό. Μίλησε μου για την αντίδραση του κόσμου και για το τί θα βρει κανείς στο Neon Raum, αλλά και σε ποιους απευθύνεται.
Το Neon Raum αποτελεί ενδεχομένως το μεγαλύτερο ρίσκο που έχω πάρει στη ζωή μου μέχρι στιγμής. Με την Νταϊάνα (Cat Black) γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε πως είχε έρθει η στιγμή για το επόμενο βήμα. Οι ανάγκες μας ήταν πάρα πολύ ξεκάθαρες. Και έτσι βρεθήκαμε στον πρώτο όροφο της Λεωχάρους 17.
Δύο χρόνια μετά, κάθε πρωί που ανοίγω την πόρτα, χαμογελάω. Πολύ δουλειά, πολύ άγχος, πολύ πίεση, όπως και κάθε καινούρια επιχείρηση. Όμως άξιζε. Συνέχεια έχουμε καινούριους σχεδιαστές που μας δηλώνουν το ενδιαφέρον τους να γίνουν μέλη της ομάδας. Επίσης, το κοινό όλο και μεγαλώνει. Επιτέλους οι Αθηναίοι στηρίζουν το εγχώριο design στεναρά. Έχουμε και πολλούς τουρίστες που σημαίνει πως το word of mouth πιάνει πολύ.
Στο Neon Raum έχουμε κοσμήματα, ρούχα, αξεσουάρ για το σπίτι, για κορίτσια και αγόρια, και για όλα τα γούστα. Συνέχεια έχουμε νέους σχεδιαστές, οπότε σας προτείνουμε να μας κάνετε συχνές επισκέψεις.
Η νέα σου τρέλα λέγεται pop up shops. Το δαιμόνιο μυαλό σου κρύβεται πίσω από κάποια pop up shops που έχουν ξεφυτρώσει προσφάτως. Πώς αποφάσησες να φέρεις την ιδέα αυτή από το εξωτερικό στην Ελλάδα; Ποια είναι τα επόμενα σχέδια; Τι pop up shops έχεις σκοπό να ανοίξεις;
Για μικρούς σχεδιαστές που τους είναι δύσκολο να ανοίξουν κανονικό μαγαζί, τα pop up shops είναι ό,τι καλύτερο. Είχα λάβει μέρος σε αρκετά ανα την Ελλάδα και κάποια στιγμή οργάνωσα το ολόδικό μου στο Six Dogs. Ήταν μια πάρα πολύ ωραιά εμπειρία που μου έμαθε πολλά. Μετά ήρθε το Neon Raum και, πλέον, ταξιδεύουμε.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε λικνίσει τα κορμιά μας στους ρυθμούς της μουσικής που παίζεις στα πάρτυ που διοργανώνεις με την ομάδα “yes it does”. Τι είναι αυτό που γουστάρεις πιο πολύ τελικά;
Ενώ έχω υπάρξει αρκετά τυχερός ώστε τα χόμπυ μου να γίνουν η δουλειά μου, θέλω να κρατήσω τη μουσική ως την ψυχοθεραπεία μου. Μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω μουσική. Παλιά έπαιζα πιο συχνά, αλλά πλέον σταμάτησα. Θέλω να το χαίρομαι περισσότερο. Τα “yidsid” είναι το τέλειο μέρος για να παίζεις. Όλοι περνάνε καλα.
Το Dream Color είναι μία καλλιτεχνική αποκάλυψη υψηλής αισθητικής, και έγινε ανάρπαστο σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πόσο καιρό σου πήρε να το ετοιμάσεις και τι σημαίνει αυτό για σένα;
3 χρόνια. Μου αρέσει να το αποκαλώ “η ψυχή μου σε 128 σελίδες”. Για 3 χρόνια είχα wallpaper στο κινητό μου το λογότυπο του Dream Color, για να θυμάμαι να το δουλεύω κάθε μέρα. Όπως και έκανα. Είναι μια έκδοση που έχει αρκετή χειροποίητη δουλειά, καθώς και κάποιες εκτυπωτικές ιδιαιτερότητες, με αποτέλεσμα, να κοστίσει αρκετά. Το ότι κατάφερα να το εκδώσω μόνος μου ήταν ένας άθλος. Όμως, όλο αυτό το υπέροχο feedback που έχω λάβει αφότου κυκλοφόρησε, είναι συγκλονιστικό. Είναι σαν πατ πατ στον ώμο.
Πρόσφατα πήρε το μου ότι το Dream Color πωλείται στο μαγαζί του μουσείου Reina Sofia της Μαδρίτης. Τρομερή τιμή για έναν έλληνα σχεδιαστή, και μας κάνει να φουσκώνουμε από περηφάνεια. Πως έγινε αυτή η συνεργασία; Το περίμενες;
Ήρθε ουρανοκατέβατο. Ο υπεύθυνος του βιβλιοπωλείου είδε το βιβλίο και τον ενδιέφερε, οπότε και επικοινώσησε μαζί μου. Πλέον, πωλείται και στο MACBA, το μουσείο Μοντέρνας Τέχνη της Βαρκελώνης. Μεγάλη συγκίνηση.
Το brand σου πουλάει περισσσότερο στο εξωτερικό (ειδικά σε Ισπανία και Νέα Υόρκη), απ’ ότι μου είχες πει, παρά στην Ελλάδα. Πως το εξηγείες αυτό; Είναι θέμα αισθητικής, φταίει η κρίση ή απλά οι Έλληνες είναι περισσότερο συντηρητικοί;
Για όλα φταίει το ιντερνετ. Πλέον, δεν υπάρχουν σύνορα. Ανεβάζεις τη δουλειά σου online και αμέσως το κοινό σου είναι όλος ο κόσμος. Απλά στην Ελλάδα δεν είμαστε ακόμη εξοικειωμένοι με το online shopping.
Πως βρίσκεις την Ελλάδα στην μετα-σύμφωνο εποχή; Πως πιστεύεις θα αλλάξει η ζωή των ομόφυλων ζευγαριών μετά το σύμφωνο συμβίωσης;
Πιστεύω πως σίγα σιγά οι Έλληνες αποδέχονται τη διαφορετικότητα. Σίγουρα το σύμφωνο αποτελεί μεγάλο βήμα. Όμως, δεν είμαστε Ισπανία ακόμη. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Αλλά το σενάριο είναι το ίδιο πάντα. Πρέπει να βγουν κάποιοι να πουν τις μαλακίες τους δημόσια για να δημιουργήσουν αντιδράσεις. Και το ένα φέρνει τ’αλλο. Επίκληση στο συναίσθημα το λεγαμε στο σχολείο.
Για το τέλος άφησα την πιο πικάντικη ερώτηση. Έμαθα ότι ετοιμάζεις ένα φρέσκο αυστηρώς πορνό περιοδικό με βάση την Αθήνα και τη Βαρκελόνη. Ποια θα είναι η θεματολογία του περιοδικού; Gay; Queer; Pansexual;
Δε θα ήθελα να το χαρακτηρίσω “αυστηρώς πορνό”, διότι ενδεχομένως να απογοητευτούν κάποιοι μόλις το δουν. Αλλά σίγουρα θα είναι ότι πιο “πικάντικο” έχω κάνει μέχρι στιγμής. Το περιοδικό αυτό αποτελεί έναν λόγο να εξερευνήσω διάφορες “κάβλες”. Θα είναι pansexual, και θα προσπαθήσω να μην υπάρχει κανένα όριο. Θέλω να βγει όσο πιο αληθινό γίνεται.
Εσένα θα σε δούμε να ποζάρεις γυμνό;
Μπα. Απολαμβάνω περισσότερο τη δουλειά πίσω από την κάμερα, παρά απο μπροστά.
Θα τον βρεις εδώ:
