Όταν ρώτησα τα εθελοντά του πολυχώρου ΛΑΛΑ πως θα περιέγραφαν το εγχείρημά τους εκείνα μου απάντησαν πως πρόκειται για μια «ανώμαλη μπουάτ» στο κέντρο της Αθήνας, όπου συγκεντρώνονται για να μοιραστούν ταινίες, συζητήσεις, performances, ποιήματα, εκφράσεις. Ως βασικό τους στόχο ανέφεραν τόσο την καταγραφή και μελέτη της εγχώριας και διεθνούς queer ιστορίας, όσο και τη δημιουργία ενός queer αρχείου.
Την πρώτη χρονιά της λειτουργίας του το ΛΑΛΑ μέτρησε 35 εκδηλώσεις δημιουργώντας ένα μεγάλο και πολυφωνικό πολιτιστικό πρόγραμμα. Κατάφερε να παραμείνει safe space για το κοινό του, ενώ ταυτόχρονα επέτρεψε στα διάφορα συμμετέχοντα άτομα να εκφραστούν καλλιτεχνικά με τρόπους που αλλού δεν θα μπορούσαν λειτουργώντας ως work in progress spot.
Το μοίρασμα των προφορικών ιστοριών ως συλλογική ανάγκη και ως πολιτική δράση
«Τρέχουμε μια σειρά από βιωματικές συζητήσεις με άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, που μιλάνε για προσωπικές τους εμπειρίες και εκθέτουν ιστορίες από την καθημερινή τους ζωή, ένα είδος προφορικής ιστορίας. Πρόσφατα η κοινότητά μας έχασε ξανά ένα δικό της άτομο, την Ana Ivankova, είμαστε πολύ τραυματισμένα και θεωρούμε πως ακόμα και μέσα στην ίδια την κοινότητα είναι σημαντικό να μελετάμε και να μαθαίνουμε για τις ζωές των φιλινάδων μας. Πέρα από αυτές τις συζητήσεις, έχουμε ξεκινήσει και μια βιβλιοθήκη με θεωρητικά, καλλιτεχνικά βιβλία και ζινάκια χαρτογραφώντας την κουήρ σκηνή και ιστορία. Και βέβαια κάθε μήνα φιλοξενούμε προβολές με ιστορικές ταινίες του κουήρ κινηματογράφου», αναφέρουν σχετικά.
Αντιλαμβάνονται το ΛΑΛΑ ως αποτέλεσμα ανάγκης, ως πολιτική δράση και ως προϊόν ενός συλλογικού ονείρου αλλά και ως εργαλείο για την προσέγγιση και την διεκδίκηση της ορατότητάς τους. «Ανάγκη γιατί χρειαζόμαστε εμείς προσωπικά την ύπαρξη ενός τέτοιου χώρου, ας το πούμε ενός χώρου που θα μας άρεσε να πηγαίνουμε αν δεν τον τρέχαμε εμείς, και όνειρο γιατί για καιρό κάποια από εμάς ονειρευόμασταν αυτή η ανάγκη να γίνει πραγματικότητα και χαιρόμαστε που το ζούμε στον ξύπνιο μας», διευκρινίζουν. «Μέσα από αυτόν τον χώρο γνωρίζουμε και κατά κάποιον τρόπο τα άτομα που ψάχνουμε για να συνομιλήσουμε, να συνεργαστούμε και να πάμε όλο αυτό το πρότζεκτ λίγο παραπέρα. Μας είναι επίσης σημαντικό γιατί δίνουμε ορατότητα σε αρκετά obscure πράγματα και τα μοιραζόμαστε με το κοινό μας, και φυσικά κι εμείς τα ίδια μαθαίνουμε το ένα από το άλλο, μιας και το καθένα μας φέρνει κάτι τελείως διαφορετικό στο χώρο και τραβάει διαφορετικά πράγματα από το obscurity στην επιφάνεια. Και αυτό από μόνο του είναι μορφή πολιτικής δράσης» συμπληρώνουν.
Τα queer αρχεία και η πολιτισμική τους οικειοποίηση
Αναφορικά δε με την χρησιμότητα της ύπαρξης ενός queer αρχείου υπογραμμίζουν : «Τα αρχεία υπάρχουν για να τα κοιτάμε, να μαθαίνουμε από αυτά και όχι να τα αφήνουμε να σκονίζονται. Και τα αρχεία μεγαλώνουν όσο η ιστορία μας συνεχίζεται να γράφεται, οπότε η ανάγνωσή τους με διαφορετικές προσεγγίσεις και κάθε φορά συνδυάζοντας διαφορετικά πράγματα από το ίδιο το αρχείο και βλέποντάς τα μέσα από το δικό μας σύγχρονο φάσμα, μπορεί να δημιουργήσει κάτι πολύ μαγικό και καινούργιο! Ίσως αυτός είναι ένας κουήρ τρόπος να κοιτάμε τα αρχεία και το ΛΑΛΑ είναι ακριβώς αυτό».
Περιγράφουν την εμπλοκή μεγάλων ιδρυμάτων και θεσμών στον τρόπο άρθρωσης queer αφηγήσεων ως κριντζιά και μιεχ. Συγκεκριμένα αναφέρουν: «τα τελευταία χρόνια άρχισε να σκάει ένα ωφελιμιστικό ενδιαφέρον των ιδρυμάτων για τις κουήρ τέχνες και ένας κάποιος σφετερισμός, αν θέλεις, των κουήρ θεματολογιών από allies που δεν είχαν την παραμικρή σχέση μ’ αυτά, με αποτελέσματα γενικώς cringy και μιεχ. Από τη μια καταλαβαίνουμε την άποψη πως είναι σημαντικό για το κουήρ να έχει συμμάχους στην ελληνική κοινωνία που είναι μια ανοιχτά φασιστική κοινωνία. Από την άλλη, όμως, δε γίνεται να αφήσουμε τα ταυτοτικά ζητήματα στους θεσμούς (ειδικά τους ιδιωτικούς) που τα κάνουν όλα με τόσο πρόχειρο τρόπο, χωρίς καθόλου έρευνα ή σεβασμό στην queer ιστορία, αλλά και σε χώρους ψυχρούς και ντεκαβλέ. Έτσι, είπαμε: ΟΚ, θα το κάνουμε μόνα μας, λοιπόν, σ’ αυτό το σπιτάκι στον 3ο όροφο, θα φτιάξουμε ένα fun ερευνητικο κέντρο για τις κουήρ avant-garde και underground τέχνες, ένα μικρό μουσείο σε εξέλιξη με καλιαρντό ντιζάιν και punk DIY προσέγγιση. Και επειδή είμαστε ανεξάρτητα (δεν παίρνουμε χρήματα από κανένα θεσμό) το κάνουμε έτσι ακριβώς όπως θέλουμε. Κατά κάποιο τρόπο η προσέγγισή μας επιστρέφει στην εποχή πριν το κουήρ γίνει κάτι σιδερωμένο και καθωσπρέπει, πριν τους γάμους και τις αφομοιώσεις ή τις coming of age δακρύβρεχτες γκέι ταινίες. Μας αρέσει να κρατάμε ένα κουήρ ανώμαλο, αναπάντεχο, freaky, πειραματικό, πρωτοποριακό, ακανθώδες» κλείνουν προσκαλώντας μας να μοιραστούμε την εμπειρία του ΛΑΛΑ μαζί τους.
Νέες δράσεις
Το Σεπτέμβριο και Οκτώβριο το ΛΑΛΑ φιλοξενεί μια βιωματική συζήτηση με τον κινηματογραφιστή και ακτιβιστή Ιωσήφ Βαρδάκη, μια έκθεση από την καλλιτέχνιδα Daglara, ένα πάνελ για τη θέση των femininities και κουήρ ατόμων στο χώρο του gaming, μια πιανιστική βραδια στη μνήμη της Zackie Oh και διάφορα άλλα.
Για περισσότερες πληροφορίες για τα ιβέντς του ΛΑΛΑ, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του.
