newsroom
Ο Daniel Zagórski είναι ο εκδότης του περιοδικού Trans*Action, το 1ο τεύχος του κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2017. Το περιοδικό δημιουργείται από τρανς άτομα για τρανς άτομα με αυθεντικότητα στις προσεγγίσεις των αρθρογράφων, όπου ξεδιπλώνονται ειδήσεις, απόψεις, προτάσεις, συνεντεύξεις κι αναλύσεις, με ευρωπαϊκό αέρα, εγκυρότητα, ευαισθησία κι αισθητική.
Ο Daniel μοιράστηκε μαζί μας το όραμά του για το περιοδικό, τις σκέψεις του για το μεγάλο του πάθος, το γράψιμο, αλλά και για τις προοπτικές της κοινότητάς μας:
Στο 1ο σου editorial αναφέρθηκες στο πάθος σου για το γράψιμο. Η συγγραφή είναι το μοναδικό σου κίνητρο ή υπήρχαν κι άλλοι λόγοι, που σε ώθησαν να εκδόσεις το περιοδικό Trans*Action;
Το γράψιμο δεν ήταν το μόνο κίνητρο, όχι, αλλά ήταν σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα. Το κίνητρό μου για να ξεκινήσω το περιοδικό ήταν ότι γνώριζα, πως πολλά άτομα μέσα στην τρανς κοινότητα αισθάνονται, ότι δεν έχουν τον χώρο να είναι ο εαυτός τους ή δεν έχουν έναν χώρο δικό τους για να εκφραστούν. Το περιοδικό τους δίνει τη δυνατότητα να εκφράσουν τις απόψεις τους, τη δημιουργικότητά τους και τις ιστορίες τους. Δίνει επίσης την αίσθηση της κοινότητας – η οποία μας λείπει μερικές φορές.
Το να αποτυπώνεις τις σκέψεις σου στο χαρτί είναι λυτρωτικό για πολλούς ανθρώπους. Για σένα; Χρησιμοποιείς το γράψιμο ως έναν τρόπο για να εκτονώσεις το άγχος ή να ξεπεράσεις κάποια δυσκολία;
Πάντα μου άρεσε πολύ να γράφω. Γράφω ιστορίες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με βοηθάει πάντοτε, επειδή μια ιστορία μπορεί να είναι οτιδήποτε, από μια απλή απόσπαση προσοχής μέχρι μια απεικόνιση των τρεχόντων θεμάτων που με απασχολούν, γι ‘αυτό είναι πολύ απελευθερωτικό για μένα (επέρχεται κάποιου είδους κάθαρση). Θα ήθελα στο μέλλον να κάνω κάτι πάνω στη συγγραφή, αλλά δεν με πειράζει προς το παρόν να είναι απλά το πάθος μου.
Ποια ήταν η ανταπόκριση της οικογένειά σου στην ταυτότητα του φύλου σου;
Η οικογένειά μου δεν είχε και την καλύτερη αντίδραση στην αρχή. Δεν ήξεραν πραγματικά καν τι σήμαινε. Είμαστε από την Πολωνία, που είναι μια χώρα που είναι γενικά λίγο πίσω σε τέτοια πράγματα. Το αποδέχτηκαν τελικά. Οι στάσεις αλλάζουν, ο χρόνος βοηθάει στην επούλωση κι η εκπαίδευση κάνει θαύματα στην άγνοια.
Στο 1ο τεύχος ανέφερες ότι, ως τρανς άνδρας, απολαμβάνεις ένα απίστευτο προνόμιο. Θέλεις να μας εξηγήσεις λίγο γιατί το λες αυτό;
Οι άνδρες είναι προνομιούχοι στην κοινωνία. Οι τρανς άντρες το ίδιο. Γενικά, οι άνδρες όταν μιλούν ακούγονται, ενώ οι γυναίκες διακόπτονται. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερο στίγμα, που συνδέεται με το να είσαι τρανς γυναίκα. Οι στατιστικές σχετικά με τη βία που διαπράττεται εναντίον των τρανς γυναικών είναι συγκλονιστικές και τα ποσοστά είναι πολύ υψηλότερα από εκείνα των τρανς ανδρών. Αυτό ήταν κάτι πολύ σημαντικό για μένα κατά τη δημιουργία του περιοδικού. Ήθελα πραγματικά να βεβαιωθώ ότι οι τρανς γυναίκες θεώρησαν ότι συμπεριλήφθηκαν κι αποτελούν πολύ μεγάλο μέρος της συζήτησης και της κοινότητας. Είναι ο δικός τους χώρος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.
Στην Ιρλανδία αισθάνεσαι ασφαλής υπό το πρίσμα της ταυτότητας του φύλου σου και του σεξουαλικού σου προσανατολισμού; Ποια είναι τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα τρανς άτομο εκεί;
Η Ιρλανδία έχει σημειώσει πρόσφατα πολλές και σημαντικές νομοθετικές αλλαγές και ήταν πολύ θετικές. Το 2015 ψηφίστηκε τόσο το δημοψήφισμα για την ισότητα των γάμων όσο και το νομοσχέδιο για την αναγνώριση των φύλων, το οποίο επέτρεψε στα τρανς άτομα να τροποποιήσουν τα πιστοποιητικά γέννησής τους, ώστε να αντικατοπτρίζουν την πραγματική ταυτότητα φύλου τους. Αισθάνομαι ασφαλής, δεδομένου ότι μπορώ να περπατήσω στο δρόμο χωρίς να ανησυχώ, ότι είμαι στόχος, λόγω της τρανς ταυτότητας. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους όσους ζουν στην Ιρλανδία, καθώς είμαι βέβαιος, ότι υπάρχουν άνθρωποι σε περιοχές, όπου αισθάνονται ανασφαλείς. Εξακολουθούν να υπάρχουν πράγματα που πρέπει να γίνουν και μάλιστα πολλά, κυρίως όσον αφορά την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Η υγειονομική περίθαλψη για τα τρανς άτομα στην Ιρλανδία σίγουρα στερείται πολλών πεδίων και πρέπει να αντιμετωπιστεί, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των τρανς ατόμων.
Τα στερεότυπα περί αρσενικού και θηλυκού επηρεάζουν τη γνώμη, που έχουμε για τους ανθρώπους γύρω μας, αλλά και για τους εαυτούς μας. Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω σ’ αυτό;
Συχνά ορίζουμε μία πολύ άκαμπτη γραμμή για το τι είναι αρσενικό και τι είναι θηλυκό. Όταν αυτός ο διαχωρισμός επαληθεύεται από αυτά που ξέρουμε και που βλέπουμε στα μέσα ενημέρωσης κάθε μέρα, τότε γίνεται πολύ δύσκολο να το σπάσουμε. Είναι πολύ χαζό το ότι έχουμε συνδέσει το φύλο σε ορισμένα χρώματα και είδη υφάσματος. Φορέστε ό, τι θέλετε και να έχετε ό, τι χόμπι θέλετε. Η ενίσχυση αυτών των στερεοτύπων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι από την κοινωνία έχει οδηγήσει σ’ αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι τοξική αρρενωπότητα. Υπάρχουν άνδρες που αισθάνονται ότι είναι κάπως ανώτεροι από τις γυναίκες, μόνο λόγω του φύλου τους. Είναι παράλογο. Δεν είστε καλύτεροι από τον άλλον άνθρωπο, μόνο και μόνο για τον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζεστε.
Το Athens Pride 2017 επικεντρώνεται στο θέμα της εκπαίδευσης. Τι πιστεύεις για τη θεματική που επιλέχθηκε; Πώς είναι τα πράγματα στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ιρλανδίας για τη νεολαία;
Νομίζω ότι αυτό είναι ένα δυνατό σημείο εστίασης της προσοχής μας. Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε ένα μέρος που να έχει επαρκή εκπαίδευση για τα θέματα των LGBT ατόμων. Η Ιρλανδία σίγουρα στερείται αυτού του τμήματος. Τα σχολεία εξακολουθούν να είναι απρόθυμα, όχι μόνο να συζητήσουν για τα θέματα των LGBT ατόμων, αλλά ακόμη και να δεχτούν τις νέες μελέτες για τα LGBT άτομα. Ορισμένες οργανώσεις βοήθησαν να βελτιωθεί αυτό με καμπάνιες, όπως το StandUp της BeLonG To! Καλές είναι οι καμπάνιες, αλλά τα σχολεία πρέπει να το θέλουν για να βελτιωθούν. Είναι πολύ δύσκολο να επηρεάσεις την αλλαγή, όταν το μόνο που συναντάς είναι αντίσταση. Πρέπει να διασφαλίσουμε, ότι η LGBT νεολαία αισθάνεται ασφαλής και γίνεται αποδεκτή. Είναι ένας μακρύς δρόμος, αλλά είμαι θετικός ότι θα φτάσουμε κι εκεί.
Πού και πότε μπορούμε να προμηθευτούμε το επόμενο τεύχος του Trans*Action;
Όλα τα τεύχη μας δημοσιεύονται κάθε τρεις μήνες στο διαδίκτυο κι ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση σ’ αυτά δωρεάν. Το επόμενο τεύχος κυκλοφορεί την 1η Ιουνίου.
Έχουμε επίσης ένα Patreon για όσους θέλουν να κάνουν μία δωρεά για την ανάπτυξη του περιοδικού. Για τακτικές ενημερώσεις, οι χρήστες μπορούν επίσης να μας ακολουθήσουν στις σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης: Facebook, Instagram ή Twitter.
Ποιοι είναι οι στόχοι Trans*Action για το μέλλον;
Ο κύριος στόχος είναι να αναπτυχθεί. Θέλω το περιοδικό να γίνει μια πολύ μεγαλύτερη πλατφόρμα γι’ όλα τα τρανς άτομα σ’ όλο τον κόσμο. Θα θέλαμε επίσης να είμαστε σε θέση να παρέχουμε έντυπα αντίτυπα κι επί του παρόντος εργαζόμαστε πάνω σ’ αυτό. Τέλος, θα θέλαμε να φτάσουμε στο σημείο που θα μπορούμε να αποζημιώνουμε τους συνεισφέροντες για το έργο τους. Υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα ανεργίας μεταξύ των τρανς ανθρώπων, οπότε θα ήταν υπέροχο να προσδώσουμε οικονομική αξία στα εξαιρετικά άρθρα που λαμβάνουμε.
Συνέντευξη: Κλεοπάτρα Οικονομίδου
