Συνέντευξη: Έφη Γούση

Ενόψει της επικείμενης πρεμιέρας της παράστασης “Ιδιωτικές Ζωές” του Νόελ Καουαρντ, που ανεβαίνει στις 13 Οκτωβρίου στο θέατρο Γκλόρια, η πολυσχιδής Έφη Γούση μας παραχώρησε μια μίνι συνέντευξη για το έργο που ανεβαίνει και τη συμμετοχή της σε αυτό.

Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο κ το ρόλο που υποδύεστε;

Το έργο είναι κωμωδία, μια ουτοπία ευτυχίας. Μια πρώτη νύχτα του γάμου δύο ζευγαριών σε ένα ξενοδοχείο, που αποκαλύπτεται ότι η Αμάντα κι ο Έλιοτ ήταν παντρεμένοι πριν απ’ αυτή τη δεύτερη φορά. Ο έρωτας ανάμεσα τους δεν έχει τελειώσει κι έτσι αποφασίζουν να κλεφτούν, εγκαταλείποντας τους τωρινούς συντρόφους τους. Οι ρόλοι στο σύνολο του έργου είναι 4 και ο κάθε ρόλος παίζεται κι από άντρα κι από γυναίκα, καταργώντας έτσι τα στερεότυπα.  Εγώ υποδύομαι την θηλυκή πλευρά του Έλιοτ, την Έλιοτ.

Τι βρίσκετε ενδιαφέρον σε αυτο το έργο και την παράστασης σας;

Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι ο άνθρωπος πάντα θα πιστεύει ότι η ευτυχία είναι αυτό που
δεν έχει. Η απόδοση του έργου γίνεται από έναν ετερόκλητο θίασο κι αυτό είναι κάτι που το κάνει ζωντανό, το κάνει να συμβαίνει και τότε και τώρα.

Συνεργάζεστε ξανά με δυο θεατρικά οικεία σας πρόσωπα, τον Αλ. Ρίγλη κ τον Μ. Οικονόμου. Είναι σημαντικό για εσάς να υπάρχει διαχρονικότητα στις συνεργασίες σας;

Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τον Αλέξη και η δεύτερη με τον Μιχάλη, τον Αποστολή, την Αμαλία, την Γεωργιάνα. Όταν οι συνεργασίες λειτουργούν, δε βρίσκω λόγο να μην επαναληφθούν.

Θα εμφανιστείτε σε ένα μεγάλο κεντρικό θέατρο με πολύ προβεβλημένους συμπρωταγωνιστές. Είναι κάτι που σας έχει απασχολήσει καθόλου, ως προς τη διαχείριση του;

Μου έχει ξανασυμβεί.

Υπάρχει κάποια διαφοροποίηση απ’ την πλευρά του ηθοποιού, ως προς τον τρόπο προσέγγισης μιας μεγάλης παραγωγής, ενδεχομένως πιο mainstream, απ’ ότι μιας πιο “εναλλακτικής”;

Η ποιότητα της δουλειάς παραμένει ίδια, σε όποιο κομμάτι παραγωγής και να ανήκει το θέατρο.

Στο θέατρο έχετε και την ιδιότητα της σκηνοθέτριας, με κάποιες δύσκολες, μάλιστα, επιλογές στο παρελθόν. Είναι εύκολο για εσάς να “αφήνεστε” σε κάποιον άλλο σκηνοθέτη;

Όταν επιλέγω να παίξω ως ηθοποιός, σε σκηνοθεσία αλλού, το λες και ανακουφιστικό. Δεν φορτώνεσαι όλες τις ευθύνες, είναι σαν να βγαίνεις διάλειμμα σε σχολική αυλή.

Τι σας απασχολεί περισσότερο όταν σκηνοθετείτε; Πώς οδηγήστε στην επιλογή ενός έργου;

Σκηνοθετώ μόνο όταν έχω κάτι πολύ συγκεκριμένο να πω  κι όποια επιλογή έργου έχω κάνει, εκτόνωσα προσωπικά βιώματα. Μόνο τότε για μένα έχει σημασία.

Η προσωπική στάση του ηθοποιού/σκηνοθέτη ως άτομο θεωρείται ότι έχει χώρο στο θέατρο; Είναι σημαντικό αυτή να εκφράζεται μέσω του θεάτρου;

Είναι καλό σε όποια θέση επιλέξεις να είσαι μιας κι έχεις την επιλογή, να είσαι πιστός σε μια ταυτότητα. Τότε μπορούν να σε πάρουν στα σοβαρά.