Ήταν ένα από εκείνα τα υπέροχα απογεύματα που το καλοκαιρινό νησιώτικο αεράκι χτυπούσε απαλά το πρόσωπο μου ‘’κλέβοντας’’ από το μυαλό κάθε έγνοια και σκοτούρα. Ο ήλιος μόλις είχε αρχίσει να δύει και ο ουρανός είχε αποκτήσει αυτό το μαγευτικό ροζ χρώμα που μόνο η φύση μπορεί να δημιουργήσει με τόση μαεστρία. Όμως αυτή την φορά κάτι έμοιαζε αλλιώτικο . Μέχρι και το κάστρο του νησιού από αιώνια μουντό, τώρα στα μάτια μου έμοιαζε σαν ζωγραφιά . Λες και ο θεός ήθελε να ρίξει αυλαία προβάλλοντας σε κοινή θέα τον παράδεισο που κοιτούσε. ‘’Κάτι συμβαίνει εδώ’’ σκέφτομαι ως συνήθως επικριτικά , βγάζοντας τα γυαλιά μου . Ξαφνικά το ηλιοβασίλεμα από πρωτόγνωρο έγινε συνηθισμένο , το κάστρο επέστρεψε στον παλιό βαρετό εαυτό του και εγώ συνειδητοποίησα γελώντας την ψευδαίσθηση που ένα ζευγάρι γυαλιών με δίχρωμους σκούρους φακούς ,μπορεί να σου χαρίσει . ‘’Ώστε αυτό είναι έρωτας !’’ φώναξα ασυναίσθητα .’’Μια πραγματικότητα που ζούμε πίσω από ένα διαφορετικό πρίσμα ,σε ένα χώρο που θυμίζει καλειδοσκόπιο’’.
Χαμένος σε αυτόν τον παραμυθένιο κόσμο λοιπόν είναι λογικό – και υποχρεωτικό θα έλεγα – να πρέπει να ασπαστείς τους κανόνες του, αν δεν επιθυμείς να σε ‘’απελάσουν’’ . Συμβιβάζεσαι σε καταστάσεις που σε αντίθετη περίπτωση θα σήκωνες αμέσως το ‘’λάβαρο της επανάστασης’’ , τον υπολογίζεις στα μεγαλόπνοα σχέδια σου και πάνω από όλα οφείλεις να θυμάσαι πως ακόμα και αν είστε ζευγάρι εξακολουθείτε να έχετε δυο μοναδικές προσωπικότητες με διαφορετικές ανάγκες. Εν ολίγοις ,δεν είσαι πλέον single , κόψε τις παλιές εγωκεντρικές συνήθειες και κάνε λίγο ‘’χώρο’’ για να καθίσει ο άλλος …
Έχετε αναρωτηθεί όμως πότε οι συμβιβασμοί σταματούν να μας στηρίζουν και αρχίζουν να τρέχουν σε κούρσα εναλλαγής μεταξύ τους, ρισκάροντας λόγω ταχύτητα τους να χάσουμε τον εαυτό μας ; Πως καταλαβαίνουμε ότι ο άνθρωπος που του προσφέραμε μια ‘’θέση’’ δίπλα , μας έχει εκσφενδονίσει στο πάτωμα με την συγκατάθεση μας ; Και το σημαντικότερο, πότε το ‘’Αρκετά!’’ πρέπει επιτέλους να συμβαδίσει με τις πράξεις μας ;
Πλατεία Αγίας Ειρήνης . Σαββάτο απόγευμα, συναντιέμαι με τον Μιχάλη στο cafeé Rooster για να πούμε τα νέα μας. ‘’Φεύγει στην Πολωνία , γιαόλο τον Αύγουστο ’’ με ενημερώνει με την
αγανάκτηση ολοφάνερη στο πρόσωπο του , αναφερόμενος στον σύντροφό του . ‘’ Ωραία, και ποιοςολόγος να νευριάζεις τόσο ρε;’’ σπεύδω να συμπληρώσω τον ειρμό του, ανίδεος για τα θέματα που τον απασχολούσαν . ‘’Είμαι ερωτευμένος γαμώτο . Όλη την ώρα τον σκέφτομαι.Η συμπεριφορά του όμως με έχει τρελάνει. Όταν είμαστε μαζί περνάμε υπέροχα , δεν αντιλέγω, αλλά όταν φεύγει περνούν μέρες χωρίς να έχω νέα του. Αν δεν τον πάρω τηλέφωνο , αδιαφορεί . Έφτασα στο σημείο να του ζητήσω δυο φορέςνα χωρίσουμε και ξέρειςποια ήταν η απάντηση του ;’’ σταματάει προσπαθώντας να ανακτήσει την ηρεμία του… ‘’Οκ Μιχάλη , όπωςνομίζεις!’’ Καμία προσπάθεια διεκδίκησης . Αλλά εγώ ευθύνομαι που παρότι τον χώριζα , επέστρεφα πίσω ζητώντας του συγνώμη . Το ειρωνικό είναι πως τα θετικά σχόλια που έκανε για την εμφάνιση μου και η απροσδόκητα ευχάριστη επικοινωνία στο πρώτο ραντεβού, με γέμισε ελπίδες πως επιτέλους ,μπορείκαι να αράξωκάπου’’ μου περιγράφει πίνοντας μονορούφι το δεύτερο ποτήρι Jack Daniels.
Αν βάζαμε την ιστορία κάτω στο ‘’μικροσκόπιο’’ θα ανακαλύπταμε πως αυτή η σχέση ήταν ακόμα ένα θύμα της τακτικής ‘’ψεκάστε, τελειώνετε’’ που ακολουθούσε ο Μιχάλης στο σεξ αφού για εκείνον το έναυσμα έπαιρναν οι αγκαλιές και τα ρομάντζα, που αναζητούσε αγωνιωδώς σε κάθε νέο ερωτικό δεσμό. Οι υψηλές προσδοκίες που ανέπτυξαν από το πρώτο ραντεβού ‘’ναυάγησαν’’ αφού η απότομη έκρηξη συναισθημάτων δυσαρέστησε (λαϊκιστή ξενέρωσε) τον σύντροφό του, μιας και περίμενε περισσότερο σεξ και λιγότερο σαπουνόπερα. Ως αποτέλεσμα εκείνος να σκέφτεται ‘’Καλό παιδί φαίνεται , δενέχω κάτικαλύτερο να κάνω οπότε ας κάτσω’’ , ο ζαλισμένος από έρωτα Μιχάλης ‘’Μπορεί νααλλάξει’’και έτσι η σχέση με τα ‘’συντηρητικά’’ των δικαιολογιών τους διατηρήθηκε μετά βίας για δυο μήνες.
Έτσι ο ‘’πρίγκιπας’’ του μεταλλάχτηκε για άλλη μια φορά σε βάτραχο , μέσα σε μια νύχτα αφού μια ζηλευτή πετυχημένη ‘’καριέρα’’ γεμάτη …. σαδομαζοχιστικές σχέσεις συμπληρώνει το ερωτικό βιογραφικό του, βλέπετε . Πριν από τον ξανθό εραστή της βόρειας Ευρώπης ήταν ο Χρήστος . Μυώδης barman , καθόλου εκδηλωτικός με τα συναισθήματα του και … asexual ! Πριν από τον Χρήστο ήταν ο μελαμψός συνομήλικος του , Κώστας . Υπερβολικά καταπιεστικός και ζηλιάρης. Και η λίστα συνεχίζεται…
‘’Γιατί μου συμπεριφέρεται έτσι ;’’με ρωτάει σαν να περίμενε η απάντηση μου να τον λυτρώσει .’’Το ερώτημα είναι γιατί τον ανέχεσαι ;’’ απαντώ για να ακούσω αμέσως την κλασσική ατάκα ‘’Πίστευα πως θα άλλαζε’’.
Ω, μα φυσικά !Η ψευδαίσθηση της αλλαγής, που περιέργως αν και καταρρίπτεται επανειλημμένα, συνεχίζει να αναζωπυρώνεται καταστροφικά από τις στάχτες της ίδιας της σχέσης , διατηρώντας έναν βασανιστικό ‘’φαύλο κύκλο’’. Άραγε τέτοια άτομα είναι ατυχή στον έρωτα ή αμαθή από τα διδάγματα των λαθών τους ;
Στην ουσία οι άνθρωποί που υποχωρούν επειδή πιστεύουν πως θα αλλάξουν τον σύντροφό τους ,δεν είναι ερωτευμένοι με εκείνον αλλά με τις πιθανότητες αυτού που ελπίζουν πως θα γίνει. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους αυτό συμβαίνει όταν :
ü Έχουμε ανάγκη να ελέγχουμε μια σχέση. Όταν αγαπάμε κάποιον με σκοπό να τον ‘’βελτιώσουμε’’ νιώθουμε ανώτεροι. Ίσως επειδή έχουμε βιώσει τον έλεγχο στην οικογένεια μας , ίσως και την κριτική πως δεν ήμασταν καλοί ως παιδιά και έτσι τώρα , ασυνείδητα , νιώθουμε έλξη από κάποιον που θέλουμε να αλλάξει , για να αισθανόμαστε εμείς ικανοί , δυνατοί , επαρκείς και ανώτεροι σε σχέση με αυτόν.
ü Αν έχουμε νιώσει ότι μας απέρριψαν , ότι δεν μας αγάπησαν ως παιδιά , ίσως πάρουμε ασυναίσθητα την απόφαση ότι δεν πρόκειται να έχουμε ότι επιθυμούμε από αυτούς που αγαπάμε. Κατά συνέπεια , δίχως να το αντιλαμβανόμαστε , ψάχνουμε να βρούμε ανθρώπους που δεν θα μας δίνουν ότι θέλουμε. Γιατί αυτό το μοτίβο σχέσεων μας είναι οικείο.
Υπάρχουν και άτομα βέβαια που την απόρριψη δεν την εισέπραξαν ως μικρά παιδιά αλλά ως ενήλικες από πρώην εραστές – παραλίγο σχέσεις. Έτσι με το που βρήκαν αυτόν που δέχτηκε να είναι στο πλευρό τους ως κάτι παραπάνω από μια ξεπέτα , άρχισαν να δέχονται τα πάνδεινα με την δικαιολογία της αγάπης (λένε), με τον φόβο πως δεν θα βρουν κάτι καλύτερο (η αλήθεια είναι).
Ενδεχομένως να σε κριτικάρει συνέχεια , να αδιαφορεί για την σωματική ικανοποίηση σου εστιάζοντας στην δική του, να μην έχει ξεπεράσει τον πρώην , να φλερτάρει μπροστά σου ,να είναι περιποιητικός μόνο κατά την διάρκεια του σεξ ,να μην σου αφιερώνει τον χρόνο που θες , να είναι επιθετικός ή καθόλου εκδηλωτικός με τα συναισθήματα του. Ότι και να συμβαίνει ,αν οι πάμπολλες επισημάνσεις σου δεν ήταν ικανές να τον επαναφέρουν στα πλαίσια που οριοθετεί η λογική σου , οφείλεις να ανοίξεις την πόρτα της εξόδου και να του ανακοινώσεις πως ‘’Η αρμένικη βίζιτα έλαβε τέλος’’ ή να δεχτείς πως είσαι από αυτούς που ηδονίζονται όταν υποφέρουν .
‘’Για άλλους ο έρωτας είναι για πλάκα ,μα για άλλους τσιμεντόπλακα ’’ διάβασα πρόσφατα σε ένα bestsellerμυθιστόρημα . Μέσα σε αυτή την φράση πιθανότατα κρύβεται η αλήθεια που αρνιόμαστε να παραδεχτούμε για το ‘’άλλο μας μισό’’. Μια ειλικρινής ενδοσκόπηση θα σε βοηθήσει να ‘’ανακαλύψεις’’ αυτά που ήδη γνωρίζεις αλλά φοβάσαι να πεις δυνατά ,προτού εκπορνευτείς ολοσχερώς συναισθηματικά. Να θυμάσαι πως ουδείς αναντικατάστατος. Ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος ανθρώπους πιο συμβατούς με τις επιθυμίες και τα γούστα μας κινείται , αναπτύσσεται , στέκεται δίπλα μας σε κάθε στάση λεωφορείου , σε stand κάθε café bar έτοιμος να τον γνωρίσουμε απλά μόλις πούμε…
The end!
Κώστας Πάρης
