Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι ζόρικο που είχε τόση μεγάλη ζήτηση, ώστε να γίνεται- για χρόνια- συζήτηση γύρω από το ονομά της. Εμείς, ως το τέλειο θύμα, πιαστήκαμε στον σπάγγο που έριξε για να μας δέσει και δίχως πολλά εμπόδια βρεθήκαμε στην Κινέτα και σ΄ένα πύργο δίπλα από τη θάλασσα για να γνωρίζουμε από κοντά τη Βασιλίσσα της Νύχτας.
“Με ένα πάθος γεννήθηκα και με ένα πάθος θα φύγω, κάποια στιγμή… who knows?”, δήλωνε η Ζωζώ Σαπουντζάκη στην παράσταση με θέμα τη ζωή της, που ανέβηκε πέρσι στη Αθηναϊδα. Μια ζωή γεμάτη παραστάσεις, εμφανίσεις και τραγούδια. Πως ξεκίνησαν όμως όλα για την ίδια;
Ξεκίνησα στην πατρίδα μου τη Θεσσαλονίκη. Το μικρόβιο μέσα μου το είχα από την κούνια μου. Με έπαιρνε ο πατέρας μου στο θέατρο, ήταν πολύ θεατρόφιλος, με έβαζε στα γονατά του και με ρωτούσε. “Μωρό μου ποια θέλεις να σου αγοράσω;”, “Αυτή μπαμπά μου, αυτή με το κόκκινο φουστάνι”, και του έδειχνα μια όμορφη πρωταγωνίστρια. Επτά χρόνων βγαίνω στο θέατρο σ’ ένα ρολάκι που μιλούσε με τον παππού του. Στο δεύτερο έργο εμφανίστηκε και η αδερφή μου, η Βάσω. Με τις κορδελίτσες μας χορεύαμε καν-καν, γίναμε σύντομα τα αγαπημένα παιδιά της Θεσσαλονίκης, τα παιδιά θαύματα. Με τη βοήθεια του πατέρα μου κάναμε χορό, με χορογράφο τον Γιάννη Δαλιανίδη, τον σκηνοθέτη αργότερα των μιούσικαλ. Μάθαινα ακορντεόν, η Βάσω πιάνο. Παίζαμε κιθάρα, πηγαίναμε σχολείο κάναμε πολλά πράγματα, αλλά η Βάσω- κάπου που τραγουδούσαμε με τις κορδέλες- ερωτεύτηκε. Σύντομα σταματάει, παντρεύεται και εγώ κλαίω, κλαίω απαρηγόρητα. Με ρωτά ο πατέρας μου. “Τόσο πολύ τ΄αγαπάς το θέατρο παιδί μου;”, “ναι μπαμπά μου”, του απαντώ.”Εγώ αν δεν παίξω στο θέατρο θα πεθάνω”. “Τράβα μπροστά παιδί μου, θα σε βοηθήσω εγώ”. Έτσι κι έγινε. Εμφανίζομαι στο θέατρο του Λευκού Πύργου, ένα θέατρο πολύ γνωστό στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ μπαίνει ο Βασίλης Μπουρνέλης, θεατρικός επιχειρηματίας που είχε το Ακροπόλ και το Παπαϊωάννου. Βλέπει την παράσταση, ανεβαίνει στα παρασκήνια και τον ακούω να λέει “που είναι αυτό το ταλέντο;”, “αυτό το ταλέντο θέλω”. Είναι η Σπεράντζα Βρανά, η Βασιλάκη, όλες οι πρωταγωνίστριες. Έρχεται σ΄εμένα. “Μαμά, μαμά ο κύριος Μπρουρνέλης”, φωνάζω εγώ. Με κλείνει και με φέρνει στην Αθήνα. Και ξεκινά η επιτυχία μου, η μία μετά την άλλη. Με τη μάνα μου μάνατζερ.
Ποιες στιγμές από όλη αυτή την καριέρα ξεχωρίζετε;
Όλες. Τι να πρωτοθυμηθώ!Την Κωνσταντινούπολη; Μέχρι στις σοκολάτες με βάλανε. Φωτογραφία στο περιτύλιγμα. Περπατούσα στο Πέραμα με την μάνα μου και μου έλεγαν “η Ζωζώ”. Την Αμερική που έκανα καριέρα και έγραφαν όλες οι μεγάλες εφημερίδες εκεί για εμένα σαν να ήμουν η Μέριλιν Μονρόε; Έμεινα σχεδόν 2 χρόνια. Τα θέατρα που έπαιξα; Μετροπόλιταν με τον Σταυρίδη, την πολίτισσα που έγραψε ιστορία, Καλουτά, Καλογριά; Αγγέλων Βήμα; Όπως το είπε και ο Μουζάκης, “το Α και το Ω στο μουσικό θέατρο είναι η Ζωζώ”. Εκείνο όμως που έχει μείνει στη μνήμη μου είναι το Ηρώδειο με τον Κραουνάκη.
Τι είναι αυτό που σας έκανε βασίλισσα της Νύχτας;
Νομίζω ότι ήταν το ντύσιμό μου, που εντυπωσίαζε. Οι τουαλέτες, τα παπούτσια, τα πάντα. Έπαιρνα το μικρόφωνο. Η κίνηση που έκανα με το μικρόφωνο. Γιατί δεν κυκλοφορούσαν όλες με το καλώδιο και να πηγαίνουν κοντά στον κόσμο. Ήμουν η πρώτη που το λανσάρισα. Χόρευα, τραγουδούσα, έπαιζα. Όλο αυτό το πράγμα εντυπωσίαζε. Δεν καταλάβαινα ότι έκανα σόου. Ήμουν πραγματικά η πρώτη σοουγούμαν.
Εξ΄αιτίας όλων αυτών, αρκετοί ήταν και οι καλλιτέχνες πουυ θέλανε να σας ζωγραφίσουν…
Ναι, ήμουν απ΄ότι φαίνεται και όμορφο κορίτσι. Θυμάμαι, μπροστά στην πίστα έβλεπα τον Βογιατζάκη του Φοίνικα, έβλεπα τον Μπενάκη, τον Μούγιο, τον Ταμπάνη, τον Ωνάση. Όλοι επώνυμοι. Κάποια στιγμή θυμάμαι έρχεται ο Μούγιος και μου λέει ότι θέλει να με ζωγραφίσει. Εγώ, πολύ νέα τότε, βαριόμουν. Που να τρέχω; Εκείνος όμως επέμενε τόσο πολύ, μέχρι που έκλαιγε μέχρι να πάω για να μου κάνει τον γνωστό πίνακα. Ο δεύτερος πίνακας…άλλος καλλιτέχνης που ήθελα πάρα πολύ ήταν ο Κοκότσης στην Ουάσιγκτον. Όταν πήγα να με ζωγραφίσει στο σπίτι του, ένα πάμπτωχο σπίτι γεμάτο πίνακες, θυμάμαι έναν τεράστιο πίνακα του Αϊζενχάουερ και άλλου με όλες τις κυρίες της αυλής. Θυμάμαι να μου λέει “τραγούδα” και να του τραγουδώ το “μια τσιγγάνα μαυρομάτα”, γιατί με έκανε τσιγγάνα. Όταν τελείωσε, πήρε τον πίνακα και γύριζε στην Ουάσιγκτον και έλεγε: “Έκανα τη Ζωζώ, έκανα τη Ζωζώ”, και μετά μ΄αυτόν τον πίνακα τύπωσε χριστουγεννιάτικες κάρτες. Πολλοί άλλοι με ζωγραφίσαν, ο Λινάκης, ο Ζαχόπουλος κλπ. Φαίνεται πως εμπνέω τους ζωγράφους (γέλια)
Τι θυσίες έχει κάνει η Ζωζώ για να γίνει Βασίλισσα της Νύχτας;
Όλη μου η ζωή ήταν αφιερωμένη στη δουλειά μου. Δούλευα στο θέατρο, δύο παραστάσεις κάθε μέρα και μετά εμφάνιση στο κέντρο. Κι όταν είχα και κάποια ταινία ή δίσκο στην Columbia, 7 το πρωί γύρισμα. Έκανα ένα ντουζ και μετά κατευθείαν στο πλατό. Δεν υπήρχε άλλος χρόνος για την Ζωζώ. Η ζωή μου πάντα ήταν στη σκηνή. Στη σκηνή δεν καταλαβαίνω τίποτα. Πάντα πριν βγω κάπου, φοράω τις πανάκριβες τουαλέτες μου, κάνω τον σταυρό μου, βάζω την κολώνια μου και βγαίνω. Και δεν φοβάμαι τίποτα. Όλα εκεί τα πέρασα. Να σου πάντως, πως όταν με έβγαλαν βασίλισσα της νύχτας, είχα μεγάλη επιτυχία βέβαια, ήμουν παχουλή. Ήμουν λαίμαργη και γλυκατζού. Κάποια στιγμή, όταν άκουσα από κάποιον ότι είμαι παχουλή, αποφάσισα να αδυνατίσω. Αρχίζω μόνη μου δίαιτα. Έτρωγα ένα φιλέτο το μεσημέρι με μία ντομάτα και μετά στις 5 το πρωί που τελείωνα από το κέντρο δύο μήλα. Μετά από έναν μήνα, έγινα μανεκέν. Πήγαινα και στην Ελένη, μια μοδίστρα στην Πλάκα και επίτηδες έραβα μια νέα τουαλέτα κάθε βδομάδα για να μαζεύω. “Σφίξε την μέση” της έλεγα. Θυμάμαι, επίσης, όπως γυρνούσα από την πλάκα στο σπίτι μου, περνούσα από κάπου που είχε λουκουμάδες και μύριζαν. Έμπαινα μέσα και έπαιρνα έναν δίσκο για να φέρω στην οικογένειά μου. Όπως λοιπόν κρατούσα τον δίσκο, τους μύριζα και σκεφτόμουν ότι είναι σαν να τους έτρωγα. “Πες ότι τους έφαγες Ζωζώ”, έλεγα στον εαυτό μου. Δεν έφαγα ποτέ κανέναν.
Έχει χρειαστεί ποτέ να θυσιάσετε την καριέρα σας για έναν έρωτα;
Πριν φύγω για την Αμερική είχα έναν δεσμό. Όταν, μετά, ήμουν εκεί και έκανα θρίαμβο, έρχεται με βρίσκει και μου λέει να με γυρίσει πίσω. Εγώ του λέω ότι δεν μπορώ μιας και είχα συμβόλαιο να πάω στη Φλόριντα. Ύστερα του λέω ότι θέλω να πάω στη Φλόριντα και να κάνω τα μπάνια μου. Φεύγει και μου στέλνει το εισιτήριο μου για την επιστροφή. Ήθελε να παντρευτούμε και αποφασίζω να γυρίσω. Το πρωί πριν φύγω, στο ξενοδοχείο που έμενα χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνω. “Εδώ Σπύρος Σκούρας”. Ήταν ο διευθυντής, παραγωγός της 20th Century Fox. Μεγάλο όνομα. “Κυρία Σαπουντζάκη σας περιμένω αύριο στο γραφείο μου, σας θέλω για δουλειά”. Τότε εγώ του απαντώ: “Κύριε Σκούρα, εγώ πάω στην Ελλάδα. Πάω στο Τουρκολίμανο να φάω το ψαράκι μου…”. Τ’ άφησα όλα καριέρα, δόξα, τα πάντα. Και γυρίζω πίσω. Βέβαια ο γάμος δεν έγινε. Διαλύθηκε το ειδύλλιο. Ήταν όμως μια θυσία πολύ μεγάλη. Θα μου πεις, θα έμενες στην Αμερική; Δεν ξέρω. Είχα μεθύσει από την επιτυχία. Υπήρχε πάντα η νοσταλγία για την Ελλάδα. Αν δεν ήταν όμως αυτός ο άνθρωπος, πιστεύω ότι δεν θα γύριζα.
Έχετε δεχθεί έντονα το φλερτ των ανδρών όλα αυτά τα χρόνια;
Φλερτ έχω δεχθεί παρα πολλά. Θα ήταν αδύνατο να μην δεχθώ. Δεν έδινα όμως σημασία. Το δικό μου φλερτ ήταν πάντα η δουλειά. Ήταν ο καθρέπτης μου το φλερτ. Έναν καθρέπτη που είχα και έκανα τα μαλλιά μου, έπαιζα τα μάτια μου, τραγουδόυσα, κοίταζα τι θα φορέσω. Φλερτ ήταν ο εαυτός μου με τον καθρέπτη. Δεν είχα χρόνο για κάτι άλλο. Ότι με φλερτάραν σίγουρα. Δεν γίνεται να βλέπεις μια γυναίκα όμορφη με τα σχιστά της, με την κίνηση, με όλα αυτά.
Φλερτ από γυναίκες έχετε δεχθεί;
Δεν έχω αντιληφθεί το φλερτ. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Έχω αντιληφθεί όμως τον θαυμασμό των γυναικών, τότε και τώρα.
Ανάμεσα στους θαυμαστές σας είναι και αρκετά LGBT άτομα…
Αυτό το ήξερα από παλιά από τον Φλερύ, οτι αυτή κοινότητα με αγαπάει. Θυμάμαι κάποια στιγμή να είμαι σε ένα μαγαζί απέναντι από το Κάραβελ, τραγουδούσε και ο Μαρούδας και είχα πάει για λίγες εμφανίσεις. Και βλέπω δεξιά από τη σκηνή μια μεγάλη παρεά gay παιδιών να με κοιτάζουν στα μάτια, σαν θεά. Να χειροκροτάνε, να μου πετάνε λουλούδια. Ένα πράγμα; Κι ήταν κι αυτό που μου είχε πει ο Φλερύ, γιατί είχε gay φίλους. Από τότε έχω καταλάβει ότι οι άνθρωποι αυτοί μ΄αγαπούν. Εδώ θα σου πω και κάτι άλλο, εγώ επιχειρήσεις δεν έκανα γιατί ήμουν επιτυχημένη και έβγαζα χρήματα. Πως με πείσανε να ανοίξω μια και να ανεβάσω μια μουσική κωμωδία; Ζούσε και ο άντρας μου τότε. Ξεκινάω να βρω θέατρο στην Αθήνα. Έχει ξεκινήσει ήδη η σαιζόν και έτσι πάω στον Πειραιά. Ο Πειραιάς με αγαπάει. Βρίσκω ένα θέατρο στην πυροσβεστική απέναντι. Το φτιάχνω κούκλα. Τα πάντα. Ανεβάζω τη μουσική κωμωδία “Η Ζωζώ, ο καπετάνιος και ο μούτσος”. Το γυρίσαμε και σε δίσκο. Καταπληκτικά όλα. Γίνεται η πρεμιέρα. Θυμάμαι η πρώτη σειρά να ήταν γεμάτη από gay παρέες. Τελείωνει η παράσταση. Έρχονται στα καμαρίνια. Με φωτογραφίζουν, με φιλάνε, εκδηλωτικοί. Ξαναήρθαν πολλές φορές. Η αδερφή μου ήταν στο ταμείο τότε. Και μου έλεγε: “Πως κάνουνε για εσένα. Σαν τρελά. Το τι ακούω;”. Τη 2η χρονιά ήταν μια άλλη παράσταση. Μια προσεγμένη παράσταση. Έρχονται πάλι οι παρέες αυτές. Δεν ήταν όμως τόσο ζεστές, όπως στο πρώτο έργο. Φύγανε με ευγένεια από το καμαρίνι μου, με χαιρέτησαν. Έρχεται ο άνδρας μου, μου λέει, “τί έγινε Ζωζώ; πως πήγε απόψε; Τι σου είπαν τα παιδιά;”. “Τιποτα Ανδρέα”, του απαντώ; “Τίποτα; ΑΑΑ Δεν θα πάμε καλά”, μου λέει! Και δεν πήγαμε.
Έχετε εμφανιστεί και σε LGBT μαγαζιά; Πως ήταν αυτή η εμπειρία;
Έχω τραγουδήσει στο Alexander. Ο ιδιοκτήτης είχε έρθει στην Πλάκα και μου το πρότεινε. Δεν είχα ξαναπάει. Δεν είχα δει τον χώρο. Οπότε του λέω να έρθω να δω τον χώρο. Αυτός επέμενε. Με παίρνει και πάμε. Και βλέπω τον χώρο. Μπαρ, παγκοι και μια σκηνούλα. Που θα βγω εγώ να κάνω όλο αυτό που κάνω; “Εκεί επάνω μου λέει”. Βγαίνω στο Alexander. Τι να σου πω; Οτι ερωτεύτηκα τον χώρο; Τρελάθηκα! Τρελάθηκα με τον θαυμασμό. Ανεβαίνω στη σκηνή, μιλάω, τραγουδάω χαμός. Θυμάμαι βλέπω ένα παιδί να με κοιτάει σαν παναγία. Το καταλαβαίνεις; Αφού, όταν έφυγα θυμάμαι να λέω στους δικούς μου, “θέλω να ξαναπάω”. Και ξαναπήγα. Πιο πρόσφατα πήγα σ ένα άλλο μαγαζί. Με το που μπαίνω…πω πω. Τι ήταν αυτό το πράγμα; “Ζωζω, Ζωζώ” φωνάζαν όλοι όρθιοι με τα χέρια σηκωμένα. Και μπαίνω και κάνω την παράσταση και όταν μιλάω είναι εκκλησία, όταν τραγουδάω “Έχω μεγάλη ζήτηση και γίνεται συζήτηση…” όλοι μαζί. Όλα τα τραγούδια μου απ΄έξω.
Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η αγάπη;
Στο κέφι μου, το μπρίο μου, τη ζωντάνια μου και την αλήθεια μου. Έχουν παρακολουθήσει όλη μου την καρίερα και πραγματικά αυτό με συγκινεί. Δεν με νοιάζουν εμένα οι ταμπέλες, αν είναι gay ή straight, άνδρες ή γυναίκες. Εγώ τους βλέπω όλους ίδιους. Αγαπώ όλο τον κόσμο, όπως λέω και σε ένα τραγούδι μου. “Αγαπώ όλο τον κόσμο και για εσάς μόνο θα ζω, να σκορπάω πάντα κέφι και μαζί σας να γλεντώ”. Δεν ξεχωρίζω!
Πως προσδιορίζεται καλλιτεχνικά η Ζωζώ;
Μ΄αρέσει το ηθοποιός. Δεν μ΄αρέσει να πάω κάπου και να γράψουν τραγουδίστρια. Είμαι πολυσύνθετη όμως, τα κάνω όλα. Όταν ένας άνθρωπος είναι πολυσυνθέτος μπορεί να κάνει τα πάντα. Πρόζα, επιθεώρηση μιούζικαλ, τα πάντα.
Πως αντιμετωπίζετε την κριτική του κόσμου;
Η κριτική του κόσμου είναι λατρεία. Περπατώ στον δρόμο, γυναίκες- άνδρες με χαϊδεύουν μου μιλάνε και με ρωτού που θα με δουν. Κατάλαβες τώρα; Και να μη θέλω να δουλέψω πρέπει για τον κόσμο.
Καλλιτεχνικές επιθυμίες;
Επειδή θέλω να κάνω πάντα πράγματα καινούρια, πιστεύω ότι όποιον ρόλο κι αν μου αναθέσουν θα αφοσιωθώ σαν μαθήτρια και πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Πέρσι με παίρνει ο Τάσος Μπουλμέτης, ο οποίος όπου με συναντούσε ότι με θαυμάζει. Έρχεται στο σπίτι μου για να μου κάνει μια πρόταση. Μου λέει: “Είσαι διατεθειμένη να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που είσαι;”. Του λέω ναι! “Γυρίζω μια ταινία και θα κάνεις την καφετζού”. Το σκέφτομαι λίγο και του λέω ναι. Έρχεται μετά που διαβάζει τις δύο σκηνές που είχα. Τη δεύτερη θέλω να την κάνεις πιο δραματική. Και πράγματι το έκανε. Όταν πήγα στην πρεμιέρα της ταινίας και τελείωσε η προβολή, όλος ο κόσμος μου έδινε συγχατητήρια. Εγώ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί. Αυτό που έκανα δεν το κατάλαβα. Ίσως γιατί ήταν κάτι διαφορετικό.
Τι θα έλεγε η Βασίλισσα της νύχτας στη Ζωζώ;
Ζωζώ είσαι ένα παιδί. Είσαι ένα μωρό που δε μεγάλωσες και δε μεγαλώνεις… Ξέρεις, πιστεύω πολύ στους ανθρώπους. Έπεσα έξω πολλές φορές υπήρξα όμως πολύ τυχερή στη δουλειά μου. Έβγαλα πολλά χρήματα, πλήρωσα όμως και πολλά σπασμένα. Δεν μετανιώνω για τίποτα γιατί τα έδωσα όλα στη δουλειά μου.
Η σχέση σας με την Κινέτα;
Έκανα πολλά για την Κινέτα. Έκανα παραστάσεις για να βγάζει λεφτά ο σύνδεμος της Κινέτας. Γι΄αυτό και μου έχουν δώσει δρόμο. “Οδος Ζωζώ Σαπουντζάκη”|. Έχουν έρθει και άλλοι καλλιτέχνες αλλά το λέω εγωιστικά, εγώ έκανα γνωστή την Κινέτα. Η Κινέτα είναι το βασίλειό μου. Εκεί ηρεμώ, ξεκουράζομαι, τραγουδώ. Κατεβαίνω τα σκαλοπάτια και κολυμπάω, τραγουδώ. Μια φορά μάλιστα περνούσε μια βαρκούλα με έναν ψαρά, ο οποίος μ΄ακούει να τραγουδάω και νόμιζε ότι τρελάθηκα. Μέσα στη θάλασσα μαθαίνω ρόλους και κάνω όνειρα. Όνειρα για το μέλλον μου, που δεν τελειώνει ποτέ.
Ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας;
Σας αγαπώ όλους… μα όλους! Ζωζώ!
Το αφιέρωμα δημοσιεύτηκε στο τεύχος 71 του Antivirus Magazine
