Σήμερα, Μεγάλο Σάββατο, δεν θα στενοχωρηθώ για τον Χριστούλη. Άλλωστε δεν υπήρξε και ποτέ, τουλάχιστον με τις ιδιότητες που του αποδίδουν οι λάτρεις του ανά τον κόσμο.
Σήμερα, θα πενθήσω για τα εργασιακά μου δικαιώματα. Που υπήρξανε κατοχυρωμένα εδώ και περίπου 50 χρόνια. Και έρχεται μια κυβέρνηση, άκρως φιλελεύθερη και άκρως δεξιά, να αποφασίσει ότι αν θέλει ο εργοδότης μου να δουλέψω 10ωρο επί 6 μέρες τη βδομάδα, θα πρέπει να το κάνω. Είμαι υποχρεωμένος να το κάνω.
Τι κι αν είμαι ΛΟΑΤΚΙ; Τι κι αν είμαι ΑμΕΑ; Τι κι αν είμαι μητέρα; Τι κι αν είμαι οτιδήποτε; Στην απεμπόληση των εργασιακών δικαιωμάτων φαίνεται ότι αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει διακρίσεις.
Τι ορίζει ο νόμος 5053/23; Σύμφωνα με το άρθρο 25 του νόμου (με την τελευταία τροποποίησή του), η έναρξη της 6ήμερης εργασίας για όσους εργάζονται με πενθήμερο, θα ξεκινήσει από τον Ιούλιο του 2024, όταν θα ενταχθούν στο σύστημα της ψηφιακής κάρτας οι βιομηχανικές επιχειρήσεις. Και δεν θα αφορά μόνο τη βιομηχανία. Θα αφορά το Δημόσιο τις ΔΕΚΟ και όλες τις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα, με εξαίρεση τις ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
Αυτά σκεφτόμουν και την 1η Μαΐου που περπατούσα, για να πάω στο ΚΤΕΛ Κηφισού να πάρω το λεωφορείο για το χωριό μου. Δεν σκεφτόμουν ούτε την ταλαιπωρία, ούτε ότι μου φταίνε οι εργαζόμενοι ή οι συνδικαλιστές για το γεγονός ότι στην Αθήνα δεν είχε μέσα μεταφοράς πριν τις 9 το πρωί, ενώ εγώ έπρεπε να είμαι στο ΚΤΕΛ στις 9. Περπάτησα μία ώρα από το σπίτι μου, διασχίζοντας γειτονιές όπως ο Άγιος Νικόλαος, τα Σεπόλια και η Ακαδημία Πλάτωνος. Ήταν επιλογή μου. Θα μπορούσα να αλλάξω τη μέρα. Οπότε, όχι, δεν μου φταίνε οι απεργίες. Και στη βόλτα είδα κι ενδιαφέροντα πράγματα. Όπως το συνεργατικό καφενείο που βρίσκεται στην είσοδο του πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνος. Πάντα οργανώνει ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. Το επόμενο Σάββατο (11 Μαΐου) θα γίνει στο Πάρκο το Rebirth Festival. Είναι για ανθρώπους που τους ενδιαφέρουν θέματα γύρω από την κύηση, τον τοκετό και τον θηλασμό. Έστειλα το αφισάκι στη Φ. και στη Γ. που τις «καίει». Ειδικά, η Γ. νομίζω ότι θα ήθελε πολύ να πάει σε μια ομιλία με θέμα «Αποθηλασμός με Αγάπη».
Ένεκα λοιπόν Πρωτομαγιάς, είτε της κανονικής που μας πέρασε, είτε της εξ’ αναβολής, που έρχεται την Τρίτη, ας καθίσουμε να αναλογιστούμε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν όλοι μαζί ενώναμε τις δυνάμεις μας κατά νομοθετικών διατάξεων, όπως το άρθρο 26 του νόμου 5053/23, εμπνεύσεως Άδωνι Γεωργιάδη. Που προσκρούει ενάντια σε κάθε λογική και σε κάθε εξέλιξη της αγοράς εργασίας. Με δεδομένο ότι στις άλλες προηγμένες καπιταλιστικές χώρες του δυτικού κόσμου, υπάρχει μία γενικότερη τάση προς την 4ήμερη εργασία, με τις ίδιες αποδοχές, στην Ελλάδα επιλέγουμε να πάμε πίσω. Στην εποχή της ανοικοδόμησης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που έπρεπε να δουλέψει ο κόσμος, για να ορθοποδήσει η βιομηχανία.
Όχι, δεν θα γυρίσουμε πίσω, ούτε όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε όσον αφορά τη σχέση κράτους-εκκλησίας (ξέρω γιατί το λέω κι αυτό), ούτε όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα.
