Σε σχέση με τις χθεσινές δηλώσεις του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Λοατκι+φοβίας, και ειδικότερα για την αναφορά του, ως θετικό βήμα, στην πρόσφατη νομοθεσία “απαγόρευσης πρακτικών μεταστροφής”, κοινοποιούμε το σχόλιο της εξαιρετικής συναδέλφου και επιστημονικής μας συνεργάτιδας Αυγής Σακετοπούλου, Ψυχαναλύτριας με έδρα την Νέα Υόρκη. Θα συνεχίσουμε τις συντονισμένες μας προσπάθειες για την αλλαγή αυτού του επικίνδυνου νόμου.
από το Orlando LGBT+
“Ως ψυχολόγος και ως ψυχαναλύτρια που δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ με πολύχρονη εμπειρία σε κλινική και ερευνητική εργασία με άτομα ΛΟΑΤΚΙ, αλλά και ως ακαδημαϊκός που συγγράφει για θέματα συναίνεσης, συμφωνώ οτι αυτός ο νόμος πρέπει τουλάχιστον να μας εκπλήσσει, αν όχι να μας ανησυχεί.
Το παράδειγμα που παραθέτετε εδώ (σ.σ. εμπειρία θεραπείας μεταστροφής ενήλικου ατόμου, βλ. προηγούμενο ποστ Orlando LGBT+) είναι χαρακτηριστικό ενός σημαντικού προβλήματος που προκύπτει από την πρόβλεψη οτι η συναίνεση εξαιρεί από νομικής ευθύνης άτομα που «αναλαμβάνουν» την θεραπεία gay ατόμων.
Η θέση περί συναίνεσης είναι μάλιστα ενδεικτική της άγνοιας των νομοθετ(ρι)ών όσον αφορά στο πως λειτουργεί η ψυχολογική διεργασία της εσωτερικευμένης ομοφοβίας, δηλαδή ασυνείδητα και όχι συνειδητά, το οποίο καθιστά την έννοια της συναίνεσης πολύ αδύναμη, αν οχι επικίνδυνη, ως κριτήριο ή νομικό πλαίσιο.
Δεν είναι ξεκάθαρο σε συνεργασία με ποιούς φορείς, και με ποια πληροφόρηση ή καθοδήγηση διατάχθηκε αυτός ο νόμος.
Αυτό που είναι όμως ξεκάθαρο είναι οτι αυτή η απουσία συζήτησης, συνέβαλλε στην δημιουργία ενός νόμου που είναι, κατά βάση, επιβλαβής. Μόνο αυτοί που βάζουν τον πήχη πολύ χαμηλά όσον αφορά στα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, θα μείνουν ικανοποιημένοι με αυτήν την θέσπιση. Και, δυστυχώς, στην Ελληνική κοινωνία που διέπεται τόσο έντονα απο ομοφοβία, αυτό θα περιλάβει ακόμα και άτομα που είναι τα ίδια ΛΟΑΤΚΙ.
Σίγουρα, το να μην έχει προηγηθεί ανοιχτή συζήτηση που επιζητά την ενημέρωση απο μέλη της κοινότητας στην οποία αφορά, οδήγησε σε έναν νόμο που, επι της ουσίας, δεν απαγορεύει τις θεραπείες μεταστροφής, αλλά, αντίθετα, θεσπίζει τις συνθήκες κάτω απο τις οποίες νομιμοποιούνται.
Τώρα, και επίσημα πια και με την νομική έγκριση του κράτους, προβλέπονται συγκεκριμένα νομικά πλαίσια μέσα απο τα οποία οι θεραπείες μεταστροφής είναι υποστηρικτέες. Το αν ήτανε αυτός ο σκοπός ή όχι, δεν είναι το θέμα. Το θέμα είναι οτι είναι ενα από τα αποτελέσματα. Όπως επίσης ανοίγει την δίοδο ώστε άτομα που ακούσια υποβάλλονται σε αυτές, πιεζόμενα απο το περιβάλλον τους να δηλώσουν οτι η θεραπεία έγινε συναινετικά, μπορεί να «προστατεύσουν» τους κακοποιητές τους.
Η αλλαγή του νόμου είναι απαραίτητη. Όπως επίσης είναι έκδηλη η ανάγκη συζήτησης με τις ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητες για νομικές θεσπίσεις που τις αφορούν, πριν προταθούν και ψηφιστούν εν αγνοία τους.”
