Από το νέο ριμέικ του GossipGirl μέχρι την τρίτη σεζόν του Master of None και καινούργια μυθιστορήματα όπως το WithTeeth, αυτόν τον χρόνο, ευλογηθήκαμε με περισσότερες σκατένιες ιστορίες κουήρ οικογενειακότητας από ποτέ- ιστορίες με γονείς που αφηνιάζουν ενάντια στους ρόλους που τους έχουν υπαγορευθεί και με τις έξτρα πιέσεις που έρχονται με τον κουήρ οικογενειακό προγραμματισμό.
Μια δεκαετία πριν, αυτού του είδους οι ιστορίες ήταν πολύ πιο δύσκολο να ειπωθούν, μην τυχόν και χρησιμοποιηθούν με κακοπιστία στην επιχειρηματολογία ενάντια στον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και στο δικαίωμα της τεκνοθεσίας. Αλλά τώρα, που η κοινή γνώμη σχετικά με τ@ς ΛΟΑΤΚΙ+ έχει μεταστραφεί προς μια θετική κατεύθυνση, οι δημιουργοί μπορούν, επιτέλους, να σκάψουν εντός των ακανθωδών, άβολων ζητημάτων που, για καιρό, πολλά κουήρ ζευγάρια μπορεί να έχουν αντιμετωπίσει, μεγαλώνοντας παιδιά μαζί. Χωρίς να φέρουν πια το βάρος της εκπροσώπησης ολόκληρης της κοινότητας, με θετικό τρόπο, όσες και όσοι λένε ιστορίες μπορούν να βαδίσουν, με σιγουριά, σ’ενα πιο ζόρικο, αφηγηματικό έδαφος.
Αρκετά πρόσφατα, το 2010, η ταινία της, ανοιχτά, λεσβίας σκηνοθέτριας Lisa Cholodenko The Kids Are All Right προκάλεσε αναστάτωση επειδή έδειξε μια λιγότερο-από-τέλεια ομόφυλη γονεϊκότητα. Με την Julianne Moore και την Annette Bening να παίζουν ένα ζευγάρι λεσβιών μαμάδων, ήταν μία από τις πρώτες μέινστριμ ταινίες που επικεντρώθηκε στην κουήρ οικογένεια. Πολλές και πολλοί ΛΟΑΤΚΙ+ θεατές, όμως, διαφώνησαν με την αμφιλεγόμενη πλοκή στην οποία ο χαρακτήρας της Moore, Jules, έχει ερωτική σχέση με τον Paul (Mark Ruffalo), έναν δωρητή σπέρματος που είναι ο βιολογικός πατέρας των δύο παιδιών του ζευγαριού.
Εν μέσω απουσίας του ΛΟΑΤΚΙ+ σινεμά και σε μια περίοδο που ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων ήταν νόμιμος μόνο σε έξι πολιτείες, η ταινία κατσαδιάστηκε για την απεικόνιση μιας λεσβιακής σχέσης με ατέλειες, ειδικά μία στην οποία η μία σύντροφος κοιμάται μ’ έναν άντρα. (“Τα παιδιά είναι κάλα; Όχι, σύμφωνα με το λεσβιακό λόμπι” έγραψε η TheIndependent εκείνο τον καιρό.)
Η δυναμική εκείνη ανταπόκριση μπορεί να εξηγήσει, γιατί το γκέι ζευγάρι στη σειρά Modern Family, που, κάποτε, προαναγγέλθηκε ως ένα βήμα μπροστά για την αναπαράσταση των ΛΟΑΤΚΙ+, παρέμεινε, πάντα, τόσο ανώδυνο, χωρίς ποτέ να ξεστρατίσει από τη λευκή, περιφραγμένη του αναπαράσταση της γκέι γονεϊκότητας του 21ου αιώνα.
Αλλά, τώρα, επιτέλους, βλέπουμε κουήρ γονείς, στη λογοτεχνία και στο σινεμά, να χαλαρώνουν και να είναι ανθρώπινοι. Τους επιτρέπεται να κάνουν “καταστροφές” που αντικατοπτρίζουν το χάος της δικής τους κουήρ ζωής.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πλοκές στο καινούριο ριμέικ του GossipGirl στο HBO, για παράδειγμα, επικεντρώνεται στους δύο μπαμπάδες του πανσέξουαλ, γόη Max (Thomas Doherty). Θεατρικός γκουρού, ο Gideon είναι ένας cisgender γκέι άντρας που πρόσφατα άρχισε να εκφράζεται μέσω της θηλυκότητας, προς μεγάλη απογοήτευση του συζύγου του, Roy (John Benjamin Hickley), που, αργότερα, παραδέχεται πως έχει άλλη ερωτική σχέση.
“[Κεντρικό σημείο αυτής της ιστορίας είναι το] με τι, πραγματικά, έχουν να κάνουν οι αρρενωπές και οι θηλυκές ταυτότητες και γιατί, ως άντρες- κυρίως ως γκέι άντρες-, φοβόμαστε τόσο πολύ τη θηλυκότητα”, είπε, πρόσφατα, στο them. ο δημιουργός της σειράς, Joshua Safran, προσθέτοντας πως τη θεωρεί “μια από τις πιο σημαντικές ιστορίες που έχω, ποτέ, γράψει.”
Παρόμοιες έμφυλες ανασφάλειες ζωντανεύουν σ’ ολόκληρο το καινούργιο μυθιστόρημα της συγγραφέως Kristen Arnett, WithTeeth, το οποίο παρακολουθεί τη θυελλώδη σχέση της λεσβίας μαμάς, Sammie, με τον γιο της, μέσα στα χρόνια.
Από όταν ξεκίνησαν την οικογένειά τους, η Sammie και η σύζυγός της Monica μετακινήθηκαν, χωρίς επιτυχία, σε πιο παραδοσιακά έμφυλους γονεϊκούς ρόλους: η Monica λείπει συχνά για δουλειά, βγάζοντας τα χρήματα και παίρνοντας αποφάσεις, ενώ η Sammie έχει στριμωχτεί στον ρόλο της νοικοκυράς. Στο αποκορύφωμα της πρόκλησης της σύνδεσής της με τον οξύθυμο γιο της, η Sammie χάνεται στα προάστια της Φλόριδα, χωρίς μια κοντινή κουήρ κοινότητα να βασιστεί και, σύντομα, αρχίζει να καταρρέει κάτω από όλη αυτή την πίεση.
Στην πραγματικότητα, δείχνοντας στην αναγνώστρια/στη πώς οι ανησυχίες της Sammie, σχετικά με το πώς είναι γονιός μπορεί να αντικατοπτρίζονται, καθαρά, στην κουήρ κοινότητα, η Arnett δραματοποιεί τη χρόνια, μεγάλη πίεση των ΛΟΑΤΚΙ+ ιστοριογράφων, όπως αυτή, να “κανονικοποιήσουν” την κουήρ οικογενειακή ζωή. Όπως είπε, πρόσφατα, στο Autostraddle, “Υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι δεν μπορείς να τα κάνεις όλα χάλια επειδή, τότε, τα κάνεις χάλια για όλους… και αυτό, απλά, δεν είναι λογικό για έναν/μια γονέα ή έναν άνθρωπο.”
Και ενώ το τεκνοθετημένο, παιδί στο Modern Family έφτασε σε μια, αφηγηματικά βολική στιγμή, πιο πρόσφατες τηλεοπτικές σειρές λένε πιο προσγειωμένες ιστορίες για το πώς μοιάζει να μεγαλώνει μια ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένεια.
Το Master of None Presents: Moment in Love, για να παραθέσω μια πρόσφατη περίπτωση, αλλάζει, εύλογα, οπτικές από τον χαρακτήρα της δημιουργού Aziz Ansari, Dev στη λεσβία κολλητή της Dev, Denise (Lena Waithe), που ζει, τώρα, σε ένα επιθετικά κόζι σπίτι, στα βόρεια της Νέας Υόρκη με τη σύζυγό της Alicia (Naomi Ackie). Η Alicia, όμως, πληγώνεται όταν η σύζυγός της μοιάζει λιγότερο συντετριμμένη από αυτήν για την επακόλουθη αποβολή της. Και όσο συνεχίζει να πιέζει τη Denise να ξεκινήσουν μια οικογένεια, η βαθύτερη ασυμβατότητά τους έρχεται, γρήγορα, στο φως.
Ενώ στοιχεία της ιστορίας τους μοιάζουν, άβολα, εμπνευσμένα από στοιχεία των, έντονα, δημοσιοποιημένων, συζυγικων ζητημάτων της Waithe, υπάρχει κάτι αναζωογονητικό σχετικά με την προθυμία της σειράς να βουτήξει με το κεφάλι στο άγχος και στις συγκρούσεις που περνάνε πολλά κουήρ ζευγάρια ενόσω κάνουν παιδιά, είτε μέσω θεραπειών γονιμότητας είτε με τεκνοθεσία.
Το θάρρος αυτό φανερώνεται, επώδυνα, σ’ ενα ξεχωριστό επεισόδιο που καταγράφει τις προσπάθειες της Alicia να μείνει έγκυος με εξωσωματική γονιμοποίηση. Όπως της λέει μια γιατρός, οι περισσότερες ασφαλιστικές εταιρείες “έχουν έναν κώδικα για την επίθεση από όρκα, έχουν κι έναν για το αν σε ρουφήξει η μηχανή ενός τζετ, αλλά όχι και “για γκέι και επιθυμητές εγκυμοσύνες”. Καταλήγει στο να υποβληθεί σε πολλαπλές ιατρικές διαδικασίες και στην παραίτηση, αλλά η διαδικασία απειλεί να την αποκόψει από τη σχέση της με την Denise, για πάντα.
Αυτές οι πρόσφατες ιστορίες κουήρ οικογένειας μπορεί να μοιάζουν αρνητικές σε σύγκριση με τις γυαλιστερές αφηγήσεις του παρελθόντος, αλλά είναι ένα σημαντικό βήμα μπροστά για τη ΛΟΑΤΚΙ+ αναπαράσταση, συνολικά. Όταν γκέι χαρακτήρες, επαναληπτικά, γράφονται ως ρόδινοι φάροι αναπαράστασης παρά ως διαφοροποιημένα, ρεαλιστικά ατελή ανθρώπινα όντα, μπορεί να δημιουργήσουν την εντύπωση πως οι κουήρ άνθρωποι θα πρέπει να διατηρούν, εγγενώς, υψηλότερα στάνταρ, έτσι ώστε να ”αξίζουν” τις τυπικές ζωές που τόσοι σις, στρέιτ άνθρωποι ζουν.
Πράγματι, αν τα ζευγάρια τύπου Modern Family ήταν ακόμη η μόνη αποδεκτή απεικόνιση ομόφυλου ζευγαρώματος, η ΛΟΑΤΚΙ+ αποδοχή θα εξαρτώταν- περισσότερο απ’ όσο ήδη εξαρτάται- από εμάς για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να συμμορφωθούμε σε αυτές τις ετεροκανονικές προσδοκίες.
Αυτές οι, νέας γενιάς, ιστορίες γκέι γονεϊκότητας απορρίπτουν ενεργά αυτό το φορτίο. Αναγνωρίζουμε, επιτέλους, τις μοναδικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες, έξω από τους σισετεροκανικούς χώρους, αντί να ψιθυρίζουμε, καθησυχαστικά, στην κυρίαρχη κουλτούρα ότι οι ομοφυλόφιλοι γονείς είναι “ακριβώς σαν εσάς”. Δείχνουμε τη ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένεια σε όλη της την ανθρώπινη δόξα.
Μπορεί να είναι τσαπατσούλικη, αλλά με τα αθάνατα λόγια της Marie Kondo, “αγαπώ την τσαπατσουλιά.”
Μετάφραση του άρθρου της Abby Monteil από το them.
