Ένας Αμερικανός και ένας Βρετανός επιστήμονας διεξήγαγαν μια μελέτη το 2005, η οποία -σύμφωνα πάντα με αυτούς- έδειξε ότι η αμφιφυλοφιλία στους άντρες δεν υπάρχει. Ο Αμερικανός J Michael Bailey συγκεκριμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες δεν αποτελούν μια έγκυρη ταυτότητα βασιζόμενος στο -τεράστιο- δείγμα των 33 αμφιφυλόφιλων ανδρών, οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο -υψηλού κύρους- τμήμα πρακτικής της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών που λειτουργεί 15 χρόνια, ο Bailey ανακάλυψε ότι η αρχική έρευνά του, η οποία πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε από αμφιφοβικές ομάδες ώστε να διαγραφεί η ύπαρξη των bi ατόμων ή να ενισχυθούν τα διαβρωτικά στερεότυπα, δεν ισχύει.
Ο ερευνητής παραδέχτηκε ότι στην αρχή ήταν αρκετά επιφυλακτικός όσον αφορά στην ύπαρξη των αμφιφυλόφιλων ανθρώπων. Τώρα ισχυρίζεται ότι βρήκε “ισχυρές αποδείξεις” ότι όντως υπάρχουν.
Πράγματι ο Bailey, μαζί με τον επικεφαλής συγγραφέα Jeremy Jabbour, συνδύασε τα αποτελέσματα της δικής του έρευνας που διεξήχθη το 2005 με μία έρευνα που εκπονήθηκε το 2011 από Άγγλους ψυχολόγους και άλλες έξι παρόμοιες έρευνες -με συνολικό δείγμα 588 άνδρες- για να ανακαλύψει ότι είχε άδικο.
Μία τόσο “σοκαριστική” ανακάλυψη δεν μπορούσε να μη διασχίσει ολόκληρο τον Ατλαντικό Ωκεανό. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Essex που διεξήγαγαν την έρευνα του 2011, βρήκαν επίσης “ακλόνητες αποδείξεις” ότι οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες υπάρχουν, σύμφωνα με δελτίο τύπου που στάλθηκε στην Pinknews.
Στην έκδοση με τίτλο “Οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες δεν είναι ούτε γκέι, ούτε στρέιτ και λένε την αλήθεια“ ο επικεφαλής ερευνητής Gerulf Rieger παραδέχτηκε ότι η δουλειά του με τον Bailey πριν από 15 χρόνια διαμόρφωσε ευρέως τις απόψεις του για την αμφιφυλοφιλία.
Ένα μέλος του τμήματος Ψυχολογίας δήλωσε: “Ήταν πάντα ξεκάθαρο ότι οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες υπάρχουν όταν γίνεται λόγος για την ταυτότητά τους ή τη συμπεριφορά τους, αλλά πολλοί -συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου- ήταν σκεπτικοί σχετικά με τη σεξουαλική τους έλξη απέναντι και σε άντρες και σε γυναίκες. Τώρα μ’αυτόν τον εξαιρετικό αριθμό συμμετεχόντων, έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για την σεξουαλική τους έλξη. Αυτό αναδιαμορφώνει ολόκληρη την αντίληψη που είχαμε για τον σεξουαλικό προσδιορισμό του αντρικού φύλου.”
Κατά τη διάρκεια των μελετών, οι ερευνητές ουσιαστικά παρατηρούσαν τη σεξουαλική έλξη που προκαλούταν στους άνδρες μέσω εικόνων που απεικόνιζαν τόσο άντρες όσο και γυναίκες. Μένοντας μόνοι σε ένα εργαστήριο, υπολόγιζαν την ερωτική διέγερση του κάθε συμμετέχοντα σαν να παρακολουθούν μια ερωτική ταινία. Στη συνέχεια, συνέκριναν το ποσοστό της ερωτικής επιθυμίας που ένιωθαν οι άντρες απέναντι και στα δύο φύλα.
Οι ερευνητές επίσης παραδέχτηκαν ότι τα δείγματα που χρησιμοποιήθηκαν και στις οχτώ έρευνες ήταν μετά βίας αντιπροσωπευτικά. Μιλώντας με όρους παγκόσμιας κλίμακας, οι συμμετέχοντες συγκεντρώθηκαν μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Παρ’όλα αυτά, τόνισαν ότι η εκ νέου ανάλυση έδειξε ότι η αμφιφυλοφιλία στους άντρες υπάρχει.
Τα αμφιφυλόφιλα άτομα αντιμετωπίζουν βάναυση μεταχείριση τόσο από τη γκέι όσο κι από τη στρέιτ κοινότητα, γεγονός το οποίο μπορεί να εξηγήσει μερικώς ότι κερδίζουν λιγότερα χρήματα, νιώθουν λιγότερο χαρούμενοι και υποφέρουν από υψηλότερα ποσοστά άγχους σε σχέση με άτομα διαφορετικών σεξουαλικοτήτων.
Η κοινότητα έχει βυθιστεί σε ένα βούρκο βλαβερών μύθων, οι οποίοι φυτεύτηκαν από την αρχική έρευνα του Bailey -ότι η αμφιφυλοφιλία είναι απλώς μια “φάση“, ότι είναι “αμφιβόλου ηθικής“, ότι είναι “ψευδής” ή ότι είναι “μια φάση άρνησης“.
Αυτή η ακύρωση είναι καταστροφική για τα bi άτομα, τα οποία είναι πέρα για πέρα υπαρκτά και που απλώς ελκύονται από περισσότερα από ένα φύλα.
