Η Εβδομάδα Online Queer Ταινιών του ΑΝΤΙVIRUS ξεκινά σήμερα με την πρόθεση να σας κρατήσει συντροφιά, αλλά και να ενισχύσει την παρουσία των έργων με queer περιεχόμενο. Γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο ζητήσαμε από τα άτομα που δημιούργησαν τις ταινίες που θα απολαύσετε να στείλουν το δικό τους μήνυμα ορατότητας εξηγώντας μας, παράλληλα, γιατί είναι σημαντικό να να υπάρχουν έργα με σαφές queer χαρακτήρα. Ας τα ακούσουμε.
Ζακ Σιμχά – ROSA KAIRO
Είναι σημαντικό να υπάρχουν queer ταινίες γιατί υπάρχουν queer άνθρωποι. Το σινεμά αποτελεί μοναδικό Σπίτι για άπειρα μη cis straight άτομα, τα οποία ειδικά στο μεγάλωμά τους, έχουν ουσιαστική ανάγκη να εντοπίζουν και αυτή την παράμετρο της ύπαρξής τους να καθρεφτίζεται στο Σπίτι τους, στην πρόσκαιρη ασφάλειά τους. Έτσι, νιώθουν λιγότερο μόνα πολύ αργότερα, και η μοναξιά γίνεται στη χειρότερη περίπτωση επιλογή, αντί για ακούσια συνθήκη. Στην καλύτερη περίπτωση, η μοναξιά γίνεται κι άλλο σινεμά. (#not)
Facebook: Jacques Simha
Ιnstagram Jacques Simha (@schemesimha)
Dimitrios Asproloupos – Sexual Distancing
Σε ένα κόσμο που ορίζεται καθημερινά μέσω του ετεροκανονικού αφηγήματος και μιας μικοραστικής νορμαλιτέ, οι queer ταινίες είναι απαραίτητες. Όχι μόνο σαν απάντηση στις υπόλοιπες “κανονικές” ταινίες αλλά και γιατί η κοινότητα μας έχει την ανάγκη να μιλήσει για το δικό της βίωμα, τις δικές ανάγκες και τις δικές της ελπίδες. Προσωπικά κάνω σινεμά για να επουλώσω τα συναισθηματικά μου τραύματα και ως lgbtq άτομο θεωρώ το σινεμά αυτό σχεδόν απαραίτητο δρόμο για την ενδυνάμωση τόσο τη δική μου όσο και των ανθρώπων που το παρακολουθούν. Ελπίζω μέσω αυτού του αφιερώματος να εμπνευστούν κι άλλα άτομα και να γίνουν κι άλλες πολύχρωμές ταινίες γιατί η επικαιρότητα μας ακροβατεί μεταξύ του γκρί και του μαύρου.
Facebook:https://www.facebook.com/ignorant.jim/
Instagram:https://www.instagram.com/relative_strang/
Sam Albatros – Aderfi
Ως millennial που μεγάλωνε στην ελληνική επαρχία, έψαχνα να μάθω από ταινίες τι συμβαίνει όταν ένα αγόρι αγαπάει ένα άλλο αγόρι. Όμως οι ταινίες που έπεφταν στα χέρια μου όχι μόνο δεν βοήθησαν την αυτο-αποδοχή μου, αλλά κρυστάλλωσαν μέσα μου ομοφοβικές αντιλήψεις & self-hatred (έχω γράψει για δυο εξ αυτών εδώ). Τότε ίσως ήταν αναγκαίες οι queer ταινίες, όχι όμως σήμερα: οι έφηβοι πλέον δεν έχουν ανάγκη να βλέπουν υγιή queer πρότυπα σε ταινίες, όπως χρειαζόμουν εγώ. Κι αυτό γιατί η σημερινή εποχή είναι all the freaking way queer. Συνεπώς το να αγνοήσεις την queer-οσυνη σήμερα στις ταινίες (η όπως συνηθίζω να λέω, την ντιγκινταγκοσυνη), είναι σα να αγνοείς την ίδια την εποχή που ζεις.
Facebook:https://www.facebook.com/sam.albatros.here
Instagram:Sam.Albatros
Ανθή Δαουτάκη – As if underwater
Σημαντικό είναι να δημιουργούνται έργα και queer ταινίες ώστε να είναι παρούσες στην οθόνη οι αναπαραστάσεις των ανθρώπων και των βιωμάτων τους. Θα έλεγα όμως ότι αυτό δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός για την κινηματογραφική παραγωγή γιατί κάπως έτσι γίνονται διάφορες πατάτες όπως ταινίες που πασχίζουν να βρεθούν φορμαλιστικά και θεματολογικά μέσα σε αυτή την κοινότητα και τελικά καταφέρνουν μόνο επιδερμικές αναγνώσεις της. Το ζητούμενο είναι να δημιουργηθεί χώρος για queer άτομα και θηλυκότητες ώστε να καταφέρουν να εκφράσουν όπως αυτά γνωρίζουν και επιθυμούν τις ιστορίες τους, με τις ευαισθησίες, τις συμμαχίες, τις διαφωνίες και τι αντιφάσεις τους . Σκοπός για μένα είναι επίσης ο διάλογος αυτός να καταφέρνει να επιστρέφει ξανά μέσα στην κοινότητα ώστε να εξελίσσεται. Τέλος, πιστεύω πολύ πως ο χώρος αυτός συνήθως δεν χαρίζεται, κερδίζεται, και γι’ αυτό τελευταία παραμένω επιφυλακτική προς μια θεσμική κίνηση που παρατηρώ σε αυτή την κατεύθυνση.
Facebook: anthie bloom
Instagram: anthie bloom
Stavros Markoulakis – Madonna f64.0
Γιατί κάπου κάποι@ από μας, αυτή τη στιγμή, αυξάνει το βηματισμό του για να ξεφύγει από το φόβο μην του κάνουν κακό. Γιατί στο σπίτι με τον αριθμό 82 ένα παιδί κλαίει κάτω από τα σεντόνια του, γιατί ένα συμμαθητής του τον είπε αδερφή. Γιατί κάποι@ ετοιμάζει γρήγορα τη βαλίτσα του για να αφήσει το σπίτι του, αναζητώντας μιαν άλλη οικογένεια. Γιατί κάποι@ ξέχασε ότι μπορεί να ελπίζει σε ένα όμορφο αύριο. Γιατί αυτές οι ιστορίες είναι ακόμα πολλές γύρω μας.
Facebook: stavros.markoulakis
Instagram: stavros.markoulakis
